Ας τη βαρκα

Απλώς ήθελα να σας κοινοποιήσω ένα ποίημα του Κώστα Χατζόπουλου

Ας Τη Βάρκα...

Ασ' τη βάρκα στο κύμα όπου θέλει να τρέχει,
ας ορίζει τ' αγέρι, τιμόνι-πανί,
τα φτερά άπλωσε πλέρια, άκρη ο κόσμος δεν έχει,
είναι πι' όμορφοι οι άγνωστοι πάντα γιαλοί,
η ζωή μια δροσιά είναι, ένα κύμα, ας το φέρει
όπου θέλει τ' αγέρι, όπου ξέρει τ' αγέρι.

Ας αλλάζουν λιβάδια με βράχους και δάση,
γύρω ας φεύγουν πού πύργοι, πού καλύβας καπνός,
είτ' ειδύλλιο γελούμενο απλώνετ' η πλάση,
είτ' αντάρτες και μπόρες σου κρεμά ο ουρανός,
μη θαρρείς το πανί σου μπορείς να βαστάξεις,
όπου θέλει το κύμα μαζί του θ' αράξεις.

Τι γυρεύεις, τι θέλεις μη κι εσύ το γνωρίζεις;
Έχεις πιάσει ποτέ σου το τι κυνηγάς;
Μη 'που σπέρνεις καλό το κακό δε θερίζεις;
Δε σκοντάβεις σε ρώτημα σ' ότι ρωτάς;
Ότι σ' έχει μαγέψει κι ότι σου 'χει γελάσει,
το 'χεις μόνος κερδίσει, μοναχός ετοιμάσει;

'Ασε τότε το κύμα όπου θέλει να σπάζει,
ασ' τις ζάλες να σέρνουν τυφλά τη καρδιά
κι αν τριγύρω βογγά κι αν ψηλά συννεφιάζει,
κάπου ο ήλιος σε κάποιο γιαλό θα γελά
κι αν πικρό τη ψυχή σου το δάκρυ τη ραίνει
πάντα κάπου κρυφή, μια χαρά τη προσμένει

 

Τέλειο

 

Aν μου επιτρέπεται η παρέμβαση,

ένας ύμνος της αναρχίας, Η μπαλάντα των πειρατών:

Από πιοτά ξεφρενιασμένοι λουσμένοι από τις αστραπές
Και από δαιμόνους φιλημένοι στων καραβιών τις κορυφές
Σαν σκελετοί ηλιοδαρμένοι αρρώστεια μπόχα πυρετοί
Μα τραγουδάνε πεινασμένοι όσοι απόμειναν ορθοί

Άνεμοι πάρτε μας μακριά σε ορίζοντες αστραφτερούς
Πνίχτε και κάφτε τους θεούς
μας φτάνει εμάς η θάλασσα

Κάμπος βαθύς και γη σπαρμένη λιμάνια πόρνες καπηλειά
Κάθε στεριά τους είναι ξένη γι’ αυτούς η θάλασσα στεριά
Πατρίδα τους και περιβόλι το ανεμόδαρτο σκαρί
Όπου δεν έχει αραξοβόλι ούτε σημαία στην κορφή

Μα ένα βράδυ του Απρίλη τ’ άστρα θα τους απαρνηθούν
Μήνυμα η θάλασσα έχει στείλει οι πειρατές να αφανιστούν
Ο ουρανός ο σύντροφός τους σκέπασε κάθε ξαστεριά
Και ο γαρμπής ο αδερφός τους τους πνίγει σε βαθιά νερά

Όρθια κύματα τινάζουν στα επουράνια το σκαρί
Στης αστραπής το φως κοιτάζουν το χάος που τους καρτερεί
Άνεμοι παίρνουν το τιμόνι κι ενώ στην κόλαση βουτούν
Οι πειρατές μαύροι δαιμόνοι ακούγονται που τραγουδούν

Άνεμοι πάρτε μας μακριά σε ορίζοντες αστραφτερούς
Πνίχτε και κάφτε τους θεούς
…θεός για μας η θάλασσα


Κι επειδή δε βρήκα την εκτέλεση που ήθελα, η Τζέννυ των Πειρατών από την Hildegard Knef:


και ο θρυλικός 'Κακράπης' του Τζέγκα, ο ύμνος της Θάλασσας, από το μεγαλύτερο εν ζωή βιολάτωρα:

 

Απάντηση: Ας τη βαρκα

....
;feature=related

 

Απάντηση: Ας τη βαρκα

Θα έσβηνα μερικές αράδες από το ποίημα του Χατζόπουλου, αλλά όχι αυτή.  

 

Απάντηση: Ας τη βαρκα

Ομορφο και ρομαντικο. Μου θυμιζει κατι απο Βουγιουκλακη.
"μεσ'αυτη τη βαρκα ειμαι μοναχηηηηη
κι εχω συντροφια μου κατασπρο πουλιιιιι.....κλπ κλπ"

Ακομα και μια βαρκα θελει καπετανιο. Χωρις καπετανιο κανει μια απελπισμενη πορεια προς τα βραχια.

 

Απάντηση: Ας τη βαρκα

...

 

Απάντηση: Ας τη βαρκα

Δεν θέλει πάντα καπετάνιο....
​

 

Η τελική πορεία προς τα βράχια είναι το μόνο σίγουρο. Το θέμα είναι πώς γίνεται το ταξίδι, με στοχοπροσήλωση ή όπου φυσάει ο άνεμος...Χωρίς τα παραπάνω ερωτήματα, καλύτερα ο καπετάνιος ν' αφήσει τη βάρκα και να πάει να μαζέψει βρούβες.

[nomedia=""]YouTube - Broadcast Yourself.[/nomedia]

 

Απάντηση: Re: Ας τη βαρκα

Η βαρκούλα δε συνιστάται στους έχοντες συγκεκριμένο προορισμό. Αυτοί δεν έχουν παρά να πάρουν το πλοίο της γραμμής με καπεταναίους και πλήρωμα.

Το άνευ ή το μετά προσχηματικού και αδιάφορου προορισμού ταξίδι, Παρίσι, Τέξας, Βερολίνο, Brazil, Καζαμπλάνκα, Οκτάνα, Βλαδιβοστόκ, until the end of the world έχει ακαταμάχητη γοητεία. Αισιόδοξο, αδιάφορο αν θα καταλήξει σε βράχια ή αμμουδιά, στις εκβολές αγωγού λυμάτων, του Αχέροντα ή του Αμαζονίου. Ασε που μπορεί να πέσει στη ρότα του μεγάλου ανατολικού ή να έλθει πρόσωπο με πρόσωπο με τον έφιππο Περικλή Γιαννόπουλο στη δική του πορεία ή ποιός ξέρει τι άλλο.

Είμαι βέβαιος πως αντιλαμβάνεσαι το πνεύμα μου.

 

Re: Απάντηση: Re: Ας τη βαρκα