Απόκρυψη ανακοίνωσης

Καλώς ήρθατε στην Ελληνική BDSM Κοινότητα.
Βλέπετε το site μας σαν επισκέπτης και δεν έχετε πρόσβαση σε όλες τις υπηρεσίες που είναι διαθέσιμες για τα μέλη μας!

Η εγγραφή σας στην Online Κοινότητά μας θα σας επιτρέψει να δημοσιεύσετε νέα μηνύματα στο forum, να στείλετε προσωπικά μηνύματα σε άλλους χρήστες, να δημιουργήσετε το προσωπικό σας profile και photo albums και πολλά άλλα.

Η εγγραφή σας είναι γρήγορη, εύκολη και δωρεάν.
Γίνετε μέλος στην Online Κοινότητα.


Αν συναντήσετε οποιοδήποτε πρόβλημα κατά την εγγραφή σας, παρακαλώ επικοινωνήστε μαζί μας.

Ebony Master

Συζήτηση στο φόρουμ 'BDSM Art and Literature' που ξεκίνησε από το μέλος slave32, στις 10 Νοεμβρίου 2024.

  1. slave32

    slave32 Contributor

    Η Νομική ήταν πάντοτε το όνειρό μου. Οι σπουδές στην Αθήνα κύλησαν εύκολα. Σαν γάργαρο νεράκι. Η οικογένεια μου έχει μεγάλη οικονομική άνεση, οπότε μου δόθηκε η ευκαιρία να μετακομίσω στην Αμερική. Το Χάρβαρντ. Το όνειρο κάθε σπουδαστή. Πήγα για μεταπτυχιακό. Το μέλλον μου φάνταζε λαμπρό. Η οικογένεια μου ήξερε πως δεν πρόκειται να ξαναγύριζα στην Ελλάδα. Δεν νομίζω να τους πείραζε και πολύ αυτό, ήθελαν να με ''ξεφορτωθούν''. Βλέπετε όσο πλούσιος και αν είναι κάποιος, το να είναι και ομοφυλόφιλος είναι κακό για αρκετούς πουριτανούς στην χώρας μας. Σε αυτούς περιλαμβάνεται και η μητέρα μου. Η οποία έκανε τα πάντα για να φύγω. Δεν θα της χάλαγα χατήρι.

    Είμαι πια τριανταπέντε ετών κι εργάζομαι σε μια μεγάλη δικηγορική φίρμα της Νέας Υόρκης. Στην Ελλάδα έχω να έρθω περισσότερα από δέκα χρόνια, έχω αποκοπεί εντελώς. Είμαι πλέον ανεξάρτητος οικονομικά, οπότε οι δεσμοί έχουν εξασθενήσει εντελώς.

    Η φίρμα ανέλαβε μία υπόθεση με οικονομικές απάτες στο Μπράιτγουοτερς (BrightWaters) είναι ένα παραθαλλάσιο προάστιο περίπου δυο ώρες από τα γραφεία μας. Εδώ βέβαια το καλοκαιράκι σπανίως πηγαίνει πάνω από τριάντα βαθμους κελσίου. Μη φανταστείτε καιρό Ελλάδας.

    Η εταιρεία Smith&Walkers η φίρμα που εργάζομαι πόνταρε πολύ σε αυτή την υπόθεση. Ο κύριος Γουόλκερς ο ίδιος είχε αναλλάβει την κατάσταση. Βρίσκεται εδώ και μία εβδομάδα εκεί και ζήτησε εμένα προσωπικά να του πάω κάποια έγγραφα, να περάσω από το σπίτι του να πάρω κάποια ακόμη ρούχα και να πάω στο ξενοδοχείο του στο Μπράιτγουοτερς. Επίσης μου είπε ότι θα παραμείνω μαζί του μέχρι να διαλευκανθεί η υπόθεση.

