Pulp Fiction Stories

I hate cops... γι αυτό θα το αργήσω λίγο.

 

Μα δεν ειναι...γινε δημιουργικος...που εισαι δηλαδη

 

Ανάμεσα στους δύο ογκώδεις τύπους, η μικρή ξανθιά, με τα χέρια δεμένα πίσω της με χειροπέδες, χτυπιέται και τους φωνάζει ότι θέλει να μιλήσει με δικηγόρο, φωνάζει το όνομα του Γιάννη και βρίζει ασύστολα τους ατάραχους που την περιβάλλουν και την κρατούν ακινητοποιημένη.


Ο Γιάννης στο πίσω αμάξι μιλάει στο τηλέφωνο με κάποιον.


«Μείνε ήσυχος, εδώ είναι όλα έτοιμα. Σας περιμένω. Που ‘σαι Γιάννη? Να ξέρεις ότι με τιμά η εμπιστοσύνη σου» τον ενημέρωσε η αντρική φωνή από την άλλη άκρη της γραμμής πριν κλείσει.


Η γυναίκα από το μπροστινό κάθισμα στο αμάξι που επέβαινε ο ίδιος, ήταν χρόνια friendwithbenefitsμε τον Γιάννη. Ενώ τα έβρισκαν πολύ στο παιχνίδι, δεν έκαναν ο ένας για τον άλλο. Υπήρχε όμως πάντα αμοιβαία εκτίμηση, αγάπη και σεβασμός. Ήταν η κατάλληλη για την αποψινή εμπειρία της μικρής του.


Στο μπροστινό αυτοκίνητο η μικρή ξανθιά διακατέχεται από κρίση πανικού. Κλωτσάει και βρίζει έξαλλη από την εκτροχιασμένη τροπή της βραδιάς. Σε κάποια φάση αηδιασμένη από την αδιαφορία των ασφαλιτών γυρνάει και φτύνει τον ένα κατάμουτρα.


«Αφού δεν καταλαβαίνεις με το καλό καριολάκι έχω κι άλλους τρόπους» της λέει.

Βγάζει μία δεσμίδα χαρτομάντηλα από το ντουλαπάκι του αυτοκινήτου, της πιέζει τα σαγόνια για να ανοίξουν και της τα βάζει μέσα στο στόμα να απορροφήσουν τις στριγκλιές της. Στη συνέχεια της περνάει στο κεφάλι μία μαύρη κουκούλα. Αυτό δεν το έκανε λόγω των αντιδράσεων… αφορμή είχε βρει καθότι σε λίγο πλησίαζαν στον προορισμό τους και δεν έπρεπε να δει η μικρή που την πηγαίνουν. Κάτι τέτοιο θα τα κατέστεφε όλα και μετά ποιος τον άκουγε το Γιάννη.


Το σκοτάδι τύλιξε τα μάτια της μικρής η οποία φοβισμένη έχει λουφάξει στη θέση της και κλαίει βουβά… Από το ραδιόφωνο ακούγεται σιγανά το «Girl, you‘ll be a woman soon» από το Pulp Fiction… Αυτό ήταν και ο τελευταίος ήχος που συγκράτησε πριν λιποθυμήσει από την υπερένταση και το σοκ.

O @Seirios_79 μου παραχώρισε προτεραιότητα επομένως @Dapom είσαι ευπροσδεκτος...

 

Το παγωμένο νερό και η πιεση του νερού που μαστίγωνε το δέρμα της ξύπνησε την μικρή ξανθιά...σιγά σιγά οι αισθήσεις επανέρχονταν και αρχισε να συνειδητοποιεί οτι ήταν ακινητοποιημένη με κάποιο σχοινί και αιωρείται περίπου 1 μέτρο απο το πάτωμα. Το στομα της ηταν φιμωμένο με μια πλαστική μπάλα που έδενε στο πισω μέρος του κεφαλιού της.

Απεναντι της ήταν ενας άντρας γυμνό απο τη μέση και πάνω που κρατούσε το λάστιχο με το οποίο την έβρεχε με μια δερμάτινη μάσκα που κάλυπτε ολο του το κεφάλι.

