Man vs Μachine

Στίχοι
Έχω μια θλίψη που έρχεται απ' την αρχή του κόσμου
μαζί με την βαθιά πνοή, την παγωμένη λάμψη.
Μπήκε στο πρώτο κύτταρο σαν μια μικρή ακίδα
κι, ότι απ' αυτό γεννήθηκε, θέλησε να υποτάξει.

Τ'αμέριμνα μικρά παιδιά, τα ζώα και τα δέντρα
ποτέ της δεν τα γλέντησε, δεν είχε τι να κάνει.
Μα αν έβρισκε συνείδηση, έβγαζε την βουκέντρα
κι έσπρωχνε την βαρύθυμη στην τρομερή χοάνη.

Θλίψη σαν αδιόρατο βελούδο, σαν μετάξι.
Κανείς δεν την ανίχνευσε, δεν βρέθηκε ο τρόπος.
Δεν σου φωνάζει: ''Είμ' εδώ!'' κι, ενώ όλα είναι εντάξει,
αυτή ‘ναι που θα φταίει, αν δεν σε χωράει ο τόπος.

Όπου τα λόγια είναι φτωχά, το πένθος είναι γλέντι
κι όπου μπορούν να ερωτευτούν η όμορφη κυρία
-που από τα ψώνια της γυρνά στο σπίτι ευτυχισμένη-
κι ο σκελετός που βρέθηκε κάπου στην Σιβηρία

Στρατιές περάσαν απο κεί, χαθήκανε στην δίνη,
σε μιά πραγματικότητα ρευστή σαν άγριο μέλι.
Οι ανήσυχοι σταυρώθηκαν, οι ήσυχοι τρομάξαν
κι ένας περίπου αλώβητος: ''Ο κύριος δεν με μέλει".

Θλίψη σαν αδιόρατο βελούδο, σαν μετάξι.
Κανείς δεν την ανίχνευσε, δεν βρέθηκε ο τρόπος.
Δεν σου φωνάζει: ''Είμ' εδώ!'' κι, ενώ όλα είναι εντάξει,
αυτή ‘ναι που θα φταίει, αν δεν σε χωράει ο τόπος.



Κάποτε της ζήτησα να μου πει, κάτι που δεν ξέρουν, οι πολλοί και ξέρουν μόνο οι λίγοι…


…και μου είπε, μέσα από το σώμα ενός σκύλου που είχε δανειστεί και μέχρι πριν μπει στο σώμα του, παλεύαμε, σαν μικρά κουτάβια…


-Το ξέρεις ότι οι τρεις νόμοι του Νεύτωνα βασιλεύουν όχι μόνο στη κλασική μηχανική, αλλά και στη συνείδηση;


Την κοίταξα δυσπιστία και τότε μου έδειξε. Ήταν εργαλεία, επιστήμης, της βιομηχανίας, της τηλεόρασης, των κυβερνήσεων, των κατακτητών και κάθε ανθρώπου που τα γνώριζε.


Ήταν νήματα, για να χειριστείς, έναν σύντροφο του D/s ή μη, έναν άλλο άνθρωπο, μέχρι άπειρους οργανισμούς, πιθανόν και σε άλλα ηλιακά συστήματα, που αποθήκευαν τα πλάσματα της μνήμης, στο κέντρο ελέγχου.


Και τότε, το αποφάσισα, δεν γίνεται να μην το ξέρουν όλοι. Και αποφάσισα να μην κάνω ποτέ δικά μου παιδιά. Γιατί τα παιδιά όλου του κόσμου, είναι παιδιά μας και σε αυτά αφιέρωσα τη ζωή μου, για να τα μάθω ότι ήξερα από μαθηματικά, φυσική και όποια άλλη επιστήμη γνώριζα. Ήταν ίσως ο μόνος δρόμος για μένα. Να μεταφέρω ότι γνώση είχα, όχι στους λίγους, αλλά στους πολλούς και να τους δείξω τον δρόμο, στο να κάνουν ακριβώς το ίδιο. Να δυναμώσουμε τον μηχανισμό εμβολιασμού, με τον ιό της γνώσης…


…ώστε αν κάποιος χειριστής προσπαθήσει με αυτόν τον τρόπο να καθοδηγήσει όποιον, υφαρπάζοντας με δόλιο τρόπο τη συναίνεση του, να μην του είναι εύκολο, να βρίσκει εύκολα…


…κουτορνίθια.

