Σαν Σήμερα

Σαν σήμερα στις 23 Ιουνίου 1913, κατά τη διάρκεια του Β’ Βαλκανικού Πολέμου ξεκίνησε η νικηφόρα μάχη την Δοϊράνης.

https://www.google.com/url?sa=t&sou...QQFnoECBoQAQ&usg=AOvVaw1c5Onmmx15KyYqc6VzZGnB

 

Ο Ηλίας Πετρόπουλος γεννήθηκε, σαν Σήμερα, στην Αθήνα το 1928, σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης και εγκαταστάθηκε στο Παρίσι το 1973. Πνεύμα ανήσυχο και ερευνητικό, πολέμιος των ακαδημαϊκών και του κατεστημένου, ο Πετρόπουλος ήταν ο πρώτος λαογράφος στην Ελλάδα που ασχολήθηκε με το περιθώριο και κατέγραψε πρόσωπα και πράγματα περιφρονημένα από την
επίσημη ιστορία της χώρας του. Έζησε από κοντά ρεμπέτες, αλήτες, μάγκες, πόρνες και ομοφυλόφιλους, φυλακισμένους και καταδιωκόμενους, που έγιναν οι ήρωες των βιβλίων του. Ακάματος συγγραφέας και ερευνητής έγραφε μέχρι το 2003 που πέθανε από καρκίνο. Σύμφωνα με τη διαθήκη του, το πτώμα του αποτεφρώθηκε και οι στάχτες του πετάχτηκαν στον υπόνομο.
Ο Πετρόπουλος λογοκρίθηκε και καταδικάστηκε τέσσερις φορές από τα ελληνικά δικαστήρια για τον αναρχικό χαρακτήρα των γραπτών του. Για το βιβλίο του Τα ρεμπέτικα τραγούδια, που δεν έφερε σφραγίδα λογοκρισίας, η χούντα τον καταδίκασε σε πεντάμηνη φυλάκιση το 1968, όπως και για τα Καλιαρντά το 1972 και για το κείμενό του Σώμα, που δημοσίευσε στο περιοδικό Τραμ. Το 1972 διεκδίκησε και πέτυχε να αποκτήσει αστυνομική ταυτότητα η οποία ανέγραφε στο θρήσκευμα «άθεος». Μέχρι το 1998 -δηλαδή για πάνω από 25 χρόνια και μέχρι τα 70 του- εκκρεμούσε εναντίον του καταδίκη σε φυλάκιση για προσβολή της θρησκείας. Κουρασμένος από το κυνηγητό και απογοητευμένος, μετακόμισε, μόνιμα, στο Παρίσι το 1975, από όπου συνέχισε ασταμάτητα να γράφει βιβλία για την Ελλάδα.
Στα 40 χρόνια της συγγραφικής του δραστηριότητας, δημοσίευσε 80 βιβλία και πάνω από χίλια άρθρα, που αποτελούν καταθέσεις έρευνας και μελέτης του λαϊκού μας πολιτισμού, ενώ πολλές φορές εξερευνεί θέματα ταμπού ή περιθωριακά (χασίς, ρεμπέτικο, υπόκοσμος, πορνεία, σεξουαλικότητα, φυλακή).

Η βιβλιογραφία του είναι αντιγραφή απ την wikipedia
Λαογραφικά

• (1968) Ρεμπέτικα τραγούδια (Αθήνα. Β΄ έκδοση: Κέδρος, 1972)
• (1975) Της φυλακής (Αθήνα: Πλειάς. Β΄ έκδοση: Νεφέλη, 1980)
• (1976) Album turc (Παρίσι: Moments)
• (1976) La voiture grecque (Παρίσι: Moments)
• (1976) Le kiosque grec (Παρίσι: Moments)
• (1976) Cages à oiseaux en Grèce (Παρίσι: Moments)
• (1979) Υπόκοσμος και Καραγκιόζης (Αθήνα: Γράμματα)
• (1979) Ψειρολογία (Αθήνα: Γράμματα)
• (1979) Ο τούρκικος καφές εν Ελλάδι (Αθήνα: Γράμματα)
• (1980) Το μπουρδέλο (Αθήνα: Γράμματα)
• (1984) Τα μικρά ρεμπέτικα (β' έκδ., Αθήνα: Κέδρος. Επανέκδοση: Νεφέλη, 1990)
• (1984) Τα σίδερα. Η λάσπη. Τα μπαστούνια (Αθήνα: Νεφέλη)
• (1984) Ιστορία της καπότας (Αθήνα: Νεφέλη)
• (1987) Το άγιο χασισάκι (Αθήνα: Νεφέλη)
• (1988) Καρέκλες και σκαμνιά (Αθήνα: Νεφέλη)
• (1990) Ρεμπετολογία (Αθήνα: Κέδρος)
• (1990) Ο μύσταξ (Αθήνα: Νεφέλη)
• (1993) Η εθνική φασουλάδα (Αθήνα: Νεφέλη)
• (1994) Το Ταντούρι και το μαγκάλι (Αθήνα: Νεφέλη)
• (2001) Καπανταήδες και μαχαιροβγάλτες (Αθήνα: Νεφέλη)