Προσπάθησε να αναγνωρίσει κάτι επάνω του αλλά μάταια.

Πισω απο τον "βασανιστή" της διέκρινε στο σκοτάδι να ξεχωρίζουν 4 ζευγάρια πόδια...ενα απο αυτά ήταν γυναίκας.

Τρόμος αρχιζε να κυριεύει το σώμα της...και αριχσε να νιώθει το παγωμένο νερό σαν χιλιάδες τσιμπήματα...

 

Προσπαθεί να συντονίσει τα μάτια της στο σκοτάδι...τα κάνει χαραμάδες...και τότε βλέπει κάτι ολότελα παράλογο... Η γυναίκα που ηταν μαζί με τους ασφαλίτες, ντυμένη από την κορυφή μέχρι τα νύχια με λάτεξ, δίνει χρήματα στον Γιάννη!

Ο Γιάννης χαλαρός, με τσιγάρο στο στόμα στην ευχαριστεί και της λέει αστειευόμενος "Η σάρκα δική σας, τα κόκκαλα δικά μου... Έχετε 24 ώρες στη διάθεσή σας"

Η μικρή ξανθιά πάνω μου νόμιζε ότι είχε αγγίξει τα όρια της παράνοιας, μόλις αντικρίζει αυτή τη σκηνή σταματάει τους σπασμους και τα μουγγριτά μέσα από το φίμωτρο. Έχει μείνει να τον κοιτάει παγωμένη... Τρέχουν απο τα μάτια της δάκρια πόνου και προδοσίας... Δεν θέλει να το πιστεψει...

Ο Γιάννης την πλησιάζει, παίρνει το σαγόνι της στο χέρι του και της ανασηκώνει το κεφάλι.

"Θέλω να με βγάλεις ασπροπρόσωπο μικρή μου, αυτοί οι άνθρωποι έδωσαν πολλά για σένα και τους έχω πει τα καλύτερα. Θα σε δω ξανά σε 24 ώρες" της αφήνει το κεφάλι να κρεμάσει, γυρίζει την πλάτη του και την αφήνει μόνη με τους 3 άντρες και την γυανίκα με τα λάτεξ.

Η μικρη προσπαθεί να επεξεργαστετι τις πληροφορίες και την κατάσταση. Τα αφτιά της σφυρίζουν και την έχει πιάσει πάλι παροξισμός μέχρι που ακούει πίσω της κάτι να σκίζει τον αέρα!

Ο Γιάννης στο δίπλα δωμάτιο έχει λάβει θέση αναπαυτικά σε μία καρέκλα γραφείου, πίνει την πρώτη γουλιά από το ποτό του και βλέπει στο μόνιτορ τον φίλο του σε ρόλο δήμιου να σκίζει τον αέρα πίσω από την μικρή του με ένα single tail 2 μέτρα.

"Μικρή μου, τώρα θα καταλάβεις τι σημαίνει να ανηκείς πραγματικά σε κάποιον..." μονολογεί ψιθιρίζοντας και ανάβει ένα τσιγάρο...

 

Α, τι έχετε κάνει εδώ... καλά, καλά... θα τα φτιάξω μετά χαχαχα

 

Κι ενώ ο Γιάννης απολάμβανε το ποτό του, το τρίο αντάλλαζε τακτικά "πάσες στο γήπεδο" που λεγόταν ξανθιά
και τους είχε παραχωρήσει ο πρώτος.
Σειρά, μετά το single tail που είχε "οργώσει αρκούντως το γκαζόν του γηπέδου", είχε ο άλλος της παρέας, ο οποίος και την υπέβαλε
σε ένα ασφυκτικό και περίτεχνο hogtie ημιαιώρησης δομημένο με τέτοιο τρόπο που να του δίνει δυνατότητα,
να έχει πρόσβαση στο - πλέον ανοιχτό - στόμα της ξανθιάς, όπου η κρεάτινη φλεβάτη βέργα του έκανε το κλασσικό,
μπάσε - βγάλε.
Η γυναίκα με τα rubber, και με ένα ειρωνικό χαμόγελο ζωγραφισμένο στο πρόσωπο, μάλαζε την κλειτορίδα της ξανθιάς,
ενώ, παράλληλα, συγκρατούσε το κάτω μέρος του σώματος, και ο τύπος με το single tail είχε, τώρα, αρχίσει να στάει καυτό
μαύρο κερί διάσπαρτα στο λευκό δέρμα του θηράματος.

