Oi άγραφοι κανόνες του S/M

Θα ξεκινήσουμε να πραγματευόμαστε τους κανόνες του s/m και, πάνω από όλα τους άγραφους κανόνες, εκείνους τους οποίους όλοι όσοι αγαπάνε το s/m θα έπρεπε να γνωρίζουν.

Ο σαδομαζοχισμός είναι ένα παιχνίδι , το οποίο έχει κάποιους κανόνες, ακριβώς όπως και το σκάκι. Αν δεν σεβόμαστε τους κανόνες στο σκάκι ,τότε παίζουμε οτιδήποτε άλλο εκτός από αυτό το παιχνίδι. Το ίδιο ισχύει και στο s/m. Αν δεν σεβόμαστε τους κανόνες του, τότε παίζουμε οτιδήποτε άλλο εκτός του πραγματικού s/m.

Γιατί η κοινωνία θεωρεί το s/m εκτροπή?
Υπάρχουν πολλοί λόγοι, αλλά οι κυριότεροι είναι η έλλειψη γνώσης και πληροφόρησης σε συνδυασμό με την επικρατούσα άποψη ότι το s/m είναι κάτι τελείως διαφορετικό από αυτό που είναι στην πραγματικότητα.
Όταν οι άνθρωποι ακούνε περί σαδομαζοχισμού, αυτό που τους έρχεται στο μυαλό είναι σκηνές βασανιστηρίων, βιασμοί γυναικών, μαστιγώσεις που αφήνουν βαθιά σημάδια και ουλές, και θανάσιμος πόνος.

Δυστυχώς οι κανόνες του s/m δεν έχουν γραφεί πουθενά. Οι εραστές του θα πρέπει να τους μάθουν έναν προς έναν καθώς εισέρχονται όλο και βαθύτερα σε αυτό. Η κοινωνία μας δεν είναι σε θέση να τους μάθει γιατί, όπως είπαμε, δεν είναι γραμμένοι πουθενά. Και αυτός είναι ακριβώς και ο λόγος αυτής της προσπάθειας καταγραφής τους. Αφενός, αν κάποιος ο οποίος αγνοεί αυτούς τους κανόνες διαβάσει αυτό το άρθρο, θα ανακαλύψει ότι το s/m δεν είναι στην πραγματικότητα τόσο κακό όσο ακούγεται, και ότι πολύ περισσότερο δεν είναι η διαστροφή που πολύ πιθανά είχε κατά νου πριν την ανάγνωση του. Και αφετέρου, θα καταγράψουμε αυτούς τους κανόνες έτσι ώστε οι νεοεισερχόμενοι στο χώρο του s/m να μην υποχρεωθούν να μπουν στη διαδικασία να τους ανακαλύψουν μόνοι τους και επίσης, γιατί όχι?, να τους υπενθυμίσουμε σε όσους πιθανόν τους έχουν ξεχάσει ξεφεύγοντας από το σωστό δρόμο του αυθεντικού σαδομαζοχισμού.

Πολύ συχνά εξαιτίας της έλλειψης γνώσης ή της λήθης αυτών των κανόνων καταλήγουμε στην «άλλη πλευρά» η οποία δεν μπορεί να οδηγεί πουθενά αλλού παρά στη διαστροφή, στον εκτροχιασμό και την δυστυχία.



Ο Σαδομαζοχισμός Είναι Ένα Συναινετικό Παιχνίδι


Και πράγματι είναι ένα παιχνίδι. Ένα παιχνίδι στο οποίο δύο άνθρωποι παίρνουν μέρος εθελοντικά. Ο ένας από τους δύο υποδύεται τον κυρίαρχο και ο άλλος τον κυριαρχούμενο. Και οι δύο τους παίζουν τους ρόλους τους εθελοντικά και μέσω αμοιβαίας συγκατάθεσης και συμφωνίας. Κανείς από τους δύο δεν κάνει κάτι που ο σύντροφος του δεν επιθυμεί να γίνει. Και για να το εξασφαλίσουν αυτό θέτουν όρια στο παιχνίδι τους, όρια που σε καμιά περίπτωση δεν μπορούν να παραβλεφθούν.


