Let It Chat

Part I, intro

Δεν ξέρω γιατί έγινα μέλος στο φόρουμ. Ξέρω τουλάχιστον ότι δεν το έκανα γιατί μου περισσεύει χρόνος.
Όταν το είχα πρωτοανακαλύψει, πριν από μερικά χρόνια είχα περισσότερο χρόνο. Έμπαινα, διαβαζα, προσπαθούσα να καταλάβω τους ανθρώπους περισσότερο, οχι μόνο αυτούς που έγραφαν, αλλά στο σύνολο τους.
Όχι συνέχεια, αραιά και που, χωρίς να είναι για εμένα τίποτα παραπάνω από μια απασχόληση στον ελεύθερο χρόνο μου.
Γνώρισα, σαν επισκέπτης, κόσμο τον οποίο δεν είχα αλληλεπιδράσει ποτέ. Κάποιες φορές ήθελα να πω μπράβο, κάποιες άλλες να φωνάξω " τι μαλακίες γράφεις ρε φίλε", δεν ήταν αρκετό όμως για να αποφασίσω να συμμετέχω ενεργά.

Ώσπου ένα ωραίο πρωί, μεσημέρι νομίζω ήταν, λίγο πριν βραδιάσει, πήρα τη μεγάλη απόφαση.
Έγινα μέλος. Ε, και; Δεν άλλαξε και τίποτα. Έγραψα κάνα δυο σχόλια, "μάλωσα" κάνα δυο φορές και η ζωή συνεχίζεται.

Ώσπου, ξανά, ένα βράδυ που 'βρεχε, που 'βρεχε μονότονα, για κάποιο λόγο αποφάσισα να γράψω στις εμπειρίες.
Έχω διαβάσει πολλές ιστορίες στις εμπειρίες. Με κάποιες καύλωσα, με κάποιες γέλασα, με κάποιες απλά πέρασα την ώρα μου. Ιστορίες που άλλες είναι όμορφες και άλλες άσχημες, άλλες καλογραμμένες και άλλες κακογραμμένες.

Δεν ήξερα η ιστορία μου σε ποια από τις παραπάνω κατηγορίες θα ανήκει. Ήξερα όμως ότι θα ανήκει επάξια στις εμπειρίες. Πιθανολογώ ότι κάποιες από τις ιστορίες που διάβασα δεν ήταν τίποτα παραπάνω από αποτύπωση φαντασιώσεων. Και κάποιες άλλες είχαν πνιγεί στο φώτοσοπ με σκοπό να γίνουν "πιο bdsm".

Όχι. Η δική μου ιστορία δεν θα γίνει πιο bdsm.
Θα είναι αυτό που έζησα, αυτό που ένιωσα, αυτό ακριβώς που έγινε. Δε λέω, είναι ευχάριστο να έχουν αποδοχή τα γραπτά μας, αλλά γράφω πρώτα για εμένα. Ένας μίνι φόρος τιμής σε ανθρώπους και σε στιγμές, μια υποχρέωση που ένιωσα απέναντι στον εαυτό μου.

Και έτσι ξεκίνησα, λοιπόν, έτσι ξεκίνησα, άλλα μου δείξανε και άλλα εγώ αντίκρυσα.
Και έγραψα την πρώτη μου ιστορία. Και τη δεύτερη. Και συνέχισα. Και είδα ότι οι ιστορίες μου έχουν μια κάποια αποδοχή. Και κάποιοι άνθρωποι μου εξέφρασαν την γνώμη τους με μήνυμα.

Δεν ξέρω γιατί ξεχώρισαν τα γραπτά μου. Ίσως γιατί έγραφα γιατί ένιωθα ή έγραφα ότι ένιωθα. Έχω γεννηθεί άλλωστε σε προ φώτοσοπ εποχές.

Είχα ξεκινήσει να επικοινωνώ με κάποια από τα μέλη του φόρουμ, παρόλο που δεν έστειλα μήνυμα ποτέ αν δεν μου είχαν στείλει εκείνα πρώτα.
Το φόρουμ, όπως κάθε χωρος ,διαθέτει κάθε καρυδιάς καρύδι. Μερικά καρύδια από αυτά, όσο τα έχω γνωρίσει μέσα από τα νήματα, τα μηνύματα ή ακόμα και σε κάποιες περιπτώσεις τηλεφωνική επικοινωνία, είναι πραγματικά αξιόλογοι άνθρωποι.

