Απόκρυψη ανακοίνωσης

Καλώς ήρθατε στην Ελληνική BDSM Κοινότητα.
Βλέπετε το site μας σαν επισκέπτης και δεν έχετε πρόσβαση σε όλες τις υπηρεσίες που είναι διαθέσιμες για τα μέλη μας!

Η εγγραφή σας στην Online Κοινότητά μας θα σας επιτρέψει να δημοσιεύσετε νέα μηνύματα στο forum, να στείλετε προσωπικά μηνύματα σε άλλους χρήστες, να δημιουργήσετε το προσωπικό σας profile και photo albums και πολλά άλλα.

Η εγγραφή σας είναι γρήγορη, εύκολη και δωρεάν.
Γίνετε μέλος στην Online Κοινότητα.


Αν συναντήσετε οποιοδήποτε πρόβλημα κατά την εγγραφή σας, παρακαλώ επικοινωνήστε μαζί μας.

The Pleasure of Pain

Συζήτηση στο φόρουμ 'Σαδομαζοχισμός' που ξεκίνησε από το μέλος lara, στις 27 Ιουνίου 2006.

  1. lara

    lara Αυτοδεσποζόμενη Contributor

    The Pleasure of Pain

    By: Marianne Apostolides
    Summary: Find out why one in 10of us is into S&M.

    Bind my ankles with your white cotton rope so I cannot walk. Bind my wrists so I cannot push you away. Place me on the bed and wrap your rope tighter around my skin so it grips my flesh. Now I know that struggle is useless, that I must lie here and submit to your mouth and tongue and teeth, your hands and words and whims. I exist only as your object. Exposed.

    Of every 10 people who reads these words, one or more has experimented with sadomasochism (S & M), which is most popular among educated, middle- and upper-middle-class men and women, according to psychologists and ethnographers who have studied the phenomenon. Charles Moser, Ph.D., M.D., of the Institute for Advanced Study of Human Sexuality in San Francisco, has researched S & M to learn the motivation behind it--to understand why in the world people would ask to be bound, whipped and flogged. The reasons are as surprising as they are varied.

    For James, the desire became apparent when he was a child playing war games--he always hoped to be captured. "I was frightened that I was sick," he says. But now, he adds, as a well-seasoned player on the scene, "I thank the leather gods I found this community."

    At first the scene found him. When he was at a party in college, a professor chose him. She brought him home and tied him up, told him how bad he was for having these desires, even as she fulfilled them. For the first time he felt what he had only imagined, what he had read about in every S & M book he could find.

    James, a father and manager, has a Type A personality--in-control, hard-working, intelligent, demanding. His intensity is evident on his face, in his posture, in his voice. But when he plays, his eyes drift and a peaceful energy flows through him as though he had injected heroin. With each addition of pain or restraint, he stiffens slightly, then falls into a deeper calm, a deeper peace, waiting to obey his mistress. "Some people have to be tied up to be free," he says.

    As James' experience illustrates, sadomasochism involves a highly unbalanced power relationship established through role-playing, bondage, and/or the infliction of pain. The essential component is not the pain or bondage itself, but rather the knowledge that one person has complete control over the other, deciding what that person will hear, do, taste, touch, smell and feel. We hear about men pretending to be little girls, women being bound in a leather corset, people screaming in pain with each strike of a flogger or drip of hot wax. We hear about it because it is happening in bedrooms and dungeons across the country.

    For over a century, people who engaged in bondage, beatings and humiliation for sexual pleasure were considered mentally ill. But in the 1980s, the American Psychiatric Association removed S & M as a category in its Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders. This decision--like the decision to remove homosexuality as a category in 1973--was a big step toward the societal acceptance of people whose sexual desires aren't traditional, or vanilla, as it's called in S & M circles.

    What's new is that such desires are increasingly being considered normal, even healthy, as experts begin to recognize their potential psychological value. S & M, they are beginning to understand, offers a release of sexual and emotional energy that some people cannot get from traditional sex. "The satisfaction gained from S & M is something far more than sex," explains Roy Baumeister, Ph.D., a social psychologist at Case Western Reserve University. "It can be a total emotional release."

    Although people report that they have better-than-usual sex immediately after a scene, the goal of S & M itself is not intercourse: "A good scene doesn't end in orgasm, it ends in catharsis."

    S & M: No Longer A Pathology

    "If children at [an] early age witness sexual intercourse between adults... they inevitably regard the sexual act as a sort of ill-treatment or act of subjugation: they view it, that is, in a sadistic sense."

    --Sigmund Freud, 1905

    Freud was one of the first to discuss S & M on a psychological level. During the 20 years he explored the topic, his theories crossed each other to create a maze of contradictions. But he maintained one constant: S & M was pathological.

    People become masochistic, Freud said, as a way of regulating their desire to sexually dominate others. The desire to submit, on the other hand, he said, arises from guilt feelings over the desire to dominate. He also argued that the desire for S & M can arise on its own when a man wants to assume the passive female role, with bondage and beating signifying being "castrated or copulated with, or giving birth."

    The view that S & M is pathological has been dismissed by the psychological community. Sexual sadism is a real problem, but it is a different phenomenon from S & M. Luc Granger, Ph.D., head of the department of psychology at the University of Montreal, created an intensive treatment program for sexual aggressors in La Macaza Prison in Quebec; he has also conducted research on the S & M community. "They are very separate populations," he says. While S & M is the regulated exchange of power among consensual participants, sexual sadism is the derivation of pleasure from either inflicting pain or completely controlling an unwilling person.

    Lily Fine, a professional dominatrix who teaches S & M workshops across North America, explains: "I may hurt you, but I will not harm you: I will not hit you too hard, take you further than you want to go or give you an infection."

    Despite the research indicating that S & M does no real harm and is not associated with pathology, Freud's successors in psychoanalysis continue to use mental illness overtones when discussing S & M. Sheldon Bach, Ph.D., clinical professor of psychology at New York University and supervising analyst at the New York Freudian Society, maintains that people are addicted to S & M. They feel compelled to be "anally abused or crawl on their knees and lick a boot or a penis or who knows what else. The problem," he continues, "is that they can't love. They are searching for love, and S & M is the only way they can try to find it because they are locked into sadomasochistic interactions they had with a parent."

    Linking Childhood Memories And Adult Sex

    "I can explore aspects of myself that I don't get a chance to explore otherwise. So even though I'm playing a role, I feel more connected with myself."

    --Leanne Custer, M.S.W., AIDS counselor

    Meredith Reynolds, Ph.D., the Sexuality Research Fellow of the Social Science Research Council, confirms that childhood experiences may shape a person's sexual outlook.

    "Sexuality doesn't just arise at puberty" she says. "Like other pans of someone's personality, sexuality develops at birth and takes a developmental course through a person's life span."

    In her work on sexual exploration among children, Reynolds has shown that while childhood experiences can indeed influence adult sexuality, the effects usually "wash out" as a person gains more sexual experience. But they can linger in some people, causing a connection between childhood memories and adult sexual play. In that case, Reynolds says, "the childhood experiences have affected something in the personality, and that in turn affects adult experiences."

    Reynolds' theory helps us develop a greater understanding of the desire to be a whip-bearing mistress or a bootlicking slave. For example, if a child has been taught to feel shame about her body and desires, she may learn to disconnect herself from them. Even as she gets older and gains more experience with sex, her personality may retain some part of that need for separation. S & M play may act as a bridge: Lying naked on a bed bound to the bedposts with leather restraints, she is forced to be completely sexual. The restraint, the futility of struggle, the pain, the master's words telling her she is such a lovely slave--these cues enable her body to fully connect with her sexual self in a way that has been difficult during traditional sex.

