ΓΡΑΜΜΑ ΣΤΟΝ ΜΙΚΡΟ ΟΔΥΣΣΕΑ

Γραμμα στον μικρο Οδυσσεα

Φοβάμαι καρδια μου. Ανέκαθεν ένοιωθα τον φόβο αλλά ωστόσο κάτι περίεργο
γινόταν με εμένα. Ποτέ δεν ένιωσα τον φόβο μέσα από τα μάτια του
άλλου. Ότι φοβήθηκα στη ζωή μου ερχόταν από μένα , ήταν μέσα μου
πάντα. Από μικρός έκανα παρέα με διάφορους ανθρώπους gay , trans
μαύρους αλλοδαπούς πρεζονια περιέργους. Μου άρεσαν και μου αρέσουν
τα μποέμ στοιχεία . Αδιαφορούσα για τους νοικοκυραιους και τους
φόβους τους. Όταν αντιμετωπίζεις τον εαυτό σου τι να φοβηθείς από τον άλλον?
Μου έλεγαν τότε όλοι ότι θα αλλάξω και πραγματικά είχαν δίκιο. Άλλαξα.
έγινα ένας νοικοκύρης κυριουλης αλλά τι περίεργο…εξακολουθώ να μην
φοβάμαι τους άλλους. Και οι φόβοι που έρχονται από μέσα μου επιμένουν
δεν άλλαξα σ’ αυτό. Παρέμεινα ο ίδιος
Ήμουν στην Αθήνα όταν έφτασαν οι πρώτοι Αλβανοί. Νεαρά παιδιά στην πλειοψηφια
τους που περπάτησαν μέσα από βουνά πέρασαν μέσα από ποτάμια και άφηναν
πίσω τους την ρημαγμένη τους χώρα την ίδια στιγμή που οι συνομήλικοι τους
εδώ το πιο σκληρό πράγμα που έκαναν ήταν να πηγαίνουν φροντιστήριο
Αυτά τα μικρά παιδιά βρέθηκαν στο κέντρο των μεγάλων Ελληνικών πόλεων
χωρίς να ξέρουν γλώσσα , χωρίς λεφτά , χωρίς καμιά υποστήριξη από κανέναν
χωρίς οικογένεια Σε ένα εχθρικό περιβάλλον. Τι θα έκανα στην θέση τους?
Πως θα τα κατάφερνα? Πως είναι να μην έχεις τη «μαμά» και τον «μπαμπά»
να κρέμονται απ’ τον κολο σου και να σε υποστηρίζουν μια ζωή?
Πως είναι να μην έχεις πατρικό σπίτι , ώστε ότι και να σου συμβεί, να βρεις
εκεί ένα πιάτο φαγητό και ένα κρεβάτι? Πως είναι να χάνεσαι μέσα στους
δρόμους μιας μεγαλούπολης και έχοντας αφήσει πίσω σου ότι σου ήταν
γνώριμο ότι σου ήταν αγαπημένο και όποιον σε γνώριζε προσπαθώντας να
ξεφύγεις από τον πόλεμο την πείνα και το χάος? Πως είναι να αντιμετωπίζεις
τα εχθρικά και καχύποπτα βλέμματα των ιθαγενών νοικοκυραιων? Πως είναι
να διασχίζεις ολόκληρη την Ασία μέσα σε πλοία σκυλοπνηκτες χωρίς νερό
χωρίς φαγητό. Πως ήταν η καροτσα του φορτηγού όπου ο δουλέμπορος
είχε στοιβάξει διακόσιους από εσάς? Πόσοι πέθαναν στην διαδρομή?
πως είναι τα στρατόπεδα προσφύγων?
Ο χοντρός καλοζωισμένος κυριουλης ωρύεται «να μείνουν στην χώρα τους»
Δεν τους θέλουμε εδώ. Είναι εγκληματίες. Παίρνουν τις δουλειές των
παιδιών μας (λες και το παιδί του θα πήγαινε ποτέ να δουλέψει στα καπνά
η στο σκατουλατζιδικο που αδειάζει τους βόθρους)
Μην τον ακούς. Ο ίδιος αποκαλούσε τους πρόσφυγες Μικρασιατες «τουρκόσπορους»
και τις μικρασιατισες «παστρικές» (πουτανες δηλαδή). Τι να τον κάνεις?
