Απόκρυψη ανακοίνωσης

Καλώς ήρθατε στην Ελληνική BDSM Κοινότητα.
Βλέπετε το site μας σαν επισκέπτης και δεν έχετε πρόσβαση σε όλες τις υπηρεσίες που είναι διαθέσιμες για τα μέλη μας!

Η εγγραφή σας στην Online Κοινότητά μας θα σας επιτρέψει να δημοσιεύσετε νέα μηνύματα στο forum, να στείλετε προσωπικά μηνύματα σε άλλους χρήστες, να δημιουργήσετε το προσωπικό σας profile και photo albums και πολλά άλλα.

Η εγγραφή σας είναι γρήγορη, εύκολη και δωρεάν.
Γίνετε μέλος στην Online Κοινότητα.


Αν συναντήσετε οποιοδήποτε πρόβλημα κατά την εγγραφή σας, παρακαλώ επικοινωνήστε μαζί μας.

Αθηναϊκή Αποκριά: τώρα και άλλοτε...

Συζήτηση στο φόρουμ 'Off Topic Discussion' που ξεκίνησε από το μέλος Τhe Enchanter, στις 23 Φεβρουαρίου 2006.

  1. Τhe Enchanter

    Τhe Enchanter Regular Member

    Τσικνοπέμπη σήμερα και ξεκινούν οι αποκριάτικες εκδηλώσεις του Δήμου Αθηναίων με τον γενικό τίτλο «Αθηναϊκή Αποκριά 2006». Οι θεατρική ομάδα «Μαγικές Σβούρες» με αποκριάτικες φορεσιές, κουδούνια, κρουστά και ακορντεόν θα ξεκινήσουν από την οδό Ερμού για να καταλήξουν στην Πλατεία Κοτζιά, ακολουθώντας τη διαδρομή Καπνικαρέα , Μοναστηράκι , Αθηνάς , και Αιόλου, χορεύοντας και τραγουδώντας και έχοντας στην παρέα τους πέντε γαϊτανάκια και ένα αποκριάτικο γαϊδουράκι. Και μετά ηθοποιοί θα στήσουνε χορό στην πλατεία Κοτζιά, …. ηθοποιοί θα ανέβουν σε ανοιχτό αμάξι-αντίκα, … καλλιτέχνες θα στήσουν εξέδρα απέναντι από την Αγορά, στην οδό Αθηνάς, όπου πάλι καλλιτέχνες θα τραγουδήσουν. Με το αζημείωτο φυσικά. Στο Μοσχάτο τα ίδια, στου Ρέντη τα ίδια, στον Πειραιά τα ίδια. Ολα προϊόντα του ίδιου σκηνοθέτη, του ίδιου τηλεοπτικού ..φαρισαϊσμού. Και ο κόσμος, όπως πάντα θεατής, αμέτοχος…απών!.

    Κάποτε δεν ήταν έτσι. Η παλιά αθηναϊκή αποκριά με τον αράπη, τις κολομπίνες, τον καμηλιέρη τον Βαγγελάρα, τις μυρωδιές από τα κανταϊφια και τα γαλακτομπούρεκα, τις μάσκες και τα ντόμινο που «διετίθεντο στα κουρεία πασπαλισμένα από κομφετί και σερμπαντίνες..», με υπαίθρια λαϊκά θεάματα στις πλατείες και στους δρόμους… όχι συντονισμένα με την ώρα των ειδήσεων των οχτώμισυ...
    Κι επειδή δεν την έχουμε ζήσει…ρίξτε μια ματιά:
    Τότε ο αέρας της πρωτεύουσης δεν είχε μολυνθεί από τις αναθυμιάσεις της βενζίνης, αλλά μοσκοβολούσε από τις γαζίες. Γαλήνιοι οι δρόμοι της τότε, σούστες, τετράτροχα κάρρα, κομψά λαντώ, στίλβουσες Βικτώριες και μόνιππα καλλίγραμμα, αυλάκωναν απαλά και ήρεμα τους λιγοστούς δρόμους της Αθήνας και της έδιναν ένα ανέμελο τόνο γραφικότητας. Τα φανάρια, επίσης, του γκαζιού με το διακριτικό ασημένο φως που σκορπούσαν, αποτελούσαν μια ακόμη χαριτωμένη πινελιά ρομαντισμού..
    Εκτός από το άρωμα της γαζίας και των ντελικάτων αττικών μενεξέδων, διάχυτη ήταν και η μυρωδιά του ανθόνερου και των άλλων μπαχαρικών, με τα οποία εκαρύκευαν τα γλυκά τους, τότε, οι νοικοκυρές για τις αλησμόνητες χορευτικές βεγγέρες τους.