Το σύμπλεγμα των 4 συνέχιζε ενώπιον του Γιάννη τις "επί παραγγελία" εναλλαγές, ενώ ο ίδιος
έβαλε στα αυτιά του τα ηχειάκια από την κινητή συσκευή του και πάτησε το play
στο OST του Bronson

 

Το κινητό του Ντεμιτσέ χτύπησε, ενώ αυτός οδηγούσε το μαύρο Peugeot 206 με τα φιμέ τζάμια, που τώρα κατευθυνόταν στην ερημική αποθήκη της Παιανίας. Στο πίσω κάθισμα τα 2 ένοπλα συντρόφια του είχαν εγκλωβίσει στην μέση την 25χρονη κόρη του γνωστού επιχειρηματία Αποστολόπουλου, και την χούφτωναν με μανία εναλλάξ. Εκείνη, με την μαύρη κουκούλα στο κεφάλι, είχε περιέλθει σε κατάσταση σοκ, αλλά κάθε που προσπαθούσε να φωνάξει τα γαντοφορεμένα χέρια των απαγωγέων της έπνιγαν τις κραυγές. Ο Ντεμιτσέ σήκωσε το τηλέφωνο. Ήταν ο Μπαλόπουλος, το αντίπαλο δέος του Αποστολόπουλου. "Πως πήγε η φάση Ντέμι"? ρώτησε τον 30χρονο Αλβανικής καταγωγής. "Όλα οκ, Σερ Μπαλ, φτάνουμε στο "σπίτι". Απάντησε ο Ντεμιτσέ σε συνθηματική γλώσσα και συνέχισε. "Το πουλάκι τσίου είναι φίνο".
Η αποθήκη της Παιανίας, βέβαια, δεν ήταν άλλη από τον χώρο που εξελισσόταν το στημένο όργιο του Γιάννη που απολάμβανε το σκηνοθετημένο θέαμά του ακούγοντας μουσικούλα στο κινητό, συνοδεία αλκοόλ.
Ο Γιάννης και οι συνεργάτες του δεν γνώριζαν πως ο Ντεμιτσέ με την συμμορία του χρησιμοποιούσε συχνά την τεράστια
αποθήκη (παλιό εργοστάσιο) για διάφορες φέρμες και συναλλαγές.

 

Με το που το μαύρο Peugeot πέρασε την κεντρική πύλη του οικοπέδου που βρισκόταν η αποθήκη ο Ντεμισέ αντίκρισε δύο αυτοκίνητα δίπλα στην είσοδο της αποθήκης που δεν τα γνώριζε και ακινητοποίησε απότομα το αυτοκίνητο κάνοντας τα δύο συντρόφια να ταλαντευτούν απότομα μπρος πίσω. Το ένα από τα συντρόφια αντανακλαστικά έβαλε το δεξί του χέρι στο μπροστά κάθισμα για αντίσταση και το αριστερό του το άπλωσε προς την 25χρονη όμηρο τους για να την συγκρατήσει χουφτώνοντας ασυναίσθητα το μικρό σφιχτός της βυζί. Ο έτερος φύλακας της μικρής, που εκείνη τη στιγμή βρισκόταν βυθισμένος στο κάθισμα πιο χαλαρός, άπλωσε αντανακλαστικά το δεξί του χέρι και πιάστηκε δυνατά από το μπούτι της 25χρονης για να μην γλιστρήσει από το κάθισμα αφήνοντας στο λευκό της μπούτι το αποτύπωμα της παλάμης του.

Ο Ντεμισέ έριξε μια σύντομη βρισιά στην μητρική του γλώσσα και γυρνώντας προς τους συντρόφους του τους διέταξε να μείνουν στην θέση τους να προσέχουν το «πακέτο» όσο αυτός θα πήγαινε να κάνει μια αναγνώριση.

