SSC

Το SSC είναι απαραίτητο όσον αφορά τα sessions μεταξύ ανθρώπων που δε γνωρίζονται. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία περί αυτού. Ίσως είναι και το λιγότερο που θα έπρεπε να ισχύει για μένα.
Έχω την εντύπωση πως απευθύνεται σε άτομα που κυρίως κάνουν sessions, που είναι και η πλειοψηφία όσον ασχολούνται με το χώρο.

Είναι από τα πρώτα πράγματα που έμαθα πως πρέπει να ισχύει στο χώρο και πιστεύω πως πρέπει να το έχει σαν ευαγγέλιο κάποιος, που μπαίνει για πρώτη φορά στο χώρο.
Για να μην νομίσει κανείς πως μπορεί να κάνει ελεύθερα ό,τι του έρθει επειδή αποφάσισε τελικά π.χ. πως είναι Master.

Τώρα αν κάποια/ος θέλει να παίζει με τον κίνδυνο δικαίωμά του. Αν μετανιώσει έπειτα, επίσης.
Αλλά ας είναι και προετοιμασμένος για τις όποιες συνέπειες.

Από την άλλη όταν κάποιος δεν αντιδρά είτε σε σχέση είτε σε session, μάλλον σημαίνει πως συναινεί σε αυτό (όταν δε βρίσκεται σε καθεστώς πραγματικής σκλαβιάς ή απειλής). Και ας λέει ίσως και όχι.
Διαφορετικά αν πήγαινε στα άκρα το πράγμα, θα σηκωνόταν και θα έφευγε.
Άρα λογικά η συναίνεση υπάρχει πάντα.

 

Re: SSC ή αλλοιώς Ασφαλές. Λογικό Συναινετικό

Ναι, στον vanilla χωρο πρεπει να υπαρχει παντα, απλα διαφορετικα δεν δουλευει.

Τωρα οσο αφορα το bdsm,

Εαν μιλαμε για M/s σχεσεις...

Η συναινεση μπορει να δινεται - ή σε πιο αυστηρες μορφες (απλα και ωμα) να παιρνεται - μια και καλη φορα. Το εαν και το ποτε πρεπει παντα να το γνωριζει καλα ο Κυριαρχος του χωρου που προσεταιριζει αυτην την αντιληψη, ενω απο την μερια της σκλαβας δεν υπαρχουν αλλες επιλογες περα απο το αρχικο της "δικαιωμα" να δηλωσει την επιλογη της να υποταχθει.

Με αλλα λογια θεωρω οτι υποταγη με "to do list" που να ενημερωνεται και να προσυπογραφεται `απο αμφοτερα τα μελη` καθε τοσο, ειναι τουλαχιστον αστεια να νοειται σε M/s σχεσεις για οποιον εχει περασει το σταδιο της παιδικης (απο bdsm αποψης) ηλικιας.


Εαν μιλαμε για play...

Για "παιχνιδακια να ξεδωσουμε βρε αδερφε" μπορει να συνηθιζεται να συναινουν καθε τοσο αλλα εδω τα ζητουμενα ειναι αλλα. Και στο κατω κατω ετσι ειναι και σωστο σε αυτες τις περιπτωσεις. Το δε οργιασμα της φαντασιας τις περισσοτερες φορες επαρκει για να νομιμοποιησει οποιοδηποτε κενο αφηνει αυτη η προσεγγιση. Οταν για οποιοδηποτε λογο σταματησει να υφισταται τοτε παυει και η ...χαρα. Αν αυτο ειναι συνειδητοποιημενο κανενα προβλημα. Εαν ομως

...καποιοι θελουν να το περιλαβουν στις σχεσεις τους, αυτο ειναι αλλο θεμα και ας φροντισουν τουλαχιστον να ειναι καλοι players (βλεπε παλιοτερο ορισμο του ορου κατα Dreamaster για να μην επεκτεινομαι εδω), ωστε να βιωσουν ωραια και σε διαρκεια την σχεση τους (βεβαια οι πετυχημενες προσπαθειες που γνωριζω σε αυτη την κατηγορια που εξασφαλισαν και τα δυο ειναι λιγες, λιγοι ομως αντιστοιχα ειναι και οι καλοι players).


