Αλληλεγγύη για τους βιασμούς γυναικών

Αδιαφορώντας εντελώς για τις προσωπικές επιθέσεις. τις ειρωνείες,τις γενικεύσεις θα προσπαθήσω να παραθέσω απόψεις. Εάν υπάρξει ειλικρινής διάθεση για διάλογο, θα χαρώ να απαντήσω, όταν βρω χρόνο. Ακολουθεί σχέδιο για συμμετοχή σε συνέδριο.


Ποιοι είναι υπεύθυνοι για τον βιασμό;
Ριζοσπαστικός φεμινισμός, πατριαρχία και η έννοια της συλλογικής ευθύνης

@@@/@@@@

Περίληψη
Το άρθρο εξετάζει τη ρητή δήλωση ότι «οι άντρες είναι υπεύθυνοι για τους βιασμούς», φωτίζοντας τις θεωρητικές εντάσεις μεταξύ ατομικής ευθύνης, πολιτικής ανάλυσης και φεμινιστικής ρητορικής. Αρχικά, αναλύεται η ηθική προβληματική μιας τέτοιας γενίκευσης. Στη συνέχεια, παρουσιάζεται η θέση της ριζοσπαστικής φεμινιστικής θεωρίας περί του βιασμού ως πολιτικού εργαλείου πατριαρχικού ελέγχου. Ακολουθεί συστηματική παρουσίαση των κριτικών προσεγγίσεων από διαθεματικές, queer και αποκαταστατικές φεμινιστικές θεωρίες. Το άρθρο καταλήγει σε προτεινόμενη αναδιατύπωση που διατηρεί την πολιτική οξύτητα αλλά αποφεύγει τη βιολογική καθολίκευση της ευθύνης.

Λέξεις-κλειδιά
βιασμός, πατριαρχία, φεμινιστική θεωρία, συλλογική ευθύνη, διαθεματικότητα, queer φεμινισμός, ριζοσπαστικός φεμινισμός, αποκαταστατική δικαιοσύνη

1. Εισαγωγή
Η δημόσια διατύπωση ότι «οι άντρες είναι υπεύθυνοι για τους βιασμούς» προκαλεί ισχυρές αντιδράσεις. Για πολλούς, συνιστά σεξιστική γενίκευση που αντιστρέφει τη λογική της ατομικής ηθικής ευθύνης. Για άλλους, αποτελεί ρηξικέλευθη πολιτική τοποθέτηση που κατονομάζει τη δομή της πατριαρχίας και τη σεξουαλική βία ως συστημικό φαινόμενο. Το άρθρο αυτό επιχειρεί να εντοπίσει τα θεωρητικά θεμέλια, τις συνέπειες και τις εναλλακτικές της φράσης αυτής, τοποθετώντας την μέσα σε ένα φάσμα φεμινιστικών προσεγγίσεων.

2. Η ηθική προβληματική της γενίκευσης
Από την οπτική της φιλελεύθερης ηθικής ή της ποινικής δικαιοσύνης, η απόδοση ευθύνης σε μια ολόκληρη κοινωνική ομάδα με βάση το φύλο συνιστά μορφή συλλογικής ενοχής (Young, 2003). Μπορεί να:

• παραβλέψει την ατομική ηθική διαφοροποίηση,
  
  
• αποξενώσει πιθανούς συμμάχους,
  
  
• αποσιωπήσει τη σύνθετη φύση της σεξουαλικής βίας, η οποία μπορεί να περιλαμβάνει θύτες και από άλλα φύλα ή ταυτότητες.

Η ρητορική της καθολικής ευθύνης, αν μείνει ασαφής, ενδέχεται να υποπέσει σε ουσιοκρατική αναγωγή: να ερμηνεύσει δηλαδή την πράξη (τον βιασμό) ως εγγενές χαρακτηριστικό ενός φύλου (του ανδρικού), γεγονός θεωρητικά και πολιτικά προβληματικό.

3. Η ριζοσπαστική φεμινιστική θεώρηση
Στον αντίποδα, η ριζοσπαστική φεμινιστική θεωρία του 20ού αιώνα θεώρησε τον βιασμό όχι ως μεμονωμένο έγκλημα, αλλά ως πολιτική πράξη. Σύμφωνα με την Brownmiller (1975):

«Ο βιασμός είναι μια συνειδητή διαδικασία με την οποία όλοι οι άντρες κρατούν όλες τις γυναίκες σε κατάσταση φόβου.»