Το s/m Βασίζεται Σε Ορισμένους Περιορισμούς

Υπάρχουν περιορισμοί στο s/m ακριβώς όπως και σε άλλα παιχνίδια όπου ένας χρονικός περιορισμός καθορίζεται ή όπου μια συνθήκη δεν μπορεί να ισχύει. Και αυτοί οι περιορισμοί είναι οι συμπληρωματικοί κανόνες που το κάθε πρόσωπο αξιώνει για το παιχνίδι σαν βασική προϋπόθεση συμμετοχής του σε αυτό.
Η οριοθέτηση του παιχνιδιού είναι ωφέλιμη καθώς βοηθάει κάποιον να αντιληφθεί πόσο μακριά μπορεί να φτάσει σε αυτό το παιχνίδι.

Μερικά παραδείγματα ορίων/περιορισμών : «δεν θα υπάρξει οποιαδήποτε διείσδυση»,
«δεν πρέπει να μου προξενήσεις οποιαδήποτε ορατά σημάδια τα οποία θα χρειάζεται χρονικό διάστημα πλέον της μίας ώρας για να εξαφανιστούν», «δεν πρέπει να με δέσεις», «μπορείς να με δείρεις αλλά μόνο με το χέρι σου», «μπορείς να με ταπεινώσεις αλλά μόνο νοητικά»

Προφανώς, δεν υπάρχουν προκαθορισμένα όρια. Σε κάποιον μπορεί να είναι αρεστό κάτι το οποίο ο άλλος απεχθάνεται. Ο κάθε ένας από τους δύο θέτει τα δικά του όρια στην αρχή του παιχνιδιού, και είναι πολύ πιθανό ότι αυτά δεν θα έχουν καμία σχέση με αυτά που έχει θέσει ένα άλλο ζευγάρι., το οποίο επίσης συμμετέχει σε τέτοιου είδους παιχνίδια.

Τα μόνα όρια που όλοι ανεξαιρέτως θα πρέπει να σέβονται είναι : μην προξενήσεις τον οποιοδήποτε μόνιμο σωματικό τραυματισμό, μην προκαλέσεις το οποιοδήποτε μόνιμο σημάδι στο σώμα του συντρόφου το οποίο δεν έχει συμφωνηθεί εκ των προτέρων, και μην ξεχνάς ποτέ τον αμοιβαίο σεβασμό.






Το s/m Είναι Ένα Παιχνίδι Πλήρους Σεβασμού
Ο σεβασμός προς τον σύντροφο σου είναι βασική προϋπόθεση. Όταν τον σέβεσαι σαν ανθρώπινη ύπαρξη τον διαβεβαιώνεις ότι δεν πρόκειται να κάνεις κάτι που μπορεί να τον βλάψει. Μπορούμε να προσποιούμαστε ότι μεταχειριζόμαστε κάποιον ως σκλάβο με την προϋπόθεση ότι τον σεβόμαστε, εφόσον στην πραγματικότητα δεν τον μεταχειριζόμαστε ως τέτοιο αλλά απλά υποδυόμαστε ένα ρόλο, αυτό του κυρίαρχου.

