O Bizzare κος John Willie

Πιθανολογώ ότι μερικοί από εμάς, σχετικοί με το χώρο του bdsm (και κυρίως αυτοί που ψαχνόμαστε και στους τομείς της τέχνης), γνωρίζουμε κάνα 2 πράματα για τον Κο. John Willie (όπως και για τους Bettie Page, Irving Klaw, Eric Stanton, Franco Saudelli, Richard Kern κλπ). Όσοι δεν γνωρίζουνε... κακό του κεφαλιού σας, καιρός να μαθετε (γέλια). Ο Κος Willie γεννήθηκε στας Αγγλίας, όπου και διέμεινε μέχρι και τα εφηβικά του χρόνια, και έπειτα μπάρκαρε για Αυστραλία μεριά. Εκεί συνάντησε και παντρεύτηκε την Holly (το 1ο του μοντέλο) και ήρθε σε επαφή, τυχαία, με την καλλιτεχνική δουλεία, σαδομαζό θεματικής, Γάλλων εικονογράφων όπως ο Carlo (ψευδώνυμο). Στα 40s μετακόμησε στο Αμέρικα και εκτός από το να παράγει το περιοδικό Bizzare (βλ. 2η παράγραφο), πουλούσε αμέτρητες φωτογραφίες και σκίτσα του (μέσω αλληλογραφίας βέβαια), τα οποία απεικόνιζαν, όπως φαντάζεσται, δεσποινίδες σε κίνδυνο (ο γνωστός αγγλικός όρος Damsel in Distress), στην πλειοψηφεία τους δεμένες και φιμωμένες. Πέθανε στην Αγγλία ξεχασμένος (έτσι συμβαίνει πάντα δυστυχώς) το 1962, αφού πρώτα κατέστρεψε μεγάλο μέρος της δουλειάς του.
Το περιοδικό Bizzare αποτελεί το βασικό, κυρίως πιάτο της δουλειάς του που διεσώθηκε (thank universe) και έγινε ξανά γνωστό, χάρη στις εκδοτικές δυνάμεις του Οίκου Taschen, γύρω στα μέσα του 1990. Τα volumes είναι 2, σε αρίστης ποιότητας τύπωμα, σκληρού εξωφύλλου και σε πρωτότυπη - όπως η Taschen το συνηθίζει - έκδοση. Τώρα για τα καλούδια εντός:
Oλά αυτά που συνηθίζουμε να μιλάμε εμείς οι Bdsmers (ανεξαρτήτως στάτους) και φετιχιστές μέσα στα διάφορα φόρουμς και φουσκώνουμε υπερήφανα (κυριώς οι νέοι και νέες) για την πρωτοτυπία μας (guess what μας έχουνε προλάβει κάποιοι, που παίζει να είναι τώρα - αν ζούνε - πάνω από 90 χρονών), αναφέρονται εδώ χαρτί και καλαμάρι (και μπορώ να πω καλύτερα και πιο οργανωμένα από πλευράς αισθητικής). Άρθρα με θέματα την Κυριαρχία, την υποταγή, τα αξεσουάρ (καλσόν, κορσέδες, μαστίγια, λατέξ, μαστίγια, τρόποι δεσίματος-φιμώματος), το πως θα τουμπάρετε τον σύζυγό σας και θα τον έχετε στα πόδια σας, ή πως να κάνετε την γυναίκα που δεν βάζει γλώσσα μέσα της να το βουλώσει μια και καλή, κόμικς και photosessions και φυσικά, last but not least, γράμματα των αναγνωστών, συνοδευόμενα πολλές φορές, από φωτογραφίες (κυμαινόμενα από hate letters του στυλ "Οι γυναίκες είναι το κατώτερον είδος", "οι Άντρες είναι όλοι γουρούνια", μέχρι "Πως πέρασαμε τις διακοπές μας το Σαββατοκύριακο που πέρασε, με την γυναίκα μου δεμένη στο δάσος, στο κατάρτι, στην παραλία, στο πορτ-παγκαζ"). Το πνεύμα του εκδότη-κειμενογράφου-σκιτσογράφου-φωτογράφου John Willie πανταχού παρών, σχεδόν κάθε δέυτερη σελίδα, μπολιάζει το όλο εγχείρημα με μικρές δόσεις λεπτού μαύρου χιούμορ (πι.χι. σε μια εικόνα κάποιας δεμένης γονιπετούσας, από κοντά και η συμβουλή του εκδότη σε φάσα: "Μάθετε Ζιού Ζίτσου για να μην πάθετε και εσείς τα ίδια"), υπενθυμήζοντας ότι δεν πρέπει να πέρνουμε τα πράματα τόσο στα σοβαρά.
Για τους bondage maniacs και τους λάτρεις του vintage ερωτισμού.

http://en.wikipedia.org/wiki/John_Willie

 

Λατρεύω τον John Willie!Ενώ και η δουλειά του Stanton που ανέφερες με έχει επηρεάσει,αυτός που με επηρέασε περισσότερο στο δικό μου προσωπικό στυλ (και ανάφερομαι στην τέχνη του σχεδίου και της ζωγραφικής) είναι ο Υπέροχος κύριος Willie~!