    Χάρηκα πολύ που ήμουν επιλογή του. Είναι ο ιδρυτής της φίρμας και είναι μεγάλη μου τιμή να πάω εκεί. Πήρα τα έγγραφα που ζήτησε και πήγα στο σπίτι του. Μου άνοιξε μια κυρία, πρέπει να ήταν η οικονόμος του. Με πήγε στη κρεβατοκάμαρα του που ήταν τα πράγματα. Δεν ήθελα να γίνει λάθος, οπότε έλεγξα ένα ένα τα πράγματα στη λίστα του. Άνοιξα μία από τις ντουλάπες του ήταν κρεμασμένες πολλές μα πάρα πολλές δερμάτινες λουρίδες. Η αλήθεια είναι ότι ερεθίστηκα., αλλά προσπάθησα να το κρύψω. Όμως η εικόνα όλων αυτών των δερμάτινων λουρίδων με αναστάτωσε.

    Φόρτωσα τα πάντα στο αμάξι μου κι έφυγα για τον προορισμό μου. Δεν άργησα να φθάσω, η διαδρομή ήταν απολαυστική.
    Πήγα στο ξενοδοχείο και ανέβασα ο ίδιος τα πράγματά στο δωμάτιο του κυρίου Κόλιν Γουόλκερς. Χτύπησα τη πόρτα και περίμενα υπομονετικά να μου ανοίξει.
    Χαμογέλασε όταν με είδε. Πέρασα στο δωμάτιο του κι άφησα τις βαλίτσες. Εκείνος κάθισε στο γραφείο του, δούλευε στον υπολογιστή. Του έδειξα τα έγγραφα ήταν ότι χρειάζονταν. Τότε μου έρχονταν συνέχεια στο μυαλό μου οι λουρίδες στη ντουλάπα του και όσο κοίταζα την ντουλάπα του εδώ, τόσο αναρωτιόμουν αν κι εδώ είχε τέτοιες. Έπρεπε να σταματήσω αυτή τη σκέψη επειγόντως. Αλλά έκανα ακριβώς το αντίθετο.
    «Θέλετε να τακτοποιήσω τα πράγματά σας στη ντουλάπα κύριε Κόλιν;» σταμάτησε ότι έκανε, κοίταξε προς το μέρος μου
    «Ντέηβ δεν είναι ανάγκη να κάνεις κάτι τέτοιο. Δικηγόρος είσαι όχι υπηρέτης μου»
    μετά τις ζώνες η λέξη servant, χτύπησε ακόμη περισσότερο τη λίμπιντο μου. Δεν το κρύβω ότι αυτός ο άνδρας μου αρέσει πολύ, πάρα πολύ.
    «Θα το έκανα με ευχαρίστηση» του απάντησα ξεφυσώντας. Ήταν εκείνη η στιγμή που σηκώθηκε όρθιος και ήρθε προς το μέρος μου. Είναι λίγο πιο ψηλός από εμένα. Κοκκίνιζαν τα μάγουλα μου. Ίσως το παραπήγα. Ήρθε σε απόσταση αναπνοής. Θα μπορούσα να κάνω πολλά γι αυτόν τώρα.
    «Εντάξει..» είπε ανοίγοντας την ντουλάπα εμπρός μου. Μου έδειξε που θέλει να μπει το κάθε τι. Τα μάτια μου έψαχναν για λουρίδες, προς απογοήτευση μου δεν είχε παρά μόνο λίγες τυλιγμένες.
    Συνέχισε τη δουλειά του, ενώ τακτοποίησα όλα του τα πράγματα. Όταν τελείωσα, παρατήρησαν πως έγραφε ένα κείμενο στον υπολογιστή του. Δεν ήθελα να τον διακόψω, οπότε απλά στάθηκα μέχρι να σταματήσει την εργασία του. Κοίταξε κάποια στιγμή προς το μέρος μου.
    «Πήγαινε στο δωμάτιο σου να τακτοποιήσεις τα πράγματά σου και σε μία ώρα να με περιμένεις στο λόμπυ του ξενοδοχείου».

    Έκανα ότι μου είπε. Άλλωστε έπρεπε να πάω στο δωμάτιο μου, να πάρω μια ανάσα. Η στιγμή είχε τόση πολύ ένταση που κόντευα να σκάσω.

