Διαβαζοντας στην Χαννα

Όταν πριν λίγο καιρό επέλεξα το “Der Vorleser” (συγγ. Bernhard Schlink),σαν ένα από τα κύρια βιβλία του λογοτεχνικού τομέα μου στο μεγάλο δίπλωμα της γερμανικής η αλήθεια είναι πως περίμενα να πέσω και πάλι πάνω σε ένα βιβλίο όπως τόσα άλλα που πραγματεύεται τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο. Προς μεγάλη μου έκπληξη έπεσα πάνω σε ένα συγκλονιστικό (για μένα) D/s μυθιστόρημα.

Τα δυο κύρια πρόσωπα αυτού του βιβλίου, Χάννα μια άκρως Κυριαρχική (για δικούς της ίσως και λάθος λόγους αλλά δεν είναι αυτό που εξετάζω ) γυναίκα. Και ο μικρός Μίχαελ που λόγω της ηλικίας του, αλλά ίσως λόγω και της κλίσης που αργότερα έδειξε στην ζωή του άκρως υποτακτικό άτομο. Βλέπουμε την γνωριμία και το βάθος της σχέσης αυτής που κράτησε 2 χρόνια. Τις ιεροτελεστίες τους, την βαθειά αγάπη, τον έρωτα και την εξάρτηση που δημιουργήθηκε στον μικρό Μιχαελ μετά από τα χρόνια που πέρασε με την Χαννα. Με την Χαννα βλέποντας την να ντύνεται, με την Χαννα αφήνοντας τον εαυτό του να τον κάνει μπάνιο, να τον πλένει, κάθε μέρα η ίδια ιεροτελεστία. Με την Χαννα που της διάβαζε, με την Χαννα που ήθελε να κρύψει κάθε αδυναμία της και προσπαθώντας απλά να Είναι. Και εκείνος πάντα εξαρτημένος, πάντα ερωτευμένος, πάντα νιώθοντας ενοχές απέναντι της. Μικρός. Μια σχέση που είχε βαθύνει στα έγκατα της εξάρτησης και της (για εκείνους) ομορφιάς. Μέσα σε όλη αυτή τη δίνη των συναισθημάτων η Χαννα εξαφανίζεται. Κάποια μέρα πηγαίνει στο σπίτι της και την περιμένει καθισμένος στα σκαλιά της όπως έκανε πάντα μέχρι που να γυρίσει. Όμως εκείνη δεν γύρισε εκείνη την μέρα. Αλλά ούτε και την επόμενη. Και ποτέ ξανά.

Σε αυτό το σημείο είναι συγκλονιστική η περιγραφή του συγγραφέα για τα στάδια που πέρασε ο Μιχαελ για να μπορέσει να αντιμετωπίσει την απώλεια της Χαννα. Τις ενοχές, την θλίψη, τον χαμό, τον πόνο και ξανά και πάλι οι ενοχές από την αρχή. Οι ενοχές που κάποτε έγιναν τόσες πολλές (άνευ λόγου και αιτίας για κάποιον παρατηρητή) που πια η ψυχή του δεν μπορούσε να τις κρατήσει, να τις αντέξει. Και αυτό που κατάφερε είναι να σκοτώσει κάθε είδος αισθήματος μέσα του. Τα πάντα. Έτσι ώστε να μπορέσει να αντιμετωπίσει την απώλεια. Περιγράφει τον τρόπο που ζει από εκείνη την ημέρα και μετά, τα πράγματα που κάνει. Όλα κινούνται σαν το μάτι ενός στυγνού δολοφόνου που κάνει πράγματα «κοινωνικά αποδεκτά», απλά και μόνο για να τα κάνει έτσι ώστε να μπορεί να έχει μια κοινωνική αποδεκτή ζωή, να μπερδεύεται μέσα στο πλήθος των άλλων έτσι ώστε κανείς να μην μπορεί να καταλάβει την αισθηματική του ανικανότητα. Το «νέκρωμα» που ζει εσωτερικά. Περιγράφει πολλές καταστάσεις της ζώνης του που αντιμετώπισε με απίστευτη σκληρότητα μόνο και μόνο γιατί μην αντιμετωπίζοντας την δική του απώλεια, αλλά σκοτώνοντας τα συναισθήματα του δεν μπορούσε πια να καταλάβει ούτε και την θλίψη των άλλων. Κάποια στιγμή μας περιγράφει πως οι άλλοι τον αντιμετώπιζαν με κάποια «υποψία» και από απόσταση. Είναι αλήθεια έτσι ή είναι κάτι το οποίο με τον καιρό πίστεψε για τους άλλους έτσι ώστε από μόνος του να μπορέσει να κρατηθεί μακριά από εκείνους. Μέσα στις δικές του ενοχές και αναμνήσεις;

