Ένα κατακόκκινο τριαντάφυλλο

Είναι μάταιο να αναλύσουμε τα αίτια της οδύνης μας και του θυμού μας.
Δεν μπορούμε να γυρίσουμε πίσω.
Καμία μαγεία δεν μπορεί να αλλάξει αυτό που έχει γίνει.
Δεν ωφελεί να λέμε ότι φταίει αυτό η εκείνο.
Ας δώσουμε χρόνο στον εαυτό μας,
Ας ηρεμήσουμε!

Υπάρχει καθε τόσο μια καινούρια αρχή όταν θα φύγουμε
από αυτό το δύσβατο μονοπάτι που μας φέρνει η εμπάθεια.
Παντα υπάρχουν δυσκολίες που δεν τις έχουμε ποτέ ονειρευτεί, στιγμές φόβου,
εγωισμού και αλαζονείας, όμως υπάρχουν και θαυμάσιες εκπλήξεις.
Μια στροφή του μονοπατιού και ο κόσμος θα ειναι στα πόδια μας,
άλλη μια στροφή και θα περνάμε μέσα από δασωμένες ρεματιές.
Σ’ όλο μας τον δρομο θα βρίσκουμε νέους ανθρώπους, νέες σκέψεις,
νέα πράγματα για να αντιμετωπίσουμε,
Να τ΄ ακούσουμε, να τα γευτούμε, να τα μυρίσουμε και να τ’ αγγίξουμε!
Αυτός είναι ο δρόμος που διαλέξαμε...
Αυτός θα ειναι η ευτυχία μας, η ζωή μας ...

Ολ’ αυτά τα γράφω σηκώνοντας την σημαία της Ειρήνης,
προσφέροντας ένα κατακόκκινο τριαντάφυλλο σε όσους στεναχώρησα
και ζήτω δημόσια ανακωχή με την Ελπίδα ότι όλα θα γίνουν
και πάλι καλά για όλους μας.
1826]

Special to: Mavrobasilis, Χάινριχ_φον_Κλάιστ, Astarty κ.α

 

No preocupe chaveta-alfiler está en la mano. Aceptado

 

Αυτο το γραφω απλα για να δω αν γινεται εδω να γραψουμε ολοι με τεραστια γραμματα , ακομη και εμεις οι unrespected