Endgame

-> Τι προσδοκίες έχετε από την D/s σχέση;

Να υπάρχει έρωτας και να μην μου τον ζαλίζει

-> Ξεκινάτε σιγά σιγά ή μπαίνετε με τη μούρη στα βαθιά;

Ξεκινάμε στην επιφάνεια κλιμακούμενα παιχνιδιστά και συνεχίζουμε στο πυρήνα φουλ ουσιαστικά

-> Με λίγα λόγια έχετε κάποιο endgame στο μυαλό σας σε σχέση με τους ανθρώπους που αποφασίζετε να συσχετισθειτε κι εάν ναι ποιό είναι αυτό

Κατάληψη  

 

Όταν ξεκινούσα κάτι με κάποια, πήγαινα πάντα βάσει της στιγμής ή καλύτερα, βάσει του τι θα μου ξύπναγε εκείνη η κάποια την όποια δεδομένη χρονική περίοδο. Ούτε σιγά σιγά, ούτε με τη μούρη. Αν προχωρούσε, σήμαινε, ότι τα θέλω μας ταίριαζαν - εκείνη τη στιγμή τουλάχιστον -. Αν "σκάλωνε με το καλημέρα", τα κουβαδάκια μας και σε άλλες παραλίες με συνοπτικές διαδικασίες.

Δεν είχα ποτέ κανενός είδους end game με τους ανθρώπους που είχαμε αποφασίσει να συσχετισθούμε. Είχα πάψει να έχω προσδοκίες ( απ' τα 30 μου σίγουρα, αν όχι κι ακόμη πιο πίσω ).
Ας πούμε, ότι μ' ενδιέφερε να περνάω όσο γίνεται καλύτερα ( ή πιο "γεμάτα" ) με την όποια άλλη ( κι αν περνούσε εξίσου καλά κι εκείνη μαζί μου, τέλεια ) και το που θα έβγαζε, θα το έλεγε ο χρόνος ( αξίωμα αυτό το τελευταίο, που δεν με πρόδωσε ποτέ ).

* Για μένα υπήρχαν πάντα και μόνο σχέσεις, αν περικλειόντουσαν από Dsεϊκά άμφια ή αν είχαν σαν υπόβαθρο ( ή πυρήνα ) το D/s είναι άλλου priest evangelion.  

 

Οι σχέσεις δεν έχουν end game εκτός και αν είναι προσχεδιασμένες ξεπέτες ή εκ του πονηρού.

Στις σχέσεις δίνεις και παίρνεις και αυτές κρατάνε όσο αυτό το πάρε δώσε έχει αξία για τα μέλη τους.

Στις σχέσεις το να πέσεις με τα μούτρα είναι συνταγή για καταστροφή. Στις D/s σχέσεις αυτό είναι ευθύνη του Κ. να μη συμβεί.

Γνώμη μου; Αν σε πάει με τη μία στο ρήγμα των Μαριανών για μακροβούτι είναι σημάδι ότι είτε δεν είναι Κ. είτε σε βλέπει για ξεπέτα.

That been said είμαστε μεγάλα παιδάκια κλπ κλπ κλπ.

 

Endgame, προσδοκίες... Ο τέλειος εγκλωβισμός. Όταν έπαψα να είμαι control freak (σχετικά πρόσφατα, μη φανταστείτε) άρχισα να απολαμβάνω τη ζωή.

Όχι endgames, λοιπόν. Η μέγιστη ηδονή είναι η ανταπόκριση στο απροσδόκητο. Η μέγιστη πρόκληση για έναν Κ είναι να εμπιστευτεί τη φαντασία , την έμπνευση, τη δημιουργικότητά του. Να απαντά στις προκλήσεις της σχέσης και της ζωής. Να είναι ευέλικτος και προσαρμοστικός. Να εξελίσσεται διαρκώς εξελίσσοντας το πλάσμα που εναπόθεσε τη ζωή του στα χέρια Του...

 

Μάλλον πάλι δεν εξήγησα καλά τι εννοώ. Άλλη μια προσπάθεια λοιπόν, το endgame το εννοώ ως εξής: ξεκινώ μια σχέση με κάποιον / κάποια έχω κάποια πράγματα στο νου μου του τι θέλω από αυτή τη σχέση και αυτό το άτομο, usually at least .