    Marina is a prime example. She knew from the time she was 6 years old that she was expected to succeed in school and sports. She learned to focus on achievement as a way to dismiss emotions and desires. "I learned very young that desires are dangerous," she says. She heard that message in the behavior of her parents: a depressive mother who let her emotions overtake her, and an obsessively health-conscious father who compulsively controlled his diet. When Marina began to have sexual desires, her instinct, cultivated by her upbringing, was to consider them too frightening, too dangerous. "So I became anorexic," she says. "And when you're anorexic, you don't feel desire; all you feel in your body is panic."

    Marina didn't feel the desire for S & M until she was an adult and had outgrown her eating disorder. "One night I asked my partner to put his hands around my neck and choke me. I was so surprised when those words came out of my mouth," she says. If she gave her partner total control over her body, she felt, she could allow herself to feel like a completely sexual being, with none of the hesitation and disconnection she sometimes felt during sex. "He wasn't into it, but now I'm with someone who is," Marina says. "S & M makes our vanilla sex better, too, because we trust each other more sexually, and we can communicate what we want."

    Escaping the Modern Western Ego

    "Like alcohol abuse binge eating and meditation, sado masochism is a way people can forget themselves."

    --Roy Baumeister, Ph.D., professor of psychology, Case Western Reserve University

    It is human nature to try to maximize esteem and control: Those are two general principles governing the study of the self. Masochism runs contrary to both, and was therefore an intriguing psychological puzzle for Baumeister, whose career has focused on the study of self and identity.

    Through an analysis of S & M-related letters to the sex magazine Variations, Baumeister came to believe that "masochism is a set of techniques for helping people temporarily lose their normal identity." He reasoned that the modern Western ego is an incredibly elaborate structure, with our culture placing more demands on the individual self than any other culture in history. Such high demands increase the stress associated with living up to expectations and existing as the person you want to be. "That stress makes forgetting who you are an appealing escape," Baumeister says. That is the essence of "escape" theory, one of the main reasons people turn to S&M.

    "Nothing matters except you, me and the sound of my voice," Lily Fine tells the tied-up and exposed businessman who begged to be spanked before breakfast. She says it slowly, making her slave wait for every sound, forcing him to focus only on her, to float in anticipation of the sensations she will create inside him. Anxieties about mortgages and taxes, stresses about business partners and job deadlines are vanquished each time the flogger hits the flesh. The businessman is reduced to a physical creature existing only in the here and now, feeling the pain and pleasure.

    "I'm interested in manipulating what's in the mind," Lily says. "The brain is the greatest erogenous zone."

    In another S & M scene, Lily tells a woman to take off her clothes, then dresses her only with a blindfold. She commands the woman not to move. Lily then takes a tissue and begins moving it over the woman's body in different patterns and at varying speeds and angles. Sometimes she lets the edge of the tissue just barely brush the woman's stomach and breasts; sometimes she bunches the tissue and creates swirls on her back and all the way down. "The woman was quivering. She didn't know what I was doing to her, but she was liking it," Lily remembers with a smile.

    Escape theory is further supported by an idea called "frame analysis," developed by the late Irving Goffman, Ph.D. According to Goffman, despite its popular conception as darkly wild and orgiastic, S & M play has complex rules, rituals, roles and dynamics that create a "frame" around the experience.

    "Frames suspend reality, They create expectations, norms and values that set this situation apart from other parts of life," confirms Thomas Weinberg, Ph.D., a sociologist at Buffalo State College in New York and the editor of S & M: Studies in Dominance & Submission (Prometheus Books, 1995).

    Once inside the frame, people are free to act and feel in ways they couldn't at other times.

    S & M: Part of the Sexual Continuum

    S & M has inspired the creation of many psychological theories in addition to the ones discussed here. Do we need so many? Perhaps not. According to Stephanie Saunders, Ph.D., associate director of the Kinsey Institute for Research in Sex, Gender and Reproduction at Indiana University, "a lot of behaviors that are scrutinized because they are seen to be marginal are really a part of the continuum of sexuality and sexual behavior."

    After all, the ingredients in good S & M play--communication, respect and trust--are the same ingredients in good traditional sex. The outcome is the same, too--a feeling of connection to the body and the self.

    Laura Antoniou, a writer whose work on S & M has been published by Masquerade Books in New York City, puts it another way: "When I was a child, I had nothing but S & M fantasies. I punished Barbie for being dirty. I did Bondage Barbie, dominance with GI Joe. S & M is simply what turns me on."

    Whip Smart: Beyond the Boundaries of Safe Play

    While S & M can be a psychologically healthy activity--its motto is "safe, sane and consensual"--sometimes things do get out of hand:

    Abuse

    It is rare, but some "Tops" get too involved in power and forget to monitor their treatment of the "Bottom." "I call them 'Natural Born Tops,'" says dominatrix Lily Fine, "and I don't have time for them." Also, some bottoms want to be beaten because they have low self-esteem and think they deserve it. They are forlorn, absent and unresponsive during and after a scene, in this case, S & M ceases to be play and becomes pathological.

    Boundaries


    A small percentage of people inappropriately bring S & M power play into other facets of their life. "Most people in S & M circles are dominant or submissive in very specific situations, while in their everyday life they can play a whole range of roles," says psychology Professor Luc Granger. But, he continues, if the only way a person can relate to someone else is through a kind of sadomasochistic game, then there is probably a deeper psychological problem.

    The Use of S & M as Therapy

    People often confuse the fact that they feel good after S & M with the idea that S & M is therapy, says psychology Professor Roy Baumeister. "But to prove that something is therapeutic, you have to prove that it has lasting beneficial effects on mental health...and it's hard to prove even that therapy is therapeutic." In mental health terms, S & M doesn't make you better and it doesn't make you worse.

    Excerpts from an S & M Glossary

    Sadomasoonism (S & M): An activity involving the temporary creation of highly unbalanced power dynamics between two or more people for erotic or semi-erotic purposes.

    Bondage and Discipline (B & D): A subset of S & M not involving physical pain.

    Top: The dominant person in a scene; synonyms: dominant, dom, master/mistress.

    Bottom: The submissive person in a scene; synonyms: submissive, sub, slave.

    Switch: A person who enjoys being a Top in some scenes and a Bottom in others.

    Sadist: A person who derives sexual pleasure from inflicting pain on others.

    Masochist: A person who derives sexual pleasure from being abused by others. Sadist and masochist are sometimes used playfully in the S & M community, but are generally avoided because of psychiatric denotation.

    Scene: An episode of S & M activity; the S & M community.

    Negotiating a Scene: The process of loosely outlining what the players want to experience before they begin a scene.

    Play: Participation in a scene.

    Toy: Any implement used to enhance S & M play.

    Safe Word: A prearranged word or phrase that may be used to end or renegotiate a scene. This is a clear signal meaning "Stop, this is too much for me."

    Dungeon: A place designated for S & M play.

    Dominatrix (pl. Dominatrices): A female Top, usually a professional.

    Lifestyle Dominant/Submissive: A person involved in a relationship in which S & M is a defining dynamic.

    Fetish: An object that is granted special powers, one of which is the ability to sexually gratify. It is often wrongly confused with S & M.

    Vanilla Sex: Conventional heterosexual sex.

    --------------------------------------------------------------------------------------------------------
    http://www.psychologytoday.com/
     
  2. gaby

    gaby Guest

    lara[E-p] σ ευχαριστώ ιδιαίτερα για το συγκεκριμένο άρθρο που αγγίζει θέματα που με απασχολούν αυτή την εποχή  

    Αν δεν κάνεις κι εσύ το ίδιο τώρα, λέω να το μεταφράσω για να το συζητήσουμε μετά.
     
