Σαν Σήμερα

Σαν σήμερα στις 23 Ιουνίου 1913, κατά τη διάρκεια του Β’ Βαλκανικού Πολέμου ξεκίνησε η νικηφόρα μάχη την Δοϊράνης.

https://www.google.com/url?sa=t&sou...QQFnoECBoQAQ&usg=AOvVaw1c5Onmmx15KyYqc6VzZGnB

 

Ο Ηλίας Πετρόπουλος γεννήθηκε, σαν Σήμερα, στην Αθήνα το 1928, σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης και εγκαταστάθηκε στο Παρίσι το 1973. Πνεύμα ανήσυχο και ερευνητικό, πολέμιος των ακαδημαϊκών και του κατεστημένου, ο Πετρόπουλος ήταν ο πρώτος λαογράφος στην Ελλάδα που ασχολήθηκε με το περιθώριο και κατέγραψε πρόσωπα και πράγματα περιφρονημένα από την
επίσημη ιστορία της χώρας του. Έζησε από κοντά ρεμπέτες, αλήτες, μάγκες, πόρνες και ομοφυλόφιλους, φυλακισμένους και καταδιωκόμενους, που έγιναν οι ήρωες των βιβλίων του. Ακάματος συγγραφέας και ερευνητής έγραφε μέχρι το 2003 που πέθανε από καρκίνο. Σύμφωνα με τη διαθήκη του, το πτώμα του αποτεφρώθηκε και οι στάχτες του πετάχτηκαν στον υπόνομο.
Ο Πετρόπουλος λογοκρίθηκε και καταδικάστηκε τέσσερις φορές από τα ελληνικά δικαστήρια για τον αναρχικό χαρακτήρα των γραπτών του. Για το βιβλίο του Τα ρεμπέτικα τραγούδια, που δεν έφερε σφραγίδα λογοκρισίας, η χούντα τον καταδίκασε σε πεντάμηνη φυλάκιση το 1968, όπως και για τα Καλιαρντά το 1972 και για το κείμενό του Σώμα, που δημοσίευσε στο περιοδικό Τραμ. Το 1972 διεκδίκησε και πέτυχε να αποκτήσει αστυνομική ταυτότητα η οποία ανέγραφε στο θρήσκευμα «άθεος». Μέχρι το 1998 -δηλαδή για πάνω από 25 χρόνια και μέχρι τα 70 του- εκκρεμούσε εναντίον του καταδίκη σε φυλάκιση για προσβολή της θρησκείας. Κουρασμένος από το κυνηγητό και απογοητευμένος, μετακόμισε, μόνιμα, στο Παρίσι το 1975, από όπου συνέχισε ασταμάτητα να γράφει βιβλία για την Ελλάδα.
Στα 40 χρόνια της συγγραφικής του δραστηριότητας, δημοσίευσε 80 βιβλία και πάνω από χίλια άρθρα, που αποτελούν καταθέσεις έρευνας και μελέτης του λαϊκού μας πολιτισμού, ενώ πολλές φορές εξερευνεί θέματα ταμπού ή περιθωριακά (χασίς, ρεμπέτικο, υπόκοσμος, πορνεία, σεξουαλικότητα, φυλακή).

Η βιβλιογραφία του είναι αντιγραφή απ την wikipedia
Λαογραφικά

• (1968) Ρεμπέτικα τραγούδια (Αθήνα. Β΄ έκδοση: Κέδρος, 1972)
• (1975) Της φυλακής (Αθήνα: Πλειάς. Β΄ έκδοση: Νεφέλη, 1980)
• (1976) Album turc (Παρίσι: Moments)
• (1976) La voiture grecque (Παρίσι: Moments)
• (1976) Le kiosque grec (Παρίσι: Moments)
• (1976) Cages à oiseaux en Grèce (Παρίσι: Moments)
• (1979) Υπόκοσμος και Καραγκιόζης (Αθήνα: Γράμματα)
• (1979) Ψειρολογία (Αθήνα: Γράμματα)
• (1979) Ο τούρκικος καφές εν Ελλάδι (Αθήνα: Γράμματα)
• (1980) Το μπουρδέλο (Αθήνα: Γράμματα)
• (1984) Τα μικρά ρεμπέτικα (β' έκδ., Αθήνα: Κέδρος. Επανέκδοση: Νεφέλη, 1990)
• (1984) Τα σίδερα. Η λάσπη. Τα μπαστούνια (Αθήνα: Νεφέλη)
• (1984) Ιστορία της καπότας (Αθήνα: Νεφέλη)
• (1987) Το άγιο χασισάκι (Αθήνα: Νεφέλη)
• (1988) Καρέκλες και σκαμνιά (Αθήνα: Νεφέλη)
• (1990) Ρεμπετολογία (Αθήνα: Κέδρος)
• (1990) Ο μύσταξ (Αθήνα: Νεφέλη)
• (1993) Η εθνική φασουλάδα (Αθήνα: Νεφέλη)
• (1994) Το Ταντούρι και το μαγκάλι (Αθήνα: Νεφέλη)
• (2001) Καπανταήδες και μαχαιροβγάλτες (Αθήνα: Νεφέλη)