Στα s/m παιχνίδια αυτός ο σεβασμός προς την ανθρώπινη ύπαρξη διαβεβαιώνει τον υποτακτικό ότι απλά παίζουμε ένα παιχνίδι. Αμέσως μόλις ο σκλάβος πει «σταματήστε», ο κυρίαρχος θα πρέπει να σταματήσει μιας και αυτό υποδηλώνει ότι ο υποτακτικός θέλει να δώσει ένα τέλος στο παιχνίδι. Εάν αυτός ο σεβασμός δεν υπήρχε ο κυρίαρχος θα μεταχειριζόταν τον σκλάβο σαν πραγματικό σκλάβο, εξαναγκάζοντας τον σε μια ανεπιθύμητη δουλεία, περιορίζοντας με αυτό τον τρόπο το δικαίωμα του στην ελευθερία. Θα πρέπει να σεβόμαστε τις ιδέες, τα όρια και της πεποιθήσεις της άλλης πλευράς. Θα πρέπει οπωσδήποτε να υπάρχει αμοιβαίος σεβασμός.



Ο Σκλάβος Είναι Πάντα Ελεύθερος

Θα φαινόταν ανόητο να ειπωθεί ότι ο σκλάβος είναι πάντα ελεύθερος, όταν τα φαινόμενα διαβεβαιώνουν για το αντίθετο. Ένας σκλάβος δείχνει να είναι το αντικείμενο κακομεταχείρισης ενάντια στη θέληση του/της. Αυτό όμως δεν έχει καμιά σχέση με την πραγματικότητα. Αν ο σκλάβος γίνεται αντικείμενο κακής μεταχείρισης και ταπεινώνεται, είναι επειδή ο ίδιος επιθυμεί να τύχει αυτής της μεταχείρισης. Θα πρέπει πάντα να θυμόμαστε ότι ο σκλάβος είναι που υποδύεται το σκλάβο. Ο σκλάβος φοράει μόνος του τις «αλυσίδες» του. Ο κυρίαρχος απλά τις χρησιμοποιεί.

Σε μια s/m συνεδρία ο σκλάβος είναι απόλυτα ελεύθερος ανεξάρτητα από το πόσο υποδουλωμένος παρουσιάζεται να είναι. Και είναι ελεύθερος καθώς κανείς δεν τον εξανάγκασε να κάνει κάτι το οποίο δεν επιθυμεί. Είναι ελεύθερος καθώς ήταν ο ίδιος που επέλεξε να το κάνει ,και ο κυρίαρχος στο παιχνίδι απλά κάνει αυτό που ο ίδιος ο σκλάβος επέλεξε ¨παρέχοντας του πάντα την ελευθερία να επιλέξει και την διακοπή του παιχνιδιού.




Το s/m Είναι Όμοιο Μιας Θεατρικής Παράστασης

Ο σαδομαζοχισμός έχει πολλά κοινά με μια θεατρική παράσταση. Σε μια τέτοια παράσταση ένα πρόσωπο υποδύεται το Ρωμαίο και ένα άλλο την Ιουλιέτα. Στο s/m το ένα πρόσωπο υποδύεται τον αφέντη και το άλλο τον σκλάβο, ενεργώντας σύμφωνα με αυτούς τους ρόλους ως και το τέλος της παραστάσεως ή παιχνιδιού.

Πολύ συχνά, τα πράγματα δεν είναι αυτά που φαίνονται να είναι, ακριβώς όπως συμβαίνει και σε μια θεατρική παράσταση. Στο θέατρο παίζουν με τη φαντασία των μελών του ακροατηρίου, και στο s/m παίζουν με τη φαντασία των συμμετασχόντων σε αυτό.

Όλοι γνωρίζουν ότι ένας ηθοποιός δεν είναι στα αλήθεια ο Ρωμαίος. Στο s/m o αφέντης δεν είναι στα αλήθεια αφέντης και ο σκλάβος δεν είναι πραγματικά σκλάβος. Αυτό που συμβαίνει είναι ότι, όπως ακριβώς και στη θεατρική παράσταση, ζουν και υποδύονται μια ιστορία ως το τέλος της. Στο s/m ο σκλάβος είναι αυτός που υποδύεται ότι είναι το αντικείμενο σκληρής μεταχείρισης από τον κυρίαρχο του, υιοθετώντας και οι δυο τους ρόλους τους ως το τέλος των παιχνιδιών.