  3. lara

    lara Αυτοδεσποζόμενη Contributor

     
    Πολύ καλή η ιδέα της μετάφρασης. Γενικά είναι από τα άρθρα που είχα βάλει παράμερα με σκοπό να τα μεταφράσω, αλλά η περίοδος τώρα δεν ενδεικνυται γι αυτό.
    Η μετάφραση του θα ήταν δώρο  
     
  4. blindfold

    blindfold Contributor

    κοιτάζοντας το κειμένο χωρίς να το έχω διαβάσει σκέφτηκα πόση κούρασει απαιτεί για να το διαβάσω και μου άνειξε η όρεξη ,το στομάχι ,πείνασα .... αντε καλο μεσημέρι
     
  5. gaby

    gaby Guest

    Η απόλαυση του πόνου

    της Μαριάννας Αποστολίδη

    Περίληψη: Ανακαλύψτε γιατί ένας στους 10 ασχολείται με τον Σαδομαζοχισμό.

    “Δέσε τους αστραγάλους μου με το λευκό βαμβακερό κορδόνι και στέρησέ μου το περπάτημα. Δέσε τους καρπούς μου για να μη μπορώ να σε σπρώξω πέρα. Βάλε με στο κρεββάτι και τύλιξέ με σφιχτά με σκοινί, έτσι που να δαγκώνει τη σάρκα μου. Τώρα ξέρω ότι κάθε πάλη θα είναι άγονη, ότι είμαι αναγκασμένη να υποταχτώ στο στόμα, την γλώσσα και τα δόντια, τα χέρια, τις λέξεις και τους στεναγμούς σου. Υπάρχω για να είμαι το αντικείμενό σου. Ξεγυμνώνομαι.”

    Από τους 10 που διαβάζουν αυτά τα λόγια, ένας ή παραπάνω έχουν πειραματιστεί με τον σαδομαζοχισμό (Σ/Μ), που σύμφωνα με ψυχολόγους και εθνολόγους που έχουν μελετήσει το φαινόμενο, απαντάται συχνότερα μεταξύ μορφωμένων ατόμων της αστικής και μεσο-μεγαλοαστικής τάξης. Ο Τσαρλς Μόουζερ Ph.D, M.D, του Ινστιτούτου Ανώτερων Σπουδών της Ανθρώπινης Σεξουαλικότητας στο Σαν Φραντζίσκο, έχει ερευνήσει τα κίνητρα που ωθούν στον σαδομαζοχισμό και επιδιώκει να ερμηνεύσει τον λόγο για τον οποίον κάποιοι επιδιώκουν να βρίσκονται δεμένοι και να μαστιγώνονται. Οι αιτίες ποικίλουν και μπορεί να προκαλέσουν έκπληξη.

    Για τον Τζεημς, ο πόθος εκδηλώθηκε όταν ήταν παιδί και έπαιζε πόλεμο – μονίμως ήθελε να τον αιχμαλωτίζουν. «Είχα πανικοβληθεί, γιατί νόμιζα ότι ήμουν άρωστος» λέει. Τώρα όμως, προσθέτει, ως έμπειρος πλέον παίκτης στη σκηνή, ευχαριστώ τους θεούς των δερμάτινων τζάκετ που βρήκα αυτή την κοινότητα.

    Αρχικά ήταν η σκηνή που βρήκε τον Τζαίημς. Σ ένα πάρτυ στο κολλέγιο, τον προτίμησε μία καθηγήτρια. Τον πήγε σπίτι της, τον έδεσε και του είπε ότι ήταν πολύ κακό παιδί που είχε τέτοιες επιθυμίες... την ώρα που του τις εκπλήρωνε. Για πρώτη φορά, ο Τζέημς ένιωσε αυτά που είχε μόνο φανταστεί και που είχε διαβάσει στα πάμπολα S/M βιβλία που είχε πιάσει στα χέρια του.

    Ο Τζεημς, πατέρας και διοικητικό στέλεχος είναι προσωπικότητα τύπου Α – ελεγχόμενος, επαγγελματίας, ευφυής, απαιτητικός. Η δύναμη είναι φανερή στο πρόσωπο, την στάση και την φωνή του. Αλλά όταν παίζει, τα μάτια του θολώνουν και η ήρεμη ενέργεια ρέει πάνω του σα να του έχει γίνει ένεση ηρωϊνης. Σε κάθε αύξηση του πόνου ή των δεσιμάτων, σφίγγεται ελαφρά και μετά αφήνεται σε μία βαθύτερη ηρεμία και γαλήνη, καθώς περιμένει τις εντολές της Κυρίας του. «Κάποιοι έχουν ανάγκη να τους δένουν για να νιώθουν ελεύθεροι», λέει.

    Όπως φαίνεται από τις εμπειρίες του Τζέημς, ο σαδομαζοχισμός περιστρέφεται γύρω από μία πάρα πολύ ασύμμετρη σχέση ελέγχου που διαμορφώνεται μέσα από παιχνίδια ρόλων, δεσίματα και/ή την πρόκληση πόνου. Το κύριο συστατικό δεν είναι ο πόνος ή το δέσιμο αυτά καθ εαυτά, αλλά περισσότερο η επίγνωση ότι κάποιος έχει πλήρη έλεγχο επί του άλλου και αποφασίζει γι αυτόν τί θα ακούσει, τί θα κάνει, τί θα γευτεί, τί θα αγγίξει, τί θα μυρίσει και τί θα αισθανθεί. Υπάρχουν άντρες που παριστάνουν τα μικρά κοριτσάκια, γυναίκες σφιχτοδεμένες σε δερμάτινους κορσέδες, άλλοι που ουρλιάζουν από πόνο με κάθε χτύπημα του μαστίγιου ή με κάθε σταγόνα καυτού κεριού. Αυτά όλα γίνονται σε κρεββατοκάμαρες και σε χώρους ειδικούς για Σ/Μ παιχνίδια σ όλη την Αμερική.
    Για πάνω από έναν αιώνα, όσοι εύρισκαν σεξουαλική ικανοποίηση στα δεσμά, τους ξυλοδαρμούς και την ταπείνωση θεωρούνταν ψυχικά άρωστοι. Αλλά την δεκαετία του 1980, η Αμερικανική Ψυχιατρική Ένωση διέγραψε τον σαδισμό και τον μαζοχισμό από το Στατιστικό Έγχειρίδιο των Ψυχικών διαταραχών. Αυτή η απόφαση, όπως και η απόφαση για τον αποχαρακτηρισμό της ομοφυλοφιλίας το 1973, ήταν ένα μεγάλο βήμα για την κοινωνική αποδοχή αυτών που οι σεξουαλικές τους προτιμήσεις δεν είναι παραδοσιακές, ή βανίλλα, όπως λέγονται στους Σ/Μ κύκλους.

    Αυτό που είναι καινούργιο είναι ότι όλο και περισσότερο επιθυμίες τέτοιας μορφής θεωρούνται ομαλές, ακόμα και υγιείς, καθώς οι ειδικοί αρχίζουν να αναγνωρίζουν ότι μπορεί να έχουν ψυχοθεραπευτική αξία. Αρχίζει να γίνεται αντιληπτό ότι ο Σ/Μ προσφέρει σεξουαλική και συναισθηματική εκτόνωση που κάποιοι δεν μπορούν να πάρουν από το παραδοσιακό σεξ. «Η ικανοποίηση που αντλούν από το Σ/Μ είναι κάτι πολύ περισσότερο από σεξ», εξηγεί ο Ρόυ Μπαουμαιστερ, Ph.D, κοινωνικός ψυχολόγος στο Κεης Γουέστερν Ρηζερβ Γιουνιβέρσιτυ. «Μπορεί να είναι και πλήρης συναισθηματική ανάταση».
    Αν και πολλοί αναφέρουν ότι κάνουν καλύτερο από το συνηθισμένο έρωτα αμέσως μετά από μία σκηνή, ο στόχος του Σ/Μ δεν είναι η σεξουαλική επαφή. «Μία καλή σκηνή δεν τελειώνει με οργασμό αλλά με κάθαρση».

