Γνώμη!

Τι γνώμη έχετε για το διαβάστηκε χωρίς απάντηση;
Να ξεκαθαρίσω ότι δεν χρειάζεται να είναι ερωτικό έστω κ για γνωριμία να πεις μια κουβέντα με τον άλλον!

 

Τα χει κι' αυτά η ζωή!!

Στο κάτω κάτω.. Τι α κάνς; Α κάειτς α μαλώεις;

 

Αποτελεί ένα ενδεχόμενο.
Μία επιλογή  

 

Έπαιξες και έχασες ; Ξαναπροσπάθησε; Insert coin... ?!

Στείλε σε μένα, ρε, εγώ απαντώ σε όλο το κόσμο !

 

Χαχαχαχα απλά μια γνώμη ζήτησα ώστε να δούμε διάφορες γνώμες

 

Εγώ ξέρω το τι α κανς; Α καειτς να σκας;  



Τωρα, σαν απάντηση στο νήμα, ο καθένας με την όρεξη του για κουβεντούλα. Κανείς δεν αναγκάζει κανέναν, κανείς δεν είναι υποχρεωμένος από κανέναν άγραφο νόμο.  

 

Αναλογα με το τι διαβαστηκε...

 

Με τους γύπες και τους δήθεν λογικό να υπάρχει επιφυλακτικότητα και αδιαφορία και ως γνωστόν μαζί με τα ξερά καίγονται και τα χλωρά.

 

Ότι αποφεύγεται εύκολα. Στην ενότητα που αναφέρεται στο λογαριασμό σας, επιλέγετε Επιλογές ειδοποιήσεων, από κει Προσωπικές συζητήσεις, και ξε-τσεκάρετε το τετραγωνάκι στην επιλογή "Θα λάβετε ειδοποίηση όταν κάποιο μέλος... [Reads your message in a private conversation]", όπως φαίνεται παρακάτω, και σώζετε την αλλαγή [Save changes]:

 

Κατά τα άλλα, η γνώμη μου είναι ίδια με εκείνη που σας είχα δώσει (δημόσια) πριν ένα χρόνο: όποιος δεν απαντάει δεν θέλει, απλά. Και η έλλειψη ανταπόκρισης είναι απάντηση: "Δεν ενδιαφέρομαι".

Αλήθεια, έχετε μια απορία το χρόνο;

 

Ναι έχουμε μια απορία τον χρόνο

 

1) Τα πρώτα θύματα του fb ήταν τα ζευγάρια που έβλεπαν το διαβάστηκε και δεν απάντησε. Κάθετί νέο και δη όσα παρουσιάζονται ως ευκολίες , έχει τα υπέρ και τα κατά του. Θέλει τόλμη και συνειδητοποίηση, να ξέρεις που στέκεσαι.

2) Σχετικά με το περί ηλικίας του άλλου νήματος, θα σου πω μια ιστορία: όταν ήμουν φοιτητής και για κάποια χρόνια μετά δεν είχα γένια και είχα πολύ παιδικό πρόσωπο και η δεύτερη ή τρίτη δουλειά μου σε ένα βιβλιοπωλείο μου άρεσε πολύ, αλλά αισθανόμουν πως οι ''σοβαροί'' πελάτες, αυτοί που πίστευα εγώ πως θα διάβαζαν τα νόμπελ και τα ιντελεξουέλ, δεν πείθονταν από 'μενα. Έβαφα λοιπόν το χνούδι που είχα για μουστάκι, διάβαζα εκτός απ' τις περιλήψεις και μια δυο σελίδες για να ''ξέρω πιο πολλά'' και προσπαθούσα κάθε μέρα και περισσότερο, αλλά δε μου έβγαινε. Κάποιο βράδυ που καταλάθος μπέρδεψα τους τίτλους πήρα στο σπίτι μαζί μου, ένα βιβλίο που δεν ήταν αστυνομικό σαν αυτά που στην πραγματικότητα διάβαζα, τι να κάνω ξεκίνησα να το διαβάζω και μαγεύτηκα. Μερικές ημέρες μετά είχα ξυρίσει και το χνούδι γιατί με τη βαφή είχα βγάλει έναν ερεθισμό και πούλησα μέσα στην ίδια ημέρα, το πλέον αγαπημένο, εκείνη την εποχή, βιβλίο για 10η φορά. Δεν ήξερα καν ότι ο συγγραφέας του ήταν υποψήφιος για νόμπελ.