Striker

 

Re: SSC ή αλλοιώς Ασφαλές. Λογικό Συναινετικό

Δηλαδή δεν έχει τύχει ποτέ μια σκλάβα να φύγει από μια σχέση επειδή βρε αδερφέ δε μπορεί άλλο τον Κυρίαρχο; Δε συναινεί δηλαδή άλλο;

Ωραία συμφωνούμε, αλλά μετά,

Αυτό δεν το καταλαβαίνω, μπορείς να το διατυπώσεις αλλιώς;

 

Απάντηση: SSC ή αλλοιώς Ασφαλές. Λογικό Συναινετικό

Ειτε ο Μάστερ είναι Μάστερ και ξέρει τι του γίνεται είτε είναι προσκοπάκι που πρέπει να ακολουθεί τρίπτυχα SSC. Διαλέχτε και πάρτε.

 

Τις απόψεις μου για το συγκεκριμένο τις έχω διατυπώσει και παλιότερα. Μία ερώτηση .

Ένας γοητευμένος υποτακτικός (και για στα δύο φύλα αναφέρομαι) , πως μπορεί να μην συναινέσει ; Τι νόημα έχει τότε η συναίνεση ; Σε πόσα ζευγάρια εντός και εκτός χώρου , το ένα από τα δύο άτομα δεν ακολουθεί υπνωτισμένο θα έλεγε κάποιος ; Έχω και πιθανόν έχετε δει άτομα να σέρνονται από τη μύτη σε καταστάσεις εκτός των δικών τους ορίων. Κοιτάξτε γύρω σας στην φύση και θα δείτε την μορφή συναίνεσης που ακολουθείται.

Κατά πόσο η συναίνεση δεν είναι μία τυπική και λογική πράξη διαπραγμάτευσης , η οποία σημασία τελικά δεν έχει σε σχέσεις που στηρίζονται στη ανθρώπινη αδυναμία , έρωτας , πάθος , πόθος και σε ό,τι άλλο θα μπορούσε να είναι εκμεταλλεύσιμο ; Και μην μου πείτε ότι δεν εκμεταλλεύεται κάποιος από εσάς ή δεν προσπαθείτε να πλανέψετε. Από τον τρόπο που ντύνεται κάποιος για να μαγέψει , έως και τον τρόπο που θα επιλέξει να μιλήσει σε κάποιον και πολλά άλλα. Μήπως η συναίνεση είναι ένα παραμύθι για πολύ πολύ μικρά παιδιά ;

 

Κι όμως δε λέμε πάντα ναι ή πάντα όχι στις σχέσεις μας. Οι περιπτώσεις που σέρνεται κάποιος/α από τη μύτη σίγουρα δεν είναι η πλειοψηφία.

Προσωπικά βλέπω πιο ωμά τα πράγματα και πιο ρεαλιστικά. Δεν πιστεύω ούτε στα παραμύθια αλλά ούτε και στη δυνατότητα να με πλανέψει κανείς αν δε βρει γόνιμο έδαφος στο μυαλό μου. Δηλαδή να είμαι διατεθειμένος να πλανευτώ.

Βλέπω στις ανθρώπινες σχέσεις μονάχα συμβιβασμούς.

Συμβιβασμούς στο να ικανοποιεί κάποιος τα φετιχ του και την ανάγκη για sex, προσπαθώντας να ισορροπήσει την ιδεατή εξωτερική εμφάνιση και το χαρακτήρα του άλλου ανθρώπου που έχει κάποιος πλάσει στο μυαλό του, με τις επιθυμίες του.
Σίγουρα έχετε ακούσει το: ναι είναι βλάκας και άσχημος/η αλλά είναι καλός στο κρεβάτι ή και ο χαρακτήρας του μπορεί να είναι σύμφωνος με τις επιθυμίες της/ου γι` αυτό είναι μαζί του/ης.

Συνεπώς για μένα, ναι υπάρχει συναίνεση, αλλά πολλές φορές ανομολόγητη.

 

Και σε κάποιες άλλες , ναι υπάρχει άνευ όρων παράδοση και πάλι ανομολόγητη.