    Το Σ/Μ δεν είναι πιά παθολογικό

    «Αν τα παιδιά γίνουν μάρτυρες σεξουαλικής επαφής μεταξύ ενηλίκων όσο είναι μικρά... αναπόφευκτα θα δουν την σεξουαλική πράξή ως ένα είδος κακομεταχείρισης ή καταναγκασμού: δηλαδή θα την εκλάβουν, ως μία μορφή σαδισμού».
    --Σίγκμουντ Φρόϋντ, 1905

    Ο Φρόϋντ ήταν από τους πρώτους που μίλησαν για τον Σ/Μ με όρους ψυχολογικούς. Κατά τη διάρκεια των 20 χρόνων που ασχολήθηκε με την σχετική έρευνα, οι αλληλοαναιρούμενες θεωρίες του κατάληξαν μία μάζα από αντιφάσεις. Αλλά διατήρησε μία σταθερή: ο Σ/Μ ήταν παθολογική κατάσταση.

    Οι άνθρωποι γίνονται μαζοχιστές, είπε ο Φρόϋντ, για να ελέγχουν την επιθυμία τους να κυριαρχήσουν ερωτικά πάνω σε άλλους. Από την άλλη πλευρά η επιθυμία υποταγής, είπε, προκύπτει από τις ενοχές για την επιθυμία άσκησης κυριαρχίας. Υποστήριξε ακόμα ότι η επιθυμία για Σ/Μ μπορεί να προκύψει από μόνη της όταν ένας άντρας θελήσει να παίξει τον παθητικό ρόλο της γυναίκας, ενώ τα δεσμά και οι ξυλοδαρμοί συμβολίζουν «τον ευνουχισμό, ή την σεξουαλική καθυπόταξη, ή και την γέννα.»

    Η άποψη ότι το Σ/Μ είναι παθολογικό έχει απορριφθεί από τους κύκλους των ψυχολόγων. Ο σεξουαλικός σαδισμός είναι ένα πραγματικό πρόβλημα αλλά είναι φαινόμενο που διαφέρει από το Σ/Μ. Ο Λύκ Γκρέηντζερ, Ph.D κοσμήτορας του τμήματος ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο του Μόντρεαλ, διαμόρφωσε ένα εντατικό πρόγραμμα θεραπείας για σεξουαλικά επιθετικά άτομα που βρίσκονται στην Φυλακή Λα Μακάτζα στο Κεμπέκ και έχει ασχοληθεί με την έρευνα στην Σ/Μ κοινότητα. Λέει ότι πρόκειται για δύο τελείως ξεχωριστές ομάδες πληθυσμού. Το Σ/Μ είναι μία δομημένη ανταλλαγή ισχύος που την επιθυμούν οι συμμετέχοντες, ενώ ο σεξουαλικός σαδισμός είναι η άντληση απόλαυσης είτε με την πρόκληση πόνου είτε με την πλήρη άσκηση ελέγχου επί απρόθυμων θυμάτων.

    Η Λίλυ Φαιν, επαγγελματίας κυρίαρχη που διδάσκει σε Σ/Μ εργαστήρια σε διάφορες πόλεις της Βορείου Αμερικής, εξηγεί: «Μπορεί να σε πονέσω αλλά δε θα σε βλάψω, δεν θα χτυπήσω πολύ δυνατά, δεν θα σε πάω πιό μακριά απ ότι επιθυμείς, δεν θα σου μεταδώσω κάποια μόλυνση.»

    Παρόλο που οι έρευνες δείχνουν ότι το Σ/Μ δεν προκαλεί πραγματικές βλάβες και δεν συνδέεται με παθολογικά φαινόμενα, οι ψυχαναλυτές απόγονοι του Φρόϋντ συνεχίζουν να επιμένουν στην ψυχική ασθένεια όταν συζητούν για το Σ/Μ. Ο Σέλντον Μπαχ Ph.D κλινικός καθηγητής της ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης και επιβλέπων αναλυτής στην Φροϋδική Εταιρεία Νέας Υόρκης, επιμένει ότι οι άνθρωποι εθίζονται στο Σ/Μ. Νιώθουν αναγκασμένοι να «υφίστανται πρωκτικές κακομεταχειρίσεις, να πέφτουν στα γόνατα για να γλείψουν μία μπότα ή ένα πέος ή ποιός ξέρει τί άλλο. Το πρόβλημα είναι», συνεχίζει, «ότι δεν μπορούν να αγαπήσουν. Ψάχνουν για την αγάπη και το Σ/Μ είναι ο μόνος τρόπους που έχουν γιατί είναι καθηλωμένοι στη σαδομαζοχιστική επικοινωνία που είχαν μ έναν γονιό».

    Συνδέοντας τις αναμνήσεις της παιδικής ηλικίας με το ενήλικο σεξ

    «Έχω τη δυνατότητα να εξερευνήσω πτυχές του εαυτού μου που αλλιώς δεν θα μπορούσα. Έτσι, ακόμα και αν παίζω έναν ρόλο νιώθω πιό κοντά στον πραγματικό μου εαυτό.»

    Λιάν Κάστερ, M.S.W., σύμβουλος AIDS

    Η Μέρεντιθ Ρέυνολντς, Ph.D αποσπασμένη στο τμήμα Σεξουαλικής Έρευνας του Ερευνητικού Συμβουλίου Κοινωνικών Επιστημών, επιβεβαιώνει ότι οι εμπειρίες από την παιδική ηλικία μπορεί να διαμορφώνουν την σεξουαλικότητα κάποιου.
    «Η σεξουαλικότητα δεν διαμορφώνεται κατά την εφηβεία» λέει. «Όπως και άλλες πλευρές της προσωπικότητας κάποιου, η σεξουαλικότητα αρχίζει να διαμορφώνεται από τη στιγμή που γεννιέται και εξελλίσεται σε ολη τη διάρκεια της ζωής του»

    Με βάση την ερευνά της πάνω στην σεξουαλική αφύπνιση των παιδιών, η Ρέυνολντς έδειξε ότι οι εμπειρίες από τα παιδικά χρόνια μπορεί πράγματι να επηρεάσουν την ενήλικη σεξουαλικότητα αλλά η επιπτωση συνήθως εξαφανίζεται όσο ένας άνθρωπος αποκτά όλο και περισσότερες σεξουαλικές εμπειρίες. Αν και για κάποιους μπορεί να μην ισχύει αυτό και να υπάρχει σύνδεση μεταξύ παιδικών αναμνήσεων και προτιμήσεων σε σεξουαλικά παιχνίδια ενηλίκων. Σε αυτή την περίπτωση, λέει η Ρέυνολντς, οι παιδικές εμπειρίες έχουν επηρεάσει την προσωπικότητα και αυτή με τη σειρά της έχει επίδραση στις εμπειρίες των ενηλίκων.