Μια πολύ κοινή φαντασίωση στο s/m είναι ο βιασμός μιας σκλάβας. Συμφωνα με αυτό το σενάριο, η σκλάβα βιάζεται από ένα ή περισσότερους αδίστακτους άνδρες οι οποίοι τη μεταχειρίζονται όπως αυτοί θέλουν υποβάλλοντας την σε απαίσιες σωματικές ή νοητικές ταπεινώσεις. Υπάρχει στ΄αλήθεια βιασμός? Ποτέ φυσικά. Αυτό που συμβαίνει είναι ότι αυτή είχε συμφωνήσει να υποδυθεί τη «βιασθείσα», και οι άλλοι να υποδηθούν επίσης ότι τη βιάζουν, όντας στην πραγματικότητα ενήμεροι ότι η ίδια είναι αυτή που επιθυμεί να «βιασθεί».
Δεν την βιάζουν βέβαια καθώς κανείς δεν μπορεί να βιασθεί όταν αυτό είναι που επιθυμεί. Είναι απλά ένα παιχνίδι, ένα σενάριο για «βιασμένους και βιαστές».
Μια άλλη πολύ κοινή φαντασίωση είναι αυτή του «κακού κοριτσιού» που πρέπει να τιμωρηθεί. Ο κυρίαρχος προσποιείται ότι το μικρό του κοριτσάκι έχει συμπεριφερθεί άσχημα, της κατεβάζει το κυλοτάκι, την ξαπλώνει στα γόνατα του και την χτυπάει στον πισινό. Αυτή προσποιείται ότι ήταν πράγματι κακό κορίτσι, ότι φοβάται την τιμωρία και ότι προσπαθεί να τον σταματήσει. Τώρα βέβαια όλοι γνωρίζουν ότι ο αφέντης είναι συνήθως ο σύζυγος της και ότι το «κοριτσάκι» θα μπορούσε να είναι μια πενηντάχρονη γυναίκα. Πού είναι ο πατερούλης και που το άτακτο κοριτσάκι του?
Απλά και μόνο στη φαντασία τους. Αυτός προσποιείται ότι είναι ο πατέρας που τιμωρεί την κόρη του, και αυτή ότι είναι το άτακτο κορίτσι που αξίζει τιμωρίας.




Το s/m Δεν Είναι Αυτό Που Δείχνει Ότι Είναι

Προκαλεί πιθανά έκπληξη το ότι στο s/m τίποτα δεν είναι αυτό που δείχνει να είναι. Η βιασμένη γυναίκα δεν είναι βιασμένη, ο σκλάβος δεν ανήκει σε κανένα, ο πόνος δεν είναι αληθινός πόνος αλλά απόλαυση και οι άνθρωποι προσποιούνται ότι αισθάνονται πράγματα τα οποία δεν αισθάνονται στα αλήθεια. Όπως είπαμε και πρωτύτερα αυτό συμβαίνει επειδή ακριβώς το s/m έχει να κάνει πολύ με φαντασιώσεις και θεατρικές παραστάσεις. Ένας παρατηρητής, άσχετος με το s/m θα αποκομίσει λάθος εντυπώσεις, καθώς δεν μπορεί να ξεχωρίσει την φαντασία από την πραγματικότητα. Εμείς μπορεί να πιστεύουμε ότι μια γυναίκα ξυλοφορτώνεται άγρια στον πισινό, και η πραγματικότητα να είναι ότι η ίδια το διασκεδάζει πολύ και δεν αισθάνεται κανένα πόνο παρά μόνο αληθινή απόλαυση.