Γλωσσολογικά, ονοματολογικά

• (1968) Γλωσσάριο των ρεμπέτηδων (ανάτυπο από το Ρεμπέτικα τραγούδια, Αθήνα)
• (1971) Καλιαρντά (Αθήνα: Δίγαμμα. Β΄ έκδοση: Πλειάς, 1974. Γ' έκδοση: Νεφέλη, 1980)
• (1995) Ονοματοθεσία οδών και πλατειών (Αθήνα: Πατάκης)
• (2002) Παροιμίες του υποκόσμου (Αθήνα: Νεφέλη)

Ενδυματολογικά

• (1987) Η φουστανέλα (Αθήνα: Νεφέλη)
• (2000) Η τραγιάσκα (Αθήνα: Πατάκης)

Αρχιτεκτονικά κ.λπ.

• (1979) The Graves of Greece (Παρίσι: ιδιωτική έκδοση, εκτός εμπορίου)
• (1980) Το Μάτι του Βοδιού (Θεσσαλονίκη: Επιμηθέας)
• (1981) Το παράθυρο στην Ελλάδα (Αθήνα: Νεφέλη)
• (1981) Ελληνικές σιδεριές" (Αθήνα: Νεφέλη)
• (1981) Ξυλόπορτες - Σιδερόπορτες (Αθήνα: Νεφέλη)
• (1981) Το μπαλκόνι στην Ελλάδα (Αθήνα: Χατζηνικολή)
• (1983) Η αυλή στην Ελλάδα (Αθήνα: Φόρκυς)
• (2005) Ελλάδος κοιμητήρια (Αθήνα: Κέδρος)

Πεζά και ποίηση

• (1972) Σώμα (Θεσσαλονίκη, Τραμ)
• (1976) Corps (Paris, Moments)
• (1976) Suicide (Paris, Moments)
• (1979) Εγχειρίδιον του Καλού Κλέφτη (Αθήνα: Νεφέλη)
• (1980) Ποιήματα (Αθήνα: Νεφέλη)
• (1983) "Mirror for You" (Paris: Digamma)
• (1990) Πτώματα, πτώματα, πτώματα ... (Αθήνα: Νεφέλη)
• (1991) Η μυθολογία του Βερολίνου (Αθήνα: Νεφέλη)
• (1991) Topor: Τέσσερεις Εποχές (Αθήνα: Νεφέλη)
• (2004) Ποτέ και Τίποτα (Αθήνα: Νεφέλη)

Διάφορα

• (1966) Ελύτης, Μόραλης, Τσαρούχης Αυτοέκδοση. Γ΄ έκδοση: Γράμματα, 1980. Δ΄ έκδοση: Μπαρμπουρνάκης, Θεσσαλονίκη 1980)
• (1972) Μνήμη Νίκου Καχτίτση (Αυτοέκδοση)
• (1980) Μικρά κείμενα, 1949-1979 (Αθήνα: Γράμματα)
• (1980) Salonique: L'Incendie de 1917 (Θεσσαλονίκη: Μπαρμπουνάκης)
• (1983) The Jews of Salonica / In Memoriam / Les Juifs de Salonique (Paris: Digamma)
• (1985) "A Macabre Song" (Paris: Digamma)
• (1992) Άρθρα στην Ελευθεροτυπία (Αθήνα: Πατάκης)
• (1993) Κυρίως αυτό (Αθήνα: Νεφέλη)
• (1998) Επιστολαί προς Μνηστήν (Αθήνα: Νεφέλη)
• (2002) Ο κουραδοκόφτης (Αθήνα: Νεφέλη)

