H Κακομαθημένη

Η ΚΑΚΟΜΑΘΗΜΕΝΗ
του John Warren

«Δεν είμαι κακομαθημένη», σκέφτηκε με ένα μικρό χαμόγελο. «Είμαι η πιο Κακομαθημένη».

«Αυτό είναι το καλύτερο που μπορείς να κάνεις;» του φώναξε πάνω από τον ώμο της, καθώς ο άντρας σήκωσε το μαστίγιο για ένα ακόμη χτύπημα. Αντί για την έκρηξη που περίμενε αυτή, εκείνος της απάντησε σιγανά, «Όχι, αλλά ακόμη κάνουμε προθέρμανση. Δεν θέλω να μου ξεφύγεις πολύ γρήγορα χρησιμοποιώντας το safeword».

Για μια στιγμή, ανησύχησε λίγο. Ίσως να είχε κάνει λάθος. Είχε κάνει αυτό που έκανε πάντα, είχε μπει περπατώντας θαρραλέα μέσα στο dungeon κλαμπ και μίλησε με τον έναν άντρα μετά τον άλλον μέχρι που βρήκε αυτόν με τον σωστό συνδυασμό εμφάνισης και σιγουριάς. Τότε είχε κάνει την Προσφορά της.

«Είμαι μία σκληρή bottom και δυσκολεύομαι να βρω κάποιον που να παίζει στα επίπεδα μου αρέσουν. Αν νομίζεις ότι μπορείς να αντεπεξέλθεις, θα κάνω μία συμφωνία μαζί σου. Μία σκηνή μίας ώρας εδώ στο κλαμπ. Όχι αίμα, όχι σπασμένα κόκκαλα, όχι ασφυξία. Αν με κάνεις να πω το safeword, θα με έχεις για μία εβδομάδα σκλάβα σου. Αν δεν μπορέσεις, θα μου δώσεις ένα διακοσάρι».

Την είχε κοιτάξει προσπαθώντας να την αξιολογήσει και μετά, αργά, σχεδόν αλαζονικά, χαμογέλασε. «Έτσι όπως το βλέπω εγώ, αυτό είναι ένα στοίχημα όπου ότι και να γίνει δεν θα χάσεις».

Αυτό την εξέπληξε. Είχε δίκιο, φυσικά, αλλά οι περισσότεροι top ήταν τόσο φαντασμένοι που δεν το έβλεπαν από την αρχή. Εξάλλου, ποτέ κανένας δεν είχε «κερδίσει». Με μία στιγμιαία αίσθηση απελπισίας, αναρωτήθηκε αν θα τα κατάφερνε ποτέ κανένας. Ήταν μία σκληρή bottom. Εκστασιαζόταν με αυτό που οι άλλοι ονόμαζαν «πόνο». Και εξάλλου, ήταν η πιο Κακομαθημένη. Μπορεί να ήθελε να χρησιμοποιήσει το safeword, να γίνει η σκλάβα που λαχταρούσε να γίνει, αλλά κάτι την σταματούσε. Περηφάνια, αλαζονεία ή απλά ο κακομαθημένος χαρακτήρας της. Δεν ήξερε τί ήταν.

Ο άντρας σκεφτόταν χωρίς να μιλάει. Και πάλι, η γυναίκα εξεπλάγη. Οι περισσότεροι βιάζονταν να αρπάξουν την προσφορά, σίγουροι ότι δεν θα χάσουν. Τότε, ο άντρας μίλησε. «Μου αρέσουν οι βελόνες, αλλά ίσως βγάλουν καναδυό σταγόνες αίμα. Μπορούμε να κάνουμε μία μικρή εξαίρεση από τους κανόνες;»

Τα γόνατά της άρχισαν να τρέμουν. Τις λάτρευε τις βελόνες, αλλά τόσο λίγοι μπορούσαν να τις χειριστούν. Σπάνια της δινόταν η ευκαιρία να παίξει με βελόνες. Για μία στιγμή, ο κακομαθημένος χαρακτήρας της την εγκατέλειψε και ένευσε βουβά. «Σύνελθε», σκέφτηκε και απάντησε, με έναν απρόσμενα σπασμένο τόνο στη φωνή της. «Σύμφωνοι», είπε, «δώσε τα χρήματα να τα κρατήσει ο μπάρμαν». Τον παρακολούθησε να μετράει 8 εικοσάρικα και 4 δεκάρικα.