Ο κυρίαρχος μπορεί να δείχνει ένα διαβολικό και άξιο περιφρόνησης πρόσωπο που βασανίζει μια ανθρώπινη ύπαρξη, και όταν το παιχνίδι έχει τελειώσει, μπορεί να είναι ένας από εκείνους που δεν είναι ικανοί να σκοτώσουν μια μύγα.
Η σκλάβα προσποιείται ότι υποφέρει πολύ αλλά αυτό που στην πραγματικότητα επιθυμεί είναι ότι ο κύριος της δεν θα σταματήσει την τιμωρία της. Το s/m είναι ακριβώς έτσι στις περισσότερες των περιπτώσεων, τα πράγματα δεν είναι αυτά που δείχνουν να είναι.



Ο Σκλάβος Δεν Διατρέχει Ποτέ Κίνδυνο

Μπορεί να φαίνεται ότι ο σκλάβος/α βρίσκεται σε κίνδυνο, αλλά αν ο Αφέντης/ρα γνωρίζει τι πράττει ο σκλάβος δεν πρόκειται να εκτεθεί σε μεγαλύτερο κίνδυνο από αυτόν που διατρέχει κάποιος που παίζει μια παρτίδα χαρτιών.
Και αυτό επειδή ο Αφέντης/ρα έχει αρκετή εμπειρία τόση όση χρειάζεται για να γνωρίζει ποια χτυπήματα μπορούν να δοθούν και ποια όχι, πόσο δυνατά πρέπει να είναι, και σε ποια σημεία ακριβώς.
Ο σκλάβος/α θα βρεθεί σε κίνδυνο όταν είναι στα χέρια ενός άπειρου Αφέντη/ρας που δεν γνωρίζει στα αλήθεια τις τεχνικές του s/m. O οποιοσδήποτε δεν είναι γνώστης αυτών των τεχνικών δεν θα πρέπει να εξασκεί τον σαδομαζοχισμό, αφού όντας μη-ικανός να διασφαλίσει την ασφάλεια ενός σκλάβου/ας δεν τους σέβεται.




Πρέπει Να Είμαστε Πολύ Προσεκτικοί Στον Σαδομαζοχισμό


Ένα μωρό θα πρέπει πριν τρέξει να μάθει πρώτα να περπατά. Το ίδιο συμβαίνει και στο s/m. Πριν πάμε βαθιά στο σκληρό θα πρέπει να γνωρίσουμε το ελαφρύ/μαλακό s/m. Το καθετί θα πρέπει να εφαρμόζεται μόνο όταν έχουμε διαβάσει πολύ πάνω σε αυτό, και γνωρίσει όλους τους πιθανούς κινδύνους που μπορεί να συναντήσουμε. Εκείνοι οι οποίοι δεν λαμβάνουν όλες τις απαραίτητες προφυλάξεις είναι πολύ ανεύθυνοι. Δεν σέβονται τους σκλάβους τους, καθώς τους εκθέτουν σε περιττούς κινδύνους.
Ως εκ τούτου, η συμβουλή μας σε αυτούς που τολμούν για πρώτη φορά σε αυτόν τον κύκλο είναι να είναι προσεκτικοί και να προχωρούν με τα μικρότερα δυνατά βήματα. Μόλις αισθανθείτε σίγουροι μπορείτε να κάνετε ένα βήμα πιο πέρα, αλλά ένα πολύ μικρό βήμα και αυτό να επαναλαμβάνεται συνέχεια.

Είναι κάτι παρόμοιο με την αναρρίχηση σε ένα βουνό. Κανείς δεν μπορεί να το ανέβει με τη μία, είναι καλό να υπάρχουν διαλείμματα ξεκούρασης, είναι καλό να βρίσκεις τα καλύτερα μονοπάτια και να το αναρριχάσαι σιγά- σιγά.

Εκείνοι που εξασκούν το s/m βελτιώνουν λίγο-λίγο τη γνώση τους πάνω σε αυτό. Εξασκούμε τις τεχνικές που άλλοι εραστές του s/m μας έχουν εξηγήσει και ζητάμε βοήθεια όταν δεν γνωρίζουμε πώς να κάνουμε κάτι ή τι κινδύνους να αποφύγουμε.