 

Mathematicians Discovered a Computer Problem that No One Can Ever Solve

https://www.livescience.com/64469-u...LTnw8YLyMIYj_-nKJeD230BwQe3kq-Ozt0Q-1LkZIwTtE

 

Σύστημα τεχνητής νοημοσύνης προβλέπει έγκαιρα τα ψυχολογικά συμπτώματα των καρκινοπαθών
https://journals.plos.org/plosone/article?id=10.1371/journal.pone.0208808

 

Σε κάθε περίπτωση καλό είναι να έχουμε στο μυαλό μας την αρχή που λέγεται "το ξυράφι του Όκαμ"...
Η αρχή αυτή λέει πως "από όλες τις θεωρίες που εξηγούν επαρκώς τα δεδομένα, προτιμάται η απλούστερη".

Πηγαίνοντας τα πράματα ένα βήμα πιο κάτω, στηριζόμενοι πάντα σε αυτήν την αρχή οι άνθρωπες ως πολιτισμός, έχουμε καταφέρει συγκλονιστικές μαλακίες, αλλά από την ανάποδη, χωρίς όμως αυτό να σημαίνει πως αυτό που παρήγαμε/ανακαλύψαμε για να επιλύσουμε κάποιο πρόβλημα, δεν ήταν από μόνο του σημαντικό, κάθε άλλο.

Στο σκεπτικό αυτό και κατ' αναλογίαν, το κλασικό παράδειγμα για το θέμα είναι η λύση στο πρόβλημα "και πώς θα γράφουμε στο διάστημα", που δεν έχει βαρύτητα και δεν θα τρέχει το μελάνι κιέτς...
Κάποιοι λοιπόν έστρωσαν τον κώλο τους κάτω, κι εφηύραν και σχεδίασαν ειδικά στιλό πολύ γαμάουα, που και στο κενό έγραφαν -ακόμα και μέσα στην θάλασσα έγραφαν- κι απ' όλα...
Τους πήρε κανά δυο χρόνια, πολλή δουλειά και κάτι παραπάνω από 1.000.000 δολάρια και το έφτιακαν και μπράβο και γιούπι και ζήτω.
Κάποιοι άλλοι, κάπου αλλού, για τον ίδιο λόγο, παραγγείλανε στο εργοστάσιο μολυβιών, λιγο πιο χοντρά μολύβια (για να μπορείς να γράφεις και με γάντια) και λίγο πιο "περιποιημένα". Θα τους κόστισαν ίσαμε και με 100 δολάρια, ένα πράμα. Και οι δυο ομάδες αποτελούνταν απο κορυφαίους επιστήμονες και τεχνικούς.

Θα μου πείτε, και τι σχέση αυτό με την Α.Ι κιετς..?
Είναι απλό...
Το να "μηχανοποιούμε" την επίλυση διαφόρων θεμάτων, που η λύση τους είναι δίπλα μας και μας λέει "στραβομέρα γκάβακλα, εδώ ρεεε", δεν σκίζει πολλές φορές...
Απλώς για να "σκεφτεί" ένα μηχανάκι που θα φτιακουμε, χρειάζεται να μπορούμε να σκεφτόμαστε πρώτα εμείς, αυτά τα γαμημένα τα δεδομένα, που γαμηθήκαμε να κατακτήσουμε...
Αν μη τι άλλο, είναι οικονομικότερο -όχι κατ' ανάγκην σε φράγκα, εννοείται- αλλά στον χαμένο χρόνο και ενέργεια για το προφανές. Νο γκουντ!
Τεσπά, πάει μακριά η βαλίτσα...

 

Αυτό με το στυλό που γράφει στο φεγγάρι, κι απ την άλλη το μολυβακι, που το ξυνεις ακόμα και με σουγιά, παντού, ειδικό λαικ από μένανε. Κι όσοι κι όσες το εχτιμανε.