Αγαπημένοι "ήρωες/ηρωίδες"

Ποιός/ά είναι ο αγαπημένος/η σας ήρωας/ίδα και (προαιρετικά) γιατί; (Από βιβλία, ταινίες κτλ).

Υπάρχει κάποιος/α με τον/την οποίο/α ταυτίζεστε κατά κάποιο τρόπο και γιατί;

 

Απάντηση: Αγαπημένοι "ήρωες/ηρωίδες"

Δεν ξέρω κατα πόσο θα μπορώ να τον αναφέρω ως ήρωα,αλλά στην παιδικά μου χρόνια θαύμαζα τον Ερμή(και λοχι τον hermi )..

 

Jason Bourne μακράν και με διαφορά. Άπειρη γοητεία, δυναμισμός κτλ σε συνδιασμό με το ευάλωτο εσωτερικό, ευαισθησία κτλ... (και o Matt Damon τέλειος στην ερμηνεία του... αχχχχχ...)
Δεύτερος ο Angel (απ' το spin off της σειράς Buffy the vampire slayer).

Όσον αφορά ταύτιση... χμμμ... δεν μου έρχεται κάτι τώρα, οπότε ίσως επανέλθω.

 

No More Heroes

"Whatever happened to Leon Trotsky?
He got an ice pick
That made his ears burn

Whatever happened to dear old Lenin?
The great Elmyra, and Sancho Panza?
Whatever happened to the heroes?
Whatever happened to the heroes?

Whatever happened to all the heroes?
All the Shakespearoes?
They watched their Rome burn
Whatever happened to the heroes?
Whatever happened to the heroes?

No more heroes any more
No more heroes any more

Whatever happened to all the heroes?
All the Shakespearoes?
They watched their Rome burn
Whatever happened to the heroes?
Whatever happened to the heroes?

No more heroes any more
No more heroes any more "

 

οι ηρωες τις νιοτης μου....Santokan-kunda kinde-siting bull-winetou-james boond-marko polo-αυτος που καμακωσε την ασπρη φαλαινα-panzo villa-ακριτας διγενης-el sind-garibalti-maradona-.......και μερικοι αλλοι big time loosers.

 

Τζειμς Μποντ μακραν απο καθε αλλον .... (εκτος απο τον τελευταιο που μοιαζει με ανανα..)
Ο Μποντ εχει φινετσα , αριστοκρατικο στυλ , λεπτο και εξυπνο χιουμορ , αντιμετοπιζει τις προκλησεις με τζογαδορικιες πρακτικες αλλα ταυτοχρονα με απιστευτη σιγουρια για τις ικανοτητες του ...
Ο μαναχικος Μποντ δεν πλανευται απο ματια που κλαινε , ειναι γοητευτικος , εραστης , πιστος φιλος , και αριστος συνοδος στις κοσμικες εξοδους ..
Χειριζεται την τεχνολογια με την ευκολια του ανοιγματος ενος αναψυκτικου και με ανεση διαπρεπει σε καθε απιτηση που βρισκεται μεσα στον φυσικο του χωρου που ειναι ολοκληρος ο πλανητης αλλα και εξω απο αυτον (Μουνρεηκερ) ...
Ο ηρωας του Ιαν Φλεμινγκ ηταν η πηγη εμπνευσης σε ολη την ζωη μου ...

 

Απάντηση: Αγαπημένοι "ήρωες/ηρωίδες"

Να θαυμαζω οχι..να ταυτιζομαι ναι..με τη ζωη της Lydia Lansh,λογω του χωρις ορια βιου της

 

ZORRO!!!!!!!!

 

Στην αρχή ήταν ο Ρότσεστερ (Τζεην Έυρ), δεν ήξερα γιατί μου καλοάρεσε, εκ των υστέρων κρίνω πως μου ήταν πολύ ελκυστικό το γεγονός ότι ήξερε να φροντίζει μια γυναίκα, παραμένοντας συγχρόνως πιστός στη γενικότερη ιδιορρυθμία του. Εν πάσει περιπτώσει την τακτοποίησε την Τζενούλα, εντάξει την ταλαιπώρησε κάπως και συνέχισε να την ταλαιπωρεί εις το διηνεκές, αλλά άξιζε τον κόπο.

