Αξίζει να εμπιστευόμαστε ανθρώπους ;

I'll go with Maley here... και θα επαυξήσω...

ΟΧΙ


... αλλά θα διευκρινίσω και ταυτόχρονα:

Μέσα στο ορυχείο η πλειοψηφία είναι το κάρβουνο. Τα διαμάντια είναι ελάχιστα. Πολλές φορές πέφτει στα χέρια μας ένα κάρβουνο που στην αρχή μοιάζει με διαμάντι αλλά όταν το καθαρίσουμε διαπιστώνουμε ότι είναι κάρβουνο όπως και η πλειοψηφία. Το πετάμε λοιπόν, μαζί με τα δάκρυα χαράς απ' όταν το βρήκαμε και νομίσαμε ότι είναι διαμάντι καθώς και μαζί με τα δάκρυα λύπης όταν διαπιστώσαμε ότι δεν είναι. Πιο κάτω θα βρούμε κι άλλο "διαμάντι" που τελικά θα διαπιστωθεί ότι είναι ένα μαύρο, αδύναμο κάρβουνο. Θα περάσουμε πάλι τα ίδια αλλά θα ξαναπροχωρήσουμε. Και ξαφνικά, ω! χαρά και δικαίωση, στο βάθος θα δούμε τη λάμψη του διαμαντιού. Του διαμαντιού που δεν πετάγεται μπροστά μας φωνάζοντας "είμαι διαμάντι, είμαι διαμάντι, κράτα με!", αλλά του διαμαντιού που κάθεται στη γωνίτσα και περιμένει υπομονετικά αυτούς που αξίζει να το βρούνε, σκονισμένο και μαυρισμένο απ' τα κάρβουνα γύρω του, τόσο που στην αρχή δεν μοιάζει ότι είναι διαμάντι. Και θα το πάρουμε στα χέρια μας, θα το χαϊδέψουμε, θα το σκουπίσουμε, θα το κρατήσουμε κοντά στο στήθος μας για να ζεστάνει η λάμψη του την καρδιά μας και θα το αφήσουμε ξανά κάτω για να το βρούνε κι άλλοι. Αυτό που ήταν να μας δώσει, μας το έδωσε ήδη. Το άγγιγμα της λάμψης του στο στήθος μας ήταν τόσο δυνατό άλλωστε που άφησε το όμορφο σημάδι του στην καρδιά μας έτσι ώστε να το έχουμε συνέχεια μαζί μας. Θα συνεχίσουμε το περπάτημα και πιο κάτω θα βρούμε κι άλλα κάρβουνα, αλλά κι άλλα διαμάντια. Είναι η ομορφιά του διαμαντιού που μας δίνει την ελπίδα, το κουράγιο, τη θέληση και τη δύναμη να συνεχίζουμε το ψάξιμο και να μην κάνουμε μεταβολή για να βγούμε απ' το ορυχείο. Και είναι η ασχήμια των καρβουνων που μας κάνει να εκτιμάμε την ομορφιά και την αξία των διαμαντιών και να θέλουμε να συνεχίζουμε να τα ψάχνουμε κι ας βρίσκουμε χίλια κάρβουνα πριν βρούμε το διαμάντι.

Όχι λοιπόν, καλό θα ήταν να μην εμπιστευόμαστε τους ανθρώπους. Αλλά επίσης καλό θα ήταν να έχουμε ένα "open mind" όταν μας προσεγγίζει κάποιος ή όταν προσεγγίζουμε εμείς κάποιον, μέχρι να διαπιστωθεί πέραν πάσις αμφιβολίας αν είναι διαμάντι ή κάρβουνο.

Trust thyself and thy instict. They're the only ones that will never betray you in any way.

 

Απάντηση: Re: Αξίζει να εμπιστευόμαστε ανθρώπους ;

με μια λεξη!απολυτα ΣΩΣΤΗ! 