Η 25χρονη μόλις ένιωσε το μεγάλο χέρι να χουφτώνει το στήθος της και ένα άλλο να σφίγγει δυνατά το μπούτι της ένιωσε σαν ξυπνάει από έναν λήθαργο. Ένα πρωτόγνωρο για αυτή και τρομερά έντονο ρίγος κυρίευσε το σώμα της. Δεν μπορούσε να βγάλει λέξη. Ένιωσε αστραπιαία την καρδιά της να χτυπάει σε πιο γρήγορους ρυθμούς, τις ρώγες τις να σκληραίνουν και να τρίβονται πάνω στο t-shirtτης (ποτέ δεν φόραγε σουτιέν) κάνοντας το ερεθισμό ακόμα πιο έντονο και τον πόνο από το σφίξιμο στο μπούτι της να ανεβαίνει σιγά σιγά προς τα επάνω και διαχέεται στην περιοχή του μουνιού της.

Ο Ντεμισέ προχώρησε πολύ προσεκτικά προς την είσοδο της αποθήκης και όσο πλησίαζε άρχισε να ακούει διάφορους ήχους να προέρχονται από μέσα. Συγκεχυμένοι ήχοι που δεν μπορούσε να καταλάβει τι ακριβώς ήταν.

Μην μπορώντας να αναγνωρίσει τι έχει να αντιμετωπίσει προχώρησε προς το παράθυρο του γραφείου όπου πάντα άφηνε ξεκλείδωτο (έκανε και χρέη εξόδου εκτάκτου ανάγκης) για να μπεί και να δει από τα μονιτορ και να ζυγίσει τον «εχθρό».

Φτάνοντας στο παράθυρο βλέπει μέσα έναν «τυπάκο» (όπως συνήθως τους έλεγε) να κάθεται χαλαρός στην καρέκλα με τα πόδια πάνω στο γραφείο, με ακουστικά στα αυτιά, με το δεξί του χέρι να χαϊδεύει τα αρχίδια του πάνω από το παντελόνι και να είναι προσηλωμένος στα μονιτορ.

«Εύκολη περίπτωση» σκέφτηκε κι ένιωσε ένα αίσθημα ευφορίας αφού θα έκανε παλι κάτι που του δημιουργούσε ηδονή.

Άνοιξε προσεκτικά το συρόμενο παράθυρο και με γρήγορες κινήσεις μπήκε μέσα και χωρίς να καθυστερήσει όρμησε προς τον «τυπάκο» προτού αυτός αντιδράσει από το κρύο ρεύμα αέρα που μπήκε από το ανοιχτό παράθυρο.

Ο Ντεμισέ είχε μείνει αιφνιδιασμένος κοιτώντας στο μόνιτορ την μικρή ξανθιά κοπέλα που βασάνιζαν δυο άντρες και μια γυναίκα όταν ξαφνικά ένιωσε τα χέρια του να μην τραντάζονται άλλο και έσκυψε για να δει τον «τυπάκο» με μελανιασμένο πρόσωπο και χωρίς αναπνοή από το σφίξιμο που του έκανε στο λαιμό με την δερμάτινη ζώνη του.

Το θέαμα της κοπέλας που βασάνιζαν του δημιούργησε θυμό και αυτό τον έκανε να σφίγγει με περισσότερη δύναμη από αυτή που έβαζε συνήθως το λαιμό του «τυπάκου» με αποτέλεσμα να του σπάσει την καρωτίδα.

Η μικρή 25χρονη στο αυτοκίνητο από την κατάσταση σοκ που βρισκόταν μετά από τα αγγίγματα των δύο ανδρών βρέθηκε σε μια κατάσταση όπου έντονη αίσθηση καύλας δεν την άφηνε να συγκρατηθεί και με μια ξαφνική κίνηση μεσα σε μια παραζάλη καύλας και θυμού άπλωσε τα χέρια της αριστερά και δεξιά και έπιασε σφιχτά τους πούτσους των δύο δεσμοφυλάκων της.