    Η θεωρία της Ρέυνολντς μας βοηθάει να κατανοήσουμε καλύτερα την επιθυμία κάποιας να κρατάει το μαστίγιο της κυρίαρχης ή να είναι μία σκλάβα που γλύφει τις μπότες του αφέντη της. Για παράδειγμα, αν ένα παιδί έχει μάθει να ντρέπεται για το σώμα και τις επιθυμίες του, μπορεί να τείνει να αποστασιοποιείται από αυτά. Ακόμα και όσο αναπτύσεται και αποκτά μεγαλύτερη σεξουαλική εμπειρία είναι δυνατό να αποζητά ως ένα βαθμό αυτό το είδος αποστασιοποίησης. Το Σ/Μ παιχνίδι γίνεται ένα είδος γεφυρώματος: καθώς βρίσκεται ξαπλωμένη στο κρεββάτι, γυμνή και δεμένη στις τέσσερεις άκρες του με δερμάτινες χειροπέδες, αναγκάζεται να είναι πέρα ως πέρα σεξουαλική. Τα δεσμά, η ματαιότητα της προσπάθειας να ξεφύγει, ο πόνος, τα λόγια του αφέντη της που της λέει τί γλυκιά σκλάβα που είναι – όλα αυτά τα σινιάλα βοηθούν το σώμα της να νιώθει την σεξουαλικότητά της, κάτι που ήταν δύσκολο κατά τη διάρκεια του συμβατικού σεξ.

    Η Μαρίνα είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα. Από τότε που ήταν 6 χρονών ήξερε ότι περίμεναν από αυτήν να πετύχει στο σχολείο και στον αθλητισμό. Έμαθε να επικεντρώνει την προσοχή της στις επιδόσεις της προκειμένου να μην έχει έντονα συναισθήματα και επιθυμίες. «Εμαθα από πολύ νεα ότι οι επιθυμίες είναι κάτι επικίνδυνο», λέει. Αυτό το μήνυμα πήρε από τη συμπεριφορά των γονιών της: μία καταθλιπτική μητέρα που παρασερνόταν από τα συναισθήματά της και ένας μανιακός με την υγεία του πατέρας που έλεγχε την διατροφή του σε βαθμό ψυχαναγκασμού. Όταν η Μαρίνα άρχισε να έχει σεξουαλικές επιθυμίες, το ένστικτό της όπως είχε καλλιεργηθεί από την ανατροφή της, την οδήγησε στο να τις θεωρήσει πολύ τρομαχτικές και πολύ επικίνδυνες. «Έτσι έγινα ανορεξική» λέει. «Και όταν είσαι ανορεξική, το μόνο που νιώθεις στο σώμα είναι πανικός, όχι επιθυμίες».

    Η Μαρίνα δεν ένιωσε επιθυμία για Σ/Μ μέχρι που ενηλικιώθηκε και ξεπέρασε τις διατροφικές της διαταραχές. «Ένα βράδυ ζήτησα από τον σύντροφό του να σφίξει τον λαιμό μου με τα χέρια του για να με κάνει να νιώσω ότι πνίγομαι. Ένιωσα μεγάλη έκπληξη που ξεστόμισα αυτά τα λόγια», λέει. Ένιωσε ότι αν έδινε στον σύντροφό της τον πλήρη έλεγχο του σώματός της θα μπορούσε να αφεθεί και να νιώσει μία πλήρως σεξουαλική ύπαρξη, με καμμία από τις αναστολές και την αποστασιοποίηση που συχνά ένιωθε κατά τη διάρκεια του σεξ. «Δεν του άρεσαν αυτά, αλλά τώρα είμαι με κάποιον που του αρέσουν», λέει η Μαρίνα. «Το Σ/Μ κάνει επίσης καλύτερο το βανίλλα σεξ, επειδή εμπιστευόμαστε σεξουαλικά ο ένας τον άλλον περισσότερο και μπορούμε να επικοινωνήσουμε αυτά που θέλουμε».

    Υπερβαίνοντας το σύγχρονο δυτικό Εγώ

    »Όπως και με την κατάχρηση αλκοόλ, τα ξεσπάσματα στο φαί ή τον υπερβολικό διαλογισμό, με τον σαδομαζοχισμό οι άνθωρποι μπορεί να ξεπεράσουν τον εαυτό τους»
    --Ρόυ Μπάουμαιστερ, Ph.D., καθηγητής ψυχολογίας, Κέης Γουέστερν Ρηζέρβ Γιουνιβέρσιτυ
    Η προσπάθεια να μεγιστοποιήσουμε την εκτίμηση που έχουν για μας οι άλλοι και να ελέγχουμε τον εαυτό μας είναι στην ανθρώπινη φύση: Αυτές είναι δύο γενικές αρχές στις οποίες βασίζεται η μελέτη του «εγώ». Ο μαζοχισμός λειτουργεί αντίθετα με αυτές τις αρχές και γι αυτό ήταν ένα πολύ ενδιαφέρον αίνιγμα της ψυχολογίας για τον Μπάουμαιστερ, που στην καρριέρα του ασχολείται με την μελέτη του «εγώ» και της ταυτότητας.

    Από μία ανάλυση των επιστολών με Σ/Μ περιεχόμενο που δημοσιεύονταν στο περιοδικό Βαριέισονς, ο Μπάουμαιστερ κατέληξε στο ότι «ο μαζοχισμός είναι ένα σύνολο τεχνικών που βοηθούν τους ανθρώπους να χάνουν προσωρινά την κανονική τους ταυτότητα». Η ερμηνεία που δίνει στο φαινόμενο είναι ότι το σύγχρονο δυτικό Εγώ είναι μία πολύπλοκη δομή επειδή ο η σύγχρονη κοινωνία μας έχει περισσότερες απαιτήσεις από το ατομικό Εγώ από κάθε άλλη κοινωνία στην ιστορία. Τέτοιες υψηλές απαιτήσεις αυξάνουν το άγχος για την εκπλήρωσή τους ώστε κάποιος να γίνει αυτός που θέλει να είναι. «Αυτό το άγχος κάνει πολύ ελκυστική την φυγή του να ξεχνάει κάποιος ποιός είναι» λέει ο Μπάουμαιστερ. Αυτή είναι η βάση της θεωρίας «φυγής», ενός από τους βασικούς λόγους που οι άνθρωποι στρέφονται στο Σ/Μ.

    «Τίποτα δεν μετράει εκτός από σένα, εμένα και τον ήχο της φωνής μου» λέει η Λίλυ Φάιν στον γυμνό, δεμένο επιχειρηματία που ικετεύει για ένα πυγοράπισμα πριν από το πρωϊνό. Το λέει αργά, κάνει τον σκλάβο της να περιμένει για τον κάθε της ήχο, τον αναγκάζει να εστιάσει την προσοχή του σε αυτήν και μόνο, να αιωρείται αναμένοντας τις αισθήσεις που του προξενεί. Τα άγχη για τις υποθήκες και τους φόρους, για τους συνεργάτες και τις προθεσμίες εξαφανίζονται, καθώς το μαστίγιο χτυπάει τη σάρκα. Ο επιχειρηματίας μετατρέπεται σε μία ύπαρξη που υπάρχει μόνο για το εδώ και τώρα καθώς νιώθει τον πόνο και την ηδονή.

    "Μ ενδιαφέρει ο εγκέφαλος", λέει η Λίλυ. «Είναι η πιό σημαντική ερωτογενής ζώνη.»

    Σε μία άλλη Σ/Μ σκηνή, η Λίλυ λέει σε μία γυναίκα να γδυθεί και μετά της δένει τα μάτια. Την διατάζει να μείνει ακίνητη. Μετά η Λίλυ παίρνει ένα λεπτό μαντήλι και αρχίζει να την χαϊδεύει μ αυτό σε ολόκληρο το σώμα. Να διαγράφει διάφορα σχήματα με διαφορετικούς ρυθμούς και κινήσεις. Άλλοτε μόλις που αγγίζει τα στήθη και το στομάχι της γυναικας, άλλοτε τρίβει την πλάτη δυνατά και συνεχίζει προς τα κάτω. «Η γυναίκα έτρεμε. Δεν ήξερε τί της κάνω αλλά της άρεσε», θυμάται η Λίλυ χαμογελώντας.