 

Oι άλλοι είναι ο καθρέφτης μας. Τους βλέπουμε, όχι όπως πραγματικά είναι, αλλά οπως θελουμε εμεις να είναι, παντα υπο το πρίσμα της προσωπικής μας ματιάς και βέβαια ανάλογα με το βαθμό της σχέσης. Ε! τώρα,σιγά κι αν μας απογοητεύσει ο μανάβης μας δε χαλασε κι ο κόσμος, αλλάζουμε μανάβη, δεν χάνουμε τη συνολική μας εμπιστοσύνη στους μανάβηδες επειδή "ετυχε" ο συγκεκριμένος να μας πασάρει μπαγιάτικα ζαρζαβατικά. Σ' ολους μας θα τύχει και μας έχει τύχει , καποιοι ανθρωποι να μας απογοητεύσουν. Άλλο αυτό. Κρατάμε το μάθημα-πάθημα και προχωράμε παρακάτω. Αν όμως ξεκινάμε με την προυπόθεση πως δε μπορεί, από κάπου θα μου τη φέρει, ας κρατήσω άμυνες γιατι θα μου χρειαστούν, είναι σαν από μόνοι μας να δυναμιτίζουμε την όποια σχέση είτε αυτή ειναι επαγγελματική, φιλική, κοινωνική ή ερωτική. Λειτουργούμε ως καταστολείς πριν καν τελεστεί το "εγκλημα". Ας τελεστεί πρώτα και το κοπανάμε μετά. Και ξέρετε κάτι άλλο; Αν δε δώσουμε εμπιστοσύνη γιατι έχουμε την απαίτηση να πάρουμε; Ε ας απογοητευτουμε και καποιες φορές. Το κέρδος με όλες τις άλλες που θα μας γλυκάνουν, είναι τεράστιο.  



ΥΓ. Ολοι μας στην τελική κάνουμε μικρές (ή μεγαλύτερες) ατιμίες...

 

.... Δαναη ......... χιουμορ κανω ....... και ουσιαστικα διασκεδαζω ενα σχολιο γενικευμενο και αδικο .... (εν παση περιπτωση ελπιζω να βρεις ικανοποιητικη την διωρθωση που εκανα)
αν και η Demoness εχει σωστη αποψη , θα ηθελα να διαφοροποιηθω σε ενα μικρο σημειο : πολλες φορες (99,9%) τα ματακια μας βλεπουν αυτο που θελουν να δουν , αψηφωντας την πραγματικοτητα και τις συμβουλες τριτων (φιλων και οικιων) ..... στην περιπτωση αυτη δεν φταιει το καρβουνο που δεν εγινε διαμαντι μετα το φιλι μας ... ενας λεβητας θα ηταν τρισευτιχισμενος με το καρβουνο αυτο .... αν εμεις ζηταμε διαμντι για να ευτυχισουμε δεν μας φταιει (παντα) το καρβουνο .....

 

Each to his own, από αυτή την άποψη τότε isnogood  

Αλλά ναι, σαφώς, beauty is in the eye of the beholder, χωρίς όμως αυτό να καθιστά ανύπαρκτη ή ασήμαντη ή λιγότερο επιθυμιτή την πραγματική (αντικειμενικά) ομορφιά.

 

Each to his own, από αυτή την άποψη τότε isnogood ....
οριστε Δαναη για να μαθαινεις .... ΑΥΤΟΣ ειναι υπαινιγμος !!! ...   και οφειλω να παραδεχτω , ακρως πετυχημενος ..  

 

Απάντηση: Αξίζει να εμπιστευόμαστε ανθρώπους ;

..το οτι δεν εμπιστευομαι,δεν σημαινει οτι ειμαι καχυποπτος, αρνητικός,φυλαω "πισινη", "μπροστινη" και οτι αλλο ειθισται να λεγεται..ισα-ισα,ειμαι το αντιθετο..αλλα στη ζωη μου εκεινο που εμαθα ειναι να εμπιστευομαι αυτους που μονο δεν γνωρισα..αυτους τους εμπιστευομαι,οντως..

 

Απάντηση: Αξίζει να εμπιστευόμαστε ανθρώπους ;

 οταν καταλαβεις πως καποιος δεν αξιζε την εμπιστοσυνη σου,ειναι πολυ αργα πια. 

 

Εμπιστευομαι τους φιλους μου, αλλα ποτε τους συγγενεις μου!!!!

 

Απάντηση: Αξίζει να εμπιστευόμαστε ανθρώπους ;

καλα οι συγγενεις ειναι μια αλλη αμαρτωλη ιστορια..απο που να αρχισω..

 

Απάντηση: Αξίζει να εμπιστευόμαστε ανθρώπους ;

Όχι  

 

Φιλους διαλεγεις,συγγενεις οχι.Το κακο ειναι οταν δεν σε εμπιστευονται να σε διαλεξουν κι αυτοι