Μεταφράσεις

• (1975) Ιωάννου Αποκάλυψις (Αθήνα: Πλειάς. Επανέκδοση: Νεφέλη, 1980)
• (1980) Δώδεκα τραγουδάκια από την Παλατινή Ανθολογία (Αθήνα: Νεφέλη)
• (1992) Αρετίνου: Ακόλαστα σονέτα (Αθήνα: Νεφέλη)

 
"Aγαπώ τα τσογλάνια και τους χασίκλες, τους κλέφτες, τις πουτάνες, τους ρεμπέτες και τους πούστηδες γιατί μάχονται κάθε μορφή εξουσίας και τους αγαπώ πιο πολύ γιατί τα καταφέρνουν και επιζούν κόντρα στην αστυνομία, κόντρα στον ποινικό νόμο, κόντρα στην απαίσια ηθική των μικροαστών, κόντρα στον φλογερό εαυτό τους".

«Στο καιρό μας πια πιστεύουν ότι όλα γράφονται, αφού όσο καθαρότερα βλέπουμε τόσο αγνότερα ζούμε. Οι μετριοπαθείς είναι ψεύτες. Οι ριζοσπαστικές ιδέες οι μόνες ιδέες. Κατέχω σημαίνει ψυχορραγώ. Εκείνοι, που λόγω αρμοδιότητος, διώκουν τους συγγραφείς ας μάθουν, επιτέλους, να τους βλέπουνε με προοπτική μερικών δεκαετιών. Εξάλλου, ποιος συγγραφεύς δέχεται άλλην εξουσίαν έξω από την εξουσία της καρδιάς του; Οι συγγραφείς γνωρίζουν κάλλιστα πως θεωρούνται περιττοί. Ακριβώς γιαυτό ταυτίζουν τα ιδεώδη με τα πεπρωμένα τους. Εκάς οι ηθικολόγοι».
Οι συγγραφείς, τώρα πια, δεν πρέπει να γράφουν όμορφα, αλλά σκληρά. Δυστυχώς οι μικροαστοί χαράσσουν την μοίρα της Ελλάδος. Αυτά τα αήττητα κνώδαλα ήταν, είναι και θα είναι ανεπίδεκτα ασθητικής διαπαιδαγωγήσεως. Κι έτσι στην αλλοπρόσαλλη χώρα μας, ων Έλλην, πρέπει διαρκώς να πείθεις ότι είσαι όντως έλλην. Οι άνθρωποι με τα επίχρυσα μανικετόκουμπα ωθούν τους συγγραφείς στην αυτοκτονία. Των μικροαστών το πνεύμα διέβρωσε την πατρίδα. Η φύτρα και η φύση του έλληνος απέβη ολοκληρωτική. Φασίστριες πρωταρχικές οι μανάδες μας. Οι έλληνες αγνοούν την κριτικήˑ άρα τον διάλογο. Ανέκαθεν ο λαός υφίσταται για να χρησιμοποιείται.
Ο κυνισμός δεν αποκλείει την αγάπη. Επιζείς στην Ελλάδα μόνον αν σε κατέχει ο διάβολος. Οι συμπατριώτες μου καθεύδουν όταν η χώρα δημοπρατείται. Επαγγελματίες έλληνες υπεραμύνονται της ιδέας του ελληνισμού. Λησμονούν πως ο ελληνισμός είναι η ευρύτερη έννοια της Ελλάδος, εδώ και αιώνες. Στον καιρό μας, περισσότερο από ποτέ, είναι χρήσιμα τα πλήγματα κατά των ελλήνων, όπου μόνο βρίζουν ή χειροκροτούν και ποτέ δεν σκέφτονται. Η αιτιολογία του γεγονότος της 21-4-67 αρχίζει να διαφαίνεται. Δέξου αυτό το γεγονός και ήδη έκανες ένα βήμα. Όποιος μαχαιρώνει τους ρομιούς εκδήλως τους ευεργετεί. Πάντως, επί του παρόντος, προτιμώ να μένω φιλέλλην, παρά έλλην.” […]
Εμείς, όλοι μας, από του παρελθόντος αιώνος, υφιστάμεθα έναν ασταμάτητο και εντεινόμενο πνευματικό βιασμό. Η γνώση σώζει. Αλλά ακόμη δεν εγράφη η ιστορία της νεοελληνικής τέχνης. Ούτε της νεοελληνικής μουσικής. Η δε τιμή του Αλεξάνδρου Παπαδιαμάντη επιμόνως διασύρεται. Ευλογητή η ιερή αλήθια. Οι έλληνες, σαν λαός γνησίων χατζαϊβάτηδων, είθισται να πρεσβεύουν αλλότριες ιδέες. Παιδιόθεν, συμπιέζουν στην κεφαλή μας τους ενάριθμους Λουδοβίκους και Ερίκους και Ναπολέοντες. Τίποτα, όμως, δεν μας εδίδαξαν για τους σουλτάνους, που, χθες ακόμη, τύποις και ουσία, εβασίλευαν στον τόπο μας. Και τίποτα δεν μάθαμε για τον μαγικό περσικό πολιτισμό και τον ισάξιό του πολιτισμό των αράβων. Η λεγόμενη εθνική παιδεία είναι πλέον αναγκασμένη να καθιερώσει την εδελεχή διαδασκαλία της τουρκικής ιστορίας. Αν, φυσικά, επιθυμούμε να εφαρμόσουμε το δελφικό γνώθι σεαυτόν. Ή, τουλάχιστον, να μάθουμε να ξεχωρίζουμε έναν αναρχικό από έναν χαφιέ.”
Απόσπασμα απ το εισαγωγικό σημείωμα στο βιβλίο του " Τα Καλιαρντά"

