Αυτά που ποτέ δεν θα σου πω.

Συχνά μου έλεγες, "να τα λέει το στόμα, να τ' ακούει το αφτί", μιας και γνώριζες πως όλα αυτά που σου έλεγα ή σου έγραφα ήταν και στους δυο απ την αρχή γνωστά.
Ίσως επειδή βρεθήκαμε μια εποχή που είχαμε και οι δυο ανάγκη να παραμυθιαστούμε λίγο, να ζήσουμε τις επιθυμίες μας "εξ αποστάσεως",
βαφτίσαμε την επιθυμία πραγματικότητα, πήρε φωτιά απ΄το ποθούμενο το σκάιπ, έμαθα απ' έξω τα δρομολόγια ΟΣΕ και ΚΤΕΛ, συνδέθηκα όσο ποτέ άλλοτε με τον ήχο κλήσης του κινητού μου και "εικονογραφούσα" τις στιγμές που ήμασταν χώρια με φωτογραφικά στιγμιότυπα και λόγια.
Δεν ήθελα να σου πω, πως η σχέση μας είχε συγκεκριμένο χρόνο "ομιλίας", όπως τα λεπτά που μετρούσαν τις αμοιβαίες υποσχέσεις και τα θέλω μας. Όνειρα πλεγμένα μέσα σε μεταμεσονύκτιες βόλτες, ξημερώματα, αποχαιρετισμούς και συναισθηματικά "διόδια" για έναν έρωτα που κάποτε θα ερχόταν.
Όσο θυμάμαι την γλυκιά συνωμοσία με την οποία αγκαλιάσαμε μέχρι και την ανάγκη ανάμεσά μας, τόσο ευχαριστώ τις στιγμές που μου μάθαν να εκτιμώ την ειλικρίνεια, μ΄όποιο φορτίο κι αν έρθει.

 

Αυτά που ποτέ δεν θα σου πω....

Δεν είναι παρά μόνο λόγια... Αντε και στα είπα τι θα αλλάξει?
Η ουσία είναι αυτά που ποτέ δεν θα σου πω... Να στα δείξω.... Να μείνεις να τα αισθανθείς, να τα βιώσεις, να τα σωματοποιησεις γιατί αυτά που ποτέ δεν θα σου πω στα λέει το βλέμμα μου, στα λέει η σιωπή μου, στα λέει η κάθε ανάσα που παίρνω από σένα και μου δίνει ζωή!!! Ποια ζωή όμως αφήνει την ζωή της?
Εκείνη που φοβάται να νιώσει... όχι να ακούσει.... Γι αυτό αυτά που ποτέ δεν θα σου πω δεν θα στα πω.

Δεν έχει νόημα και εγώ είμαι ένας άνθρωπος που με τρέφει η ουσία....
Αν θες να μάθεις... Έλα να στα φυτρωσω στο μυαλό και στο κορμί σου!!!

Τα λόγια με έκαναν να χαθώ μα οι πράξεις είναι αυτές που με γύριζαν κάθε φορά πίσω...
Αυτά που ποτέ δεν θα σου πω στα είπε το τελευταίο βλέμμα που σου έριξα πριν φύγεις.... Τα διάβασες, τα άκουσες, λίγη σημασία έχει...
Είμαι εδώ μετά από καιρό με γύρισαν οι πράξεις μου από κει που με στείλανε τα λόγια σου!!!

 

Δεν θα το δεις ποτέ, ξέρω.
Αγαπηθήκαμε απεριόριστα, χωρίσαμε βίαια και καταπληγιασμένοι.
Χρόνια και χρόνια.
Δεν ξέρω αν είναι η λύπη σου που έμεινες χωρίς αγάπη παρά χωρίς εμένα.
Σ'αγαπώ πια τόσο που δεν σε έχω ανάγκη.
Σ'αγαπώ τόσο, που σε απαλλάσω από εμένα.
.

 

Είσαι χαζή.

 

Γιατί δεν μπορούμε να κάνουμε ότι κάνω με άλλες... Γιατί δεν απελευθερωνεσαι... Γιατί ...

 

Πω πω, είναι ήδη 20 χρόνια από όταν σε είδα πρώτη φορά. Εσυ στα 14, εγώ μόλις 21...
20 χρόνια σε χάρηκα, σε είδα να μεγαλώνεις, να με πηδάς, να με αγαπάς, να με λατρευεις, να με υπακούς, να με θεοποιείς και να με σκέφτεσαι σαν την υπέρτατη γυναίκα
20 χρόνια σε χαίρομαι, σε μεγαλώνω, σε πηδάω, σε αγαπάω, σε λατρεύω και σε υπακουω... σε εκτιμώ για αυτό που είσαι, για την επίδραση που έχω πάνω σου για τον άνθρωπο που έχω δει να γίνεσαι, ακόμα και αν δε σε θεοποίησα και δε σε είδα σαν τον υπέρτατο άντρα

20 χρόνια νιώθω τυχερή που ένιωσα τη μαγιά τη στιγμής (της ζωής) πριν 20 χρόνια, που πήρα το χέρι σου και περπάτησα μαζί σου αυτό το δρόμο και που ακόμα όποτε θελουμε και οι δυο τον περπατάμε

Σ’ ευχαριστώ
Είμαι παντα εδώ για σένα

 

η συνεννόηση κατανοεί τις δυό αλήθειες, δεν τις κάνει αχταρμά.  
 

 

"Ω συ,που πάντα μένεις μέσα στη καρδιά μου,ενώ η μορφή σου είναι μακριά απ'τα μάτια μου:
Εισαι το φάντασμα ,που δεν το βλέπω, κι όμως το νιώθω πάντα πλάι μου,κοντά μου - είσαι το πνεύμα μου το ίδιο!"

 

σκατά να φας

 

Πιπέρι στο στόμα

 

το δικό μου;

μ' έχει γαλουχήσει ο Αρτώ, συγγνώμη (νοτ)

 

Ε τότε αλλάζει το θέμα όχι πιπέρι στο στόμα...

Βγάζουμε το πιπέρι...