Vanilla, οι βάρβαροι (The sequel)

Επειδή δεν έχω καταλάβει τι σημαίνει ο όρος vanilla αν μπορεί κάποιος/καποια να μου εξηγήσει υπάρχει κάποια κόντρα σε σχέση με αυτά τα άτομα?

 

Ευχαρίστως να προσπαθήσω, με μία δική μου εκδοχή, που δεν είναι απαραίτητα σωστή ή λάθος, γιατί ο καθένας τα βλέπει διαφορετικά τα πράγματα.

Στον χώρο του BDSM οι βανίλλα ΘΕΩΡΟΥΝΤΑΙ λίγο outsiders, είναι αυτοί που δεν γνωρίζουν, δεν καταλαβαίνουν τη γκαύλα του BDSM, γιατί δεν θέλουν ή δεν έχουν την ευκαιρία να πειραματιστούν με εναλλακτικούς τρόπους έκφρασης της σεξουαλικότητας και του ερωτισμού. Μιλάω κατ' αρχάς για τους "καραβανίλλα". ΘΕΩΡΟΥΝΤΑΙ λίγο ως άτολμοι ή άτυχοι, ή ακόμη και ανίκανοι να κατανοήσουν, μόνο και μόνο επειδή επέλεξαν έναν πιο παραδοσιακό τρόπο ερωτικής έκφρασης μέσα από παραδοσιακές σεξουαλικές πρακτικές. Αυτές μπορούν να συμπεριλαμβάνουν από κάποια στοιχεία που ΘΕΩΡΟΥΝΤΑΙ βανίλλα, όπως η μονογαμία, οι σεξουαλικές συνευρέσεις που δεν εμπεριέχουν κάποια μορφή επιθετικότητας και ανταλλαγής ελέγχου (γίνεται άραγε αυτό και πώς; ), έως καθαρά βανίλλα σχέσεις όπου συμμετέχουν δύο υποκείμενα χωρίς ξεκάθαρα όρια, όπου παλεύουν το καθένα για το Εγώ του σε βάρος του άλλου Εγώ, ακόμη και μέσα από το δόσιμο (π.χ. εγώ που σου δίνω τόσα και θυσιάζομαι για σένα είμαι καλύτερη από σένα, γι αυτό μη λες πολλά), με αδιαφορία ή άγνοια για την γκαύλα του πόνου (του αποδέκτη ή του πομπού), και αδιαφορία ή άγνοια για την γκαύλα της "αντικειμενοποίησης" και "υπέρβασης" αυτού που πολύ αόριστα ονομάζουμε Εγώ, κυρίως μέσα από τον εξευτελισμό (όπως το κατανοώ εγώ τουλάχιστον).

Από ότι όμως έχω καταλάβει και έχω δει, οι περισσότεροι από όσους ονομάζουμε βανίλλα χρησιμοποιούν κάποια ως επί το πλείστον επιφανειακά στοιχεία του BDSM, χωρίς απαραίτητα να τα πηγαίνουν πολύ βαθειά. Και δεν βλέπω τον λόγο γιατί να ασχοληθούν πιο βαθειά με το BDSM αν δεν το θέλουν πραγματικά. Στον δικό μας δε χώρο οι πειραματιζόμενοι βανίλλα διαπρέπουν και υπερισχύουν αριθμητικά. Θέλω να πω ότι κάποιος ο οποίος αρέσκεται στο να του μαστιγώνει μία pro-Domme τον κώλο του πριν της γλείψει τα πόδια και πριν του επιτραπεί να αυνανιστεί μέσα στη χούφτα του και μετά να φάει τα χύσια, είναι ένα τέτοιο άτομο. Και πολύ καλά κάνει. Όπως και μία κοπελίτσα που έχει μία σχέση με έναν μαγκάκο, με τον οποίο παίζει κατά τη διάρκεια του σεξ παιχνίδια με μαστίγια και μανταλάκια.