Στο κλαμπ διαδόθηκε αμέσως ότι είχε «επιλέξει». Αυτό δεν γινόταν κάθε μέρα ούτε καν μια φορά το μήνα. Διάφοροι άρχισαν να πλησιάζουν στον χώρο όπου θα γινόταν το παιχνίδι, με σχεδόν επιτηδευμένα αδιάφορο στυλ, αποφεύγοντας να κοιτάξουν τη γυναίκα και τον άντρα.

Εκείνος πήρε την τσάντα του με τα παιχνίδια του και προχώρησε στον χώρο του παιχνιδιού. Η γυναίκα παρατήρησε ότι ο άντρας δεν κοίταξε πίσω να δει αν τον ακολουθεί. Τον ακολούθησε φυσικά, όμως ήταν λίγο ενοχλητικό και ταυτόχρονα διεγερτικό, το ότι δεν φαινόταν να χρειάζεται επιβεβαίωση. Φτάνοντας στον χώρο του παιχνιδιού, ακούμπησε κάτω την τσάντα του και γύρισε προς το μέρος της. «Δεν είσαι υπερβολικά ντυμένη γι αυτό;»

Τον κοίταξε κατάματα, προκαλώντας τον. Τουλάχιστον, προσπάθησε να τον προκαλέσει. Εκείνος ανταπέδωσε το βλέμμα, μισοκλείνοντας λίγο τα βλέφαρα, σαν να είχε ήδη βαρεθεί. «Πόσα να βγάλω;» τον ρώτησε.

«Όλα».

Στα γρήγορα, έβγαλε το φόρεμά της και πέταξε τα παπούτσια της. Η μοκέτα της γαργάλησε λίγο τα πόδια. Παράξενο πώς δεν το είχε προσέξει ποτέ πριν. Ήταν σαν να ζωντάνευαν σιγά σιγά οι αισθήσεις της. Γυρίζοντας προς το μέρος του, τον ρώτησε, «Εντάξει;»

Δεν τον είδε να κινείται. Τη μία στιγμή στεκόταν εκεί και την μετρούσε με το βλέμμα του, την άλλη το δεξί του χέρι την κρατούσε από το πηγούνι και το αριστερό του την χαστούκιζε στο δεξί της μάγουλο, όχι δυνατά, αλλά τόσο ξαφνικά που τα μάτια της γέμισαν δάκρια. Δύο φορές ακόμα η ανοιχτή παλάμη του χτύπησε το μάγουλό της κι εκείνη ένιωσε τα γόνατά της να λυγίζουν.

Η φωνή του ήταν απαλή χωρίς ίχνος θυμού. «Τί ακριβώς δεν κατάλαβες από το ‘όλα’; Σουτιέν και εσώρουχο...πέτα τα».

Της προξένησε έκπληξη πόσο έτρεμε το χέρι της καθώς ξεκούμπωνε το σουτιέν της. Πέταξε το σουτιέν και το εσώρουχο εκεί όπου είχε πετάξει και το φόρεμα στο πάτωμα. Φρόντισε το εσώρουχό της να πέσει λίγο στο πλάι γιατί ήταν ήδη μουσκεμένο και δεν ήθελε να λερώσει το μαύρο βαμβακερό της φόρεμα. Ο άντρας την πήρε σε μία πλευρά όπου βρισκόταν το πλαίσιο για το όρθιο bondage. Μέσα σε μία στιγμή είχε μετατραπεί σε ένα ανθρώπινο X, με τα μπράτσα και τα πόδια ανοιχτά. Ο άντρας κοντοστάθηκε μια στιγμή και μετά άρχισε να την μαστιγώνει. Το μαστίγιο ήταν από βαρύ δέρμα αλλά αυτός απλά το άφηνε να πέφτει επάνω της. Τότε ήταν που η γυναίκα προσπάθησε να τον προκαλέσει.