    Η θεωρία φυγής βρίσκει επιπλέον στήριξη σε μία αντίληψη που λέγεται «ανάλυση πλαισίου» και που την ανέπτυξε ο Ίρβιν Γκόφμαν ο νεώτερος, Ph.D. Σύμφωνα με τον Γκόφμαν, παρά την διαδεδομένη αντίληψη ότι το Σ/Μ παιχνίδι είναι σκοτεινό, άγριο και οργιαστικό στην πραγματικότητα διέπεται από σύνθετους κανόνες, τελετουργικά, ρόλους και λειτουργίες που διαμορφώνουν ένα «πλαίσιο» για την εμπειρία.

    Τα πλαίσια αφήνουν την πραγματικότητα απέξω, διαμορφώνουν προσδοκίες, κανόνες και αξίες που διαχωρίζουν αυτή την κατάσταση από άλλα κομμάτια της καθημερινότητας», επιβεβαιώνει ο Τόμας Βαινμπεργκ, Ph.D., κοινωνιολόγος στο Μπάφφαλο Στεητ Κόλλετζ στη Νέα Υόρκη και εκδότης του S & M: Studies in Dominance & Submission – Σ/Μ Σπουδές στην Κυριαρχία και την Υποταγή (Prometheus Books, 1995).

    Από τη στιγμή που βρίσκονται στο πλαίσιο αυτό, οι άνθρωποι είναι ελεύθεροι να ενεργούν και να αισθάνονται έτσι όπως δεν θα μπορούσαν σε άλλες στιγμές.

    Σ/Μ: Κομμάτι της σεξουαλικότητάς μας

    Το Σ/Μ έχει εμπνεύσει πολλές ψυχολογικές θεωρείες, πέρα από αυτές που συζητήθηκαν εδώ. Τις χρειαζομαστεα Ίσως όχι. Σύμφωνα με τη Στέφανι Σώντερς, Ph.D., υποδιευθύντρια του Σεξολογικού Ινστιτούτου Κίνσεϋ στο Πανεπιστήμιο της Ινδιάνα, «πολλές από τις συμπεριφορές που βάζουμε στο μικροσκόπιο επειδή μοιάζουν οριακές είναι στην πραγματικότητα κομμάτι της σεξουαλικότητάς μας και της σεξουαλικής μας συμπεριφοράς.»

    Στο κάτω – κάτω, τα συστατικά ενός καλού σαδομαζοχιστικού παιχνιδιού – η επικοινωνία, ο σεβασμός και η εμπιστοσύνη – είναι και τα συστατικά του καλού παραδοσιακού σεξ. Το αποτέλεσμα είναι και πάλι το ίδιο – μία αίσθηση επαφής του σώματος με το εγώ.
    Η Λώρα Αντωνίου, συγγραφέας που η δουλειά της πάνω σε Σ/Μ θέματα έχει εκδοθεί από τα Μασκαράντ Μπουκς στη Νέα Υόρκη, το θέτει με άλλον τρόπο «Όταν ήμουν παιδί είχα μόνο Σ/Μ φαντασιώσεις. Τιμωρούσα την Μπάρμπυ επειδή ήταν βρώμικη, έδενα την Μπάρμπι και έκανα την κυρίαρχη στον GI Joe. Το Σ/Μ είναι αυτό που με διεγείρει».

    Προσοχή στο μαστίγιο: Πέρα από τα όρια του ασφαλούς παιχνιδιού

    Αν και το Σ/Μ μπορεί να είναι μία ψυχολογικά υγιής δραστηριότητα, με βασικές αρχές το «ασφαλές, υγιές, συναινετικό» κάποιες φορές τα πράγματα ξεφεύγουν από τον έλεγχο:

    Κακομεταχείριση

    Σπάνια συμβαίνει αλλά κάποιοι «από πάνω» παρασέρνονται από την δύναμή τους και ξεχνούν να προσέχουν τις επιπτώσεις των πράξεών τους στους «από κάτω». Τους αποκαλώ «φυσικούς, εκ γενετής από πάνω» λέει η επαγγελματίας Κυρίαρχη Λίλυ Φάιν, «και δεν ασχολούμαι μ’ αυτούς». Επίσης μερικοί «από κάτω» επιθυμούν τον ξυλοδαρμό επειδή έχουν χαμηλή αυτοεκτίμηση και νομίζουν ότι τον αξίζουν. Κατά τη διάρκεια της σκηνής και μετά είναι χαμένοι, απόντες και δεν ανταποκρίνονται σ ερεθίσματα του περιβάλλοντός τους. Σ’ αυτήν την περίπτωση το Σ/Μ παύει να είναι παιχνίδι και γίνεται παθολογικό.

    Όρια

    Μερικοί, αν και μικρό ποσοστό, λανθασμένα, αφήνουν τα Σ/Μ παιχνίδια εξουσίας να καθορίζουν και άλλες πλευρές της ζωής τους. «Οι περισσότεροι στους Σ/Μ κύκλους είναι κυριαρχικοί ή υποτακτικοί σε πολύ συγκεκριμένες καταστάσεις, ενώ στην καθημερινότητά τους μπορούν να κινηθούν σ ένα μεγάλο φάσμα συμπεριφορών», λέει ο καθηγητής ψυχολογίας Λύκ Γκρέιντζερ. Αν όμως ο μόνος τρόπος με τον οποίον μπορεί κάποιος να σχετίζεται με κάποιον άλλον είναι μέσα από ένα είδος σαδομαζοχιστικών παιχνιδιών, τότε, πιθανότατα υπάρχει ένα βαθύτερο ψυχολογικό πρόβλημα, συνεχίζει.

    Η χρήση του Σ/Μ για θεραπευτικούς λόγους

    Συχνά οι άνθρωποι παρεξηγούν το γεγονός ότι αισθάνονται καλά μετά το Σ/Μ και θεωρούν ότι το Σ/Μ είναι θεραπεία, λέει ο καθηγητής ψυχολογίας Ρόυ Μπάουμαιστερ. «Αλλά για να αποδειχτεί ότι κάτι είναι θεραπευτικό, πρέπει να αποδειχτεί ότι έχει μακροπρόθεσμα ευεργετικά αποτελέσματα στην ψυχική υγεία... ακόμα και τότε είναι δύσκολο να αποδειχτεί ότι μία θεραπεία είναι όντως αποτελεσματική.» Σε όρους ψυχικής υγείας, το Σ/Μ δεν σας κάνει ούτε καλύτερα ούτε χειρότερα.

    Αποσπάσματα από ένα Σ/Μ Γλωσσάριο

    Σαδομαζοχισμός (Σ/Μ): Μία δραστηριότητα που περιλαμβάνει την προσωρινή διαμόρφωση μίας έντονα ασύμμετρης δυναμικής ισχύος ανάμεσα σε δύο ή περισσότερους ανθρώπους, για ερωτικούς και σχεδόν ερωτικούς σκοπούς.

    Δέσιμο και Πειθαρχία (B & D): Ένα υποσύνολο του Σ/Μ που δεν περιλαμβάνει φυσικό πόνο.

    Από πάνω / Top: ο Κυρίαρχος σε μία σκηνή, συνώνυμα: Κυρίαρχος, Αφέντης/Αφέντρα.

    Από κάτω / Bottom: το υποτακτικό άτομο σε μία σκηνή, συνώνυμα: υποτακτικός, «υπό», σκλάβος/α.

    Εναλλασσόμενος / Switch: Αυτός που απολαμβάνει να είναι Κυρίαρχος σε κάποιες σκηνές και υποτακτικός σε άλλες.

