Rich bitch

Φαίνεται πως οι πρωινές μας ρουτίνες ταίριαζαν, γιατί πολλά πρωινά την έβλεπα από το παραθυρό μου. Γύρω στα 35-40, δεν ήταν πάρα πολύ όμορφη αλλά ήταν σίγουρα εντυπωσιακή. Την ώρα που εγώ ντυνόμουν, αυτή έβγαινε από την απέναντι μονοκατοικία. Κυριαρχώντας πάνω στους νόμους της Ακουστικής, ο ήχος απο τα τακούνια της πέρναγε απέναντι το δρόμο κάλυπτωντας τον θόρυβο των μποτιλιαρισμένων αυτοκινήτων, ανέβαινε τέσσερις ορόφους, τρύπαγε το τζάμι μου κι έφτανε στ' αυτιά μου πεντακάθαρος. Συναρπαστική, αεράτη, πάντα καλοντυμένη και μ' εκείνη την αυτοπεποίθηση που, όταν την έχεις, καμιά σημασία δεν έχει αν στηρίζεται σε πραγματική ή πλαστή υπεροχή. Φωνάζοντας "I was made to captivate your glance", έμπαινε στην, παρκαρισμένη στο δρόμο, κόκκινη μπέμπα και έφευγε. Κανα δυο δευτερόλεπτα αργότερα, έβγαινα από την αύρα της και ξεκίναγα κι εγώ με τη σειρά μου τη μέρα μου, τραγουδώντας: "Sidewalk crouches at her feet, like a dog that begs for somethin' sweet..."

Παγωνιά, υγρασία. Βγαίνει όπως κάθε πρωί απο το σπίτι και την ακολουθεί μια κυριούλα, περίπου 60 χρονών, φτωχικά ντυμένη, μ' ένα χαμόγελο στα χείλη που ακροβατεί ανάμεσα στο καλωσυνάτο και το χαζούλικο. Εκείνη μπαίνει στο αυτοκίνητο και η κυριούλα αρχίζει να καθαρίζει μ' ένα πανί τα θολωμένα τζάμια. Μου κάνει τη χάρη να αρχίσει απο το παρμπριζ κι έτσι βλέπω τη Rich Bitch μου να βάζει μπροστά (τα καυσαέρια πολύ ορατά μέσα στον παγωμένο αέρα), να πατάει κουμπάκια στο ραδιόφωνο, να ανάβει τσιγάρο. Το πίσω τζάμι τώρα, τα καυσαέρια τώρα πάνε κατ' ευθείαν στα πνευμόνια της κυριούλας. Όλα τα τζάμια είναι τώρα καθαρά. Διαύγεια. Φεύγει. Η κυριούλα, με σκυφτό το κεφάλι και με το απαράλλαχτο χαμόγελό της να μου φέρνει τώρα στο μυαλό τον Phil Collins ("...she's embarassed to be there..."), μπαίνει στο σπίτι.

Υ.Γ. Πολύ αργότερα έμαθα οτι ο στίχος είναι "[He] seems embarassed to be there"! Και μου κάθεται καλύτερα έτσι...