Απόκρυψη ανακοίνωσης

Καλώς ήρθατε στην Ελληνική BDSM Κοινότητα.
Βλέπετε το site μας σαν επισκέπτης και δεν έχετε πρόσβαση σε όλες τις υπηρεσίες που είναι διαθέσιμες για τα μέλη μας!

Η εγγραφή σας στην Online Κοινότητά μας θα σας επιτρέψει να δημοσιεύσετε νέα μηνύματα στο forum, να στείλετε προσωπικά μηνύματα σε άλλους χρήστες, να δημιουργήσετε το προσωπικό σας profile και photo albums και πολλά άλλα.

Η εγγραφή σας είναι γρήγορη, εύκολη και δωρεάν.
Γίνετε μέλος στην Online Κοινότητα.


Αν συναντήσετε οποιοδήποτε πρόβλημα κατά την εγγραφή σας, παρακαλώ επικοινωνήστε μαζί μας.

MILO MANARA

Συζήτηση στο φόρουμ 'BDSM Art and Literature' που ξεκίνησε από το μέλος erma, στις 1 Αυγούστου 2009.

  1. erma

    erma Regular Member

    «Υπάρχουν κάτι μέρες που θέλουμε να τα στείλουμε όλα στο διάολο. Να φύγουμε... στη ΜΕΓΑΛΗ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΑ!»