Δεν ήταν έκπληξη που είδα μια ακόμα ειδοποίηση στα pm.

Δεν ξέρω αν ειναι ιδιαίτερη η πένα μου. Ξέρω ότι γράφω αυτό που νιώθω, αυτό που αισθάνομαι. Και αυτό απάντησα.

Ω, σκληρή καριόλα, που λέει και ο Arioch. Άκου, σπανίως με αφορά το τι συνηθίζεται! Σιγά ρε κοπελιά, μας έκοψες το αίμα...

Και κάπως έτσι έκλεισε η επικοινωνία. Στο εντωμεταξύ, συνέχισα να επικοινωνώ με αξιόλογα καρύδια άτομα, τα οποία και ανέβηκαν στην εκτίμηση μου. Όχι όμως με αυτή.

Τουλάχιστον όχι στα pm. Καθημερινά είχα και μια ειδοποίηση ότι είδε το προφίλ μου. Ποιος ξέρει γιατί. Μάλλον ψάχνει να διαβάσει τις ιστορίες μου, ή ακόμα και τα λίγα νήματα που έχω πάρει θέση.

Το να δημιουργήσω μια εικόνα για έναν άνθρωπο μαζεύοντας πληροφορίες είναι κάτι που κάνω συνεχώς, ασχέτως αν με ενδιαφέρει αυτός ο άνθρωπος ερωτικά. Ασχέτως αν θα χρειαστώ ποτέ αυτές τις πληροφορίες. Και ο τρόπος που γράφει κάποιος, ο τρόπος που αντιδρά, είναι πληροφορία. Σημαντική μάλιστα. Οπότε αν κάνει αυτό, την καταλαβαίνω. Βέβαια, δεν είναι κάτι που συναντώ στους ανθρώπους συχνά. Σχεδόν όλοι επιδιώκουν να συγκεντρώσουν πληροφορίες από τη στιγμή που έχουν κάποιο ενδιαφέρον και μετά.

Φροντίζει πάντα να διαβάζει τις ιστορίες μου. Όταν είναι online, από τη στιγμή που θα τη δημοσιοποίησω θα τη δει αμέσως. Όταν δεν είναι, από τη στιγμή που θα μπει θα διαβάσει πρώτα ότι καινούργιο έχω γράψει.
Εδώ υπάρχει ένας έρωτας μεγάλος, πλατωνικός, βεβαίως, βεβαίως. Αλήθεια, οι πλατωνικοί έρωτες δεν ανταλλάσουν pm?

Συνεχίζεται...

(Σημείωση: Η ιστορία είναι φανταστική, στο σύνολο της. Οποιαδήποτε ομοιότητα με πρόσωπα και καταστάσεις είναι συμπτωματική.)

 

really;

Αυτό που διαθέτεις είναι εξαιρετικό, πηγαίο χιούμορ. Και διατυπώνεις σωστά, αυτά που σκέφτεσαι να γράψεις. Σημαντική η σαφήνεια και η συγκεκριμενοποίηση.

Ανυπερθέτως και εγώ. Όσο επέμενα να μετατρέπω σε κάτι άλλο αυτά που μου συνέβαιναν, για να ταιριάξουν με ήδη γνώριμες κατηγοριοποιήσεις μου και να τα αντικρίζω / αντιπαραβάλλω, αντί να κάνω κάτι πιο εποικοδομητικό.

 

Τη στιγμή που, υποθετικά, διαδραματίζεται η ιστορία, είχα μικρή συμμετοχή.

Όσον αφορά τα μηνύματα, έχω στείλει πρώτος μόνο σε εσένα και έναν, δύο, ακόμα νομίζω. Really.

ΥΓ: Μη ξεχνάς ότι το κείμενο είναι στο art. Θα μπορούσα να ισχυριστώ ότι ανταλλάσω pm και με την πρόεδρο της Δημοκρατίας (της Κροατίας κατά προτίμηση)

 

Ε, όχι διαπληκτισμοί ΚΑΙ στο art and literature!!! Πάει πολύ!


