Extreme...

Extreme ιστορίες . Αληθινές ή όχι , τι σημασία έχει ; Αν κάποιες έχουν γίνει ποιος θα το πιστέψει ; Αν κάποιες μόνο στο μυαλό σας μέχρι τώρα φώλιαζαν , απελευθερώστε της . Φαντασίωση ή πραγματικότητα , η αλήθεια είναι η ίδια .Το πάθος από το οποίο πηγάζουν είναι το ίδιο …
Στις γκρίζες μέρες της σιωπής μου , στο irc τριγυρνούσα ψάχνοντας γιατί κάτι ωμό . Κάτι αλλόκοτο . Με nick που προσδιόριζε την ταυτότητα ενός gay αναμόχλευα τα πλήκτρα μου , ενοχλώντας με λέξεις απλές .
Hi
Ti psaxneis ?
183 85 kastanos
Thessalonikh
Otidhpote zhthseis ...dixws oria.
Η συνέχεια συνήθως ανούσια . Λίγες λέξεις παραπάνω και μετά κλείσιμο του παραθύρου . Όχι όμως πάντα . Υπήρχαν και νύχτες …
Μία από αυτές δύο τύποι φάνηκαν ότι έψαχναν κάτι να ξεκαυλώσουν. Θα έκλεινα γρήγορα , δεν είχε νόημα , θα τους κατάπινα αμάσητους . Μία ερώτηση όμως μου τράβηξε την προσοχή .
Δουλεύεις αύριο ;
Όχι , γιατί ;
Δε μας αρέσουν οι διορίες .
Χαμογέλασα   . Γιατί όχι . Μία ώρα μετά βρέθηκα στην πόρτα τους . Μου άνοιξαν και πέρασα μέσα . Ελαφρά ντυμένοι , λίγα λόγια . Μου είπαν να γδυθώ και να γονατίσω . Το έκανα δίχως να προλάβω να σκεφτώ . Το χρωστούσα στον εαυτό μου .
Ο ένας ήρθε από πίσω και με πάτησε στους ώμους . Με ανάγκασε να σκύψω και να κολλήσω την μούρη μου στο πάτωμα . Στα πόδια του άλλου , που άρχισα να τα γλύφω . δεν μύριζαν καθόλου . Καλά πλυμένος . Αδυναμία ; Πίεσα τον εαυτό μου να μην σκέφτεται .
Από πίσω , ο άλλος με έπιασε από τα μαλλιά και με σήκωνε αργά , δίχως να σταματήσω να γλύφω . Λίγο πριν φτάσω στο πουλί του , με μια άγαρμπη κίνηση , για να μη πέσω , στηρίχτηκα στο πρόσωπο μου και τα δόντια μου πίεσαν με δύναμη στο κρέας του . Βόγκηξε . Όχι σαν να πονάει . Ούτε σαν να θυμώνει . Οι σκέψεις μου άρχισαν να τρέχουν . Δεν μπορούσα πια να σταματήσω . Έχασα τον έλεγχο , στο να μην ελέγχω .
Σηκώθηκα πατώντας δυνατά στα πόδια μου και τον κοίταξα στα μάτια . Ο άλλος από πίσω άφησε τα μαλλιά μου , δεν ήξερε τι να κάνει . Τον κοίταξα καλά , όμορφα μάτια , αδύναμα . Του έπιασα τα αρχίδια και τα πίεσα . Ξαναβόγκηξε , αλλά δεν τραβήχτηκε . Χαμογέλασα και τα άφησα . Κινήθηκα , τον πλεύρισα και πήγα από πίσω του . Μόνο το κεφάλι γύρισε . Το παιχνίδι ήταν πια δικό μου , έκλεισα το μάτι στο φίλο του που μου χαμογέλασε και άρχισα…
Σε μία ώρα πηδιόταν καλά σαν σκύλα , μπορεί και καλύτερα .
Πήγαμε στο μπάνιο . Αποφασίσαμε ότι διψούσε . Ο καμπινές είχε καλό νερό . Τον αναγκάσαμε να πιει . Άφησα τον φίλο του να τον περιποιείται και πήγα στην κουζίνα . Ήθελα παγωμένο νερό . Ήπια και κράτησα και το μπουκάλι . Έψαξα στα συρτάρια , μόνο ένα χωνί . Το πήρα και αυτό μαζί μου .
Το χωνί μπήκε εύκολα . Το πολύ καμιά αμυχή . Πονούσε και φώναζε . Τον έβρισα και τον έφτυσα , αλλά ξαναπήγα στην κουζίνα και πήρα το λάδι . Ο φίλος του έβγαλε το χωνί . Του είπα ότι δεν χρειάζεται , ίσα ίσα , έτσι θα λαδώσει καλύτερα η τρύπα του . Το ξαναέβαλε και ρίξαμε γενναίες ποσότητες . Το περισσότερο χύθηκε απ’ έξω και γλιστρούσε . Είπα με στόμφο τότε ότι έπρεπε να ξεπλύνουμε λίγο την βρωμιά . Παγωμένο νερό ότι έπρεπε . Θα μούδιαζε ακόμα και το έντερο .
Εικόνες ελκυστικά γελοίες . Φρενίτιδα . Κάποια στιγμή τον κατούρησα , ήπιε και ζητούσε κι άλλο . Τον χτυπήσαμε , άγαρμπα , όλα εκεί μέσα υγρά και αρωματισμένα .
Κάποια στιγμή μάτωσε .
Μετά έβαλε τα κλάματα .
Έχυσα πάνω στα δάκρυα του . Ήταν όμορφα .
Τον σύραμε στην κρεβατοκάμαρα . Άνοιξα την ντουλάπα του . Άδειασα τα ρούχα του και σκουπιζόμουν πάνω τους . Ο φίλος του με κοιτούσε αδιάφορα και κάπνιζε . Αυτός μυξόκλαιγε καθώς τον σκέπαζα με αυτά . Λαχάνιασα , κουράστηκα , εκτονώθηκα . Πήρα ότι είχα να πάρω . Πήγα μέσα και ντύθηκα . Όταν κατάλαβε ότι θα φύγω , έτρεξε και με παρακάλεσε . Ήθελε να ξαναβρεθούμε , το τηλέφωνο μου . Χαμογέλασα και τρυφερά του είπα να ζει όμορφα . Με ξαναπαρακάλεσε .
Δεν υπάρχεις πια για μένα . Όπως το σπίρτο .
Έφυγα και η νύχτα ήταν γλυκιά και ο ύπνος ασυννέφιαστος .
Αλήθεια ή φαντασίωση ; Τι σημασία έχει ; Η σειρά σας…