 

 



Σαν σήμερα, στις 29 Ιουνίου 1931 πραγματοποιήθηκε στη Θεσσαλονίκη ο εμπρησμός της εβραϊκής συνοικίας Κάμπελ από τους Έλληνες φασίστες της οργάνωσης 3Ε (Εθνική Ένωσις Ελλάς ή «Χαλυβδόκρανοι»), το σημαντικότερο ναζιστικό πογκρόμ που έχει συμβεί μέχρι σήμερα στην Ελλάδα.

Η Κάμπελ ήταν η πιο φτωχή από τις εβραϊκές συνοικίες της πόλης, και αποτελούσε στην ουσία μια παραγκούπολη που έφτιαξαν οι Εβραίοι για να μείνουν μετά τη μεγάλη πυρκαγιά που κατέκαψε τη Θεσσαλονίκη το 1917. Το μίσος για τους Εβραίους, που ζούσαν ειρηνικά στην περιοχή σχεδόν 2.500 χρόνια, από τότε που τους μετέφερε ως δούλους ο Δαρείος ο Α' ο βασιλιάς των Περσών και τους εγκατέστησε στη Θεσσαλονίκη έναν αιώνα αργότερα ο διάδοχος του Μεγάλου Αλεξάνδρου Κάσσανδρος για να εποικίσει την πόλη, πυροδότησε η μεγαλύτερη εφημερίδα της περιοχής, η «Μακεδονία» με καθημερινά άρθρα στα οποία τους παρουσίαζε ως προδότες και απειλή για την ελληνικότητα της περιοχής. Η προπαγάνδα αυτή συνδεόταν με την αντικομμουνιστική προπαγάνδα, καθώς οι πρώτες σοσιαλιστικές οργανώσεις της Θεσσαλονίκης ήταν φτιαγμένες από Εβραίους.

Στις 25 Ιουνίου Έλληνες εθνικιστές επιτέθηκαν στα γραφεία της εβραϊκής οργάνωσης «Μακαμπή», τέσσερις μέρες αργότερα όμως η επίθεση ήταν πολύ πιο οργανωμένη. Περισσότεροι από 2.000 οπλισμένοι φασίστες, υπό την καθοδήγηση της 3Ε μπήκαν στον συνοικισμό, στη σημερινή περιοχή της Καλαμαριάς, έκαψαν σπίτια, έκαψαν το σχολείο, έκαψαν τη συναγωγή και το σπίτι του ραββίνου, κατέστρεψαν τις περιουσίες και τα καταστήματα, ξυλοκόπησαν και σκότωσαν ανθρώπους.

Ο εμπρησμός του Κάμπελ ήταν η αρχή του τέλους για την εβραϊκή κοινότητα της Θεσσαλονίκης, η οποία θα εξαφανιζόταν οριστικά μέσα στην κατοχή, με τα περισσότερα μέλη της να τελειώνουν τις μέρες τους στο Νταχάου και Μπερκενάου.