Και μετά αρχίζει και η ιστορία της εποχής μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο. Μετά από χρόνια σε όλες τις δίκες που έγιναν εκείνο τον καιρό με διαφόρους φρουρούς και φύλακες των στρατοπέδων συγκέντρωσης αναγνωρίζει την Χαννα μέσα στους κατηγορούμενους.

Είχε να την δει από τον καιρό που εκείνη τον εγκατέλειψε τόσο ξαφνικά. Όμως όσο κι αν προσπαθεί δεν μπορεί στην αρχή να ξυπνήσει οποιαδήποτε συναισθήματα μέσα του. Παρατηρεί. Δεν νιώθει. Και μέσα απο αυτο αρχισε παλι να νιωθει. ΝΑ την δικαιολογει για αυτα που ειχε κανει. Να την αγαπαει. ΚΑι να της υποτασεται.


Και παρακάτω ακόμα πολλά που θα μπορουσα να γραφω μεχρι αυριο, μου έκανε τόσο μεγάλη εντύπωση αυτή η ιστορία και αυτό το βιβλίο γενικώς.Ομως οπως και να εχει περισσοτερα δεν λεω μην σας πω και το τελος . Περισσότερο από όλα μου έκανε εντύπωση πως όταν έψαξα τις κριτικές είναι ελάχιστες εκείνες που πάνω κάτω θα μπορούσαν να συμφωνήσουν με την δική μου οπτική του θέματος, μιας και δεν εστιάζω τόσο στην παρακμή της εποχής , αλλά στην νέκρωση των συναισθημάτων λόγω της απώλειας. Στα ελληνικά το βιβλίο κυκλοφορεί με τίτλο «Διαβάζοντας στην Χαννα» και το προτείνω ανεπιφύλακτα. Είναι απίστευτα πολυδιάστατο, κάποια στιγμή αυτόν τον χρόνο θα βγει και η ταινία στους κινηματογράφους, αν και είμαι πάντα σκεπτική αν ποτέ θα μπορούσε μια ταινία να δείξει όλο αυτό το εύρος των συναισθημάτων. Στα ελληνικά δεν βρήκα δυστυχώς τίποτα καλό για το βιβλίο και τον συγγραφέα/

Για τους γερμανόφωνους έχω να προτείνω το παρακάτω link και το μόνο που θα μπορούσε να μοιάσει λίγο στην δικιά μου οπτική γωνία του θέματος.

Der Vorleser – Wikipedia

 

Διαβάζοντας το νήμα ένιωσα οικεία με το θέμα του βιβλίου. Θυμήθηκα οτι μόλις πριν 2 μέρες διάβαζα για την μεταφορά του στην μεγάλη οθόνη.
Αγγλικός τίτλος : The Reader
Ελληνικός : Σφραγισμένα χείλη

The Reader (2008)

 

Απάντηση: Διαβαζοντας στην Χαννα

  Ευχαριστω. Ημουν σιγουρη πως θα βγει με τον κανονικο τιτλο του βιβλιου και οχι με καποιον αλλον για αυτο δεν το εψαξα παραπανω.

 

πραγματικά πόσες φόρες το έχω κάνει ...

μάλιστα έχω ακούσει ότι η Kate Winslet παίζει αρκετά καλλίτερα από ότι στο Revolutionary Road (2008) σαν Χάννα ...

 

Το βιβλίο είναι πράγματι εξαιρετικό, κάτι που δεν ισχύει για τα άλλα έργα του συγγραφέα που κυκλοφορούν στα ελληνικά.