 

Ο Γιάννης, είχε "παραδώσει πνεύμα" από την λαβή του Ντεμιτσέ, ο οποιός έτρεξε πίσω στο αμάξι, φροντίζοντας να μην τον πάρουν πρέφα οι 3 βασανιστές της ξανθιάς, οι οποίοι - πλέον - είχαν αλλάξει στάση στο ξανθό θύμα τους συνεχίζοντας τα αυτοσχέδια μαρτύρια πάνω του (τώρα είχαν περάσει σε ένα session ηλεκτρισμού).
Με το που έφτασε στο μαύρο peugeot, Ο Ντεμιτσέ αντίκρυσε τα 2 συντρόφια του που είχαν επιδωθεί, τώρα, σε όργιο με την νεαρή όμηρο στο πίσω κάθισμα, της οποίας η κουκούλα είχε πάει περίπατο και τα ξανθά της μαλλιά έλαμπαν καθώς ταρακουνιόταν από το εναλλάξ γαμήσι των 2 απαγωγέων - φυσιογνωμικά, έφερνε στην άλλη ξανθιά που βασανιζόταν μέσα στην αποθήκη.
Τα πήρε άγρια από το θεάμα. Άνοιξε την πόρτα του συνοδηγού και απέσπασε τον 1ο καυλωμένο τσίτσιδο σύντροφο από τους ώμους, πετώντας τον στο ξερό γρασίδι.
Με 2 γρήγορες γροθιές στο κεφάλι τον ζάλισε κι έπραξε το ίδιο και με τον άλλο. Ηλίθιοι, φώναζε στην γλώσσα τους, ο Σερ Μπάλ πλήρωσε να κάνουμε μια δουλειά,
όχι να τα γαμήσετε ΟΛΑ.....η μικρή είδε τα πρόσωπά σας. ΗΛΙΘΙΟΙ.

 

Η 25χρονη σε ολη αυτή τη φάση είχε κάτσει στην άκρη του πίσω καθίσματος με τα πόδια της ανοιχτά και να ακουμπούν κάτω στο γρασίδι, τα χέρια της απλωμένα στα καθίσματα, ο κορμός της ίσιος στητός σε μια επιβλητική στάση, το μαλλί της ανακατεμένο από το γαμήσι με τους δύο δεσμοφύλακές της, το πρόσωπο της αναψοκοκκινισμένο γεμάτο υγρά (ιδρώτα, σάλια, σπέρμα κλπ) και η ματιά της σκληρή αναμειγμένη με μια καύλα και μια πουτανιά.

«Σκότωσέ τους» φώναξε επιτακτικά στον Ντεμισέ όταν αυτός είχε παραμείνει ακίνητος ορθιος πάνω από τα γυμνά κορμιά των συντρόφων του.

Στο άκουσμα της προσταγής της ο Ντεμισέ γύρισε και την κοίταξε κατευθείαν μέσα στα μάτια.

Ο Ντεμισέ είχε περάσει πολλά από μικρό παιδί και η ζωή του είχε φτιάξει έναν χαρακτήρα που δεν θα τον έλεγες ότι καταλαβαίνει από σκληράδες…δεν υπήρχε τίποτα που θα μπορούσε να τον υποτάξει…ζούσε μια ζωή μόνιμα σαν να κυνηγούσε την στιγμή που θα του έπαιρνε τη ζωή…ο φόβος ήταν άγνωστη λέξη.

Γύρισε τα μάτια του κατευθείαν στα δικά της πράσινα μάτια και για μερικά δευτερόλεπτα έμειναν εκεί να κοιτάει ο ένας τον άλλον σε ένα οπτικό παιχνίδι του ποιος δεν θα αντέξει πρώτος και θα χαμηλώσει τη ματιά του.

«Σκότωσε τους ΤΩΡΑ σου είπα» ακούστηκε η μικρή με πολύ δυνατή και γεμάτη αυτοπεποίθηση φωνή.