Όλα τα μέλη της 3Ε που συμμετείχαν στο πογκρόμ αθώωθηκαν πανηγυρικά από τα ελληνικά δικαστήρια, χάρη στη βοήθεια βενιζελικών πολιτικών που τους στήριζαν αναφανδόν. Είναι γενικά ξεχασμένο από την διαφορετική εξέλιξη της ιστορίας ότι οι πρώτοι ανοιχτά οπαδοί του φασισμού και του ναζισμού στην Ελλάδα προέρχονταν από το Κέντρο και τη βενιζελική παράταξη και όχι από τη Δεξιά Ανάμεσά τους, ο Στέλιος Γονατάς, του οποίου ο συνοικισμός πήρε το όνομα προς ευγνωμοσύνη της υποστήριξής τους στους φασίστες. Λίγα χρόνια αργότερα η 3Ε θα επιχειρήσει να κάνει παρέλαση στην Αθήνα στο πρότυπο της πορείας προς τη Ρώμη του Μουσολίνι, αλλά παρά την εκ νέου υποστήριξη από βενιζελικούς πολιτικούς, θα αποδοκιμαστούν έντονα από τους εργάτες της Αθήνας.

Ποτέ τα ελληνικά δικαστήρια δεν καταδίκασαν για τίποτα την 3Ε.
Ο πρώην δήμαρχος Θεσσαλονίκης Βασ. Παπαγεωργόπουλος αρνήθηκε την ανάρτηση μνημείου για τους Εβραίους της Θεσσαλονίκης, υποστηρίζοντας ότι «η συμβολή τους στην ιστορία της πόλης δεν ήταν σημαντική». Μνημείο εγκατέστησε ο διάδοχός του Γ. Μπουτάρης, το οποίο βανδαλίζεται τακτικά από φασίστες.

Στη φωτογραφία ένας από τους νεκρούς του πογκρόμ του Κάμπελ, ο πρώτος. Ονομάζεται Λεωνίδας Παππάς, ήταν φούρναρης στην περιοχή και δεν ήταν Εβραίος αλλά Χριστιανός Έλληνας, που αρνήθηκε να προσφέρει βοήθεια στους φασίστες της 3Ε όταν του τη ζήτησαν και δολοφονήθηκε για αυτό. Οι άνθρωποι που επέλεξαν το δίκαιο και την ανθρωπιά από το έθνος και τη θρησκεία τους έχουν πάντα ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου.

Τιμή για πάντα στον Λεωνίδα Παππά.

 

Σαν σήμερα 29 Ιουνίου 2002
Από έκρηξη που σημειώνεται στα εκδοτήρια της Hellas Flying Dolphins στον Πειραιά τραυματίζεται ο Σάββας Ξηρός, ο οποίος στη συνέχεια θα ομολογήσει τη συμμετοχή του στη «17 Νοέμβρη». Αρχή εξάρθρωσης της τρομοκρατικής οργάνωσης, που δρούσε στην Ελλάδα επί 27 χρόνια.

 

Σαν σήμερα το 2010 .
Σε δημόσια διαπόμπευση υποβάλλονται από το κομμουνιστικό καθεστώς της Βόρειας Κορέας τα μέλη της αποστολής της εθνικής ομάδας ποδοσφαίρου για τις τρεις ήττες που υπέστησαν στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Νοτίου Αφρικής. Ο ομοσπονδιακός τεχνικός Κιμ Γιονγκ Χαν διαγράφεται από το Κομμουνιστικό Κόμμα και εξαναγκάζεται να αλλάξει επάγγελμα και να γίνει εργάτης.
Πηγή: https://www.sansimera.gr/almanac/0207#goog_rewarded

© SanSimera.gr

 

Σαν Σήμερα 3/7/1883 γεννήθηκε ο Franz Kafka
‎‎ 
"Ήταν κάποιος που του έκανε κατάπληξη πόσο εύκολα προχωρούσε στο δρόμο της αιωνιότητας· η αλήθεια είναι ότι έτρεχε στην κατηφόρα του."

 

Σαν Σήμερα το 1971, νικημένος απ τους εθισμούς του, Μας αφήνει χρόνους ο Jim Morrison (James Douglas Morrison)
 

The Doors - Strange Days (Official Video)

 

«Δεν ειμαι στο κόμμα, αλλά αν κάποιος με σκοτώσει, παρακαλώ θεωρήστε με κομμουνιστή»

Ήταν η όγδοη ημέρα υπεράσπισης του φρουρίου.