    Σαδιστής: Κάποιος που απολαμβάνει σεξουαλικά τον πόνο που προξενεί σε άλλους.

    Μαζοχιστής: Κάποιος που απολαμβάνει σεξουαλικά την κακομεταχείριση που υφίσταται από άλλους. Οι λέξεις αυτές καμμιά φορά ακούγονται ως αστεεισμοί στις Σ/Μ κοινότητες, αλλά γενικά αποφεύγονται επειδή αποτελούν ψυχιατρική ορολογία.

    Σκηνή: Ένα επεισόδιο Σ/Μ παιχνιδιού, η Σ/Μ κοινότητα.

    Διαπραγμάτευση μίας σκηνής: Μία γενική συνεννόηση μεταξύ των παικτών για το τί θέλουν να κάνουν πρωτού ξεκινήσει η σκηνή.

    Παιχνίδι: Η συμμετοχή σε μία σκηνή.

    Εργαλείο – παιχνίδι: Αντικείμενο που χρησιμοποιείται για τον εμπλουτισμό του Σ/Μ παιχνιδιού.

    Λέξη ασφαλείας: Μία προκαθορισμένη λέξη ή πρόταση που μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να λήξει άμεσα μία σκηνή ή για να ξαναγίνει διαπραγμάτευση. Είναι ένα πολύ ξεκάθαρο σινιάλο που λέει «στοπ αυτό είναι πάρα πολύ για μένα.»

    Σ/Μ Χώρος / Dungeon: Ένας χώρος αφιερωμένος στο Σ/Μ παιχνίδι.

    Dominatrix (πλ. Dominatrices): Γυναίκα «από πάνω» συνήθως επαγγελματίας.

    Λαιφσταιλ Κυρίαρχος/Υποτακτικός: κάποιος που βιώνει μία σχέση στην οποία το Σ/Μ παίζει καθοριστικό ρόλο.

    Φετίχ: ένα αντικείμενο στο οποίο αποδίδονται ιδιαίτερες ιδιότητες, μία από τις οποίες είναι το να ικανοποιεί σεξουαλικά. Συχνά συνδέεται με το Σ/Μ, λανθασμένα.

    Βανίλλα σεξ: Το συμβατικό ετεροφυλοφιλικό σεξ.
     
  6. James_Bondage

    James_Bondage Regular Member

    ΨΕΜΜΑΤΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ....

    ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΕΓΩ ΑΥΤΟΣ Ο JAMES!!!!!!!!!!!!!!!!!!
     
  7. gaby

    gaby Guest

    κρίμα! νόμιζα ότι ήσουν εσύ και γι αυτό κάθισα και μετάφραζα τόσες μέρες.

    Υπογραφή: Μαρίνα

    η φίλη μου η τέντερ περιμένει να Σ/σχολιάσετε για να σχολιάσει και η ίδια ...
     
  8. gaby

    gaby Guest

    Μου έκανε εντύπωση αυτό το κείμενο.

    Ενώ αρχικά έμοιαζε να είναι ψυχολογία του Σ/Μ, η γνώμη μου είναι ότι πρόκειται μάλλον για κοινωνιολογία του Σ/Μ και κυρίως του μαζοχισμού, στον σαδισμό μία παράγραφος αναφέρεται και θα πω πιό κάτω τί εντύπωση μου έκανε.

    Μοιάζει να λέει "εφόσον δεν είναι πλέον ψυχικές ασθένειες ο μαζοχισμός και ο σαδισμός, καθήστε να σας πούμε με ποιούς όρους και ποιές προϋποθέσεις αποδέχεται το Σ/Μ η ευρύτερη (οργανωμένη) κοινωνία".

    Και ποιοί είναι αυτοί οι όροι:

    Ότι τους μαζοχιστές τους φοβόμαστε λιγώτερο, τους ερμηνεύουμε ευκολότερα με κάποια τυποποιημένα ψυχολογικά καλούπια και δεν χρειάζονται φαρμακευτική θεραπεία.

    Για τους σαδιστές αλλάζουν τα πράγματα. Έχουμε το νου μας στο πόσο παραβατικοί μπορούν να γίνουν, δεν μας απασχολεί να τους ερμηνεύσουμε αλλά να τους θεραπεύσουμε όταν κρίνουμε ως κοινωνία ότι προέκυψε τέτοια ανάγκη.

    Δεχόμαστε τους επαγγελματίες του χώρου, προδιαγραφών Λίλυ Φαιν, να μας λένε και πώς έχουν τα πράγματα.

    Από τον άντρα μαζοχιστή, Τζέημς εν προκειμένω, έχουμε την αξίωση να είναι προσωπικότητα τύπου Α στην υπόλοιπη ζωή του και απέ ας πηγαίνει να τον βαράνε τα απογεύματα, εκτός πλαισίου σχέσεων, δε μας απασχολεί.

    Από τη γυναίκα μαζοχίστρια, Μαρίνα εν προκειμένω, θέλουμε να έχει την πάγια απαιτούμενη από τις κοινωνίες ικανότητα των γυναικών να επιδιώκει, να φτιάχνει και να συντηρεί ει δυνατόν σταθερές και ισορροπημένες σχέσεις με κάποιον άντρα. Αν θέλει αυτή από αυτόν να την δέρνει πότε πότε σε λογικά πλαίσια και με κοινή αποδοχή και μετά να το ξεχνάνε και οι δύο, κανένα πρόβλημα.

    Παρακάτω ορισμένα επί μέρους σχόλια:

    Ώστε αυτό είναι το φάντασμα που πλανιέται εδώ μέσα και κάθε τόσο γινόμαστε μαλλιά κουβάρια σχετικά με το αν καλώς ή κακώς είμαστε στον χώρο από έρωτα ή από ανάγκη να κυριαρχήσουμε και να κυριαρχηθούμε!

    Ότι κάποιος θα βρεθεί να μας πει ότι δεν είμαστε ικανοί να αγαπήσουμε, τουλάχιστον για όσο διάστημα "κάνουμε BDSM". Βαριά μομφή σε υπαρξιακό επίπεδο, γενικά ειδομένη.

    Υποθέτω ότι άλλοι είμαστε και άλλοι δεν είμαστε ικανοί. Υποθέτω ότι τμήμα τόσο των δυνάμενων όσο και των μή δυνάμενων να αγαπήσουν είναι στον χώρο. Υποθέτω ότι όταν κάποιος δεν είναι ικανός να αγαπήσει τότε ασχέτως BDSM, η επιστήμη της ψυχολογίας εφόσον απευθυνθεί εκεί ο ενδιαφερόμενος, ενσκύπτει πάνω του να βρει το τραυματικό γεγονός που στόμωσε τα συναισθήματά του και να τον απαλλάξει από αυτήν την βαριά επίπτωση. Υπάρχει και αυτοθεραπεία πάντως στο πρόβλημα. Το ξέρω γιατί έχω βιώσει μία τέτοια φάση στη ζωή μου, που απλά κάποια στιγμή έληξε. Μόνο που τότε δεν είχα καμμία απολύτως σχέση με τον χώρο. Και τώρα που έχω, δεν έχω τέτοιο πρόβλημα.

    Επικίνδυνο πράγμα οι γενικεύσεις στο είδος της ψυχολογίας που εστιάζει σε μεμονωμένα άτομα.

    Αυτό που καταλαβαίνω από αυτή την αποστροφή του κειμένου είναι ότι μεταξύ της συναίνεσης της "από κάτω" και της μή - συναίνεσης μεσολαβεί μία γκρίζα ζώνη που μπορεί να είναι πιό φαρδιά από τον Ατλαντικό ωκεανό.