Η απάντηση την είχε αφήσει κάγκελο. Οι περισσότεροι άντρες ξεκινούσαν με όλη τους τη δύναμη, αποφασισμένοι να της αποσπάσουν το safeword με το ζόρι. Αυτός ήταν τόσο αλαζόνας που πίστευε ότι έπρεπε να πάει με το μαλακό, να την «ζεστάνει», για να κάνει τη σκηνή να κρατήσει;

Προσπάθησε ξανά. «Πρέπει να είναι φοβερό να γερνάς και να μην μπορείς να χτυπήσεις δυνατά με το μαστίγιο». Δεν υπήρξε ανταπόκριση ούτε από τον άντρα, ούτε από το μαστίγιο που συνέχισε το σταθερό του ρυθμό στην πλάτη της, αυξάνοντας αργά αργά την έντασή του, λίγο κάθε φορά. Πότε πότε, ο άντρας άφηνε το μαστίγιο να τυλίγεται γύρω της, μετατρέποντας ένα σχετικά ήπιο χτύπημα σε έναν βαρύ γδούπο είτε πάνω στα στήθη της είτε γύρω από τις λαγόνες της και πάνω στην ήβη της.

Η γυναίκα άρχισε να χάνεται. Ο σταθερός ρυθμός των χτυπημάτων, τα αυξανόμενα επίπεδα της ενδορφίνης στο σώμα της, την νανούριζαν μέσα σε μία χαλαρή, ονειρική κατάσταση. Ξέχασε ότι ήταν η πιο Κακομαθημένη και άρχισε απλά να επιπλέει. Το μαστίγιο πάνω στα στήθη της την συνέφερε λίγο και επικέντρωσε την ματιά της αρκετά για να τον δει να στέκεται μπροστά της, με το μαστίγιο στο χέρι. Χαμογέλασε ήσυχα, όχι με τον συνήθη κακομαθημένο της τρόπο, αλλά ευγνώμων γι αυτό που της έκανε. Όταν εκείνος την πλησίασε περισσότερο, κατάλαβε ότι είχε βγάλει το πουκάμισό του γιατί οι ρώγες της άγγιξαν το στέρνο του. Της άρεσε και πήγε λίγο πιο κοντά του για να νιώσει την ζεστασιά του. Όταν αισθάνθηκε και πάλι το χέρι του κάτω από το σαγόνι της, αναπήδησε, γιατί θυμήθηκε το χαστούκι, αλλά πριν προλάβει να αντιδράσει, εκείνος την φιλούσε δυνατά, κρατώντας το κεφάλι της έτσι ώστε να μην μπορεί να κινηθεί, πληγώνοντάς της τα χείλια με τα δικά του.

Δεν μπορούσε να κουνήσει το κεφάλι της αλλά κούνησε το κορμί της. Έσπρωξε τη λεκάνη της προς το μέρος του, αγγίζοντας την άγρια υφή του παντελονιού του, τρίβοντάς τον παιχνιδιάρικα στην αρχή και μετά, καθώς η φωτιά άναβε μέσα της, όλο και πιο δυνατά. Ένιωσε το χέρι του να φεύγει από το πρόσωπό της και άκουσε έναν ήχο σαν μέταλλο πάνω σε μέταλλο αλλά είχε χαθεί μέσα στην δίνη των αισθήσεων που την κατέκλυζαν. Νόμισε ότι θα έχυνε μόνο από το τρίψιμο όταν ξαφνικά ένα ξέσπασμα πόνου απλώθηκε στη μέση της. Της κόπηκε η ανάσα και έσπρωξε τη λεκάνη της ακόμη πιο δυνατά επάνω του. Πήρε τα χείλη του από τα δικά της και ψιθύρισε μέσα στο αυτί της. «Είναι ένα μαχαίρι».