Οι φασίστες προσπαθούν να πείσουν τους υπερασπιστές του φρουρίου να παραδοθούν.Στις 3 Ιουλίου 1941, οι υπερασπιστές του φρουρίου Μπρεστ στο Ανατολικό Φρούριο συγκεντρώθηκαν σε γενική συνέλευση του κόμματος, όπου προσκλήθηκαν τόσο νεολαιοι της Κομσομόλ όσο και κάτοικοι μη κόμματικοι.

Μόλις τους δόθηκε ένα τελεσίγραφο: παραδοθείτε ή θα καταστραφειτε με βόμβες fugus. Έχουμε μια επιλογή: να ζήσουμε σε φασιστική αιχμαλωσία ή να πεθάνουμε στη μάχη.

Το να συνθηκολογήσεις με τον εχθρό σημαίνει να αλλάξεις τον όρκο σου. " Το ψήφισμα της συνάντησης αναφέρει εν συντομία: "Σταθείτε στο θάνατο! ".Στη γενική συνέλευση αποφασίστηκε η μάχη μέχρι τέλους.

Η επόμενη ερώτηση αφορά την εισαγωγή στο κόμμα. . Μετά τη συνάντηση, αρκετές δεκάδες άνθρωποι εντάχθηκαν στο VKP(b) για να πεθάνουν ως κομμουνιστές..Σοβιετικοί πολεμιστές πολέμησαν για κάθε σκάλα, κάθε πόρτα. «Αν θέλεις να δώσεις τη ζωή σου σε υψηλότερη τιμή, αυτό είναι το τελευταίο πράγμα που μπορείς να κάνεις για την πατρίδα σου, για τον λαό σου», Η επιγραφή, ανεγέρθηκε με φάρο στον τοίχο των στρατώνων στο βορειοδυτικό τμήμα του φρουρίου Brest, με ημερομηνία 20 Ιουλίου: «Πεθαίνω, αλλά δεν εγκαταλείπω! Αντίο, οικογένεια. ".
Για σχεδόν ένα μήνα, οι ήρωες του φρουρίου Μπρεστ κρατησαν ολόκληρη τη γερμανική μεραρχία, οι περισσότεροι έπεσαν σε άνιση μάχη, κάποιοι κατάφεραν να περάσουν στους αντάρτες, κάποιοι από τους ανίσχυρους και τραυματίες έπεσαν σε φασιστική αιχμαλωσία.

Οι Ναζι εισβολείς ειχαν τεραστιες απωλειες.

Σύμφωνα με τον Γερμανό στρατιωτικό συγγραφέα Paul Carell,
στο βιβλίο του «Πόλεμος του Χίτλερ εναντίον της Ρωσίας», οι απώλειες του εχθρού που σκοτώθηκε στην εισβολή του φρουρίου Μπρεστ κατά την πρώτη εβδομάδα του πολέμου ανήλθαν στο
5 τοις εκατό των συνολικών απωλειών του Χιτλερικου στρατου
σε όλη την Σοβιετικη Ενωση σε ολο το μέτωπο την ίδια εβδομάδα.

Η Πολωνία ηττήθηκε σε 35 ημέρες, η Δανία έπεσε σε 24 ημέρες,
η Ολλανδία σε 6 ημέρες, το Βέλγιο σε 18, η Γαλλία κράτησε
44 ημέρες μέχρι η κυβέρνηση να παραδοθεί επαίσχυντα
στον Χίτλερ.

Η μικρή ρωσική φρουρά του Φρουρίου Μπρεστ αντιστάθηκε για περισσότερες από 29 ημέρες και με περιφρόνηση αρνήθηκε να παραδοθεί, πολέμησε μέχρι τον τελευταίο στρατιώτη, μέχρι το τελευταίο φυσίγγιο.

Η ηρωική και επίμονη αντίσταση των σοβιετικών στρατευμάτων σε όλο το μέτωπο, που αυξήθηκε καθώς ο γερμανικός στρατός προχωρούσε βαθιά στη χώρα, προκάλεσε πλήρη έκπληξη στον Χίτλερ.

Ο εχθρός σταμάτησε ως αποτέλεσμα των σφοδρών αμυντικών μαχών του Κόκκινου Στρατού, και κοντά στη Μόσχα και το Στάλινγκραντ υπέστη τέτοια χτυπήματα από τα οποία
δεν μπορούσε πλέον να ανακάμψει.

... by Iagos posted 3 July 2025 at 07:23

πηγή: Σφυρί καλεί δρεπάνι