Τι κάνω λοιπόν; Ξεκινάω από τα βαθιά ή το πάω σιγά σιγά προκειμένου να δω εάν το άτομο που έχω απέναντι αναποκρινεται σε αυτό που έχω στο νου μου;

Κάποιοι δεν έχουν στο νου τους future goals πχ για την D/s σχέση τους αλλά πάνε αυθόρμητα, άλλοι ξέρουν τι θέλουν και πάνε βήμα βήμα ή μονοκοπανια για να το αποκτήσουν. Αυτό εννοώ endgame.

 

Στις συναισθηματικές σχέσεις, η δεύτερη σκέψη αποτελεί ανασταλτικό παράγοντα.
Στις σχέσεις Κυριαρχίας υποταγής αποτελεί παράγοντα ακυρωτικό της σχέσης.

 

Μια σχεση Κ/υ ξεκινα απο την στιγμη που ο/η Κ αποφασιζει να αναλαβει την δεσμευση. Οτι και να εχει σκοπο ή κτα νου να κανει το υ, μπορει να ακυρωθει καθε στιγμη.

Εναλλακτικα, στο κινκυ σεξ ειναι ολα απλα. Top, bottom, κουναμε κανα μαστιγιο, δενουμε χερακια, ματακια ποδαρακια, περναμε καλα, ολα μια χαρα. Τι τα θετε τα πολυπλοκα ?

 

Θεωρητικά, οι περισσότεροι θα είχαμε στο νου μας κάποια πράγματα ( ας τα πούμε γούστα/θέλω κουλουπού ) πριν εμπλακούμε με κάποιον άλλο. Πίσω/εμπρός/πάνω/κάτω απ' τα προαναφερόμενα, θα υπήρχαν και κείνα που θα ονομάζονταν προσωπικά κριτήρια ( κάποια σημαντικά, άλλα λιγότερο ). Κάποιοι θα κότσαραν και τις βλέψεις/προσδοκίες/πείτε τες όπως θέτε. Κάποιοι απ' τους προαναφερόμενους, θα έβαζαν κάποια μπροστά απ' τα υπόλοιπα ( με γεια και χαρά τους ) και θα τους αρκούσε κάποιος να τους τα έδινε ( ακόμη κι αν δεν πληρούσε τίποτ' άλλο απ' την προσωπική τους "λίστα" ). Ή ακόμη κι αν εκείνα που θα είχαν στο μυαλό τους, δεν θα έμπαιναν καν στον κόπο, να εξακριβώσουν αν θα υπήρχε η παραμικρή πιθανότητα, ο άλλος να ήθελε, να τους τα δώσει.

Τουτέστιν, για να υπάρχει end game κάποιος θα πρέπει να έχει planned the game in it's last bloody detail ( πριν μπλεχτεί, αφού θα έχει ήδη μπλεχτεί και να ευελπιστεί, όλα τα βήματα του game του να του "κάτσουν" ακριβώς όπως θα τα είχε φανταστεί/"σκηνοθετήσει"/υπολογίσει ).

Υ.Γ.

Σε μένα ο όρος end game δίνει τουλάχιστον την αίσθηση παρτίδας σκάκι ( μ' έναν νικητή και πιθανότατα και με χτυπήματα κάτω απ' την ζώνη ), αν όχι μηχανορραφίας, όχι σχέσης ( βουδουσουμιάρικης ή μη, μια που ο διαχωρισμός τους είναι της μοδός ).
"Μάτι", δεν αναφέρομαι ούτε στην όποια ηθική, ούτε σε συναισθήματα, ούτε σε "προβλεπόμενα" κανενός είδους.

 

Ναι οκ, αλλά ποιος μίλησε για δεύτερες σκέψεις;

 

Αυτό αποτελεί δεύτερη σκέψη.

 

Καταλαβαίνω τι εννοείς αλλά δεν το εννοώ τόσο κυριολεκτικά ούτε τόσο sinister, εξου και το παράδειγμα που έδωσα .

Η δική μου εμπειρία σε αυτό το θέμα είναι ότι όσο προχωράει η σχέση και μεγαλώνει η εμπιστοσύνη και το δέσιμο το endgame για εμάς ήταν να αποβαλω τις αρχικές μου φοβίες σε διάφορους τομείς μέσα στη σχεση.

 

Τότε μάλλον, "σκάλωσα" στις λέξεις. Προορισμός λοιπόν ( αν και μια δόση υποχθόνιου/σκοτεινού/twisted στο νήμα σου, ομολογώ ότι θα την έκανα χάζι )