    Ήμουν στο λόμπυ του ξενοδοχείου όπως ζήτησε. Την υπόθεση την είχα μελετήσει όλη και ήξερα κάθε λεπτομέρεια. Ο Κύριος Κόλιν κάθονταν σε ένα τραπέζι, παρέα του ήταν ένα ανδρόγυνο. Τους αναγνώρισα αμέσως, ήταν οι πελάτες που εκπροσωπούσε το γραφείο μας. Με κάλεσαν κοντά τους, αφού έγιναν οι απαραίτητες συστάσεις, κάθιστα στο τραπέζι μαζί τους. Με την συζήτηση κατάλαβα πως η υπόθεση είχε πάει όπως ήθελαν, το δικαστήριο αποφάσισε υπέρ τους, αλλά τώρα ήθελαν ο κύριος Κόλιν να τους βοηθήσει με κάποιες άλλες εκκρεμότητες και κάποια συμβόλαια. Αυτός ήταν και ο λόγος που ζήτησε να συμμετάσχω σε αυτό. Ο έλεγχος των συμβολαίων είναι η ειδικότητα μου. Ο Κύριος Κόλιν τις επόμενες μέρες ήταν πιο χαλαρός. Τον συναντούσα στο δωμάτιο του, δίνοντας του αναφορά, ακόμη έλεγχε κι εκείνος τα συμβόλαια και ήταν αυτός που τα παρέδιδε στους πελάτες.

    Πέρασαν δέκα μέρες μέχρι να τελειώσουμε με όλα τα συμβόλαια. Ήταν μεσημεράκι Σαββάτου. Ήμουν στο δωμάτιο μου και μάζευα τα πράγματά μου. Υπέθεσα ότι ο Κύριος Κόλιν θα μου ανακοινώσει πως φεύγουμε. Χτύπησε το τηλέφωνο μου.
    «Ντέηβ έκανες υπέροχη δουλειά. Σκοπεύω να παραμείνω λίγες μέρες ακόμη εδώ, θες να παραμείνεις κι εσύ για λίγες διακοπές. Μη φοβάσαι κερνάει η εταιρεία»
    Πώς θα μπορούσα να αρνηθώ μια τέτοια ευκαιρία. Απάντησα «Μάλιστα, Κύριε» χωρίς να πω το όνομά του. Ακολούθησε πια παύση, αλλά εκείνη την στιγμή δεν είχα αντιληφθεί τι είχα πει.

    Έβγαλα πάλι τα ρούχα μου από τη βαλίτσα. Δεν ήξερα τι να περιμένω, μόνο πήγα να κάνω ένα μπάνιο. Άφησα κάθε σκέψη μου να ξεγλιστρήσει από μέσα μου, αλλά μία δεν μπορούσε να βγει. Η ντουλάπα με τις λουρίδες, μόνο που τώρα είχε εμπλουτιστεί με τον Κύριο Κόλιν να κρατά μία από αυτές να στέκεται γυμνός μπροστά μου και να μου δείχνει το πάτωμα, την θέση μου.

    Ο κύριος Κόλιν είναι ένας άνδρας πενήντα ετών, γυμνασμένος. Ήταν επαγγελματίας παίκτης του αμερικάνικου ποδοσφαίρου. Είναι μαύρος με μπλε σκούρα μάτια. Καραφλός. Μου αρέσει πολύ το στυλ του. Γνωρίζω ότι είναι gay, αυτό ήταν από τους βασικούς λόγους που θέλησα να δουλέψω γι αυτόν. Ένας άνθρωπος που θα μπορούσε να νιώθει όπως εγώ, αυτό σκεφτόμουν όταν έστελνα το βιογραφικό μου. Εργάζομαι στην φίρμα τα τελευταία επτά χρόνια. Δεν έχω ακούσει κάτι για τις σχέσεις του, το μόνο που μπορώ να πω είναι ότι δεν έχει κάτι. Αν είχε, αυτές τις μέρες κάποιος θα τον απασχολούσε. Δεν αφήνεις έναν τέτοιο άνδρα ανικανοποίητο για τόσο καιρό.

    Είχα βγει από το μπάνιο ήμουν με το μπουρνούζι μου. Κάποιος χτύπησε τη πόρτα μου. Πήγα, άνοιξα, ο Κύριος Κόλιν. Με κοίταξε που ήμουν με το μπουρνούζι.
    «Με συγχωρείτε..» του είπα χωρίς όμως να το αντιληφθώ ερεθίστηκα πάρα πολύ τόσο που ξετρύπωσε από το μπουρνούζι μου. Έβαλα το χέρι μου μπροστα..