Τρόμαξε. Ήταν καυλωμένη. Δεν ήταν βέβαιη πού ήταν. Εκείνος έφερε τα χείλη του πάλι στα δικά της και το μαχαίρι την άγγιξε ξανά και ξανά. Ένα μέρος του μυαλού της ήξερε ότι ήταν μία σχετικά ήπια πίεση και το δέρμα δεν θα άνοιγε, όμως ένα άλλο μέρος της ούρλιαζε από τον πόνο και τον τρόμο. Το στόμα της άνοιξε και προσπάθησε να φωνάξει αλλά εκείνος την κράτησε από το πίσω μέρος του κεφαλιού της και σκέπασε το στόμα της με το δικό του, εισπνέοντας την πρώτη της κραυγή και μετά και τις υπόλοιπες που ακολούθησαν. Το μαχαίρι εξερευνούσε την πλάτη της, τον κώλο της, τις εκτεθειμένες και ευάλωτες μασχάλες της. Όλη την ώρα ο άντρας διατήρησε το διεστραμμένο φιλί του, πίνοντας τις κραυγές της. Εκείνη κατάλαβε ότι έπαιζε μαζί της πάνω σε μία κλίμακα. Κάθε άγγιγμα ήταν λίγο πιο δυνατό από το προηγούμενο...ή σε πιο ευαίσθητο σημείο. Είχε αρχίσει να γίνεται ανυπόφορο. Τότε το μαχαίρι εξαφανίστηκε και αυτός της ψιθύρισε ξανά.

«Μου αρέσει να γεύομαι τον πόνο μιας γυναίκας στις κραυγές της. Οι δικές σου ήταν πολύ γλυκές».

Ήθελε να του απαντήσει αλλά δεν μπορούσε. Είχε εξαντληθεί. Τα γόνατά της δεν την κρατούσαν και είχε κρεμαστεί με όλο της το βάρος από τα δεσμά της. Ο άντρας έφερε το κεφάλι της πάνω στον ώμο του και άνοιξε τις χειροπέδες με το κουμπάκι ασφαλείας. Καθώς έπεφτε, την τράβηξε κοντά του κι αυτή κατέρρευσε επάνω του.

Κίνηση. Τα μάτια της δεν μπορούσαν να επικεντρωθούν ακριβώς αλλά ήξερε ότι την κουβαλούσε και μετά είχε την αίσθηση ότι πέφτει για μία στιγμή. Πριν προλάβει να αντιδράσει, βρέθηκε ξαπλωμένη σε έναν πάγκο bondage με επένδυση, όπου ο άντρας της έδενε και πάλι τους καρπούς και τους αστραγάλους.

Ξαναβρήκε την ανάσα της και ο κακομαθημένος της χαρακτήρας άρχισε να επιστρέφει. Ο άντρας ήταν καλός, αλλά δεν μπορούσε να γίνει πιο σκληρός. Θα έχαναν και οι δύο. Τότε ένα κρύο υγρό με έντονη μυρωδιά έλουσε το δέρμα της. Ήταν γρήγορος και μεθοδικός καθώς άρχισε να την αλείφει με Betadine παντού. Παντού, συνειδητοποίησε η γυναίκα σοκαρισμένη. Τις φορές που είχε παίξει με βελόνες στο παρελθόν, ήταν μόνο λίγες βελόνες στο στήθος της.

«Πρέπει να κάνουμε σωστά τη δουλειά μας μ’ αυτό» είπε σχεδόν απότομα, σαν να ήταν σε κομμωτήριο και να έτριβε σαμπουάν στο κεφάλι της. «Δεν θέλουμε μολύνσεις».

Τα χέρια του έγιναν λίγο πιο απαλά καθώς άλειφε το υγρό με το χρώμα του ιωδίου πάνω της κι εκείνη αναστέναξε από ευχαρίστηση και ο φόβος της εξαφανίστηκε. Το μασάζ ήταν τόσο υπέροχο στα πόδια της, καθώς ο άντρας έτριψε κάθε δάχτυλο ξεχωριστά, τεντώνοντάς τα και ανοίγοντάς τα. Δεν κατάλαβε πώς έγινε, αλλά δεν πρόσεξε πότε σταμάτησε το μασάζ, γιατί ένιωσε την έκπληξη από το τσίμπημα και το τρύπημα μίας βελόνας που της χώθηκε επιδέξια. Το κεφάλι της έφυγε προς τα πίσω και η ανάσα της βγήκε σφυριχτή μέσα από τα δόντια της, καθώς τον είδε να αφήνει το ένα της στήθος, μία μακριά βελόνα να μπαίνει μέσα, κάτω από το δέρμα και έξω από την άλλη πλευρά, σαν κέντημα πάνω στο δέρμα της. Δύο, τρεις φορές ακόμη, πέρασε επιδέξια τις βελόνες στο δέρμα της μέχρι που είχε τέσσερις βελόνες, δύο σε κάθε στήθος, σε οριζόντια διάταξη.

