Safe word. Δούρειος ίππος; Για ποιον;

-Το safe word ομορφιά μου, θα είναι αστέρι.
-Κατάλαβες;
-Ναι.
-Τώρα, θέλω να γδυθείς.
-Δε θέλω.
-Θα το κάνεις.
-Όχι. Δε μπορώ, νιώθω άσχημα, σε παρακαλώ.
-Θα το κάνεις και ας μη το θέλεις.
-Δεν είμαι σε διάθεση, κατάλαβε με…
-Η τελευταία φορά που στο ζητάω. Θα το κάνεις.
-Αλλιώς;
-Δεν έχει αλλιώς, θα το κάνεις. Αν δεν ήθελες θα χρησιμοποιούσες το safe. Και θα το κάνεις σαν σκύλα, για να με ικανοποιήσεις. Και θα το κάνεις, γιατί σ’ αρέσει να νιώθεις ότι σε βιάζουν και ακόμα περισσότερο, να καταλαβαίνουν οι άλλοι αυτή σου την επιθυμία.
-Μη…

Safe word, μία λέξη άρνησης που απέχει από τις λέξεις, που χρησιμοποιεί κάποιος αντανακλαστικά για να αρνηθεί.

Για να δοθεί χρόνος στον υπό και να το σκεφτεί. Να πει αντέχω λίγο ακόμα και θα συνεχίσω. Και έτσι ο άνω, να κερδίσει κι άλλο χρόνο.

Για να πει δέκα λέξεις οικείας άρνησης και ο άνω, να τις προσπεράσει. Έτσι ο υπό να έχει για ένα χρονικό διάστημα την ψευδαίσθηση του βιασμού και να πραγματοποιήσει υπό συνθήκες την φαντασίωση του.

Safe word, μία λέξη που από μόνη της, με την παρουσία της ή την απουσία της, προσδιορίζει ένα παιχνίδι, στο πεδίο της επικοινωνίας.

Ένα ταξίδι στα ενδότερα της ψυχικής ταυτότητας. Ένας εισβολέας που προσπερνά τις στενωπούς της αξιοπρέπειας (του είπα όχι, δε του είπα; Τι μπορούσα να κάνω για να σταματήσει; Του είπα όχι και δεν σταμάτησε…) και επιτρέπει την οικειοθελή παράδοση των κλειδιών, για τα πιο προσωπικά δωμάτια.

Μπορείς να με βιάσεις, σου επιτρέπω. Εγώ θα σου «αρνηθώ», αλλά δε θα σου αρνηθώ.

Από την άλλη κατεύθυνση…

Αρνήσου όσο θέλεις σκύλα. Θα το κάνω. Και θα προχωρώ ακόμα βαθύτερα και όταν σε πείσω ότι δε θα «ακούω» πια το safe, τότε θα το πεις. Θέλοντας να δώσεις μία ακόμα μεγαλύτερη αληθοφάνεια στον «βιασμό» σου. Προσδοκώντας το αντίθετο, να μη σταματήσω. Και εγώ θα σου προσφέρω το αντίθετο από αυτό που προσδοκάς, θα σταματήσω. Σαν μία τιμωρία…

Την επόμενη φορά, να το σκεφτείς διπλά πριν προσπαθήσεις να παίξεις…

Η άποψη σας;

 

Προσωπικά το safe word, το βλέπω να λειτουργεί περισσότερο για πρακτικούς λόγους και λιγότερο για τη δημιουργία «ατμόσφαιρας και ψευδαίσθησης».
Εξάλλου άπαξ και ο υποτακτικός καταλάβει πως ο Κ σταματά μόνο όταν χρησιμοποιηθεί η «λέξη», χάνεται η ατμόσφαιρα μια για πάντα.
Επομένως δεν είναι απαραίτητο να σταματά ο Κ μόνο όταν ακούει το safe word.