 

έκανε ζέστη και είμουν μακρία μόνος δεν μπορούσα να κρατηθώ ,πήγα στο αυλάκι και άρχισα να ουρώ τότε είδα μια σειρά από μυρμήγκια τρέχανε πάνω κάτω γρήγορα βιαστικά τηρόντας το αυστηρό τους πρόγραμμα έγειρα το οργάνο μου και "στόχευσα" πάνω στη πορεία τους ,αρκετά πεθάνανε σπαρτάρωντας και αργοπεθαινώντας μέσα στα κάτουρα ενώ άλλα μυρμίγκια προσπαθούσαν να τα πλησιασούν και να τα σωσούν να τους δώσουν ένα τελευταίο χάδι μία συμπαράσταση , μέσα στα κάτουρα, συγκινίθικα ....

 

Ενόχλησε blindfold ?  

 

RE: RE: Extreme...

Δεν ξέρω ποια θα ήταν η σωστή θέση της μαρτυρίας του blindfold αλλά ομολογώ ότι με άγγιξε πιότερο από του slave-shadow. Είχε πιο πολύ ψυχή μέσα του. Εκεί που δεν ερμηνεύεις τι, πως, γιατί...αλλά απλώς αισθάνεσαι συγκινημένος. Αν αυτό δεν είναι "προσωπική εμπειρία" το τι είναι;

blindfold, εύγε!

Αστάρτη

 

