Αφιερωμένο

Και να αδελφέ μου που μάθαμε να κουβεντιάζουμε ήσυχα κι απλά.
Καταλαβαινόμαστε τώρα, δεν χρειάζονται περισσότερα.
Κι αύριο λέω θα γίνουμε ακόμα πιο απλοί.
Θα βρούμε αυτά τα λόγια που παίρνουνε το ίδιο βάρος
σ'όλες τις καρδιές, σ'όλα τα χείλη.
'Ετσι να λέμε πια τα σύκα-σύκα και τη σκάφη-σκάφη.
Κι έτσι που να χαμογελάνε οι άλλοι και να λένε,
"Τέτοια ποιήματα, σου φτιάχνουμε εκατό την ώρα."
Αυτό θέλουμε κι εμείς.
Γιατί εμείς δεν τραγουδάμε για να ξεχωρίσουμε αδελφέ μου απ' τον κόσμο.
Εμείς τραγουδάμε για να σμίξουμε τον κόσμο.

Γιάννης Ρίτσος «Καπνισμένο Τσουκάλι» (απόσπασμα).

Σε όλους εμάς τους ¨ιδιαίτερους¨? θαμώνες αυτής της ¨ιδιαίτερης¨? Ιστοσελίδας……

 

Αχχχ τι όμορφος και πόσο βαθιά , στα σκοτεινά υπόγεια , θα έφτανε ο κόσμος αν σε σε άκουγαν ...

 

Αυτοί ίσως τραγουδούσαν για να σμίξουνε τον κόσμο. Περάσανε και κάποια χρόνια από τότε που βγήκε αυτό το τραγούδι. Εδώ μερικοί τραγουδάνε για να ξεχωρίσουνε από τον κόσμο. Ή για την ακρίβεια να κάνουνε τον κόσμο όπως τον θέλουνε αυτοί. Αλλά επειδή υπάρχουν πολλοί με τέτοιες φιλοδοξίες απλώς συγκρούονται.