ΥΓ. @-Volt- εγώ δεν μπορώ να σου στείλω pm, τα έχεις κλειστά

 

Γειά,

Γιατί αυτή η ιστορία είναι στο BDSM Art and Literature;

 

Αν η ερώτηση αφορά το bdsm κομμάτι, it will be.
Αν αφορά το χώρο ανάρτησης, δεν είναι στις εμπειρίες γιατί δεν είναι πραγματική

 

Σκληρές καριόλες υπάρχουν πολλές, κοντή, σκληρή καριόλα είναι μόνο μία  

 

Έχω μπερδευτεί, είναι εμπειρία; θα γίνει πιο βδσμ; τι απ' όλα;  

Μόνο σε μένα φαίνεται ότι έβγαλες τον διάλογο σου δημόσια με κάποιο μέλος του φόρουμ; Αν κάνω λάθος σόρρυ.

 

Αυτό εννοείς!
Πες το ντε, προσπαθώ κι εγώ να καταλάβω ποια ήταν η ένσταση.
Ξαναλέω, η ιστορία είναι φανταστική. Αν υποθετικά συμπεριελάμβανε πραγματικά pm αυτό θα γινόταν μόνο με γραπτή συναίνεση, γνήσιο υπογραφής και υπεύθυνη δήλωση του νόμου 105

 

Okay. 

 

Part II, Μια ιστορία ακόμη λοιπόν...

Ε: Θα γράψεις μια ιστορία για εμένα;

Ώπα! Αυτο δεν το είδα να έρχεται...

Για μένα θέλω να χορέψω,
για μένα θέλω μια παραγγελιά
τον πόνο θέλω να γιατρέψω,
τον πόνο που μου καίει την καρδιά

Τοσο καιρό συνεχίζω να γράφω, συνεχίζω να επικοινωνώ, συνεχίζω να εκτιμώ, συνεχίζω να γνωρίζω.
Αυτή, συνεχίζει να μπαίνει στο προφίλ μου, συνεχίζει να διαβάζει τις ιστορίες μου, συνεχίζει να ασχολείται, συνεχίζει να μη στέλνει μήνυμα. Στην αρχή τουλάχιστον.
Όχι ότι περίμενα μήνυμα. Δεν είχε κανένα λόγο να στείλει, όπως δεν είχα κανένα λόγο να στείλω κι εγώ.

Ανεβάζω μια ακόμα ιστορία, το τέλος του 346 χλμ και το Μια φράση, δεν θυμάμαι ποιο κομμάτι του. Κάτι άλλαξε όμως. Δεν μπήκε να τη διαβάσει. Ωιμέ! Να σου πω κοπελιά, δε σου ζητήσαμε να κάνεις like, να διαβάσεις σου ζητήσαμε. Τι πλατωνικός έρωτας είσαι αν δεν ασχολείσαι;
Στέλνω μήνυμα, να πω τη μαλακία χαριτωμενιά μου.

Ν: Μάλλον η τελευταία μου ιστορία ήταν η πρώτη που δεν σου άρεσε, για αυτό δεν θέλησες να διαβάσεις τη σημερινή.

Ε: Δεν είδα ότι έγραψες κι άλλη. Δεν συνηθίζεις να με απογοητεύεις με τα γραπτά σου.
Μου έκανε εντύπωση που παρατήρησες την απουσία μου...

Δεν συνηθίζεις να με απογοητεύσεις με τα γραπτά σου, λέει... ΑΥΤΟ ΈΛΕΙΠΕ!! Σιγά που δεν θα το παρατηρούσα, μπορεί το nickname μου να μην είναι discerning, αλλά άλλος έχει το όνομα και άλλος τη χάρη.

Ν: Στις εμπειρίες το τρίτο και τελευταίο μέρος του 346 χλμ και στο of topic το Μια φράση.
Είμαι εξαιρετικά παρατηρητικός

Ε: Το Μια φράση πήγα να το διαβάσω και σταμάτησα. Σκεφτόμουν ότι θα μου άρεσε περισσότερο να διάβαζα μία παράλληλη ιστορία κάτω από δικά μας μηνύματα...

