Players 2

στο χέρι μας είναι όλα

 

Το ξεσηκωνω γιατί γράφτηκε αυτό :

Συμφωνείτε ; 

 

Ναι.

 

Εν μέρει.
Ένας παίκτης μπορεί κάλιστα να είναι Dom ή Master. Το ότι αρέσκεται στο playing δεν τον καθιστά ανάξιο ως προς την αποπλάνηση της συναίνεσης. Το γεγονός πως σε πείθω, ότι αφού κατάφερα να σου πάρω τη συναίνεση ανεξαρτήτως τρόπου, άρα ταυτόχρονα αυτό με κάνει μη παίκτη άρα γαμάτο Master , είναι από μόνο του κομμάτι της αποπλάνησης.

 

Oχι απαραίτητα. Κάλλιστα μπορεί να είναι παίχτης, ή σε τέτοια φάση ανά διαστήματα, και να σου πάρει τη συναίνεση, χωρίς να το καταλάβεις.

 

Θα συμφωνήσω με τον @Discerning τονίζοντας ωστόσο ότι αυτή η συναίνεση στη δική μου οπτική είναι εφήμερη.

Και το πάω και μακρύτερα: μπορεί να μην είσαι καν player ή M/D και να σου έχουν δώσει τη συναίνεση χωρίς καν να την έχεις ζητήσει. Λέγεται και "την πέφτω σε ανυποψίαστο Τοπ να αργάσει το κορμί μου"

True story

 

Χρήσιμο είναι να μην συγχέουμε ασύνδετα πράγματα μεταξύ τους.

Η συναίνεση σε ένα πλέι, κατ επέκταση σε παίκτη, είναι τελείως διαφορετική από τη συναίνεση σε ένα κ. Σε θέση εντός σχέσης.

Με τον παίκτη συναινω ως προς τη λίστα συμφωνηθέντων. Και δεν παίζει να μην έχω καταλάβει πότε συναίνεσα. Άσχετα αν μπλοφάρω την ηλίθια, για να παίξω κι εγώ, σαν παίκτρια αποφάσισα μιά συγκεκριμένη στιγμή να μπω στο παιχνίδι.

 

Εξαιρετικό νήμα.
Επαναφορά. Με την ελπίδα να μην κατακρεουργηθει...

 

Γεμάτος ο χώρος με παίκτες. Παίκτες μεγάλους, μικρούς, παίκτες που πειραματίζονται και δοκιμάζουν. Παίκτες που νομίζουν ότι όσο καλύτερα παίζουν τόσο πιο Κυριαρχοι γίνονται, παίκτριες που νομίζουν ότι όσο πιο καλά παίζουν τόσο καλύτερες υ γίνονται. Από όλα έχει, όμως η αλήθεια είναι πως οι μεγάλοι bdsmικοί παίκτες είναι ελάχιστοι.

Ωστόσο. Ένας Κ μπορεί κάλιστα να είναι Παίκτης. Αν θέλει, όποτε θέλει. Να παίξει, να χρησιμοποιήσει την πείρα του στο παιχνίδι εκεί που κρίνει όπως θέλει. Μπορεί να διαμορφώσει συνθήκες απείρως περισσότερες και να φτάσει με διαφορους τρόπους την υ εκεί που θέλει. Και να κάνει και τη διαδρομη πιο απολαυστική.
Ένας παίκτης θα μπορούσε δυνητικά να εξελιχθεί σε Κ όμως τίποτα δεν το καθιστά βέβαιο. Ένας παίκτης είναι απλά παίκτης. Μπορεί να εξελιχθεί ως τέτοιος εάν το θέλει και εαν αυτό είναι που τον ενδιαφέρει να κάνει. Είναι όμως παίκτης. Η δράση του ξεκινάει στο παιχνίδι και τελειώνει με αυτό.

p.s ποτέ ένα παιχνίδι όσο καλοί παίκτες και αν ήταν μέσα σε αυτό δεν άγγιξε κάτι στην ψυχή μου. Μου έδωσε χαρά, γέλιο, εκτόνωση.

 

Αν και δεν μ' αρέσουν τα παραδείγματα, αλλά να ένα, έτσι για να φτουράει το πράμα...
Υπάρχουν πάρα πολλοί ποδοσφαιριστάδες που παίζουν μπάλα, διασημότατοι και πασίγνωστοι μεταξύ αυτών, "μπαλαδόροι" ή "παιχτούρες" που λένε, πολύ λίγοι απ' αυτούς παίζουν ποδόσφαιρο...

 

Όλοι είμαστε παίκτες, άλλοι περισσότερο άλλοι λιγότερο ικανοί. Αυτό που ξεχωρίζει για μένα τον Παίκτη από τους υπόλοιπους παίκτες δεν είναι η αποτέλεσματικότητα ή για να είμαι ακριβής δεν είναι η αποτελεσματικότητα από μόνη της. Όπως το βλέπω εγώ για τον Παίκτη η χαρά του παιχνιδιού έχει μεγαλύτερη βαρύτητα από την αποτελεσματικότητα.

Ο Παίκτης θα παίξει ακόμα και αν αυτό τον οδηγήσει στην καταστροφή του.

Και όσο εύηχο και αν ακούγεται το "you don't play your cards, you play the player" στην πραγματικότητα είναι λειψό. Γιατί εκτός και αν ρίχνεις πασιέντζα οι υπόλοιποι παίκτες είναι εξίσου μέρος του παιχνιδιού.

You play the game. Players change, the game remains the same.

 

Δεν είναι ιδεαλιστής ο παίκτης ούτε εξαρτημένος...
Παίκτης είναι!
Και επί της ουσίας δεν παίζει εν ου παικτοίς τε και διακυβεύμασι...
Ο παίκτης...