Φυσικά μου φαίνεται κάτι περισσότερο από απαραίτητη η ύπαρξή του, στις περιπτώσεις που δεν γνωρίζει ο ένας τα όρια και τις αντοχές του άλλου, αλλά κι έπειτα.
Άλλωστε κανείς δεν μπορεί να είναι σίγουρος για τον άλλο, όταν δεν είναι δυνατόν να γνωρίζει με σιγουριά ούτε καν τις δικές του αντοχές και όρια ανά πάσα στιγμή.

 

Ενδιαφέρον θέμα...... Η άποψη μου:

Κρίνω το safeword ως αναγκαίο ακόμα και σε D/s σχέσεις που έχουν αναπτυχθεί και έχουν εξελιχθεί σε βάθος χρόνου. Ο λόγος: Απέχουμε τόσο από τις γραφές του Μαρκήσιου, όσο ο κόσμος στον οποίο ζούμε απέχει από τον κόσμο ο οποίος υφίστατο και λειτουργούσε μέχρι το 1945 (ή το 1789, για να μιλήσουμε με απόλυτες αναλογίες). Με τον ίδιο λοιπόν τρόπο, με τον οποίο ο πόλεμος στον δυτικό κόσμο μεταφέρθηκε από τα πεδία των μαχών σε άλλους χώρους (με κύριο χώρο έκφρασης τον εργασιακό), έτσι και οι σαδομαζοχιστικές τάσεις και πρακτικές του σήμερα (όπως και αν αυτές εφαρμόζονται) δεν έχουν καμία σχέση με τις πρακτικές τις οποίες περιέγραφε ο Ντε Σαντ στα βιβλία του, και οι οποίες στη σύγχρονη εποχή, θα ενέπιπταν στις διατάξεις του Ποινικού Κωδικα αυτής και κάθε άλλης χώρας του αναπτυγμένου κόσμου.

Το ερώτημα κατ' εμέ είναι διττό: Για ποιο λόγο θα χρησιμοποιηθεί το safeword από τον κατά περίπτωση υποτακτικό. Ως ένδειξη πραγματικής εξάντλησης των ορίων του (σωματικών και ψυχολογικών) ή ως άλλοθι προκειμένου να μην δώσει όλο του το είναι τη συγκεκριμένη στιγμή κατά την οποία εξελίσσεται το παιχνιδι; Και αντίστροφα, ο κυρίαρχος έχει την ικανότητα να διακρίνει τα όρια του υποτακτικού πάνω στο παιχνίδι, ασχέτως της ύπαρξης ή μη safeword, και μέχρι πού τα επεκτείνει;

 

Ας αφήσουμε στην άκρη τις περιπτώσεις της αρπαχτής. Εκεί που δεν γνωρίζεις τον άλλο και ούτε αυτός εσένα. Εκεί που απαιτείται η θέσπιση μίας κοινής και πρόχειρης γλώσσας.

Ας αφήσουμε στην άκρη, το τυποποιημένο Αμερικάνικο Bdsm, εκεί που όλα είναι τελετουργικά υπολογισμένα και ευκολοχώνευτα τυποποιημένα. Οι αμερικάνοι κάνουν bdsm όπως και αθλητισμό, όλα τακτοποιημένα σε εύχρηστες νόρμες, ιδανικά για την πέψη της πολυεθνικής κουλτούρα τους. Σε λίγο καιρό είμαι σίγουρος, θα τους δίνουν και χάπια για να αντέχουν τον πόνο λίγο παραπάνω και να σπάνε τα ρεκόρ.

Και ας μιλήσουμε για το Bdsm των σαδιστών. Εκεί που η εκφώνηση του safeword , θα έπρεπε να είναι μόνο προνόμιο του σαδιστή.

Ωραία τι μας μένει;
Ο θύτης, το θύμα, η κοινωνική κατακραυγή και ο νόμος.

Ο θύτης είναι υποχρεωμένος να απευθύνεται σε άτομα, που δε θα μπορέσουν να αντισταθούν στην γοητεία του και να του αρνηθούν. Έχει επίσης υποχρέωση απέναντι στον εαυτό του, να βελτιώσει την γοητεία του, αν θέλει να επεκτείνει το φάσμα των επιλογών του.