Ανάθεμα και αν κατάλαβα τι ήθελε να πει. Εντάξει, βλέπω star trek, ξέρω τι είναι το παράλληλο σύμπαν, η παράλληλη ιστορία όμως;

Ν: Δεν κατάλαβα. Μη νομίζεις, δεν είμαι τόσο έξυπνος όσο λέω

Ε: Εννοώ ότι θα προτιμούσα όπως γράφουμε μηνύματα μεταξύ μας κάτω από κάθε μήνυμα να γράφουμε και μία συνέχεια μίας ongoing ιστορίας που θα γράφαμε εμπνευσμένοι ο ένας από τον άλλο.
"Ανάβει το τσιγάρο της να συνεχίσει την ανάγνωση της ιστορίας που σκάρωσε ο μυστήριος άντρας με τα πολλά του χιλιόμετρα..."

Ενδιαφέρον. Ενδιαφέρον. Ενδιαφέρον. Γιατί θέλει κάτι τέτοιο; Θα μάθω. Χωρίς να ρωτήσω. Ναι, αυστηρά χωρίς να ρωτήσω.

Ν: Ενδιαφέρον...
Δεν έχω χρόνο αυτή την στιγμή, αλλά θέλω να το κάνουμε, θα ήθελα να δω πως θα λειτουργήσει

Τι είναι αυτό ακριβώς; Τι έχει στο μυαλό της;

Την επόμενη μέρα το πρωί παρέλαβα μια καλημέρα. Την επέστρεψα και ξεκίνησα το star trek την παράλληλη ιστορία.

Ν:"Τα πολλά χιλιόμετρα και τα πολλά τσιγάρα... Σε καμία ιστορία του δεν λείπει ο καπνός..."
Κάπως έτσι εννοείς;

Ε: "Για κάποιον ανεξήγητο λόγο, είναι λίγος καιρός τώρα που αναζητά να βρει τα γραπτά του... Δεν έχει καταλήξει αν είναι από περιέργεια για το αν είναι αλήθεια τα όσα περιγράφει ή αν προσπαθεί μέσα από αυτά να "διαβάσει" τον άντρα που τα γραφει..."

Ν: Παρεμπιπτόντως, οι ιστορίες μου είναι αληθινές. Μπορεί να έχω αλλάξει τη ροή, να την εχω αντιστρέψει χάρη της αφήγησης, να έχω αλλάξει ονόματα και πόλεις.
"Πόσο δύσκολο ή πόσο εύκολο είναι να τον διαβάσει μέσα από λίγες σειρές;
Μοιάζει να είναι ανοιχτό βιβλίο. Είναι όντως;
Από την άλλη, ποιος άλλος πιθανός λόγος μπορεί να συνδυαστεί με την επιθυμία της να διαβάσει τα γραπτά του;"

Ε: Αν δεν γίνομαι αδιάκριτη, με τι ασχολείσαι; Λέει πολλά για έναν άνθρωπο το τι έχει διαλέξει να κάνει.
"...βιώνει μία γλυκόπικρη γεύση στις γραμμές των αφηγήσεών του. Από τη μία ξαναζεί τα δικά της όμορφα, από την άλλη επιβεβαιώνει ότι αν σε σπάσει κάποιος μια φορά, δεύτερο σπάσιμο δεν έχει... σαν τα κόκαλα των αθλητών που τα έσπαγαν επίτηδες σε ορισμένα κρίσιμα σημεία ώστε να μην ξανασπάσουν εκεί σε κανέναν σημαντικο αγώνα πια..."

Της είπα. Όχι απλά της είπα με τι ασχολούμαι αλλά για κάποιο λόγο έκανα ολόκληρη ανάλυση της επαγγελματικής μου πορείας. Άβυσσος η ψυχή του γράφοντος.

Ν: Με έπιασε η μαλακία μου τώρα και έγραψα αυτοβιογραφία. Ούτε ο ψυχολόγος μου να ήσουν. Δεν τα σβήνω. Προσπέρασε τα.
Αυτό με το σπάσιμο ήταν απίστευτα καλό! Και το θέμα ειναι ότι δεν έχουμε πνιγεί ακόμα στα αθλητικά παραδείγματα!
Δεν το ξέρουμε ακόμα, ούτε εγώ, ούτε εσύ, αλλά θα πνιγούμε σε λίγες μέρες...