Νομίζω οτί απλά δεν κατάλαβες όπως πάντα τίποτα Αστάρτη . Κάτι που το καταννοώ μιας και δεν έχεις βιώσει κάτι ανάλογο .
1ο . Είμαι αντίθετος στην άσκηση βίας παρά την θέληση του άλλου . Στη δική μου ιστορία , υπήρχε θέλω και καμία αντίσταση . Δεν χρησιμοποίησα , την σωματική μου ρώμη , ούτε την δύναμη της προσωπικότητας μου . Μόνο λίγο την οξυδέρκεια μου . Στα κακόμοιρα τα μυρμηγκάκια ουδείς τα ρώτησε για την καταστροφή τους και σαν κάποιος άδικος θεός σκόρπισε τον θάνατο ανάμεσα τους .
2ο . Το τι επέλεξες τα έντομα για να παρουσιάσεις την δική μου εικόνα για το πώς βλέπω τους ανθρώπους απέναντι μου , ήταν άδικο , γιατί θεωρώ απίστευτο μέγεθος και μεγαλείο την τόλμη ενός ανθρώπου να παραδίνεται στο θέλω του , έστω και αυτό αν είναι η ισοπέδωση .
3ο . Η ουρολαγνεία είναι ένα συναίσθημα ιερό για κάποιους , καθώς δηλώνει το βάπτισμα και το πέρασμα τους στο κατώφλι του εθελούσιου εξευτελισμού και της σχεδόν ολοκληρωτικής παράδοσης στα χέρια του κυριάρχου . Κάτι που δεν νομίζω να είχαν υπόψη τους τα μυρμηγκάκια .
4ο . Τα δάκρυα τα δικά του , στην δική μου ιστορία , ήταν λύτρωσης , ενώ τα δικά σου , ήταν θλίψης για την φθηνή καταστροφή που προξενούσες .
5ο . Η ωμότητα του κειμένου μου , ήταν η πρόχειρη απεικόνιση της αλήθειας . Δεν χρειάζεται εξωραϊσμός , για όσους γνωρίζουν την σημαίνει ψυχή , θα ήξεραν λατρεμένη μου Αστάρτη , ότι πρώτα νιώθουμε ωμά και μετά αναλαμβάνει ο εγκέφαλος την μετάφραση . Ήθελα να παρουσιάσω την εικόνα όπως την βίωσα εκείνη την στιγμή , έτσι στεγνά και με ωμό πάθος . Μυρίζω , αγγίζω , βλέπω , ακούω και μετά σκέφτομαι , όταν βαδίζω στα μονοπάτια του απόλυτου πάθους .
Ήθελα να ξέρω , ως πότε θα με πολεμούν για τα θέλω μου και ποιος χώρος θα μπορούσε να κατανοήσει , το πώς νιώθω , γιατί εδώ μέσα έχω αμφιβολίες .
Όμορφοι τυφλοί…

 

RE: RE: Extreme...

Ο σχολιασμός σου είναι άστοχος καλέ μου slave-shadow. Πάντα προσπαθώ να καταλάβω. Κάποιες φορές τα καταφέρνω κάποιες όχι. Το όπως πάντα όμως συγνώμη δεν γίνεται δεκτό. Όπως επίσης μη γνωρίζοντας με δεν μπορείς να γνωρίζεις τι έχω βιώσει και τι όχι.
Πάμε παρακάτω λοιπόν...

Τα 1, 2, 3 & 4 δεν απευθύνονται σε μένα. Δύο διαφορετικές ιστορίες, δύο διαφορετικοί άνθρωποι, διαφορετικά συναισθήματα, διαφορετικές καταγραφές, διαφορετικές αντιδράσεις.
Στο 5ο λοιπόν...

Δεν σε κατέκρινα slave-shadow. Μην το παίρνεις έτσι. Απλά μου άρεσε περισσότερο η ωμότητα του blindfold! Τόσο απλά!
Έχω διακρίνει πόσο ευαίσθητες κεραίες έχεις. Σίγουρα θα καταλαβαίνεις πως καμμιά φορά η απλή καταγραφή των πράξεων μας, δίνει στον αναγνώστη την ευχερία να νιώσει καλύτερα τα συναισθήματα που μπορεί να ξεπηδήσουν εκείνες τις στιγμές χωρίς να περιορίζεται από την παράθεση του συγγραφέα. Αφήνεται ο συγγραφέας να τον ερμηνεύσει ο αναγνώστης και ευελπιστεί πως οι κεραίες του δεύτερου θα λάβουν τα μηνύματα του. Όπως ελπίζω να κάνεις το ίδιο για μένα τώρα 

Αστάρτη

 

Συμφωνώ για το όπως πάντα , έχεις δίκιο   .
Συγνώμη .
Περιμένω και την δική συνεισφορά σε αυτό το thread , όμως .

 

RE: RE: Extreme...

Δεκτή η συγνώμη.
Κάτι έχω στο μυαλό μου. Επιφυλάσσομαι 

Αστάρτη

 

Συμφωνώ αγαπητέ μου rolfo αλλά ας υπάρχει και ένα άλλοθι για τα ταμπού   (Μόντεκριστο του foroum όπως θα έλεγε και ο Ισοβίτης)  

 

RE: RE: Extreme...

καθόλου δεν ενόχλησε αντιθέτως μάρεσε ,αρέσκομαι στο να διαβάζω ιστορίες απλά πρόσθεσα και ένα δικό μου με το δικό μου χαρακτήρα γραφής ;-)

 

slave shadow, πανέμορφα γραμμένο, ty