Έβαλα τη λέξη "θεωρούνται" με κεφαλαία, γιατί πιστεύω ότι πρόκειται απλά για την λανθασμένη τάση των ανθρώπων να κατηγοριοποιούν συχνά ακόμη και αυτά που δεν επιδέχονται κατηγοριοποίηση. Νομίζω πως οι άνθρωποι δεν ζουν με τρόπο που να αποκλείει συναισθήματα, πρακτικές, απολαύσεις, σκέψεις κλπ. λόγω κάποιας προκαθορισμένης ταμπέλας. Δρούμε και αντιδρούμε σε ερεθίσματα και άτομα, ανάλογα το ερέθισμα, ανάλογα το άτομο, ανάλογα τη χρονική στιγμή (εσωτερική ή εξωτερική).

Προσωπικά μπορώ κάλλιστα να έχω τα πιο βανιλλοειδή συναισθήματα προς κάποιον με τον οποίον έχω καραμπινάτη BDSM σχέση. Γιατί, πού το λέει ότι δεν θέλω να τον φιλήσω και να τον αγκαλιάσω, να τον ζηλέψω, ακόμη και να θέλω να πάω σινεμά μαζί του ή ταξίδι στη Σαντορίνη, μόνο και μόνο επειδή έχουμε ξεκάθαρα όρια στη σχέση μας; Τι σημασία έχει αν του αρέσει να με φέρνει σε ακραίες συναισθηματικές καταστάσεις, όπου μπορεί και να έχω καταρρεύσει για μέρες (χωρίς συνήθως να λέω τίποτε γιατί δεν μου αρέσουν οι αδύναμοι άνθρωποι και δεν κάνω συναισθηματικούς εκβιασμούς - πια) και ταυτόχρονα να έχουμε αμφότεροι τυχόν βανιλλοειδή συναισθήματα και να επιδιδόμαστε και σε βανιλλοειδείς πρακτικές, που συνήθως ΘΕΩΡΟΥΝΤΑΙ κάπως "γλυκερές";

Η μόνη διαφοροποίηση που υπάρχει για μένα έγκειται στην αναγνώριση αυτών των στοιχείων, όταν εμφανίζονται στη σχέση. Ξέρω ότι εκείνη τη στιγμή είμαι βανίλλα όπως και ξέρω πότε βρίσκομαι μέσα στο μάτι του BDSM κυκλώνα. Ίσως χρειάζονται τα μεν στοιχεία για να δίνουν νόημα στα δε, όπως η νύχτα δίνει νόημα στη μέρα, το υ δίνει νόημα στον Κ, το γέλιο στο δάκρυ, η γλύκα της βανίλιας στην πικρή ηδονή του επιβαλλόμενου αλλά αποδεκτού πόνου, αγνώστου εκ των προτέρων ποιότητας και ποσότητας.

Χωρίς να θέλω να ακουστώ συγκαταβατική, είναι μάλλον πιο δύσκολο για έναν βανίλλα να χωθεί (να χαθεί) στο BDSM, ακόμη και αν κάνει χρήση στοιχείων του κατά κόρον, από έναν μπιντιεσέμερ να απολαμβάνει τις βανιλιές του (εφόσον γουστάρει).

 

Απάντηση: Vanilla, οι βάρβαροι (The sequel)

Οι vanilla κι οι Bdsmάδες είναι σαν το "καλό" και το "κακό". Σαν τον "Θεό" και τον "Διάολο". Σαν την "Ζωή" και τον "Θάνατο".
Δεν θα υπήρχε το ένα αν δεν υπήρχε το άλλο. Εξαρτάτε η ύπαρξη του ένα από τη ύπαρξη του άλλου.
Και τι μπορεί να κανείς να θεωρήσει πιο "Ισχυρό" από τα δύο?
Κανένα.
Αλληλοϋποστηρίζονται, αλληλοπειράζονται, αλληλοσυνδέονται, αλληλοκαταστρέφονται.
Συνυπάρχουν αρμονικά.
Η απόλυτη ισορροπία.

 

Ε δεν μπορώ με όλα αυτά που ακούγονται! Θα την πω την άποψη μου!!!

