male vs female

μια Domme συναντά έναν Dom. Ας πούμε οτι είναι ισοδύναμοι μυικά. Και οι δύο είναι απεγνωσμένοι να ικανοποιήσουν το φετιχ τους. Πιθανά σενάρια εξέλιξης της συνάντησης αυτής ?

 

Αν υπάρχει οπτική χημεία (αρέσει ο ένας στον άλλο), αν έχουνε πάει να ικανοποιήσουνε μόνο τα φετίχ τους και το δουν μόνο lets have fun και δεν ξεκινήσουν κανένα παιχνίδι εξουσίας του στυλ "τωρα θα σε υποτάξω θα δεις" (θα υπάρξουν αίματα σε αυτή την περίπτωση) τότε θα περάσουν μια χαρά. Βέβαια έπειτα μπορεί να αρχίσουν να κοκορεύονται ο καθένας ξεχωριστά ότι κατάφεραν το ακατόρθωτο να υποτάξουν Dom/Domme ενω κάτι τέτοιο να μην ισχύει. Το καλύτερο είναι πάντως Domme και Dom να συνδιάσουν τις δυνάμεις τους απέναντι σε εναν ή περισσότερους subs.

 

heptarch, μια διευκρίνηση:
Τι σχέση έχει να είναι οι δύο ισοδύναμοι μυικά;
Εννοείς ότι η ικανοποίηση των φετίχ εξαρτάται από τη σωματική διάπλαση;
Τα φετίχ δεν επιβάλλονται με τη σωματική ρώμη. Όλοι έχουμε δει αγαθούς ''γίγαντες'' να τους σέρνουν από τη μύτη κάτι λιλιπούτια, δαιμόνια ''τερατάκια''...
Εφόσον λες ότι διακατέχονται αμφότεροι από απόγνωση για την προσωπική τους ικανοποίηση, το πιο πιθανό σενάριο κατ' εμέ είναι, να κουραστούν ψυχικά από την υπερπροσπάθεια της επιβολής και σε ελάχιστο χρονικό διάστημα να μη θυμούνται ούτε το όνομα ο ενός του άλλου.
Παρ'εκτός και μιλάμε για δεξιοτέχνες του είδους... 

 

"Λιλιπούτιο, δαιμόνιο τερατάκι"; Κάτι μου λέγει αυτό. Μου θυμίζετε, παρακαλώ, το όνομα σας;
Ο γιγάντιος δεξιοτέχνης

 

Πινουν ένα ποτο, μιλανε για τον καιρο και το ΧΑΑ, ο Dom αναβει ένα πουρο (ετσι για το καλο) και γυριζουν σπιτια τους (ξεχωριστα εννοειται)..Αυτη ειναι και η πιο φυσικη κατάληξη..δηλαδη τι να πω με μια γκομενα που θα μου πουλαει τσαμπουκαλικια..και εγω ξερω..κλπ. Απο μακρια και αγαπημενοι..

 

Για χάρην παραδείγματος, ας πούμε οτι είναι ναυαγοί σε 1 νησί οι δυό τους. Καταλάβατε τι εννοώ. Δηλαδή δεν μπορούν να πιούν ενα ποτό, να συζητήσουν για το ΧΑΑ και μετά να πάνε σπίτια τους. Πρέπει να γίνει κάτι μεταξύ τους. Έχει δει κανείς το έργο (παλίο, μέτριο) 'ο ναύτης και η κυρία' (δεν είμαι 100% σίγουρος για τον τίτλο) Στο έργο βέβαια, αυτός ήταν πιο δυνατός και την πλάκωσε στα χαστούκια και την υπέταξε κανονικά.

 

Αγαπητέ heptarch,
η "Κυρία και ο ναύτης" ονομάζεται το φιλμ. Giancarlo Giannini, Mariangela Melato. Λησμονείς όμως ότι ενώ την καθυπέταξε, τη βιομήχανο, πλακώνοντας την στα χαστούκια και την κατεξέσχισεν επαναληπτικώς ο πτωχός λοστρόμος, το μιλανέζικο καραπούτανον άμα τη διασώσει τους τον εγκατέλειψε στην αποβάθρα με τη σικελοβλάχα σύζυγο του και το Fiat. Απεγειώθη στους αιθέρες με το ελικόπτερο του βαθυπλούτου κερατά ανδρός της, όστις είχε προσέλθει να την παραλάβει.
Ηθικόν δίδαγμα: τα αιδοιορετάλια τα δέρεις με ωράριον και ουχί από πάθος.

 

Εντάξει ρε φίλε, μην σταθούμε στο έργο τώρα.. για παράδειγμα το είπα. Εξάλου αυτό που μας ενδιαφέρει είναι το μέσο του έργου, απο το σημείο που την υποτάσει μέχρι εκεί που την.. ερωτεύεται.

 

και το ηθικο διδαγμα ποιο ειναι?