Ε: Ποιο το νόημα να συναναστρέφεσαι με κάποιον αν δεν συμβάλει έστω στο ελάχιστο στην θεραπεία της ψυχή σου; Εγώ έτσι το βλέπω...
Το παράδειγμα ήταν απίστευτα ακριβές βασικά για το πως βιώνω το bdsm... καλώς ή κακώς...
Από την αρχή αναζήτησα το απόλυτο... κάποια στιγμή το βρήκα.
"Και είναι όντως περίεργος τύπος...την πρώτη φορά που του μίλησε της απάντησε εντελώς αδιάφορα... διεκπεραιωτικά θα έλεγε κανείς...
Ένας θεός ξέρει τι κλικ έγινε στο μυαλό του μέσα και της έστειλε έτσι ξαφνικά..."

Αυτό το 'την πρώτη φορά που του μίλησε της απάντησε εντελώς αδιάφορα.' τι το ήθελες ρε κοπελιά; Τι περίμενες να σου απαντήσω στο ότι έχω ιδιαίτερη πένα; Κάνε μαζί μου σέσσιον, έχω μεγάλο πλαίσιον; Συγγνώμη, δηλαδή!

Έχει κάτι διαφορετικό αυτή η γυναίκα. Ποια λέξη θα μπορούσα να χρησιμοποιήσω που να την χαρακτηρίζει; Let's see..


Ν: "Έχει κάτι διαφορετικό αυτή η γυναίκα. Κάτι περίεργο, ίσως σπάνιο. Σίγουρα σπάνιο. Κάτι που την κάνει να μοιάζει απρόσιτη αλλά και ενδιαφέρουσα. Μια αρχοντιά"

Ε: "Της αρεσει να κινείται μέσα στο πλήθος απαρατήρητη...χωρίς ποτέ να ανήκει σε αυτό...Ποτέ της δεν μπήκε σε μεγάλες παρέες...σε κλίκες...Ποτέ της δεν χωρούσε πουθενά... Πάντα λίγοι και συνήθως καλοί... Το σόκιν χιούμορ της και ο γεμάτος ωμή ειλικρίνεια αυτοσαρκασμός της δεν ήταν για πολλά αφτιά... Αν και από μικρή είχε το εκλεπτυσμένο στυλ μίας μαντάμ, δεν θα την έβλεπες ποτέ στα in μαγαζιά, στα κλαμπ και στα μπουζούκια...
Ήταν πάντα σε ένα "αλλού"... Σε μικρά μπαράκια με προσωπική εξυπηρέτηση...Διατηρούσε πάντα ρεζερβε την θέση της στο μπαρ στα μαγαζιά που πήγαινε..."

Τι λες τώρα! Θα μπορούσα με κάποιες μικροαλλαγες να γράψω τα ίδια για μένα. Εντάξει, αυτό με το μαντάμ θα το έβγαζα σίγουρα. Ίσως να μοιάζουμε περισσότερο από όσο θα μπορούσα να φανταστώ. Το ότι ξεχώρισα τη φώτο προφίλ της χωρίς να την ξέρω, δεν είναι κάτι που συνηθίζω. Πόσο μάλλον σε ένα φόρουμ που οι φώτο προφίλ είναι απρόσωπες. Της λέω διάφορα, μεταξύ αυτών και αυτό. Δεν ξέρω τι από όλα όσα είπα την ώθησε να μου απαντήσει έτσι

Ε: Λατρεύω τους ανθρώπους που δίνουν έμφαση στη λεπτομέρεια γιατί εκεί είναι και όλη η διαφορά...
"Κοίταξε την οθόνη της, άναψε ένα τσιγάρο, ήπιε μια γουλιά καφέ και του είπε: Θέλω να μάθω κι άλλα για σένα"