Τι εννοείς δεν βρήκες τίποτα;

 

Απάντηση: Διαβαζοντας στην Χαννα

Ολοι μας το εχουμε κανει, για αυτο το βρηκα συγκλονιστικο μυθιστορημα. Γιατι αν και δεν ειναι ενα αναγωνρισμενο εργο του χωρου μας, αλλα ουτε και μιλαει με τις πολυπλοκες τεχνικες και φανφαρες μας. Μπενει ακριβως στο πνευμα και στην ψυχοσυνθεση ενος υποτακτικου. Οταν δυο ανθρωποι ζουν αυτο ακριβως που νιωθουν πριν ακομα ανακαλυψουν του ορισμους για τους εαυτους τους.


Η Kate Winslet σαν Χαννα θα ειναι υπεροχη....

Στα ελληνικα δεν εχω διαβασει τιποτα απο τον συγγραφεα και η αληθεια ειναι πως πολλες φορες στην αναγνωση προτοτυπων σκεφτομαι ποσα πραγματα ισως να χανονται στην μεταφραση. Αν και ο μεταφραστης αυτου του βιβλιου εχει παρει βραβειο για τις μεταφρασεις του.

Δεν βρηκα τιποτα εννοω πως δεν βρηκα κατι που να ταιριαζει στην δικια μου οπτικη.

 

Eίδα την ταινία και είμαι σίγουρη ότι σε καμμία περίπτωση δεν δίνει τις λεπτές συναισθηματικές διακυμάνσεις που περιγράφει το βιβλίο. Πολύ καλή η Winslet αλλά μέχρι εκεί. Το βιβλίο είναι κλάσεις ανώτερο. ο Φαινς πολύ βαρετός

 

Αυτό συμβαίνει, σχεδόν πάντα, σ΄όλες τις κινηματογραφικές διασκευές μυθιστορημάτων. Αν σε κάποιους άρεσε λοιπόν η ιστορία, να διαβάσουν οπωσδήποτερ το βιβλίο.

Απόλυτο δίκιο έχεις Elvira, αλλά ποιός μπορεί να το διαβάσει στο πρωτότυπο;

 

Απάντηση: Διαβαζοντας στην Χαννα

Φυσικα εχεις δικιο. Ομως αν καποιος εχει την ευκαιρια να το κανει, ειναι προτιμοτερο. Το ιδιο ισχυει ομως και για ελληνικα κειμενα μεταφρασμενα σε αλλες γλωσσες. Εχεις ριξει ποτε μια ματια σε βιβλιο του Καζαντζακη στα Γερμανικα η Αγγλικα;

 

Όχι μόνο είναι προτιμότερο, αλλά μάλλον επιβνάλλεται. Επειδή γνωρίζω τα πράγματα εκ των έσω, ο μεταφραστής ασελγεί πάνω στον συγγραφέα, ο επιμελητής ασελγεί στον μεταφραστή ο οποίος ασέλγησε στον συγγραφέα, και σε πολλές περιπτώσεις έρχεται και ο εκδότης και ασελγεί στον επιμελητή που ασέλγησε στον μεταφραστή που ασέλγησε στο συγγραφέα. Χαλασμένο τηλέφωνο δηλαδή. Ο συγγραφέας γράφει μαύρο και εμείς διαβάζουμε άσπρο. Βέβαια δεν συμαβαίνειμε όλους αυτό. Υπάρχουν και εξαιρέσεις. Πρέπει να είμαστε προσεχτικοί.

 

Απάντηση: Διαβαζοντας στην Χαννα

Διαβαζοντας στην Χαννα η συνεχεια λοιπον....