    1968, Αρχιτεκτονική της Βενετίας. Στην αυλή του κτιρίου, που παλιά φιλοξενούσε τη γαλήνη των μοναχών, μια παρέα πολιτικοποιημένων, περίπου χίπις της εποχής, ζωγραφίζει με επιμέλεια ένα τεράστιο σφυροδρέπανο. Το ίδιο σύμβολο ζωγραφίζεται με φοβερή ικανοποίηση πάνω στη μέχρι τότε ιερή καρδιά της αγαλμάτινης Παρθένου.
    Σφυρίζοντας τραγούδια του Bob Dylan που τραγουδιέται μόνο το σημείο που υπάρχει ο τίτλος του τραγουδιού. Πάντοτε οι Ιταλοί είχαν προβλήματα με τις ξένες γλώσσες.
    Όπως φαίνεται από το σκηνικό, είναι η κατάλληλη εποχή για μεγάλες αποφάσεις.
    Η τεράστια φωτογραφία του προέδρου Μάο δείχνει το δρόμο.
    «Να υπηρετούμε το λαό».
    Καταλαβαίνετε όμως το πρόβλημα; Τι σημαίνει αυτή η πρόταση για έναν καλλιτέχνη;
    «Πώς μπορούσαμε εμείς, τώρα πια πολιτικοποιημένοι μέχρι το μεδούλι και συγχρόνως γεννημένοι και μεγαλωμένοι στην αστική κουλτούρα, να βάλουμε την τέχνη μας στην υπηρεσία των λαϊκών αγώνων;» αναρωτιέται ο Milo Manara.
    «Αν ο λαός δεν καταλαβαίνει ή δεν ενδιαφέρεται για τα έργα της τέχνης μας, τι θα ‘πρεπε να κάνουμε;»
    Απαντήσεις δόθηκαν και σ’ αυτό το ερώτημα – όπως και σε τόσα άλλα – στις ατελείωτες συνελεύσεις του κινήματος. O Manara διαλέγει τη μόνη επαναστατική πονηρή ιδέα: «Θα συνεχίσουμε να κάνουμε έργα τέχνης (χωρίς όμως να τα πιστεύουμε), θα τα πουλάμε στους αστούς (οι μόνοι πελάτες που τα καταλαβαίνουν) και με τα λεφτά θα χρηματοδοτήσουμε την επανάσταση. Έτσι, εκτός των άλλων, θα τα βάλουν εκεί που ξέρουν οι κηφήνες».
    Ψάχνοντας, λοιπόν, την υλοποίηση της επιλογής του, ο καλλιτέχνης καταλήγει να βοηθάει τον γλύπτη Berrocal που βρίσκεται στη Βερόνα διωγμένος απ’ την Ισπανία του Φράνκο. Το γεγονός δεν αναφέρεται επειδή απ’ αυτή τη συνάντηση γεννήθηκαν τρομερά καλλιτεχνικά έργα. Α, όχι! Στη βιβλιοθήκη, όμως, του Ισπανού υπήρχε ένα καταπληκτικό βιβλίο που το υπέγραφε κάποιος Forest και που ονομαζόταν Barbarella. Και βέβαια ήταν ΚΟΜΙΚΣ! Σαν να μην έφτανε αυτό, στους τοίχους του σαλονιού επέβαλλαν την παρουσία τους καταπληκτικές μεταξοτυπίες του Hugo Pratt.
    «Το κόμικ για μένα ήταν ένα πράγμα τελείως άγνωστο. Δεν είχα διαβάσει ποτέ μου. Μα, βλέποντας αυτά τα πράγματα, μου ανοίχτηκε ένας κόσμος που δεν υποψιαζόμουν.
    Μετά ανακάλυψα τον Crepax, τον Battaglia, τον Toppi, τον Peellaert. Ενώ απ’ τον Battaglia και τον Toppi έμαθα ότι το κόμικ μπορούσε να έχει μια εικαστική αξιοπρέπεια που δεν περίμενα, απ’ τον Pratt, τον Forest, τον Peellaert και τον Crepax ανακάλυψα πόσο θαυμάσιο μέσο ολικής έκφρασης θα μπορούσε να γίνει. Αποφάσισα λοιπόν ν’ αρχίσω να σχεδιάζω κόμικς».
    Στο Μιλάνο ακούγονται συνέχεια σειρήνες της αστυνομίας και φωνές φοιτητών που ζητούν να συμπαρασταθούν στους εργάτες. Κι εδώ οι ίδιες γιγαντοαφίσες του προέδρου Μάο που υπενθυμίζουν απειλητικά «Να υπηρετούμε το λαό».
    Στη σκιά τους βαδίζει ο Βερονέζος καλλιτέχνης μας με τα σχέδιά του αγκαλιά. Πουλάει την καλλιτεχνική του δύναμη στον εκδοτικό οίκο Furio Viano. Ο εν λόγω εκδότης, θέλοντας να ψυχαγωγήσει το λαό στα διαλείμματα των μαχών στα οδοφράγματα, ρίχνει στην αγορά λαϊκά κόμικς. Η συνταγή είναι δύο εικόνες προχειροφτιαγμένες στην κάθε σελίδα, μπούτια, αστεία επιπέδου στρατώνα και φτηνή τιμή.
    Genius ονομάζεται λοιπόν το πρώτο κόμικ του Manara. «Όταν το θυμάμαι, ακόμα και τώρα, μου σηκώνεται η τρίχα», εξομολογείται.
    Για αρκετό χρόνο, περιτριγυρίζει τις εκδόσεις που ειδικεύονται σε ανάλογης ποιότητας περιοδικά. Δημιουργεί μάλιστα την πειρατίνα Jolanda de Almaviva που γνωρίζει επιτυχία στο ανήσυχο κοινό των περιοδικών αυτών. Αρχίζει να κάνει κάποιο όνομα. Ψάχνει την ευκαιρία.
    Ο διευθυντής του πλατιάς κυκλοφορίας περιοδικού «Corriere dei Ragazzi» τον καλεί να δουλέψει μαζί του. «Εκεί άρχισα να σκέφτομαι αυτό που έκανα. Άρχισα να σχεδιάζω τα πρώτα μου αληθινά κόμικς».
    Η Πολιτιστική Επανάσταση αρχίζει πια να γίνεται μια ανάμνηση που χάνει τη λάμψη της. Τον πρόεδρο Μάο ο Manara δεν τον βλέπει πια στις σοσιαλιστικο – ρεαλιστικές αφίσες. Τον φαντάζεται ζωγραφισμένο με το νέο στυλ απεικόνισης που μας δώρισε ο Moebius. Πόσο θα ‘θελε να φτιάξει μια περιπέτεια σαν αυτές του Pratt, με την ελευθεριάζουσα πειθαρχία του Moebius, όπου θα πρωταγωνιστεί η Επανάσταση!
    Όταν θέλεις, μπορείς να κάνεις τα μάτια σου να δουν έτσι ακόμα κι ένα ατελείωτο παμπάλαιο κινέζικο παραμύθι.
    «Scimiotto» έχουν τίτλο οι σελίδες του Alter – Linus που παρουσιάζουν τις περιπέτειες ενός πιθηκάνθρωπου στην πορεία της σύγκρουσής του με τη Θεία Τάξη. Τα κείμενα είναι του Silverio Pisu και βασίζονται στο μύθο ενός κινέζικου ποιήματος. O Manara γίνεται γνωστός. Και όχι μόνο αυτό:
    «Σχεδιάζοντας τον Scimiotto, μου συνέβη ένα πράγμα από εκείνα που σ’ αφήνουν άναυδο. Ο πρωταγωνιστής ήταν μια απεικόνιση, μάλλον διάφανη, του προέδρου Μάο. Λοιπόν, ενώ σχεδίαζα την τελευταία σελίδα, εκείνη του θανάτου και της κηδείας του Scimiotto, στο ραδιόφωνο ανήγγειλαν το θάνατο του προέδρου Μάο».
    Ο πιθηκάνθρωπος καθιέρωσε τον Manara και τον τοποθέτησε δίπλα στους κορυφαίους ευρωπαίους δημιουργούς.
    Ο Manara σχεδιάζει τη θαυμάσια ιστορία «Ο άνθρωπος των χιονιών» και, μετά απ’ αυτή τη δημοσίευση, αποφασίζει ν’ ακολουθήσει τη συμβουλή του Hugo Pratt και να γράφει μόνος του τις ιστορίες.
    Βρίσκει το κλειδί που ανοίγει την πόρτα της δημιουργικά έξαλλης φαντασίας του και την μεταφέρει στις σελίδες του A Suivre. «HP και Giuseppe Bergman». Πρωταγωνιστούν ο Hugo Pratt και ο ίδιος ο δημιουργός ως Giuseppe Bergman. Δυο λόγια για το έργο. Όταν λέμε περιπέτεια στα κόμικς εννοούμε Hugo Pratt. Ο ήρωάς του, Corto Maltese, είναι μια μοναδική γέφυρα για κόσμους παραμυθένιους, μυστήριους και ευαίσθητα γεμάτους ειρωνεία. Όταν, λοιπόν, ο Manara αποφασίζει να βάλει τον εαυτό του σε κόμικ με κύριο στοιχείο την περιπέτεια, είναι φυσικό να συναντήσει τον Hugo Pratt.
    «Υπάρχουν κάτι μέρες που θέλουμε να τα στείλουμε όλα στο διάολο. Να φύγουμε… Κάτι τέτοιο έπρεπε να συμβεί ένα πρωινό στο Giuseppe Bergman. Να σπάσει κάθε δεσμό… Να ζήσει τελικά τη ΜΕΓΑΛΗ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΑ!».
    Το κομικοποιημένο άγχος του Manara – Bergman, καθώς χάνεται στα κατάλληλα για περιπέτεια μέρη χωρίς να του συμβαίνει τίποτα απ’ όσα φανταζόταν, γνωρίζει καταπληκτική επιτυχία.
    Απ’ τα τετραγωνάκια του αρχίζουν να βγαίνουν κεντρίσματα που δίνουν ζωή στην πιο ενδιαφέρουσα πλευρά των αισθήσεών μας.
    Η όραση γνωρίζει έναν πραγματικό θρίαμβο, καθώς επιστρατεύονται όλες της οι δυνατότητες για να χαϊδέψουν τα αποτελέσματα της σχεδίασης του Manara: Τα στενοσόκακα της Βενετίας, που κρύβουν δίπλα στους πανκς μια ινδιάνα. Το τροπικό δάσος, που κρύβει ζηλότυπα τα χωριά του, προφυλάσσοντάς τα από τους ριψοκίνδυνους τουρίστες. Τις πανέμορφες γυναίκες.
    Εδώ κάνουμε μια στάση.
    Η γυναίκα στο κόμικ του Manara είναι πάντα όμορφη. Ο δημιουργός παρουσιάζεται τελείως ανίκανος να φτιάξει κακοσχηματισμένα θηλυκά. Αλλά δεν σταματάει εδώ: τα φορτίζει με προκλητικές εκφράσεις, χωρίς υπονοούμενα.
    Η περιπέτεια γίνεται έτσι πιο γλυκιά, μια που μπορεί σε κάθε της σελίδα, αν δεν κρύβει αιφνιδιασμούς και μυστήριο, να μας ανταμείψει με ένα πανέμορφο κορμί, με μια υγρή γλωσσίτσα.
    Ο Manara παίζει με τον ερωτισμό, επενδύοντας, πέρα απ’ τη φαντασία, μια βαθιά αγάπη για το αντικείμενό του. Έναν έρωτα.
    Ξέρει ότι είναι ο πρώτος που θ’ απολαύσει το θέαμα και φροντίζει να ‘ναι εντυπωσιακό και πλήρες.
    Το ιταλικό Playmen είναι ένα περιοδικό πολύ σοβαρό. Ξέρει τι περιμένουν απ’ αυτό οι αναγνώστες. Και τους δίνει απλόχερα και με γούστο.
    Οι τελευταίες – ροζ – σελίδες του έχουν σταματήσει να φιλοξενούν την Emmanuelle του Crepax και πρέπει ξανά να γεμίσουν με αναστεναγμούς, συμπλέγματα, κλειστά από την ηδονή μάτια και, για τον ίδιο λόγο, ανοιχτά στόματα.
    «Κλικ» κάνει ο ήχος του κουμπιού ενός μηχανήματος που απελευθερώνει την ξέφρενη σεξουαλικότητα μιας – όπως πάντα – ωραιότατης γυναίκας του Manara στις σελίδες του Playmen.
    Ο ερωτισμός γνωρίζει πια την αποθέωσή του. Το άλμπουμ «Le Declic», που αναδημοσιεύει τις αισθησιακές περιπέτειες της εντυπωσιακής ηρωίδας, σπάει όλα τα ρεκόρ κυκλοφορίας στη Γαλλία. Μέσα σε δεκαπέντε μέρες, 60.000 Γάλλοι και Γαλλίδες βάζουν στη βιβλιοθήκη (ή κάτω απ’ το στρώμα τους) την έντυπη αυτή ευκαιρία για ξεφάντωμα.
    1984. Αρχιτεκτονική της Βενετίας. Το σφυροδρέπανο στην αυλή έχει πια σβήσει. Όπως και τα συνθήματα στους τοίχους. Η ηρεμία και τα φρεσκοπλυμένα πρόσωπα είναι τόσο τέλεια που σου δίνουν στα νεύρα.
    Τώρα πια το μόνο κόκκινο είναι το εξώφυλλο του Corto Maltese που κρέμεται στο περίπτερο.
    Το αγοράζω.
    Γυρνάω στο σπίτι, κάθομαι στην κουνιστή καρέκλα από μπαμπού, στο πικ-απ η νοσταλγία του Dylan, σκεπάζομαι με μια κουβέρτα, έξω έχει ομίχλη και ψάχνω την ιστορία «Όλα άρχισαν ένα ινδιάνικο απόγευμα».
    Την έγραψε ο Pratt και την σχεδίασε ο Manara.
    Δεν είναι αυτός ο καλύτερος τρόπος για ζήσεις την περιπέτεια.
    Αλλά ποιος ξέρει… Ίσως κάτω απ’ το μεταλλικό γραφείο του, ο υπάλληλος της απέναντι τράπεζας προσπαθεί – όπως στο κόμικ του Manara – να κρύψει τα κατσικίσια, διαβολικά, ποδαράκια του.