Ο Ντεμισέ χωρίς να πάρει τα μάτια του από τα δικά της, σαν υπνωτισμένος ένιωσε το δεξί του χέρι να κινείται χωρίς να του έχει δώσει εντολή…ή του είχε δώσει;

Δύο δυνατοί κρότοι «ελευθέρωσαν» τον Ντεμισέ από την θηλιά των ματιών της 25χρονης και σαν μην ξέρει τι έχει γίνει γύρισε και κοίταξε στο δεξί του χέρι το περίστροφό του που κάπνιζε.

Σήκωσε πολύ σιγά το βλέμμα του και αντίκρισε τα πτώματα των δύο πρώην συντρόφων του με παραμορφωμένα τα πρόσωπα τους από τις σφαίρες του ΔΙΚΟΥ του πιστολιού.

Άρχισε να τρέμει…το πιστόλι έπεσε από το χέρι του… «Πως έγινε αυτό;» σκέφτηκε από μέσα του…και για πρώτη φορά στη ζωή του ένιωσε έναν λυγμό να τον κυριεύει.

Το πρωτόγνωρο συναίσθημα τον έκανε να χαλαρώσει την λαβή του και να πέσει το περίστροφο από τα χέρια του.

«Μπράβο αγόρι μου. Γονάτισε κι έλα εδώ σε μένα» άκουσε την 25χρονη να του λέει και του ακούστηκε σαν γνώριμη από τη παιδική του ηλικία φωνή.

Γονάτισε και στα τέσσερα πλεον προχώρησε μέχρι να βρεθεί ανάμεσα στα γυμνά πόδια της 25χρονης.

Σαν να τον χτύπησε ρεύμα μόλις ενιωσε το χέρι της 25χρονης να του ακουμπάει απαλά τα μαλλιά, να προχωράει στο μάγουλου του…ήταν τοσο ζεστό…τοσο απαλό…το χέρι της έμεινε για ελάχιστα δευτερόλεπτα στο μάγουλο του και μετά προχώρησε κάτω από πηγούνι του και τότε τον τράβηξε απαλά προς τα πάνω ώστε να γυρίσει το κεφάλι του και να την κοιτάξει.

«Τα πήγες πολύ καλά» και αυτή τη φορά τα λόγια της τα ένιωσε σαν τη ζεστή κουβέρτα με την οποία τον σκέπαζε η μητέρα του τα κρύα βράδια του χειμώνα όταν τον έβαζε για ύπνο…και τότε η 25χρονη έσκυψε και του έδωσε ένα ζεστό φιλί στο μάγουλο. Ο Ντεμισέ μολις ένιωσε το φιλί ένιωσε μια απίστευτη ανάγκη να την ικανοποιήσει και σκύβοντας ακόμα περισσότερο πήρε στα χέρια του τις δύο πατούσες της και άρχισε να τις φιλάει.

«Αρχίζω να κρυώνω» είπε η 25χρονη «Θα ντυθώ και θα πάμε μέσα για να δούμε τι θα κάνουμε από εδώ και πέρα» είπε στον Ντεμισέ ο οποίος βρισκόταν μεσα σε μια νιρβάνα. Η 25χρονη σηκώθηκε απότομα σχεδόν πετώντας τον Ντεμισέ κάτω.

Οσο αυτή ντυνόταν ο Ντεμισέ που είχε συνέλθει της περιέγραφε τι είχε δει μέσα και τι είχε γίνει.

«Οκ…λοιπόν άκου τι θα κάνουμε» είπε η 25χρονη στον Ντεμισέ.

«Θα παμε μαζί μέσα. Εσύ θα πάρεις το πτώμα του τυπάκου και αυτά τα δυο εδώ κάτω και θα τα κρύψεις κάπου όσο εγώ θα παρακολουθώ την κατάσταση και θα καταστρώνω τις επόμενες κινήσεις μας»

Χωρίς να βγάλει κουβέντα ο Ντεμισέ έγνεψε καταφατικά προς την 25χρονη και την ακολούθησε μεχρι το παράθυρο του γραφείου. Μπήκε πρώτα αυτός μέσα και έτρεξε να πάρει το πτώμα του «τυπάκου» από την καρέκλα για να κάτσει η 25χρονη.

«Ωραία…κάνε τώρα όπως σου είπα και γρήγορα» είπε η 25χρονη στον Ντεμισέ και αυτός εξαφανίστηκε από το παραθυρο με τον «τυπάκο» στον ώμο.