    Σηκωθείτε εις το πόδι, και ανοίγει το Τριώδι!

    Συναγερμός στοους φούρνους. Αφράτα δουλικά πηγαινόφερναν σ’αυτους τα μπακιρένια ταψιά και απλόχωρες λαμαρίνες με ραβανί, μπακλαβάδες, κανταϊφια, πολίτικους σπειρωτούς χαλβάδες, κοτόπιτες, κρεατόπιτες, τυρόπιτες, που τις αναπολώ τώρα και κρεπάρω...

    Υπάρχει μεγαλύτερη κάβλα από το να βλέπεις το αφράτο δουλικό σου, ανασκουμπωμένο, με την ποδιά στη μέση να φτιάχνει μπακλαβά ή καζάν ντιπί για πάρτυ σου (φαλλοκράτες συνφορουμίστες ενωθείτε..); Δεν ήταν απαραίτητοι οι κόμποι του bdsm bondage τότε…

    Και στους κεντρικούς, όσο και τους συνοικιακούς δρόμους έκαναν την εμφάνισή τους η περιώνυμη γκαμήλα, ο αράπης, τα ρόπαλα και το κομψό γαϊτανάκι, που στις άκρες των μετάξινων κορδελλών του εστροβιλίζονταν κεφάτες μπαλαρίνες, πιερότοι και κολομπίνες..
    Κι ο κόσμος παντού, γιατί η Αθήνα ήταν απλά μια γειτονιά. Ολοι γνωρίζανε το γείτονά τους, τον ήρωα των υπαίθριων θεαμάτων, τον γεροκαμηλιέρη Βαγγελάρα, που τον απαθανάτισε σε στίχους με ποίηση και ανθρωπιά, ο Τίμος ο Μωραϊτίνης :

    Κι ο βαγγελάρας πέθανε.
    Κι οι φίλοι του τον κλάψανε,
    Μ’αληνινό του δάκρυ
    Μουτζούρη τον επήγανε,
    Μουτζούρη τον εθάψανε
    Κι εγράψανε στην άκρη
    Εδω κοιμάται ήσυχος ένας μεγάλος φουκαράς
    Που η δουλειά του ήτανε να είναι μασκαράς
    Μια φορά το χρόνο..
    Μόνο..!
     
  2. gaby

    gaby Guest

    Πολύ ωραίο κείμενο Κύριε Peters35  

    Πάντως, αν και η παλιά Αθήνα έχει χαθεί, έχω μία αίσθηση ότι έχει ανοίξει το τριώδιο, δεν είναι έτσι;
     
  3. Maley

    Maley Contributor

    Τωρα δεν υπαρχει τιποτα...οι άνθρωποι δεν "ζουν" τίποτα..απλα περιφερονται και μαιμουδίζουν..
     
  4. llazouli

    llazouli Contributor

    Τωρα δεν υπαρχει τιποτα...οι άνθρωποι δεν "ζουν" τίποτα..απλα περιφερονται και μαιμουδίζουν..

    Mήπως γιατί ξεχάσαμε εκείνο το σκανταλιάρικο παιδάκι, που λίγο το ένοιαζε η ακριβή φορεσιά και αρκούσε το σκίρτημα μέσα του για να αφεθεί στη μαγεία του παιχνιδιού της ζωής;

    Αναρωτιέμαι πού χάνεται το παιχνίδι και ο παμπόνηρος πιτσιρίκος του οποίου, όπως λέει ο αγαπημένος μου Όσκαρ, μοναδικό ενδιαφέρον είναι η άθληση της ηδονής, μεταμορφώνεται σε εγωπαθή και στεγνό άνθρωπο, μόνιμα κουρασμένο και λυσσαλέα πολέμιο κάθε ξέφρενης γιορτής...