D/s ορισμένου χρονου

Σαν να μην κατάλαβες τίποτε ή σαν να πας να μπαλώσεις αυτά που έγραψες κατηγορώντας την @dina ότι " το έχει χάσει"

Αυτό πώς το ορίζεις έτσι απόλυτα;
1ο Δεν ξέρεις αν υπάρχει ή δεν υπάρχει συναίσθημα γιατί είσαι έξω από το ζευγάρι.
2ο Δεν σου έχει δοθεί καμία πληροφορία για να κρίνεις την ύπαρξη ή μη συναισθημάτων.
3ο Κάθε σχέση θελεις δεν θέλεις, έχει συναισθήματα μερικές φορές και αρνητικά.

 

Δεν ορίζω απόλυτα τίποτα ούτε μπαλωνω ουτε κατηγορώ κανεναν.

Εξήγησα τι εννοώ απλώς. Ο καθένας αντιλαμβάνεται διαφορετικά πράγματα σύμφωνα με τις πεποιθήσεις του.
Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να ανταλλασονται απόψεις.

Σε διαπληκτισμούς διαδικτυακώς δεν θα συμμετέχω.

 

Είναι απολύτως εφικτό να σταθεί.
Όμως όχι ως σχέση, αλλά ως σύμβαση.

 

Η πρώτη σου τοποθέτηση ήταν αδικαιολόγητα επιθετική και δογματική.
Ηταν καθαρά πρόκληση για διαδικτυακούς διαπληκτισμούς.
Μπορείς πάντα να την ξαναδιαβάσεις. Είναι εκεί γραμμένη όπως την άφησες.

 

Αμάν πια αυτή η καραμέλα.

Η ψαροσουπα δεν είναι μπον φίλε, άλλο το ένα άλλο και το άλλο. Η σούπα θέλει κουτάλι και το στεηκ μαχαιροπίρουνα. Αν καθένας ορίζει ότι θέλει....

Καλύτερα να λεγες δεν το ήξερα. Διάβασε το λινκ.

 

To διάβασα το λινκ.
Δεν ειναι καραμέλα, ειμαστε βιωματικά όντα σε ότι αφορά συναισθηματικό περιεχόμενο.

Τουλάχιστον αυτό πιστεύω.

 

Δεν έχει να κάνει η ασυμμετρία με την αναγωγή που έκανα, έχει να κάνει ο σχεδιασμός.
Το ίδιο πιστεύω θα ένοιωθα αν ακουγα κάποιον να αφηγείται μια χρονικά προσδιορισμένη απο τα πρίν και ανανεούμενη σταδιακά βανίλλα σχέση .
Επίσης δεν παρομοιάζω μια ηδονή με μια εργασιακή σχέση, μια διαπροσωπική σχέση δεν είναι ηδονή, εμπεριέχει ηδονή την οποία επιδιώκεις στο πλαίσιο της σχέσης , που όμως με ξενίζει να την προγραμματίζεις, να την σχεδιάζεις σα νάτανε ενας στόχος που πρέπει να πετύχεις.
Eιχα αυτή την αίσθηση από το εισαγωγικό πόστ της Ντίνας, το δικό σου όμως με βοήθησε να το κάνω εικόνα, αναγωγή.
Απο την άλλη όμως η οπτική σου έχει ενδιαφέρον....

 

Συνήθως στον πυρήνα αυτών των προβληματισμών, κατά την άποψή μου βρίσκεται η αποφυγή της ύπαρξης διακυβεύματος και ακομη βαθύτερα η ασυμφιλίωτη σχέση με το οριστικό μεσω της προσπάθειας ελέγχου του. Αν και μου είναι απολύτως κατανοητά όλα αυτά και δεν βρίσκω λόγο γιατί να μην υπάρξει μια τέτοια σχέση - σύμβαση, προσωπικά δεν βρίσκω κάτι ιδιαίτερα καυλωτικό σε αυτό αλλά μάλλον κάτι το φοβικό.
Στα υπέρ της, τα μέρη μπαίνουν ξέγνοιαστα στη σχέση γιατί έχουν αποφύγει το άγχος που προκαλεί το διακύβευμα θεωρώντας ότι εντέλει ό,τι κι αν γίνει , δτο τέλος της ημέρας έχουν τον έλεγχο.
Στα κατά, ότι είναι μια σχεση- σύμβαση και μάλλον θα βιωθεί ως κάτι τέτοιο. Ε, δεν είναι και ό,τι πιο καυλωτικό, να τα λέμε κι αυτά.