Μια ζωή ίδιος είναι σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης σε όλες τις εποχές. Δεν του περισευει "ψυχη"
Αν ήσουν Έλληνας στην Γερμανία θα ήσουν ο «μαυροκεφαλος» αν ήσουν
στην Αμερικα θα ήσουν ο «βρομοελληνας» ωστόσο ο ίδιος στη θέση σου
ίσως και να μην επιβίωνε αν δεν είχε τη «μαμά» τον «μπαμπά» τον «βουλευτή»
να του δίνουν σπίτια και δουλειές στο δημόσιο για να έχει να μένει και να έχει
και την «αργομισθια» μήνας μπαίνει μήνας βγαίνει. Η αλήθεια είναι ότι αν
διανοηθεί τι σκληρές δουλειές κάνεις θα χεστει και μόνο στη σκέψη αλλά εσύ
μην του δίνεις σημασία. Απλά φοβάται. Αλλά δεν φοβάται αυτό που κανονικά
θα έπρεπε να φοβάται δηλαδή τον εαυτό του. Η κόλαση του νομίζει ότι
είναι οι «άλλοι» οπότε είναι ασήμαντος.
Στην Γαλλία έγινε μια δημοσκόπηση και βρέθηκε ότι το πιο ξενοφοβικό μέρος
της χώρας ήταν ένα μικρό χωριό. Οι κάτοικοι δεν ήθελαν τους ξένους σε ποσοστό
90%. Υπέθεσαν όλοι ότι οι ξένοι θα είχαν δημιουργήσει σοβαρά προβλήματα εκεί
Και έσπευσαν κοινωνιολόγοι και δημοσιογράφοι για να δουν τι έχει συμβεί.
Με έκπληξη διαπιστώσαν ότι εκεί δεν ζούσε κανένας ξένος ούτε στο παρόν
ούτε στο παρελθόν. Τι είχε γίνει λοιπόν? Οι κάτοικοι ζούσαν σε χαλαρούς
ρυθμούς και έβλεπαν πάρα πολύ τηλεόραση και φυσικά είχαν τρομοκρατηθεί
Όταν ακούγαν για εγκλήματα τα οποία δεν είχαν βρει το δράστη και ο
παρουσιαστής έλεγε «πιθανότατα αλλοδαποί» καταλαβαίνεις τώρα πια είναι
τα κριτήρια.
Κάποτε κάποια σε κράτησε μωρό στην αγκαλιά της και σε φρόντισε. Μετά ηρθε
ο πόλεμος η πείνα και η καταπίεση και εσύ μικρό παιδί ξεκίνησες για το μεγάλο
ταξίδι το δύσκολο το γεμάτο κακουχίες μη δεχόμενος παθητικά την «κακή σου μοίρα» ,
που έτυχε να γεννηθείς σ’ ένα κολοτοπο ,και προσπαθώντας να την αλλάξεις
Αρχίζεις να τα καταφέρνεις. Τα παιδιά σου και τα εγγονια σου πιθανόν να είναι
γιατροί και δικηγόροι χάρη σ’ εσένα που
κάποτε έκανες ένα μεγάλο και δύσκολο
ταξίδι και βρέθηκες στην μέση μια εχθρικής μεγαλούπολης. Ήταν εχθρική επειδή
δεν ήσουν τουρίστας . Ήσουν ταξιδιώτης ήσουν ο «από αλλού» ήσουν αυτός
που μια μέρα πέρασε κάποια σύνορα χωρίς διαβατήριο. Ήσουν αυτός που σταθηκε
σε μια νοητή γραμμή συνόρων έκανε ένα μικρό βήμα κι’ έγινε «ο ξένος»
Είσαι σκληρό παιδί και γι’ αυτό τα κατάφερες την ώρα που οι συνομήλικοι σου
ακόμα τρώνε σοκολάτες.
Μικρέ μου Οδυσσεα RESPECT
Προχωρα και να θυμασαι οτι στο τελος θα νικήσει η ζωή