Η θέση αυτή δεν στηρίζεται σε ατομική ενοχή, αλλά σε μια ανάλυση τάξης φύλου. Ο βιασμός, σύμφωνα με τις Dworkin (1981) και MacKinnon (1989), εντάσσεται στη «νομιμοποιημένη» ιεραρχία της ετεροκανονικότητας και του αντρικού ελέγχου. Δεν είναι ηθική παρεκτροπή, αλλά μηχανισμός πειθάρχησης.

Η ευθύνη των αντρών νοείται πολιτικά και δομικά, ως συμμετοχή ή ωφέλεια από ένα σύστημα όπου η απειλή της σεξουαλικής βίας ρυθμίζει τις ζωές των γυναικών.

4. Κριτικές φεμινιστικές επεξεργασίες
4.1 Διαθεματική προσέγγιση
Η Crenshaw (1991) εισάγει την έννοια της intersectionality, επισημαίνοντας ότι η βία κατά των γυναικών δεν μπορεί να νοηθεί χωρίς αναφορά σε φυλή, τάξη, εθνικότητα. Η καθολική κατηγορία «οι άντρες» συσκοτίζει τις ασύμμετρες σχέσεις εξουσίας εντός της ίδιας της πατριαρχίας.

Ο μαύρος φεμινιστικός λόγος (hooks, 1981) αναδεικνύει επίσης τον ιστορικό ρατσισμό που συνόδευσε τις κατηγορίες για βιασμούς, ιδιαίτερα στις ΗΠΑ, με αποκορύφωμα τις ψευδείς κατηγορίες κατά μαύρων αντρών από λευκές γυναίκες.

4.2 Queer και μεταδομιστική θεωρία
Η Butler (1990) αποδομεί το σταθερό διπολικό φύλο, υπενθυμίζοντας ότι η εξουσία δεν ταυτίζεται με την αρρενωπότητα, ούτε η βία περιορίζεται σε ετεροφυλοφιλικά συμφραζόμενα. Η queer θεωρία δείχνει ότι οι σχέσεις εξουσίας και επιθυμίας είναι πολυδιάστατες, και απαιτούν περισσότερο λεπτοφυή θεωρητικά εργαλεία.

4.3 Αποκαταστατική και αντιποινική φεμινιστική θεώρηση
Η Kaba (2021) και το κίνημα υπέρ της αποκαταστατικής δικαιοσύνης κριτικάρουν την προσκόλληση του φεμινιστικού λόγου στο ποινικό σύστημα. Η φυλακή, τονίζουν, δεν θεραπεύει ούτε αποκαθιστά — συχνά, αναπαράγει την κοινωνική αδικία. Προτείνουν κοινοτικά μοντέλα λογοδοσίας, φροντίδας και πρόληψης, που υπερβαίνουν την ποινικοκεντρική λογική.

5. Προτεινόμενη διατύπωση και θεωρητική σύνθεση
Μια εναλλακτική φράση που διατηρεί την πολιτική αιχμή χωρίς να υποπίπτει σε βιολογικό συλλογισμό μπορεί να είναι:

«Η σεξουαλική βία αποτελεί έκφραση της πατριαρχικής εξουσίας και ασκείται, ιστορικά και κυρίαρχα, από άνδρες προς γυναίκες και ευάλωτα σώματα. Οι άντρες ως κοινωνική τάξη οφείλουν να αναγνωρίσουν τον ρόλο τους στη διατήρηση αυτής της κουλτούρας και να εργαστούν για την αποδόμησή της.»

Η διατύπωση αυτή κατονομάζει τη δομή, χωρίς να καθολικεύει την ενοχή, και προτάσσει τη συλλογική ευθύνη ως δυνατότητα πολιτικής μεταμόρφωσης.

6. Συμπέρασμα
Η θέση ότι «οι άντρες είναι υπεύθυνοι για τους βιασμούς» μπορεί να λειτουργήσει ως συστημική καταγγελία, αλλά χρειάζεται θεωρητική ακρίβεια ώστε να αποφευχθεί η ηθική πλάνη της ουσιοκρατίας. Η έννοια της ευθύνης στον φεμινισμό δεν μπορεί να αποκοπεί από τα πλέγματα εξουσίας, ιστορίας και ταυτότητας. Μια φεμινιστική στρατηγική που είναι ταυτόχρονα ριζοσπαστική, διαθεματική και επανορθωτική μπορεί να προσεγγίσει το φαινόμενο της βίας χωρίς τιμωρητισμό, χωρίς αποσιώπηση και χωρίς εκδίκηση.

Βιβλιογραφία

• Brownmiller, S. (1975). Against Our Will: Men, Women and Rape. New York: Simon & Schuster.
• Butler, J. (1990). Gender Trouble: Feminism and the Subversion of Identity. New York: Routledge.
  