Στο s/m υπάρχει πολύ «εργασία για το σπίτι». Και δεν είναι εύκολο να την διεκπεραιώσεις καθώς δεν υπάρχει κάποιο βιβλίο που να εξηγεί τα πάντα. Χρειάζεται να κοιτάζουμε σε εκατοντάδες περιοδικών και βιβλίων, και να μιλάμε με πολλούς λάτρεις του s/m για να φτάσουμε στο σημείο να γνωρίζουμε τόσα, όσα είναι απαραίτητα για να αρχίσουμε να θεωρούμε τους εαυτούς μας «ειδικούς».

Στα ξεκινήματα τους, οι άνθρωποι νιώθουν σαν τους αρχαιολόγους εκείνους που κάνουν τις ανακαλύψεις τους μετά από πολλές ώρες σκληρής και εντατικής εργασίας.



Το s/m Δεν Σχετίζεται Πάντα Με Τον Πόνο

Ο σαδομαζοχισμός δεν είναι απαραίτητο να περιλαμβάνει πάντοτε παιχνίδια πόνου όπως πολλοί άνθρωποι πιστεύουν. Υπάρχουν δύο τύποι s/m, αυτός που περιέχει το στοιχείο του πόνου, και όπως είναι φανερό αυτός που δεν το περιέχει.
Στην πραγματικότητα ,όταν οι άνθρωποι ξεκινούν να πειραματίζονται με το s/m παίζουν κυρίως παιχνίδια που δεν περιλαμβάνουν πόνο, κάνοντας που και που μικρές εξορμήσεις σε αυτά που περιλαμβάνουν.

Πολλές από τις πρακτικές του s/m δεν περιέχουν πόνο ή αν τον περιέχουν είναι πολύ μικρού μεγέθους, όπως για παράδειγμα συμβαίνει με τα παιχνίδια ταπείνωσης (humiliation games), στην επιβαλλόμενη επιδειξιμανία (forced exhibitionism),στις διάφορες μορφές δεσίματος (bondage) κλπ

Και ύστερα υπάρχουν πολλά και διάφορα επίπεδα πόνου. Ένα χτύπημα μπορεί να είναι το ισοδύναμο ενός χαδιού ή να είναι πολύ οδυνηρό. Οι περισσότεροι λάτρεις του s/m εξασκούν συνήθως αυτού του είδους τα παιχνίδια σε πολύ χαμηλά επίπεδα πόνου, χωρίς να πλησιάζουν τα επίπεδα που δεν μπορούν να γίνουν ανεκτά.



Δεν Είμαστε Αλλόκοτοι


Οι περισσότεροι λάτρεις του s/m σκέφτονται συχνά ότι είναι οι μοναδικοί στον κόσμο που αγαπούν αυτού του είδους των πρακτικών, και φαντάζονται επίσης ότι ίσως είναι και κομματάκι παλαβοί ή αλλόκοτοι. Όποιος το σκέφτεται αυτό κάνει πράγματι μεγάλο λάθος καθώς υπάρχουν τόσοι μα τόσοι πολλοί που αγαπούν αυτό τον τρόπο ζωής. Ο λόγος που δεν μπορούμε να βρούμε πολλούς στην πραγματική ζωή βρίσκεται στο ότι ελάχιστοι είναι εκείνοι που τολμούν να δημοσιοποιήσουν το ενδιαφέρον τους, αλλά η αλήθεια είναι ότι είμαστε μια μεγάλη κοινότητα. Σαν απόδειξη αυτού προσέξτε τα σχετικά με το s/m περιοδικά και βιβλία που εκδίδονται παγκοσμίως, προσέξτε επίσης ότι ο καθένας ξέρει ποιες είναι οι πρακτικές του s/m (παρότι δεν γνωρίζει τι ακριβώς είναι). Εάν δεν υπήρχαν θιασώτες του s/m θα ήταν κατανοητό να σκεφτούμε ότι δεν θα έπρεπε να εκδίδονται και τα αντίστοιχα περιοδικά και βιβλία. Κάτι ανάλογο συμβαίνει και με τις κινηματογραφικές ταινίες που περιέχουν απαγορευμένες σκηνές σαδομαζοχισμού.