Αυτός είναι ο σκοπός της παράλληλης ιστορίας λοιπόν. Να γνωριστούμε, χωρίς να μιλάμε για εμάς. Αν δεν κάνω λάθος, είναι μια μέθοδος που χρησιμοποιείται στην ψυχιατρική. Το να μιλάμε για εμάς σε τρίτο πρόσωπο, κάνει ευκολότερο το να ανοιχτούμε.
Όχι ότι είχα πρόβλημα να μιλήσω για εμένα, εγωκεντρικός καριόλης γαρ, ούτε αυτή έχει θέμα να μιλήσει.
Αυτό το παιχνίδι όμως, αν μπορείς να το πεις παιχνιδι, είναι όμορφο. Και ουσιαστικό. Και μου άρεσε. Και είναι και ενδιαφέρουσα γυναίκα η άτιμη. Να μιλήσω για εμένα λοιπόν... μάλιστα...

Και κάπως έτσι μίλησα για εμένα.
-Εγώ..μπλα... μπλα... Εγώ.... μπλα... μπλα... Εγώ... Ας μιλήσουμε όμως και λίγο για εσένα. Πώς με βλέπεις; Δεν είμαι μοναδικός και ανεπανάληπτος;
Συνέχισε την ιστορία σου.

Ε: "Πάντα όμως λάτρευε την αδρεναλίνη μίας ενδιαφέρουσας επικοινωνίας όταν θεωρούσε ότι το "αντίπαλο μυαλό" είναι δυνατός παίχτης!
Γιατί πιο bdsm και κουραφέξαλα... Το θέμα δεν ήταν ποτέ μερικά μπατσάκια, σχοινιά και χειροπέδες...
Το bdsm είναι κούφιο αν ο άλλος δεν μπορούσε να ακινητοποιήσει με ένα βλέμμα...να σε μαστιγώσει μια ματιά..."


Το μυαλό. Διαβάζω τις σκέψεις της θα χαμογελώ.
Πάντα θεωρώ βαρετό ένα διάλογο χωρίς παιχνίδι. Όχι παιχνίδι που θα αποφέρει δεδομένα κάτι. Σίγουρα όμως, ένα παιχνίδι που θα μπορούσε να αποφέρει κάτι.
Άλλωστε ποτέ δεν έχει βγει το παιδί από μέσα μου. Και η ζωή του παιδιού είναι το παιχνίδι.
Όλοι βλέπουν λάθος τα παιχνίδια. Ο σκοπός δεν είναι να διασκεδάσεις. Ο σκοπός δεν είναι να κερδίσεις. Ο σκοπός του παιχνιδιού είναι να παίξεις όσο καλύτερα μπορείς. Αν το κάνεις αυτό έχεις διασκεδάσει και έχεις κερδίσει.
Αμέτρητα τα παιχνίδια μυαλού... Μόνο που έχουν σημασία αν ο "αντίπαλος" έχει. Αλλιώς είναι βαρετά.
Σκέφτομαι ανθρώπους με μυαλό που έχουν "ψαρώσει" στο παρελθόν. Όταν σε βλεπουν τη μία στιγμή σοβαρό και την άλλη όχι. Όταν σε βλεπουν τη μια στιγμή απόλυτο και την άλλη παιδί. Αποσυντονίζονται.
Απαντώ στο μήνυμα.

Ν: "Να λοιπόν που υπάρχουν και άνθρωποι που θα μπορούσα να στοιχηματίσω ότι δεν ψαρώνουν."

Η αλήθεια είναι ότι οι συζητήσεις μαζί της έχουν ενδιαφέρον όποιο και αν είναι το θέμα. Συζητήσεις επί συζητήσεων, αναλύσεις επί αναλύσεων, τοποθετήσεις επί τοποθετήσεων. Και ξαφνικά, επιστροφή στα προσωπικά

Ε: Πώς και ήρθες από εδώ; Στο φόρουμ;

Ν: Ουφ.. Λοιπόν... Προσοχή!.. Ακολουθεί ιστορία[...]

Ε: Σε ευχαριστώ που το μοιράστηκες μαζί μου.
Τι άλλο θελεις να μάθεις για εμένα;

Τόσο καιρό δεν έχω ρωτήσει τίποτα. Συγκεντρώνω πληροφορίες που βοηθάνε να καταλάβω ποια είναι. Αυτές τις πληροφορίες όμως δεν τις έχω πάρει ποτέ κάνοντας μια σαφή ερώτηση. Τις παίρνω από την παράλληλη ιστορία, τις παίρνω από μια λέξη, μια φράση, μια λεπτομέρεια από ένα ολόκληρο κείμενο. Τις βάζω σε σειρά και μαθαίνω από τα συμφραζόμενα.