Γλωσσολογικά, ονοματολογικά

• (1968) Γλωσσάριο των ρεμπέτηδων (ανάτυπο από το Ρεμπέτικα τραγούδια, Αθήνα)
• (1971) Καλιαρντά (Αθήνα: Δίγαμμα. Β΄ έκδοση: Πλειάς, 1974. Γ' έκδοση: Νεφέλη, 1980)
• (1995) Ονοματοθεσία οδών και πλατειών (Αθήνα: Πατάκης)
• (2002) Παροιμίες του υποκόσμου (Αθήνα: Νεφέλη)

Ενδυματολογικά

• (1987) Η φουστανέλα (Αθήνα: Νεφέλη)
• (2000) Η τραγιάσκα (Αθήνα: Πατάκης)

Αρχιτεκτονικά κ.λπ.

• (1979) The Graves of Greece (Παρίσι: ιδιωτική έκδοση, εκτός εμπορίου)
• (1980) Το Μάτι του Βοδιού (Θεσσαλονίκη: Επιμηθέας)
• (1981) Το παράθυρο στην Ελλάδα (Αθήνα: Νεφέλη)
• (1981) Ελληνικές σιδεριές" (Αθήνα: Νεφέλη)
• (1981) Ξυλόπορτες - Σιδερόπορτες (Αθήνα: Νεφέλη)
• (1981) Το μπαλκόνι στην Ελλάδα (Αθήνα: Χατζηνικολή)
• (1983) Η αυλή στην Ελλάδα (Αθήνα: Φόρκυς)
• (2005) Ελλάδος κοιμητήρια (Αθήνα: Κέδρος)

Πεζά και ποίηση

• (1972) Σώμα (Θεσσαλονίκη, Τραμ)
• (1976) Corps (Paris, Moments)
• (1976) Suicide (Paris, Moments)
• (1979) Εγχειρίδιον του Καλού Κλέφτη (Αθήνα: Νεφέλη)
• (1980) Ποιήματα (Αθήνα: Νεφέλη)
• (1983) "Mirror for You" (Paris: Digamma)
• (1990) Πτώματα, πτώματα, πτώματα ... (Αθήνα: Νεφέλη)
• (1991) Η μυθολογία του Βερολίνου (Αθήνα: Νεφέλη)
• (1991) Topor: Τέσσερεις Εποχές (Αθήνα: Νεφέλη)
• (2004) Ποτέ και Τίποτα (Αθήνα: Νεφέλη)

Διάφορα

• (1966) Ελύτης, Μόραλης, Τσαρούχης Αυτοέκδοση. Γ΄ έκδοση: Γράμματα, 1980. Δ΄ έκδοση: Μπαρμπουρνάκης, Θεσσαλονίκη 1980)
• (1972) Μνήμη Νίκου Καχτίτση (Αυτοέκδοση)
• (1980) Μικρά κείμενα, 1949-1979 (Αθήνα: Γράμματα)
• (1980) Salonique: L'Incendie de 1917 (Θεσσαλονίκη: Μπαρμπουνάκης)
• (1983) The Jews of Salonica / In Memoriam / Les Juifs de Salonique (Paris: Digamma)
• (1985) "A Macabre Song" (Paris: Digamma)
• (1992) Άρθρα στην Ελευθεροτυπία (Αθήνα: Πατάκης)
• (1993) Κυρίως αυτό (Αθήνα: Νεφέλη)
• (1998) Επιστολαί προς Μνηστήν (Αθήνα: Νεφέλη)
• (2002) Ο κουραδοκόφτης (Αθήνα: Νεφέλη)

Μεταφράσεις

• (1975) Ιωάννου Αποκάλυψις (Αθήνα: Πλειάς. Επανέκδοση: Νεφέλη, 1980)
• (1980) Δώδεκα τραγουδάκια από την Παλατινή Ανθολογία (Αθήνα: Νεφέλη)
• (1992) Αρετίνου: Ακόλαστα σονέτα (Αθήνα: Νεφέλη)

 
"Aγαπώ τα τσογλάνια και τους χασίκλες, τους κλέφτες, τις πουτάνες, τους ρεμπέτες και τους πούστηδες γιατί μάχονται κάθε μορφή εξουσίας και τους αγαπώ πιο πολύ γιατί τα καταφέρνουν και επιζούν κόντρα στην αστυνομία, κόντρα στον ποινικό νόμο, κόντρα στην απαίσια ηθική των μικροαστών, κόντρα στον φλογερό εαυτό τους".