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     ​
     
  2. Animator

    Animator Regular Member

    A, γουσταρα πολυ τα σκιτσα του manara. Ειχαν μια πρωτοτυπια στην οποια διαστροφη τους. Μου φαινεται πρεπει να ειχα μαζεψει και οτι σκιτσα/κομιξ κυκλοφορουσαν απο αυτον στο ιντερνετ αλλα μου καηκε η πλακετα του σκληρου δισκου και χαθηκαν ολα.   1-2GB δυσευρετου υλικου.
     
  3. Ηλίας

    Ηλίας Guest

    Απάντηση: MILO MANARA

    Από Inner Circle > Knowledge Base > Art & Literature > Comics
     
  4. kali crow

    kali crow Guest

    ο μιλο ειναι ενας θεος...

    τα σκιτσα του γραφουν ιστορια...

    τωρα ενταξει...δε με πολυενθουσιαζει ,μαλλον με απωθει η κτηνοβασια αλλα τα σκιτσα ειναι καταπληκτικα. 
     
  5. sexoula

    sexoula Regular Member

    Απάντηση: MILO MANARA

    θυμαμαι ενα περιοδικο που ειχε τα κομικ του σαν ενθετο αρκετα ενδιαφεροντα μπορω να πω
     
  6. Animator

    Animator Regular Member

    Re: Απάντηση: MILO MANARA

    Η ελευθεροτυπια της κυριακης πρεπει να ηταν. Νομιζω παλιοτερα ειχε και την φωτεινη της νυχτας.  
     
  7. sexoula

    sexoula Regular Member

    Απάντηση: Re: Απάντηση: MILO MANARA

    δεν το ανεφερα γιατι δεν ξερω αν θα θεωρηθει διαφημιση αλλα ηταν το free
     
  8. XnX

    XnX Love Through Discipline

    Απάντηση: MILO MANARA

    επικαλούμενος την ιδιότητα του φανατικού druunίστα εκτοξεύω τη μομφή μου ενάντια στον manara υπενθυμίζοντας σας την τραγική σειρά με όνομα "το κουμπί της" που προέβαλλε κάποτε μεταμεσονύχτια το alter