Μετά, ο άντρας έκανε κάτι που την ξάφνιασε. Από μία πλαστική τσάντα, που μύριζε οινόπνευμα, έβγαλε δύο κομμάτια νάιλον σκοινί. Τύλιξε το κάθε κομμάτι γύρω από τις βελόνες του κάθε στήθους και μετά τα έδεσε μαζί έτσι ώστε να γίνει μία θηλιά γύρω από τις βελόνες, με ένα κομμάτι σκοινί να περισσεύει από τη θηλιά. Της ανασήκωσε απαλά το κεφάλι. «Άνοιξε το στόμα σου» της είπε και έβαλε τα δύο κομμάτια σκοινί στο στόμα της. «Δάγκωσε γερά». Το έκανε και ο άντρας άφησε το κεφάλι της. Για μια στιγμή άφησε το κεφάλι της να πέσει πίσω και τότε τα σκοινιά τέντωσαν και τράβηξαν τις βελόνες. Σήκωσε το κεφάλι της για να απαλύνει το τράβηγμα...τότε, σαν την κακομαθημένη που ήταν, τράβηξε λίγο. Οι βελόνες ανασηκώθηκαν κάτω από την πίεση, στέλνοντας κύματα πόνου, αλλά αυτή τράβηξε ακόμα πιο δυνατά. Ο πόνος έγινε πιο έντονος. Χαλάρωσε λίγο και χαλάρωσε και ο πόνος. Τράβηξε, χαλάρωσε, τράβηξε πάλι. Κάθε τράβηγμα ήταν λίγο πιο δυνατό, λίγο πιο επώδυνο, αλλά υπήρχε και κάτι άλλο εκτός από τον πόνο. Τραβούσε...τραβούσε. Ήταν οδύνη τώρα, θεσπέσια οδύνη. Κούνησε το κεφάλι της σαν να συμφωνούσε έντονα με κάτι και η οδύνη έγινε κύματα, κι αυτή σερφάριζε πάνω στα κύματα. Πετώντας ψηλά, τον κοίταξε. Εκείνος χαμογελούσε. Σφίγγοντας τα δόντια της για να κρατήσει τα σκοινιά, του χαμογέλασε κι αυτή και τράβηξε ακόμα πιο δυνατά.

Εξαντλημένη στο τέλος, άνοιξε το στόμα της και άφησε το κεφάλι της να πέσει. «Θεέ μου», είπε με κομμένη την ανάσα. «Αυτό ήταν απίστευτο». Εκείνη τη στιγμή, ο μπάρμαν φώναξε, «Πέντε λεπτά ακόμα».

Η κακομαθημένη κοίταξε τον άντρα και είπε, «Ήσουν ο καλύτερος, αλλά ακόμη κι εσύ δεν μπόρεσες να με κάνεις να πω το safeword» και ένιωσε μια λύπη. Τότε τον κοίταξε και είδε ότι το χαμόγελό του δεν είχε σβήσει.

«Α, ναι, έχουμε κι ΑΥΤΟ», είπε, πηγαίνοντας προς το κάτω μέρος του πάγκου. Με μία απλή αδιάφορη κίνηση, σχεδόν χωρίς να κοιτάζει, έχωσε μία βελόνα στην καμάρα του ποδιού της.

Το ουρλιαχτό πλήγωσε ακόμη και τα δικά της αυτιά. Ποτέ της δεν είχε νιώσει κάτι τέτοιο. Ήταν αγνή οδύνη αυτό που την πλημμύριζε. Η δεύτερη βελόνα στο άλλο της πόδι πόνεσε περισσότερο, αν αυτό ήταν δυνατόν. Τρεις, τέσσερις, πέντε. Έχασε το μέτρημα, είχε πάψει να νοιάζεται. Αν δεν την είχε δέσει τόσο σφικτά, θα είχε πέσει στο πάτωμα. Αν ο πάγκος δεν ήταν τόσο γερός, θα τον είχε διαλύσει. Τώρα ο άντρας έβαζε βελόνες ανάμεσα στα δάχτυλα των ποδιών της. Ούρλιαξε. Ούρλιαξε. Ούρλιαξε, «ΚΟΚΚΙΝΟ...σε παρακαλώ Θεέ μου, ΚΟΚΚΙΝΟ».