    Και ότι για τον "από πάνω", σε οργανωμένες πάντα κοινωνίες, η διαφορά μεταξύ του να ζει εντός κοινωνίας ανθρώπων ή σε περιορισμό και φαρμακευτική καταστολή είναι αυτή ακριβώς η συναίνεση.

    Και μετά απορούμε γιατί πρέπει να Τους ικετεύουμε για τα πάντα εμείς οι υποτακτικοί. Γιατί Έχουν από μας την απαίτηση να έχουμε ρωτήσει, διαβάσει, μάθει, επιβεβαιώσει πέντε βασικά πράγματα και να ξέρουμε πού πηγαίνουμε όταν "κάνουμε BDSM". Γιατί συμβαίνει κάποτε να μας Δίνουν λιγώτερα απ όσα ζητάμε / φαντασιωθήκαμε κλπ όταν ξεθαρρεύουμε και πραγματικά θέλουμε να "κάνουμε BDSM".

    Αυτό ήταν για μένα το κλειδί που μ έκανε να καταλήξω στο συμπέρασμα ότι το κείμενο ήταν κοινωνιολογικού και όχι ψυχολογικού χαρακτήρα.

    Το περιοδικό Βαριέισονς, για τους νέους που δεν το πρόλαβαν, ήταν ένα μικρού μεγέθους περιοδικό των αδελφών Γκουτσιόνε που έβγαζαν το Πεντχάουζ. Ο πλήρης τίτλος του ήταν Πεντχάουζ Βαριέισονς, κυκλοφορούσε κάθε μήνα και το περιεχόμενό του ήταν αποκλειστικά σεξουαλικές εμπειρίες που είχαν στείλει διάφοροι αναγνώστες. Η παρέμβαση των εκδοτών ήταν εξαιρετικής ποιότητας, το λεξιλόγιο προσεγμένο, τα νοήματα στρωτά, η περιγραφές έρεαν, τα όργια ποτέ δεν περιγράφονταν τσάτρα - πάτρα, οι φωτογραφίες υπέροχα νάϋλον... εν ολίγοις το περιοδικάκι τα άξιζε τα λεφτά του.

    Σύμφωνοι... αλλά πόσο έγκυρα θα ήταν τα στοιχεία που προέρχονταν από ένα έστω και mainstream πορνογραφικό περιοδικάκι όπου ο καθένας μπορούσε να στείλει το μακρύ του και το κοντό του; Τί στοιχεία τράβηξε από κει ο κύριος Μπαουμαιστερ; Είναι ποτέ δυνατό; Σα να θέλω να κάνω έρευνα για τις τιμές του χρηματιστηρίου και να μην ανοίγω το Reuters αλλά να πηγαίνω στο καφενείο της γειτονιάς μου να ρωτήσω τον θαμώνα τί μετοχές νόμιζε ότι έπρεπε να έχει αγοράσει πρόπερσυ;

    Και όμως είναι. Αν ο Μπαουμαιστερ δεν ήθελε να καταλάβει πραγματικά τον μαζοχισμό (ψυχολογία) αλλά ήθελε να καταλάβει πώς βλέπουν κάποιοι που διατείνονται ότι τους αφορά τον μαζοχισμό (κοινωνιολογία), τότε πράγματι βρήκε ένα κάπως έγκυρο στοιχείο...

    Τόσο σίγουρα; Τα συστατικά ενός καλού σαδομαζοχιστικού παιχνιδιού είχα την εντύπωση ότι είναι κατ αρχήν ο σαδομαζοχισμός. Η εμπιστοσύνη στο BDSM απαιτείται σε τελείως άλλη κλίμακα από την εμπιστοσύνη στο σεξ. Η όσμωση - επικοινωνία είναι άλλης μορφής. Τίποτα στο BDSM δεν είναι το ισοδύναμο κάποιου άλλου "συστατικού" του καλού σεξ. Η γνώμη μου είναι ότι η κυρία Αποστολίδη όφειλε να το γνωρίζει αυτό. Μπορεί να γίνομαι αυστηρή όμως, στο κάτω κάτω προσπαθεί όσο μπορεί να δει το Σ/Μ ως παιχνίδι κρεβατοκάμαρας.

    Αυτή είναι σύμφωνα με το άρθρο αν καταλαβαίνω καλά, η γνώμη της οργανωμένης κοινωνίας για το 24/7, για τους λαιφσταιλερς, γι αυτούς που επιθυμούν να βλέπουν τον υποτακτικό τους ως ιδιοκτησία, γι αυτούς που επιθυμούν να ανήκουν.

    Σε ποιά στοιχεία το βασίζουν; Σε προβολές; Στο Βαριέισονς; Σε ασθενείς που έφτασαν σε "ψυ" σε κακή κατάσταση λόγω του ότι είναι / υπήρξαν λαιφσταιλερς, έζησαν το 24/7, υπήρξαν ιδιοκτήτες/ιδιοκτησίες με την BDSM έννοια;

    Αγνοώ. Και το βρίσκω και λίγο επιφανειακό για να το πάρω ιδιαίτερα στα σοβαρά.

    Γενικά πάντως το άρθρο μου φάνηκε εξαιρετικά ενδιαφέρον και ευχαριστώ ιδιαίτερα την lara[E-p] που μας το έφερε.
     
  9. lara[E-p] μπραβο για τη προσπαθεια σου,αλλο ενα πολυ ενφιαφερον κειμενο που εμεινε στα αζητητα,

    το θεμα ειναι παρα μα παρα πολυ απλο,

    ολα αρχιζουν απο τη δομη του ανθρωπινου χαρακτηρα οπως αυτος μπορει* να λειτουργησει μεσα στις εκαστοτε κοινωνιες,

    χαρακτηρας-κοινωνια-χαρακτηρας μεσα στην κοινωνια-κοινωνια

    αυτος ειναι ο κυκλος της επιδρασης ανθρωπου και κοινωνιας,

    *αυτο εξαρταται απο ενα καρο παραγοντες,οικογενεια,μορφωση,πολιτισμος,κουλτουρα,εξελιξη κτλ κτλ

    το βδσμ δε διαφερει σε τιποτα απο την σχεση του ανθρωπου με την Εξουσια,καποιοι θελουν να εξουσιαζονται και καποιοι αλλοι να εξουσιαζουν,

    παθολογια δεν ειναι,ψυχοπαθολογια ομως ειναι σε μικροτερο η πολυ μεγαλυτερο βαθμο,

    Τι διαφπρα εχει ο σαδισμος του Χιτλερ η του Σταλιν απο το σαδισμο που καποιος μπορει να εκφρασει μεσα σε μια βδσμ σχεση ? μονο το πεδιο εκφρασης του οπως και η ενταση του,

    Τι διαφορα εχει ο μαζοχισμος ολων αυτων που πιστεψαν στο Καισαρα απο το σεξουαλικο μαζοχισμο,μια απο τα ιδια.

    Τα παντα ειναι θεμα εξελιξης και πολιτισμου,ισορροπιας μεταξυ χαρακτηρα και κοινωνιας ανθρωπων,

    με παρα πολυ απλα λογια ο σαδισμος ο μαζοχισμος και το βδσμ σε ολα τα επιπεδα του θα συνεχισουν να υπαρχουν οσο η κοινωνιες μας παραμενουν "πρωτογονες",

    και μη σας παραξενευει ο ορος αυτος,στην πραγματικοτητα ακομα στην προιστορια της ανθρωπινης εξελιξης βρισκομαστε.
     
  10. SM_Art_Lady

    SM_Art_Lady Contributor

     

    [Admin: Some images in this post have been rehosted. Originals listed below]
    http://smileys.smileycentral.com/cat/36/36_1_55.gif