Ακολούθησαν όλες οι ερωτήσεις που δεν είχαν γίνει ποτέ. Χωρίς καμία διακριτικότητα. Ωμή ανάκριση. Και οι απαντήσεις χωρίς καμία υπεκφυγή. Ωμή αλήθεια. Αναλύοντας την απάντηση σε κάθε ερώτηση, προσέχοντας να μην ξεχάσει τίποτα. Είχα την αίσθηση ότι φρόντιζε να μου απαντήσει τόσο σχολαστικά, όσο όταν συμπληρώνουμε βιογραφικό.

Ε: Δεν σε κούρασε να μιλάμε διαρκώς για τη δική μου ζωή; Δεν πιστεύω να χρεώνεις με την ώρα;

Τώρα αυτό πως της ήρθε; Σε κάθε περίπτωση που ακούω τις ιστορίες ζωής του οποιουδήποτε, και γίνεται η πρώτη ερώτηση, απαντώ ότι χρεώνω 80 ευρώ την ώρα. Κανένας μέχρι τώρα δε θυμάμαι να με ρώτησε αν χρεώνω με την ώρα πριν το αναφέρω εγώ.

Ν: Για κάποιον μαθαίνεις όχι όταν τον ρωτάς τι είσαι, αλλά όταν ρωτάς για τη ζωή του.
Όχι, δε με κουράζει.
Πρέπει να φύγω, όμως. Θα συνεχίσω την ανάκριση αργότερα. Α, και μην ανησυχείς. Το κενό δε θα το χρεώσω. Κερνάει το μαγαζί!!!

Και ξαφνικά... τσουπ! Φτάσαμε στην ερώτηση. Βέβαια το ξαφνικά αυτό μας πήρε κάποιους μήνες, δε λέω, αλλά και πάλι... ήταν ξαφνικά. Πόσο μάλλον, αν σκεφτείς ότι μιλάμε για έναν άνθρωπο που δεν έκανα ποτέ την κίνηση να του προτείνω να μιλήσουμε στο Skype.

Δεν την έχω δει, δεν με έχει δει ,ούτε φωτογραφία. Τώρα που το λέω, μισό λεπτό, πετάγομαι μέχρι τις προσωπικές φωτογραφίες μελών και επιστρέφω. Α, χα! Μάλιστα..
Μιλάμε για έναν άνθρωπο που δεν έχω ακούσει ποτέ τη φωνή του, ούτε αυτή τη δική μου.
Το μόνο που ξέρω είναι ότι είναι έξυπνη. Εντάξει και δεκάδες, ίσως εκατοντάδες, λεπτομέρειες για τη ζωή της.

Επιστρέφω στο σήμερα ...

Ν: Τι ιστορία περιμένεις να γράψω για εσένα;

Ε: Ότι νομίζεις, γράψε πως θα φανταζόσουν μια συνάντηση μας

Ν: Είναι άτοπο να γράψω μια ιστορία για εσένα αυτή τη στιγμή

Ε:Γιατί είναι άτοπο;

Αλήθεια, τώρα, δεν κατάλαβε γιατί; Ελάτε μαντάμ, έχετε αρκετό μυαλό για να μην κάνετε αυτή την ερώτηση. Ξέρεις τα πάντα για εμένα και ξέρω τα πάντα για εσένα. Άτοπο είναι που ρώτησες πριν σκεφτείς...
Πληκτρολογώ...

Ν: Έλσα, έχεις συνειδητοποιήσει ότι εμείς κάποια στιγμή θα βρεθούμε, έτσι;


Συνεχίζεται...

(Σημείωση: Η ιστορία είναι φανταστική, στο σύνολο της. Οι διάλογοι είναι προϊόν μυθοπλασίας. Οποιαδήποτε ομοιότητα με πρόσωπα και καταστάσεις είναι συμπτωματική.)