«Ωραία…για να δούμε λοιπόν τι έχουμε εδώ» σκέφτηκε η 25χρονη κοιτώντας τα μονιτορ και απλώθηκε στην καρέκλα και στο γραφείο.

Είδε στα αριστερά της με την άκρη του ματιού της ένα ποτήρι με ουίσκι και χωρίς να ξεκολλήσει τα μάτια της από τα μόνιτορ άπλωσε το χέρι της, το έπιασε και το έφερε στο στόμα της σε μια χορταστική γουλιά. Το καυτό ουίσκι ζέστανε το σώμα της και ένιωσε πλέον να χαλαρώνει.

Είχε περάσει περίπου μια ωρα και ολη αυτή την ώρα δεν είχε σταματήσει ούτε για μια στιγμή να κοιτάει τα μόνιτορ.

«Όλα όπως ζήτησες» ακούστηκε η φωνή του Ντεμισέ από πίσω της καθώς αυτός έκλεινε το παράθυρο.

«Αυτή η μικρή ξανθιά εκεί μέσα περνάει καλά…κοίτα το πουτανάκι πως το γουστάρει όλο αυτό» είπε η 25χρονη χωρίς να πάρει τα μάτια της από το μόνιτορ.

«Λοιπόν ξέρω τι θα κάνουμε» είπε γυρνώντας προς τον Ντεμισέ κοιτώντας τον στα μάτια.

«Θα τους χρειαστούμε όλους αυτούς…δεν έχουμε άλλες θυσίες» και γυρνώντας ξανά στα μόνιτορ ένα πονηρό χαμόγελο έσκασε στα χείλη της «Κοίτα το τσουλάκι πόσο γουστάρει»

 

Eκείνη τη στιγμή χτύπησε το κινητό του Ντεμιτσέ και σχεδόν από ένστικτο (για να μην ακουστεί στους 3 βασανιστές και την ξανθιά του μόνιτορ) το σήκωσε.
-Ναι..... ρώτησε
Ήταν ο ηθικός αυτουργός της υπόθεσης απαγωγής ο Μπαλόπουλος.
- Ντέμι περιμένω σα μαλάκας εδώ στο γραφείο να με πάρεις τηλέφωνο να μου πεις εξελίξεις. Γιατί αργείς σκυλί?
Ο Ντεμιτσέ δεν έβγαλε καθαρή απάντηση μόνο ένα μακρόσυρτο....
-Εεεεεεεεεεεε, Σερ Μπαλ.....
Η κόρη του Αποστολόπουλου άκουσε το τελευταίο και κατάλαβε τα πάντα....
- Είναι αυτός που σας ζήτησε να με απαγάγεται ε, βάζω στοίχημα πως είναι ο Μπαλόπουλος ο ανταγωνιστής του πατέρα μου!
Ο Ντεμιτσέ έγνεψε καταφατικά..... η 25χρονη του χάρισε ένα φιλί ακόμα στο στόμα και του είπε να το κλείσει....
Ο Ντεμιτσέ υπάκουσε στο... νέο του Αφεντικό (?)
Ο Μπαλόπουλος είχε σκυλιάσει στο γραφείο του....
- Ντέμι, σκυλί, ντέμι.... το κλεισε....
Έστρεψε το βλέμμα του στο ζεύγος που καθόταν απέναντι του....ήταν Ο Γιούρι και η Στάσια, δυο 30χρονοι σκληροτράχηλοι killer που δούλευαν για πάρτη του.
- Το σκυλί ο Ντέμι με πούλησε ή κάτι τρέχει που δεν μου αρέσει....όμως ξέρω σε ποια αποθήκη έχουν πάει το πουτανάκι του Αποστολόπουλου. Πρέπει να προλάβουμε...
Ο Γιούρι χαμογέλασε το ίδιο και η Στάσια ενώ πρόσθεσε στην γλώσσα του.....
- Μην στέλνεις ποτέ ένα Αλβανό να κάνει την δουλειά που μπορεί να κάνει ένας Ρώσσος.