Είναι καταπληκτικό να βλέπεις ότι πολλά ζευγάρια παίζουν παιχνίδια s/m αγνοώντας το σα γεγονός. Υπάρχουν εκατομμύρια ζευγαριών που σε κάποιο σημείο της σχέσης τους έπαιξαν παιχνίδια «υποδούλωσης» χρησιμοποιώντας χειροπέδες και σχοινιά, χρησιμοποίησαν μαστίγια για να δείρουν τους συντρόφους τους στα πισινά κλπ

Όταν προβλήθηκε το φιλμ «Βασικό Ένστικτο», πολλές γυναίκες επηρεασμένες από αυτό έκαναν πράγματα του τύπου «να βγαίνεις έξω χωρίς να φοράς κυλοτάκι κάτω από το φόρεμα σου ή να δένεις το σύζυγο σου στα κάγκελα του κρεβατιού σας» Τα περισσότερα από αυτά τα ζευγάρια παίξανε παιχνίδια s/m όντας την ίδια στιγμή τελείως ανημέρωτα για αυτό το γεγονός, καθώς πιστεύανε ότι αυτό που φαντάζονταν ως s/m θα έπρεπε να ήταν και κάτι το οδυνηρό.
Ως εκ τούτου θα ήταν καλό σιγά-σιγά να εγκαταλείψουμε την ιδέα ότι είμαστε αλλόκοτοι. Υπάρχουν εκατοντάδες, χιλιάδες, και ίσως μέχρι ενός σημείου και εκατομμύρια λάτρεις του s/m . Οτιδήποτε μπορεί να σκεφτούμε το έχει ήδη σκεφτεί κάποιος άλλος και το έχει κάνει πράξη στη ζωή του. Δεν είμαστε παράξενοι ή αλλόκοτοι καθώς δεν είμαστε οι μοναδικοί που έχουμε αυτά τα συναισθήματα. Υπάρχουν εραστές του s/m σε όλες τις χώρες του πλανήτη.




Το s/m Δεν Είναι Διαστροφή
Διακεκριμένοι ψυχολόγοι και ψυχίατροι σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης, συμφωνούν ότι το s/m δεν είναι διαστροφή. Οι περισσότεροι το θεωρούν ένα σεξουαλικό παιχνίδι ή μια ερωτική επιλογή εξίσου έγκυρη όσο και οποιαδήποτε άλλη.

Η διαστροφή εμφανίζεται μόνο στην περίπτωση που το παιχνίδι σταματά να είναι συναινετικό και κάποιος εξαναγκάζεται να κάνει το οτιδήποτε ενάντια στη θέληση του. Όταν κάποιος συμμετέχει εθελοντικά στο παιχνίδι δεν υπάρχει διαστροφή.

Διεστραμμένοι είναι εκείνοι που εμπλέκονται σε ένα είδος ψευδούς s/m, εξαναγκάζοντας άλλους να κάνουν πράγματα τα οποία δεν επιθυμούν.
Στο γνήσιο s/m ισχύει ακριβώς το αντίθετο καθώς εκεί κανείς δεν πιέζει κανένα να κάνει κάτι το οποίο δεν επιθυμεί.

Δεν είναι διαστροφή επίσης στο βαθμό που δεν γίνεται έμμονη ιδέα. Η τεράστια πλειοψηφία των ανθρώπων παίζουν περιστασιακά s/m παιχνίδια, έχοντας κατά νου ότι αυτά είναι μόνο για λίγο και ότι μετά το πέρας τους η επιστροφή στην πραγματικότητα είναι κάτι το επιβεβλημένο.