Δε μου άρεσε διόλου ο Χήθκλιφ (Ανεμοδαρμένα Ύψη) πρώτον επειδή ήταν πολύ ζημιάρης και καυγατζής και κακάσχημος, δεύτερον επειδή ήταν πέρα ως πέρα κομπλεξικός αλλά κυρίως, επειδή πήρε στο λαιμό του την Κάθριν και αν θυμάμαι καλά και άλλες. Επίσης, δε χώνευα τον ΜεγαΛέξανδρο, τότε δεν ήξερα γιατί, τώρα δε λέω, ενώ μου άρεσε ιδιαίτερα πολύ ο μπαμπάς του ΜεγαΛέξανδρου.

Στα δεκάξι μου, παραλίγο να ερωτευτώ τον Γιούγκερμαν (Γιούγκερμαν), απίστευτα πολυδιάστατη αντρική προσωπικότητα, ας ήταν ή μάλλον επειδή ήταν μόνον επινοημένη. Ήταν και εκείνο το σκίτσο στο εξώφυλλο του βιβλίου που βοηθούσε, το ζωγραφιστό ματόφρυδο του Γιούγκερμαν, κατά την άποψή μου, έμοιαζε πολύ με το ματόφρυδο του τότε ανυπέρβλητου έρωτά μου, πραγματικού όχι χάρτινου.

Μεγαλύτερη λίγο, με είχε ξετρελάνει ο Άρθουρ Καίσλερ, όταν βιογραφούσε τον εαυτό του, στο "Ξένοι στην Πλατεία", τον διάβαζα και μ έπιαναν ερωτικά ρίγη, ήταν εκείνη η απίστευτη εταστικότητά του, όσον αφορούσε τις γυναίκες. Αργότερα πολύ, η Ντε Μπωβουάρ τον έβγαλε στη φόρα για σαδιστή...

Λαχτάρησα να μπορούσαν να βγουν από την οθόνη και να βρεθούν μαζί μου:

ο Τζάκ Νίκολσον, ως Ευγένιος Ο'Νηλ, στο "Δέκα μέρες που συγκλόνισαν τον κόσμο",
ο Τζακ Νίκολσον, στις Μάγισσες του Ηστγουικ, ιδίως στη σκηνή που καταφθάνει μες τη νύχτα,
ο Ρίτσαρντ Χάρις, στο "Η αίσθηση της Σμίλα στο Χιόνι" και
ο Μίκυ Ρουρκ, ο μόνος ηθοποιός που μ έχει κάνει να χύσω μες το σινεμά χωρίς ν αγγίξω απολύτως τίποτα, στο "Καμμία προσευχή για τους μελλοθάνατους".

Από γυναίκες, το δεύτερο φαντασιακό πρότυπό μου ήταν η Άλισον Μπ. Τόκλας, από το ομόνυμο βιβλίο της Γερτρούδη Σταιν, είχα διαβάσει αποσπάσματά του κι έφαγα τον κόσμο να το βρω, ενώ το τρίτο φαντασιακό πρότυπό μου ήταν η Φαννύ Αρντάν, ταυτιζόμουν μαζί της σε πολλούς ρόλους εκτός από έναν μουλωχτής τρελιάρας που τελικά σκότωσε τον Ντεπαρντιέ (στο έργο), μου άρεσε ο αέρας της, η κομψότητά της, η παιδικότητα και το τρυφερό της, παιχνιδιάρικο χαμόγελο.

 

Απάντηση: Αγαπημένοι "ήρωες/ηρωίδες"

Μπρους Λη, Σταλλονε (σε ολα τα εργα του Ραμπο και Ροκυ), Τσακ Νορις, Πηρς Μπροσναν..πιο μικρος ο Λουκυ Λουκ, και το Παιδι-Φάντασμα..

 

Απάντηση: Αγαπημένοι "ήρωες/ηρωίδες"

Χάλκμπερυ Φιν.

 

Batman, γιατί στέκεται στην ταράτσα του κτηρίου και επιβλέπει την πόλη με τη μπέρτα του να ανεμίζει, και μου θυμίζει τη μάνα μου όταν έμενα σε ένα διαμέρισμα απέναντί της, και περίμενε στο μπαλκόνι μέσα στη νύχτα για να δει τί ώρα θα γυρίσω.