Στη σιωπή που ακολούθησε, άκουσε τον ήχο από τις χρησιμοποιημένες βελόνες να πέφτουν μέσα στο μεταλλικό δοχείο και ήξερε ότι αυτός...αυτή...και οι δυο τους, είχαν κερδίσει.

Πηγή: BDSM Fiction:

Μετάφραση: dora_salonica (με την ευγενική άδεια του John Warren)

 

Απάντηση: H Κακομαθημένη

Μμμμμμμμμμμ.......perfect

 

Απάντηση: H Κακομαθημένη

Scary but beautiful

 

Απάντηση: H Κακομαθημένη

Καυλωτικότατο!
Όμορφη η επιλογή κειμένου και η μετάφραση.

 

Χαίρομαι που σας άρεσε. Ο John μου είπε ότι πρόκειται για μια αληθινή ιστορία, όπως οι περισσότερες ιστορίες του. Η "Κακομαθημένη" είναι μία από τις πιο όμορφες αναμνήσεις του. Αυτό που έγινε στην πραγματικότητα ήταν ότι αυτή η νέα γυναίκα τον "αγόρασε" σε μία δημοπρασία για να την κάνει να νιώσει έντονα και ακραία. Μου είπε ότι η περιγραφή της σκηνής και το τέλος της έγιναν ακριβώς όπως τα περιγράφει...

Επίσης είπε ότι είναι πολύ χαρούμενος που οι ιστορίες του μεταφράζονται σε "μία από τις πιο ευγενικές γλώσσες του κόσμου"...

Τέλος μου ευχήθηκε καλή τύχη στην αναζήτησή μου για έναν Αφέντη. Μου είπε ότι είναι λίγο σαν να ψάχνεις για διαμάντια. Πολλή λάσπη και πολλές πέτρες... 

 

Απάντηση: Re: H Κακομαθημένη

Eχεις ομως τη πρωτη υλη να του ''χτισεις'' χαρακτηρα 

 

Απάντηση: H Κακομαθημένη

πολύ όμορφο  

 

Απάντηση: H Κακομαθημένη

/me γαμογελάει σαν Κρουέλα ντε Βιλ

Βαρετό, dora_salonica.

Αλλά δεν πειράζει. Σε απολαμβάνω που το απολαμβάνεις.

Τις χαρές του να έχεις φιλενάδα  

 

Re: Απάντηση: H Κακομαθημένη

Δεν είναι καθόλου βαρετό να βοηθούμε τους νέους, φιλενάδα... 

Ο Yalom λέει ότι αυτά είναι ripples. Σκοπεύω να κάνω όσα πιο πολλά μπορώ, μέχρι να βρεθώ pushing up daisies...

Όσον αφορά τα δικά μου γούστα, άστο καλύτερα. Σαφώς δεν ανήκω στον χώρο του ντομαρίσματος, εδώ και πολύ καιρό (πράγμα για το οποίο πολύ συχνά τσιροκοπώ...σαφώς μάταια...) Δεν είναι διόλου παράξενο δε, που έχω εκδιωχθεί με συνοπτικές διαδικασίες, από πρότερες σχέσεις με Dom. Είναι πολύ απλό. Δεν είμαι bottom. Δεν έχω επομένως καμία δουλειά να συγχρωτίζομαι με Dom - εκτός εάν θέλουμε να ανταλλάξουμε εμπειρίες ή να καταστρώσουμε νέα σχέδια για την διαφθορά αθώων κορασίδων... 

 

Απάντηση: H Κακομαθημένη

Είναι πάντως πολύ πιο ευχάριστο, και αληθινό, από αρκετά λογοτεχνήματα εδώ μέσα, κορίτσια  

 

Απάντηση: H Κακομαθημένη

Συμφωνώ  
Μου άρεσε πάρα πολύ.

 

Μα τόσο κόλλημα με τους Κυρίαρχους; Τι κακό σου 'κάναν;