Οπότε απλώς προτείνουμε στους υπό να σκέφτονται καθαρά και ανηπερέαστοι πριν προχωρήσουν σε οτιδήποτε. Αν δεν το καταφέρουν , τότε δική τους η ευθύνη.

 

Στους υπό εννοείς slaves ή και subs;
Γιατί όσον αφορά τους δεύτερους τα πράγματα είναι σίγουρα πιο χαλαρά, άρα φαντάζομαι δεν υπάρχει «άνευ όρων παράδοση» εκεί.

 

Εχω την εντυπωση πως η ευθυνη του υπο επικεντρωνεται σε ενα κυριως σημειο. Αν θα καταφερει να διακρινει (με το ενστικτο, με λογικες διεργασιες, μεσω γνωμης τριτων, οπως μπορει ο καθενας) την κατασταση της ψυχικης υγειας και το ηθος του κυριαρχου πριν προλαβει να επηρρεαστει. Και στην προκειμενη περιπτωση η λεξη ηθος σημαινει διαφορετικα πραγματα για τον καθε υπο. Καλυτερη λεξη ομως δεν μπορω να βρω. Γιατι για μενα σημαινει κυριως πως θα εμπιστευτω εναν ανθρωπο, αν γοητευσει τη συναινεση μου και πιεσει ή και αγνοησει τα ορια μου, να μην το κανει ευκολα και αστοχαστα αλλα με γνωση των δυνατοτητων του και των δικων μου. Μιλαω για ηθος εδω εννοωντας ενα ειδος σεβασμου, προς τον εαυτο του πρωτα.

Δεν ξερω αν καταφερα να το περιγραψω σωστα, προσπαθησα.

Παντως οτι και να λεμε... η συναινεση κλεβεται και ο υπο τη θελει να κλεβεται. (Οπου "κλεβεται", αντικαταστειστε με το ρημα της προτιμησης σας, γοητευεται, ψαρευεται, κοκ.) Απο τη χημεια μεταξυ δυο ανθρωπων, τις "ικανοτητες" του κυριαρχου και τις αμυνες του υποτακτικου εξαρταται απλως και μονο το ποσο μεγαλο θα ειναι το παραπανω παραθυρο κρισης για τον υποτακτικο. Κι οποιος προλαβε προλαβε.   Η διαδικασια αλλωστε ειναι παρομοια και στις βανιλα σχεσεις. Δεν καταλαβαινω γιατι να θεωρουμε πως οσοι ασχολουνται με το BDSM ειναι τοσο πια πιο λογικα οντα και τοσο λιγοτερο δοσμενα στα παθη τους που να συναινουν υπογραφωντας προσυμφωνα πρωτα.... μαλλον το αντιθετο δεν ειναι;

Δεν λεω πως δεν ειναι το SSC σημαντικο. Δεν λεω πως δεν κανω συμφωνιες και δεν βαζω ορια (ειδικα με ανθρωπους που μολις γνωρισα). Απλως... δεν πιανουν παντα ολα αυτα τα λογικα. Και καλα κανουν και δεν πιανουν, αλλιως δε θα υπηρχε η μαγεια, θα το καναμε μπακαλικο.

 

Για λόγους ασφάλειας;

 

Δε διαφωνω. Αμφιβαλλω ομως πως το γεγονος οτι υπαρχει μαλλον μεγαλυτερη αναγκη ασφαλειας/διασφαλισης σε αυτες τις σχεσεις μετατρεπει αυτοματως οσους ασχολουνται με το BDSM πιο λογικα και πιο πραγματιστικα οντα απο τον μεσο ορο. Οτι θα ηταν χρησιμο να υπηρχε ενα τετοιο κουμπακι στον εγκεφαλο μας, δεν αντιλεγω. Απλως εγω δεν το εχω εντοπισει ακομα.  

 

Απάντηση: Re: SSC

Αυτές όμως οι συμφωνίες και τα προκαθορισμένα και συμφωνηθέντα όρια αντιβαίνουν (μοιραία) του αυθορμητισμού και συντελούν στο συμβιβασμό, που λέει κι ο Lost boy. Και σε αυτό είναι κερδισμένοι (προφανώς) οι vanillες που δεν χρειάζεται να συζητήσουν ποτέ όρια, μέτρα, αντίμετρα και πάει λέγοντας..