Διεστραμμένος είναι κάποιος που το s/m του έχει γίνει έμμονη ιδέα, που σκέφτεται συνεχώς γι'αυτό αναζητώντας συνέχεια άλλους ανθρώπους για να παίξει. Στο βαθμό που δεν μας έχει γίνει έμμονη ιδέα δεν μπορούμε να θεωρούμε τους εαυτούς μας διεστραμμένους, καθώς είμαστε ενήμεροι του γεγονότος ότι δεν είναι τίποτα άλλο παρά απλά ένα παιχνίδι που παίζεται για μικρά χρονικά διαστήματα.

--
Τίτλος πρωτότυπου κειμένου:"THE NON WRITTEN RULES OF S/M "
Written by Gato9colas (Ισπανία).

http://www.esenciabdsm.com/visitantes/tecnicas/tecnica02i.htm

Μετάφραση : Chiron

 

Simfonw sta perissotera simeia tou keimenou !!! Vevaia kapou epanalamvanei merikes fores ta idia pramata (kai ginetai ligaki kourastiko), alla sto synolo tou einai analitiko kai akros didaktiko, opote aksizei na to meletisete  

 

Σίγουρα έχει αρκετά καλά στοιχεία το άρθρο, και δίνει μια γενική ιδέα για το τι είναι Sm, αν και καλό θα ήταν να αποφεύγονται συμπεράσματα ως ποίος το ποίος είναι τελικά διεστραμμένος, μια και αυτό δεν διαφέρει σε τίποτα από τις κρίσεις των “εκτός” χώρου που θεωρούν διεστραμμένο οτιδήποτε δεν τους είναι κατανοητό... Μπορεί κάποιος να έχει "εμμονή" ως προς το Sm με την έννοια πως μόνο μ αυτό τη βρίσκει και δεν θεωρώ πως αυτό τον κάνει περισσότερο ή λιγότερο διεστραμμένο από κάποιο που π.χ έχει "εμμονή" με την υποταγή, η κάποια φετίχ, μια και ως το τι θεωρείται εμμονή είναι επίσης υποκειμενικό.

Μια και το bdsm δεν είναι για όλους ρόλοι και παιγνίδια, αλλά για κάποιους είναι τρόπος ζωής και μέρος της ταυτότητας τους, καλό θα ήταν να αποφεύγουμε να βάζουμε την ταμπέλα του διεστραμμένου σε όποιον βλέπει τα πράγματα διαφορετικά από μας τους ίδιους. Οτιδήποτε συναινετικό δεν είναι διεστραμμένο, ακόμη κι αν δεν το "πιάνουμε" η ξεφεύγει από τα όρια τα δικά μας.
Και ας μη ξεχνάμε πως ο καθένας μας είναι διαφορετικός και πως θα 'πρεπε να σεβόμαστε αυτή τη διαφορετικότητα.

Επίσης θα ήθελα να αναφερθώ πως ο σεξουαλικός σαδομαζοχισμός, ακόμη είναι καταγραμμένος σαν ψυχική ασθένεια και δυστυχώς δεν είναι όλα τόσο ρόδινα όπως τα παρουσιάζει το άρθρο, μια και οι πλείστοι κλινικοί ψυχολόγοι το θεωρούν σαν ψυχική ανωμαλία και κατατάσσεται από το American Psychiatric Association ως τέτοια, όπως στο παρελθόν κατάτασσαν και την ομοφυλοφιλία. Γίνονται συζητήσεις ως προς το αν θα πρέπει να διαγραφεί αλλά αυτό δεν έχει συμβεί ακόμη.

Υ.Γ. Για Ο/οσους ενδιαφέρονται να διαβάσουν για τα τελευταία νέα όσο αφορά τις συζητήσεις των ειδικών για το αν πρέπει να κατατάσσεται η όχι ο σαδομαζοχισμός στις ψυχικές ασθένειες να ένα link:
http://www.narth.com/docs/symposium.html