Το θύμα, πρέπει να γνωρίζει πολύ καλά από την αρχή, σε ποιον άνθρωπο πρόκειται να παραδοθεί και τι είναι αυτό που τελικά θέλει.

Για την κοινωνική κατακραυγή. Σας βλέπω στα διάφορα site που αναζητάτε συνεχώς όλο και κάτι πιο έντονο, για να σβήσετε στην πρέζα του, το κενό σας. Προσέχετε, γιατί αύριο θα σας φωνάξει κάποιος στο δρόμο ανώμαλους.

Για το νόμο. Μάλλον για αυτούς που καθορίζουν τους νόμους. Όσο οι εναλλακτικές μορφές σεξουαλικής έκφρασης και η επιστροφή στο μέλλον στις παλιές, ως μία απελπισμένη αλλά ήσυχη προσπάθεια της μονάδας να βρει την θέση του σε αυτό το παραγεμισμένο «λεωφορείο» που αποκαλούμε κοινωνία ή για να αποκοιμηθεί τελείως, σας είναι βολικό.

Στην πραγματικότητα όμως και το γνωρίζουν, ο πραγματικός κίνδυνος έρχεται από τους φιλοσόφους.

Άρα ας επιστρέψουμε στο safe word και ας μιλήσουμε για τα παιχνίδια που γίνονται πάνω από το πτώμα της παρουσίας του ή το ζωντανό της απουσίας του.

 

O Κυρίαρχος, θεωρητικά και ουσιαστικά αποκτά εξουσία ζωής & θανάτου πάνω στον σκλάβο του. Γι' αυτό το safeword πρέπει να σταματά κάθε δραστηριότητα ΑΜΕΣΩΣ. Σε αντίθετη περίπτωση, η εμπιστοσύνη χάνεται και καθώς υπάρχει κίνδυνος σοβαρού τραυματισμού θα υποστεί όλες τις νομικές και ηθικές συνέπειες.
Ο υποτακτικός, δεν θα πρέπει να χρησιμοποιεί τη λέξη χωρίς να υπάρχει πραγματική ανάγκη, μπορεί να χρησιμοποιεί το "Έλεος!", το "Ήμαρτον!" που σημαίνουν πως βρίσκεται κοντά στα όρια του.

 

Αν δηλαδή ο υπό δεν χρησιμοποιήσει το safe, ο Κ, θα συνεχίζει;

Και αν ο υπό, χρησιμοποιεί το safe άλλοτε γρήγορα και άλλοτε αργά, αναλόγως την πρόθεση του; Ο Κ τι είναι διατεθειμένος να κάνει; Και αν ο Κ τον τιμωρήσει για αυτό και ο υπό χρησιμοποιήσει το safe, για να αποφύγει την τιμωρία του;

Να συνεχίσω;

 

Αν ο Κυρίαρχος έχει αρκετή εμπειρία, άρα και τον πλήρη έλεγχο του παιχνιδιού, ξέρει πότε να συνεχίσει και πότε να σταματήσει. Για αυτό και δεν γίνεται χρήση του safeword. Πχ φροντίζει να εναλλάσσει τον πόνο με την τρυφερότητα δίνοντας χρόνο στον υποτακτικό να ανακτήσει τις δυνάμεις του. Καμμιά φορά όμως με έναν νέο υποτακτικό δεν μπορείς να ακολουθείς την πεπατημένη οδό. Καθένας έχει διαφορετικές αντοχές. Εκεί προειδοποιητικές λέξεις βοηθάνε να αξιολογήσει την κατάσταση όπου τον έχει φέρει.
Αν δεν χρησιμοποιήσει το safe, ένας λιγότερο πεπειραμένος, πάνω στην έξαψη ναι, πιθανόν συνεχίσει...
Το safe αν χρησιμοποιηθεί με δόλο για αποφυγή τιμωρίας;
Σ' αυτό θα απαντήσω επί προσωπικού. Έγινα έξαλλη και την έδιωξα αμέσως από κοντά μου. Δεν υπήρχε ισχυρότερη τιμωρία για μια υποτακτική που λάτρευε την Κυρίαρχή της.