Μεγάλη κόντρα apelpism. Κυρήχθηκε πόλεμος προ αμνημονεύτων χρόνων εναντίων των vanilla. Αυτοί όμως ανθίστανται σθεναρά γι'αυτό και πλέον τα βαρέα όπλα επιστρατεύονται για να μπουν στην μάχη, η οποία και θα κρίνει το μέλλον μας. Καταλαβαίνεις φαντάζομαι πόσο σοβαρά είναι τα πράγματα και βαρύνουσας σημασίας ιδιαίτερα αφότου οι vanilla με την νέα αγορά πολεμικών αεροσκαφών, ισχυροποίησαν τόσο την αεροπορία τους που είναι αδύνατο να χτυπηθούν στον αέρα. Η επιλογή στρατοπέδου να ξέρεις είναι πολύ σημαντική. Οι ΕΜΟ έξω στην κοινωνία μας τα έχουν με τους trendy. Οι κάγκουρες τα έχουν και με τους δύο. Έτσι και εδώ τα έχουν με τους vanilla, όμως αυτοί φταίνε καθώς αξίωναν τα 6 ναυτικά μίλια να πάνε στα 12 οπότε και πλέον επεκτείνονται στα εδώ χωρικά ύδατα. Ανακωχή δεν μπορεί να υπάρξει δυστηχώς. Σε αυτή την μάχη θα υπάρξει ένας νικητής και ένας χαμένος.

Βέβαια εγώ τους πάω με χίλια τους vanilla και τους υποστήριζα μέχρι που προκάλεσαν άθλια επεισόδια οπότε και η κοινή γνώμη μεταστράφηκε εναντίον τους. Επιχειρήθηκε πολιτική κατευνασμού η οποία δεν απέδωσε εξού και η κήρυξη του πολέμου αυτού. Τα δύο στρατόπεδα πλέον είναι φανερά και έχουν προτάξει τα όπλα. Οι κόντρες και οι μάχες σκληρές. Οι προκλήσεις και από τις δύο πλευρές αναρίθμητες. Δεν έχω πάρει προσωπικά θέση υπέρ κάποιου αλλά όταν το κάνω θα σε ενημερώσω.    

 

Μετά από μια κόντρα έξω από μια καφετέρια που συναντηθήκαμε με κάτι bdsmers το κακό έγινε.

Ο παρακάτω vanillass σώθηκε κι έβγαλε διάγγελμα προς bdsmers που θα ακούσετε εδώ.

 

Ο ψηλός από τον Χολαργό πάντως bdsmer, μάλλον θα έχει άσχημα ξεμπερδέματα.  

 

https://www.greekbdsmcommunity.com/forums/showthread.php?t=10037

Αν πατήσεις πάνω στον παραπάνω σύνδεσμο θα βρεις τις, σε γενικές γραμμές, περιγραφές των στάτους, συμπεριλαμβανομένων και των βανίλλα.

Κόντρα; Δεν ξέρω, εξαρτάται ίσως από τα άτομα. Αν και παραμένω "καραβανίλλα", (αντίφαση καθώς "καρα-" θα πει μαύρος και η βανίλλα είναι ανοιχτού χρώματος, σχεδόν άσπρη) σχεδόν ποτέ δεν ένιωσα εχθρότητα από κάποιον εδώ γι' αυτό, εκτός από μια λογικότητη επιφυλακτικότητα για τις προθέσεις μου.



​

 

Κάτι σε "ψαρίλα" κάνει αυτό...  

Με ένα "λ" θα παρέπεμπε στην οσμή υπαξιωματικών χαμηλής πνευματικής στάθμης, άραγε;

 

Απάντηση: Re: Vanilla, οι βάρβαροι (The sequel)

χα χα χα, πολύ καλό thanasis!!

Εγώ έχω αποφασίσει να "μπαινοβγαίνω" πάντως...

Για να μη θεωρείται τίποτε δεδομένο.

Άντε, όλα στο πιάτο τα θέλουμε... 

 

Απάντηση: Vanilla, οι βάρβαροι (The sequel)

θυμιζει το ροκαδες καρεκλαδες εκει γυρω στο 80

 

δεν ειναι κακο και το βανιλλα...ειδικα οταν το εχουν δεδομενο και βλεπεις τις μουρες τους σαν ξαφνικα τους ζητησεις κατι εξωπραγματικο, πχ μαστιγωμα...