• Crenshaw, K. (1991). Mapping the Margins: Intersectionality, Identity Politics, and Violence against Women of Color. Stanford Law Review, 43(6), 1241–1299.
  
• Dworkin, A. (1981). Pornography: Men Possessing Women. New York: Putnam.
  
• hooks, bell. (1981). Ain’t I a Woman: Black Women and Feminism. Boston: South End Press.
  
• Kaba, M. (2021). We Do This 'Til We Free Us: Abolitionist Organizing and Transforming Justice. Haymarket Books.
  
• MacKinnon, C. (1989). Toward a Feminist Theory of the State. Harvard University Press.
• Young, I. M. (2003). From Guilt to Solidarity: Sweatshops and Political Responsibility. Dissent, 50(2), 39–44.

 

Όταν θεωρείς ότι η Κυριαρχία ορίζεται από τη χρήση του ουροποιητικού σου συστήματος τότε δυστυχώς για Ε/εμάς...

Και δυστυχώς για Ε/εμάς επειδή ταλαιπωρούμαστε καλοκαιριάτικα συζητώντας με αρλούμπες.

Διαβάστε το μέχρι να το χωνέψετε

Χωρίς αυτή την παραδοχή σοβαρή συζήτηση δεν μπορεί να γίνει.

Το να συζητάμε τα αυτονόητα με έναν σεξιστικό οχετό, που βλέπει την Κυριαρχία μέσα από έμφυλο πρίσμα, πέρα από το ότι είναι κουραστικό προσβάλλει...

Iagos

... by Iagos posted 31 March 2024 at 09:08

 

Τώρα γίνεστε κακιά!!

 

Συγνώμη...

 

Όταν βγάζεις μόνος συμπεράσματα , τότε δυστυχώς για εμάς που αντί να συνεχίσουμε τις διακοπές κι την εθελοντική φροντίδα των θαλάσσιων χελωνών, προσπαθούμε σε διάλογο (μπας και...) με τοποθέτηση την λογική κι με επιχειρήματα.

 

Φυσικά και το αποδέχομαι. Μα τι συζητάμε τώρα;

 

Α

Απλά το αναφέρει. Άσχετο με το θέμα της συζήτησης.

 

Αγαπητέ Χρήστο επειδή έχω λίγο διαθέσιμο χρόνο προσπαθώ, μάλλον μάταια, να συζητήσω...

Ξέρετε η θεωρία της "συλλογικής ευθύνης" είναι το ίδιο απάνθρωπη με την θεωρία της "συλλογικής ανευθυνότητας".

 

Συμφωνώ απόλυτα.

 

Αφού το αποδέχεστε

τότε ενημερώστε και τον τουρίστα-σεξιστή που Μ/μας προέκυψε εδώ μήπως και γίνει κάτι και καταλάβει ο άνθρωπος και γιατί είναι τουρίστας και γιατί είναι σεξιστής.

Σας έγραψα και παραπάνω ότι αν

και διαβάσετε τις

του νήματος θα διαπιστώσετε ότι η συζήτηση έως τώρα δεν εστιάζει ΠΟΥΘΕΝΑ στη

.

Αλλά πράγματα Ε/έχουμε συζητήσει εδώ.

Τώρα αν θέλετε να συζητήσουμε αυτό που φαντασιώνεστε ότι συζητούμε εδώ δικό σας θέμα.

Όμως με το να επιμένετε ότι η συζήτηση στο νήμα έως τώρα περιστρέφεται γύρω από

σας εκθέτει.

Σας εξήγησα ως νημστοθέτης το σκεπτικό Μου, σας διευκρινίζω για μια φορά ακόμα ότι εδώ Ε/είμαστε για να εκφράσουμε την αλληλεγγύη Μ/μας για τους βιασμούς των γυναικών.

Ούτε συλλογικές ευθύνες, ούτε ό,τι άλλο φαντασιώνεστε έχει υποστηριχθεί σε αυτό το νήμα.

Είναι ξεκάθαρο ή να το φτιάξω εικονίτσες;

Iagos

... by Iagos posted 2 April 2024 at 09:58

 

Τα γραφόμενά σας και η υποστήριξή σας στις παραπάνω τοποθετήσεις, είναι εδώ μέσα. Τι στριφογυρίζετε τώρα κλαψουρίζοντας ότι βγαίνουν αυθαίρετα συμπεράσματα για σας;

 

Αυτά κατανοήσατε εσείς. Δεν ευθύνομαι εγώ για το τι εσείς κατανοείτε. Ειδικά όταν ξεκάθαρα σας λέω πως άλλη είναι η θέση μου.