«Στο καιρό μας πια πιστεύουν ότι όλα γράφονται, αφού όσο καθαρότερα βλέπουμε τόσο αγνότερα ζούμε. Οι μετριοπαθείς είναι ψεύτες. Οι ριζοσπαστικές ιδέες οι μόνες ιδέες. Κατέχω σημαίνει ψυχορραγώ. Εκείνοι, που λόγω αρμοδιότητος, διώκουν τους συγγραφείς ας μάθουν, επιτέλους, να τους βλέπουνε με προοπτική μερικών δεκαετιών. Εξάλλου, ποιος συγγραφεύς δέχεται άλλην εξουσίαν έξω από την εξουσία της καρδιάς του; Οι συγγραφείς γνωρίζουν κάλλιστα πως θεωρούνται περιττοί. Ακριβώς γιαυτό ταυτίζουν τα ιδεώδη με τα πεπρωμένα τους. Εκάς οι ηθικολόγοι».
Οι συγγραφείς, τώρα πια, δεν πρέπει να γράφουν όμορφα, αλλά σκληρά. Δυστυχώς οι μικροαστοί χαράσσουν την μοίρα της Ελλάδος. Αυτά τα αήττητα κνώδαλα ήταν, είναι και θα είναι ανεπίδεκτα ασθητικής διαπαιδαγωγήσεως. Κι έτσι στην αλλοπρόσαλλη χώρα μας, ων Έλλην, πρέπει διαρκώς να πείθεις ότι είσαι όντως έλλην. Οι άνθρωποι με τα επίχρυσα μανικετόκουμπα ωθούν τους συγγραφείς στην αυτοκτονία. Των μικροαστών το πνεύμα διέβρωσε την πατρίδα. Η φύτρα και η φύση του έλληνος απέβη ολοκληρωτική. Φασίστριες πρωταρχικές οι μανάδες μας. Οι έλληνες αγνοούν την κριτικήˑ άρα τον διάλογο. Ανέκαθεν ο λαός υφίσταται για να χρησιμοποιείται.
Ο κυνισμός δεν αποκλείει την αγάπη. Επιζείς στην Ελλάδα μόνον αν σε κατέχει ο διάβολος. Οι συμπατριώτες μου καθεύδουν όταν η χώρα δημοπρατείται. Επαγγελματίες έλληνες υπεραμύνονται της ιδέας του ελληνισμού. Λησμονούν πως ο ελληνισμός είναι η ευρύτερη έννοια της Ελλάδος, εδώ και αιώνες. Στον καιρό μας, περισσότερο από ποτέ, είναι χρήσιμα τα πλήγματα κατά των ελλήνων, όπου μόνο βρίζουν ή χειροκροτούν και ποτέ δεν σκέφτονται. Η αιτιολογία του γεγονότος της 21-4-67 αρχίζει να διαφαίνεται. Δέξου αυτό το γεγονός και ήδη έκανες ένα βήμα. Όποιος μαχαιρώνει τους ρομιούς εκδήλως τους ευεργετεί. Πάντως, επί του παρόντος, προτιμώ να μένω φιλέλλην, παρά έλλην.” […]
Εμείς, όλοι μας, από του παρελθόντος αιώνος, υφιστάμεθα έναν ασταμάτητο και εντεινόμενο πνευματικό βιασμό. Η γνώση σώζει. Αλλά ακόμη δεν εγράφη η ιστορία της νεοελληνικής τέχνης. Ούτε της νεοελληνικής μουσικής. Η δε τιμή του Αλεξάνδρου Παπαδιαμάντη επιμόνως διασύρεται. Ευλογητή η ιερή αλήθια. Οι έλληνες, σαν λαός γνησίων χατζαϊβάτηδων, είθισται να πρεσβεύουν αλλότριες ιδέες. Παιδιόθεν, συμπιέζουν στην κεφαλή μας τους ενάριθμους Λουδοβίκους και Ερίκους και Ναπολέοντες. Τίποτα, όμως, δεν μας εδίδαξαν για τους σουλτάνους, που, χθες ακόμη, τύποις και ουσία, εβασίλευαν στον τόπο μας. Και τίποτα δεν μάθαμε για τον μαγικό περσικό πολιτισμό και τον ισάξιό του πολιτισμό των αράβων. Η λεγόμενη εθνική παιδεία είναι πλέον αναγκασμένη να καθιερώσει την εδελεχή διαδασκαλία της τουρκικής ιστορίας. Αν, φυσικά, επιθυμούμε να εφαρμόσουμε το δελφικό γνώθι σεαυτόν. Ή, τουλάχιστον, να μάθουμε να ξεχωρίζουμε έναν αναρχικό από έναν χαφιέ.”
Απόσπασμα απ το εισαγωγικό σημείωμα στο βιβλίο του " Τα Καλιαρντά"