Την παρακολουθει στην δικη και ακουει ολα τα αποτροπαια πραγματα τα οποια εχει κανει εκεινη. Δεν ελειψε ουτε μια μερα, δεν εχασε τιποτα απο ολα αυτα. Προσπαθει να ψαξει μεσα του και να βρει τους τροπους να την δικαιολογησει, προσπαθει να ψαξει μεσα του και να σταματησει να την αγαπαει; Δεν μπορει να φανταστει την Χαννα σαν ψυχρη εκτελεστρια, δεν μπορει να φανταστει την Χαννα σαν ενα ακαρδο ον. Ομως τελικα του φερθηκε καλυτερα απο αυτο; Προσπαθει τοσο πολυ να μην χασει την εικονα της που αποστασιωποιειται συναισθηματικα απο ολα τα πραγματα τα οποια χαραξαν την γενια του, αλλα και το κοινο συναισθημα της εποχης του. Και αυτο μονο και μονο για να σωσει το προσωπο εκεινης μεσα του. Ομως μεσα στην προσπαθεια του να δικαιολογησει και την αποστασιωποιηση του συνεβηκε κατι αλλο. Αποστασιωποιηθηκε απο τον ιδιο του τον εαυτο. Κοιταζοντας τα παντα σαν τριτος. Σαν ολα αυτα να μην εχουν να κανουν ουτε με εκεινον, ουτε με την Χαννα του, ουτε με την σχεση τους. Και καποια στιγμη ακουει την κατηγορια της ιεροτελεστιας τους λοιπον, καταλαβαινει πως δεν ηταν δικια τους ιεροτελεστια, αλλα μια ευκολια της Χαννα να περνει αυτο που θελει. Θυμαται τον εαυτο του μπροστα της να διαβαζει δυνατα ολα αυτα τα κειμενα, τα βιβλια, τις ιστοριες και την Χαννα να ακουει απορροφημενη, κυριαρχικη οπως παντα, ομορφη μπροστα του. Τωρα ξερει πως αυτο ηταν απλα.....ο τροπος της;;

Ειχε ισως την ευκαιρεια με την γνωση του για εκεινη να μπορεσει να μειωσει ισως καπως την ποινη της Χαννα, ειχε την ευκαιρεια ως μαθητευομενος δικηγορος να παει καθε στιγμη να την δει. Δεν το εκανε ομως ποτε. Η Χαννα καταδικαστηκε και πηγε στην φυλακη. Και εκεινος εμεινε με τις εικονες του.

Πριν κατι μερες ακουσα μια κουβεντα που με εφερε παλι σε σκεψεις με αυτο το βιβλιο. Και οχι μονο με αυτο. Ελεγε πως για να εχεις μια ευτυχισμενη σχεση πρεπει να θαψεις την πρωτη σου σχεση. Ποσο δικιο εχει τελικα; Ποσοι δεν εχουμε πεσει στην παγιδα της συγκρισης; Στην παγιδα του "δεν ειναι το ιδιο;".

Και ο Μιχαελ απο εκεινη την μερα και μετα εκανε παντα το ιδιο. Παγιδευμενος στις αναμνησεις του και στην λατρεια του για εκεινη συγκρινε, σκεφτοταν, ζυγιζε, αναπολουσε, ποτε ομως κανενας δεν μπορει να κερδισει ενα φαντασμα, μια αναμνηση. Και ετσι ποτε δεν ηταν το ιδιο. Καμια αγκαλια δεν ηταν "το ιδιο", κανενα χαδι δεν ηταν "σωστο" κανενα δερμα "ετσι ακριβως". Παντρευτηκε, εκανε ενα παιδι, χωρισε κατω απο την ιδια πιεση. Οταν δεν ηταν το ιδιο. Με τις ιδιες ενοχες για την ζωη που εφερε στην ζωη. Ανικανος ομως να νιωσει. Αποστασιωποιημενος ακομα και απο την ιδια του τη ζωη.

Και τοτε αρχισε παλι να διαβαζει, σε κασσετες. Και να τις στελνει στην Χαννα. Μεγαλωσε. ειχε γινει πια αντρας, 18 χρονια ειχαν περασει, ομως εκεινος ακομα διεκδηκουσε. Τον ευατο του για εκεινη. Για εκεινη η για το φαντασμα εκεινης;

Τα χρονια περασαν και εφτασε η αποφυλακιση της Χαννα. Μερικες εβδομαδες πριν αποφυλακιστει εκεινη πηγε να την δει. Επρεπε να παει και μεσα του η αληθεια ειναι οτι δεν ηθελε. Μεχρι που την αγκαλιασε.....ουτε καν με εκεινη δεν ηταν το ιδιο.....

Σε αυτο το σημειο θα ηθελα να προσθεσω πως το βιβλιο εχει πολλες περισσοτερες παρραμετρους απο αυτες που μεχρι τωρα εχω γραψει....εξαλου ενα βιβλιο δεν χωραει σε λιγες γραμμες. Απλα αυτη ειναι η δικια μου οπτικη για αυτο που διαβασα. Το τελος και την δικια μου οπτικη του τελους ακομα δεν την εχω γραψει....ομως αξιζει....

Ισως καποια στιγμη