 

Δεν ξέρω καμία σχέση χωρίς κάποιου είδους μηχανισμούς και στάδια.Χωρίς κάποιου είδους άτυπα "πρωτόκολλα" εξ αρχής συμφωνημένα.
"Μανίτσα εγώ γουστάρω να βλέπω μπάλα, άρα όταν παίζει ο θρύλος τουμπεκιάσου" Δημιουργείται ένας Μηχανισμός, μια διαφορετική δραστηριότητα για τις ημέρες που θα παίζει μελλοντικά ο Ολυμπιακός.
"Είμαι μονογαμική, αν πας με άλλη θα σου σπάσω το κεφάλι"
"Στις γιορτές θα τρώμε με τους γονείς μου"
"θέλω να βγαίνω με τους κολλητούς"
"Μην μου μαγειρέψεις ποτέ μπάμιες για να φάω"
Η κάθε μορφή συμφωνίας είναι μια άτυπη σύμβαση. Σε κάθε σχέση υπάρχουν στάδια, αρχικό ενδιάμεσο και τελικό. Σε κάθε άνθρωπο υπάρχει ο στόχος και ο προγραμματισμός και η επιτυχία του στόχου προσφέρει απόλαυση. Σε κάθε ζωντανή σχέση, συχνά βάζουμε έναν κοινό στόχο που θέλουμε να πετύχουμε.

Μας ξενίζει ένας προγραμματισμός, ενώ βιώνουμε άλλους διαφορετικούς προγραμματισμούς, σε κάθε σχέση μας καθημερινά.

Πολλά περισσότερα κοινά με υπαλληλική θέση θα βρεις στον θεσμό του γάμου, παρά στο D/s. Μπορώ να σου γράφω σεντόνια για το αμφισβητούμενο νόημα του έγγαμου βίου και σε πολλά από αυτά θα συμφωνήσεις.

Μίλησα για ένα κομμάτι της σχέσης που βίωσα, όχι ολόκληρη την σχέση, αυτό που αφορούσε αποκλειστικά το θέμα του νήματος. Απάντησα σε μια ερώτηση. Από αυτό και μόνο, δεν μπορείς να κάνεις αναγωγή σχέσης ούτε να πάρεις εικόνα σχέσης. Πιο απλά. Σου περιέγραψα την Δευτέρα μου και από εκεί έκρινες όλη την εβδομάδα μου. Που μπορεί να δείχνει τσαγκαροδευτέρα η άτιμη, αλλά τελικά συνέβαλλε παραγωγικά στο να είναι μια υπέροχη εβδομάδα.

Edit: Βαριέμαι τον Μάλαμα.

 

για να βεβαιωθώ οτι καταλαβαίνω αυτό που λέτε:
εννοείτε οτι αν δεν προέρχεται (ή δεν παράγει) (από) το συναίσθημα της χαράς δεν είναι d/s?
εννοείτε οτι αν δεν παράγει ή προέρχεται απ το συναίσθημα του θυμού δεν είναι d/s?
εννοείτε οτι αν δεν προέρχεται ή παράγει το συναίσθημα του οίκτου δεν είναι d/s?
αν δεν παράγει ή προέρχεται απ το συναίσθημα του φόβου δεν είναι d/s?

ή γενικά κι αόριστα το λέτε;

κι εδώ αμφιβάλλω οτι καταλαβαίνω:
δεν μπορείς να ορίσεις χρονικά μια σχέση αν προέρχεται από θυμό, φόβο, οίκτο κλπ;
γιατί δεν μπορείς; ποιό είναι το εμπόδιο;

 

Κατά την αντίληψή μου το συναισθηματικό υπόβαθρο σε μιά D/s σχέση δεν περιορίζεται μόνο σε χαρά ή μόνο σε θυμό.

Εμπεριέχει ένα mix από συναισθήματα.

Ο δε περιορισμός στο να ορίσεις χρονικό στίγμα εξηγείται με το πολύ απλό παράδειγμα ότι ακριβώς επειδή ειναι mix συναισθημάτων δεν δύναται να συμβαίνουν όλα μαζί την ίδια χρονική στιγμή.

Είναι κάτι που εξελίσσεται χρονικά οπότε δεν μπορείς να πεις θα είμαι μια χαρούμενη sub μέχρι το Σάββατο. Και μετά δεν θα'μαι.

 

Τι να κάνουμε, έτσι είναι η ζωή!