Μια σφαλιαρα την ημερα και εχεις την υποταγη στο τσεπακι???????

 

Είναι πως η τσέπη σχεδόν πάντα έχει τρύπα...Κυρίως όταν από το πάθος έχεις μόνιμα χωμένο το χέρι μέσα...Και ο μποτόμης ξεγλιστρά, τότε, ευκόλως...
Επίσης: δεν υπάρχει (bd)SM με έρωτα του Κυριαρχικού προς τον υποτακτικό (ενώ το αντίθετο είναι περίπου κανόνας).
Αν εμφιλοχωρεί Έρως, τότε απλώς εφαρμόζονται μπιντιεσέμικες ηδονοθηρικές τεχνικές.
Κανείς στρατηγός, zinnia μου, δεν "αγαπά", ερωτικώς, τους στρατιώτες του. Μεριμνά, όμως, για το στράτευμα του, το φροντίζει, το ταϊζει και το γαλουχεί.
Master ερωτευμένος με μια και μόνη σούμπα του ή μονογαμικός ισοδυναμεί με χορτοφάγο κανίβαλλο.
Όταν επιτεθεί, ωστόσο, το ερωτόπουλον με τις γελοίες φτερούγες, μαστεριλίκια και σουμπιλίκια καταργούνται εν τοις πράγμασι, όποια και αν είναι τα αλγολαγνικά παίγνια που οι ερωτοχτυπημένοι επιλέγουν για να ηδονιστούν ή να ψυχομαστουρώσουν.
Κι όταν δυο κυριαρχικές προσωπικότητες φάνε τη σαϊτιά εις την καρδίαν των και σμίξουν, επέρχεται αναμεταξύ τους βανιλισμός σφοδρός, ακόμη και αν αφαιμάσσονται κατά τη διάρκεια οργίων.
Θα το ξαναπώ:
Το S/M είναι φιλοσοφική και πολιτική θεώρηση. Όταν, σπανιότατα, καθίσταται έμπρακτον αποκλείει το μοτίβο "sane, safe and consensual" και κάθε διάκριση φύλου. Είναι, επομένως, επικίνδυνο και εκτρέπεται σε "ακραίες ακρότητες".
Το Μ/s είναι η συσχέτιση της λίμπιντο με τον ελεγχόμενο πόνο, ως μέσο για την άντληση ηδονής. Συνδυάζεται με την κυριαρχικότητα αλλά δεν υπόκειται σε ψυχολογικές ιδεοληψίες. Εδώ, η επιβολή του ισχυρού είναι απόλυτη και πάγια. Αν το άθλημα ολισθήσει στο switching νοθεύεται και χάνονται τα αυγά και τα πασχάλια. Μετατρέπεται σε υβριδική συμπεριφορά, κάποτε ευχάριστη, συνήθως όμως αλλοπρόσαλη.
Δεν υπάρχει συνειδητός S/Mer που να υποδύεται ταυτοχρόνως και τους δύο ρόλους. Ενδέχεται βεβαίως, κατόπιν "θρησκευτικής" μεταστροφής, να εγκαταλείψει τον ένα για τον άλλο. Πλην όμως, για μακροχρόνια και απόλυτα διακριτά διαστήματα (άπαξ, άντε δίπαξ εν τω βίω). To Μ/s είναι, δυνητικά, πολυαγαπητικό (polyamorous), υπό την επίβλεψη και κατ' επιλογήν του ισχυρότερου. Το sharing και το lending νοούνται μάλλον ως ταπείνωση και εξευτελισμός παρά ως διονυσιακή έκσταση. Συνορεύει, συνεπώς, με το kinkybizarrextreme, δεν ταυτίζεται όμως με αυτό, αφού περιέχει ισχυρή δόση τιμωρητικού ή αυτομαστιγωτικού πουριτανισμού.
Το D/s είναι πασατέμπος ευαίσθητων υπάρξεων, όσων πιστεύουν ότι υφίσταται "ψυχή" με μεταφυσική υπόσταση ή θέλουν να διασφαλίσουν εκ των προτέρων συσχετισμούς δύναμης καταπραϋντικούς για ελλείμματα του χαρακτήρος. Ειδικώς, όταν δεν συνάπτεται σε σεξουαλικές πρακτικές συγκεκριμένης μορφολογίας, αποτελεί ανώδυνη παραλλαγή κλασικού βανιλισμού με μονογαμικές απαιτήσεις, συναισθηματικές εκρήξεις και άλλα αντισεξουαλικά φαινόμενα.

 

Δεν μπορώ παρα να συμφωνήσω απολύτως σ'αυτη τη δήλωση Οσκαρ αγαπητέ μου. Και η εμπειρία αλλα και τα παραδειγματα απο ανάλογες ιστορίες οδηγούν ακριβώς σ'αυτο το συμπερασμα . Ευτυχώς ή δυστυχώς...   

Το αυτό!!!