 

Απάντηση: Safe word. Δούρειος ίππος; Για ποιον;

το 'χω πει πολλές φορές και θα το ξαναπώ... το safeword, στο δικό μου bdsm-μικρόκοσμο, δεν είναι slavish...

καμιά απορία Ηλία;

 

Ναι αιρετική ζουμερή μου.

Δύο.

Τι θα πει slavish, για να καταλάβω τι θα πει slave;

Και γιατί δηλώνεις αιρετική;

 

Απάντηση: Safe word. Δούρειος ίππος; Για ποιον;

/me αγκαλιάζει τον Ηλία και τον φιλάει σταυρωτά

οι συγκεκριμένες απαντήσεις ξεφεύγουν από την ερώτηση του νήματος Ηλία μου (αν και νομίζω πως το ξέρεις... με έχεις χαρακτηρίσει απόλυτη, οπότε θεωρώ πως καταλαβαίνεις το σκεπτικό μου)

ό,τι άλλο θέλεις από κοντά  
τα φιλιά μου στη Μεταξένια σου

 

Τότε κάτι δεν πηγαίνει καλά στο ίδιο το παιχνίδι Ηλία μου! Αν το υποτακτικό μέρος της σχέσης θέλει να ελέγχει το παιχνίδι "από κάτω", είναι άλλο θέμα τελείως, αλλά το να χρησιμοποιεί το safeword γι'αυτό μου φαίνεται ο υπερτατος τρόπος ξενερώματος

 

το safeword το βρίσκω πραγματικά ανούσιο.γιατί πρέπει δηλαδή να έχει οριστεί εξ'αρχής μια συγκεκριμένη λέξη ως σημάδι?δηλαδή αν ξεκινήσουν το παιχνίδι και το υ πει κάποια στιγμή "(Σας παρακαλώ)σταματήστε(δεν αντέχω άλλο)", δεν θα σταματήσει ο Κ?πρέπει σώνει και καλά να έχουν πει από πριν οτι με την λέξη "μανιτάρι" σταματάμε?σαν να παίζουμε κρυφτό είναι..όταν πω "κόκκινο" βγαίνεις κλπ../εκτός αν μιλάμε για παιχνίδια "αχ,μηηηηη" ,οπότε εντάξει,λογικός είναι ο προκαθορισμός μια συγκεκριμένης λέξης

δεν νομίζω πάντως να περνούσε από το μυαλό κάποιου υ να ξεφύγει από μια τιμωρία ή να αποφύγει να αγγίξει τα όριά του(με οποιονδήποτε τρόπο).οπότε δεν βρίσκω λογικό τον φόβο της λάθος χρησιμοποίησης του safeword από συνειδητοποιημένα άτομα.θα ήταν βλακώδες "topping from the bottom" όπως λέει και ο HiSasori.

τέλος αναρωτιέμαι κατά πόσο θα απολάμβανα το παιχνίδι και κατά πόσο θα γινόταν να αφεθώ,έχοντας στο μυαλό μου οτι εγώ είμαι αυτή που θα τ σταματήσει.νιώθοντας δηλαδή οτι κρατάω τα ηνία του session και οτι στην ουσία ο Κ απλά είναι το υ που μου προσφέρει ικανοποίηση και που μπορώ να το σταματήσω όταν δω οτι δεν πάει άλλο.βέβαια το αν είναι σωστό ή οχι το να μην μπορώ να τον σταματήσω όταν δω οτι δεν πάει άλλο,το γνωρίζω πολύ καλά.οπότε εδω τίθεται θέμα εμπιστοσύνης, συνειδητότητας, σοβαρότητας,προσοχής και κυριαρχίας στον εαυτό Του.αλλά μιας και μιλάμε για σχέση και οχι για μερικά πηδήματα,υποθέτω οτι αυτά τα χαρακτηριστικά υπάρχουν,οπότε είναι απλά τα πράγματα.