Είμαι κουρασμένη....

Τελευταίως την χρησιμοποιώ πολύ αυτήν την έκφραση...Έχω βαρεθεί να με ακούω η αλήθεια είναι! Κουραστηκα κυριώς από τους ανθρώπους. Δεν τους πιστεύω πια. Έχω απομυθοποιήσει τους πάντες και τα πάντα. Πίσω από τις λέξεις, τις κινήσεις, τις πράξεις εγώ διακρίνω τον απότερο στόχο τους, που δεν φέρει ίχνος αλτρουισμού και δεν μπορώ άλλο...Τελικά τα κατάφεραν και το έχασα το παραμύθι και δεν θέλω άλλο να με παραμυθιάζω μόνη μου... Πάντοτε υπήρξα ντόμπρα και ειλικρινής.Ακριβό το τίμημα της αλήθειας αλλά το πλήρωσα όλο και πολύ το χάρηκα..Τώρα το χαίρομαι ακόμα περισσότερο που δεν αισθάνομαι ότι έχω να χάσω κάτι. Τι άλλο πια έμεινε; Στέρεψα κι έγινα κυνική...μάλλον!!!

Πόση κούραση κυκλοφορεί εκεί έξω? Ή ο σταυρός είναι μόνο δικός μου?

 

Και τι θα κερδίσετε?Συγνώμη που το λέω έτσι απλά...κανένας δεν είπε ότι ο κόσμος είναι αγγελικά πλασμένος.Κοιτάξτε να περνάτε καλά και μη τα παρατάτε έτσι εύκολα.Φιλική συμβουλή από ένα μικρό μικρό σκυλάκι  

 

συγνώμη αλλά δεν είναι μόνο δικός σου ...

σκέψου τι τραβάνε οι ειλικρινείς υποτακτικοί ... οι ειλικρινής άνδρες ...

αλλά όχι να παραμυθιάζεσε απλά μη βάζεις και άλλους στα όνειρα σου γίνει εγωΐστρια  

 

Μαζί σου, Lady in Red.

Μην το σκέφτεσαι πολύ και συνέχιζε να βάζεις το ένα πόδι μπροστά απ'το άλλο και να προχωράς.

Χαιρετισμούς,
DocHeart

 

Κάποιος θα βρεθεί κάποια στιγμή που θα σε κάνει να πιστέψεις πάλι στο... παραμύθι... μόνο που εκείνη τη φορά θα είναι η πραγματικότητα και θα είναι ακόμα καλύτερα. Το γεγονός ότι πλέον δεν πιστεύεις, ίσως το κάνει ακόμα πιο ξεχωριστό εφόσον θα είναι κάτι απροσδόκητο  

 

Η αλήθεια είναι ότι δεν θέλω άλλο παραμύθι. Είτε "εγωιστικα" και μόνη μου είτε με άλλον θα πω ΟΧΙ στο παραμύθι.
Ναι ετσι αισθάνομαι ότι κάνω τα βήματά μου ένα τη φορά αργά νωχελικά κάτι με τραβαει πίσω.
Εγώ η απόλυτη κυρίαρχη, που δίνω δύναμη στους αλλούς και τους καθοδηγώ σε σωστά μονοπάτια για να αξιοποιήσουν το δρόμο τους, στέκομαι και κοιτάζω και ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΚΟΥΝΗΘΩ. Για μία φορά στη ζωή μου δεν θέλω να είμαι εγώ η ασφάλεια, το στεγανό, το αποκούμπι....Θέλω να αισθανθώ ασφάλεια. Ισότιμη, ισάξια, άπόλυτη και χωρίς όρους ασφάλεια.....Αυτό κι αν είναι ονειρο θερινής νυκτός

 

κάποιος "Αφέντης" θα έλεγε ότι είσαι στο σωστό μονοπάτι για σκλάβα  

 

ένας σκλάβος πάλι λέει ότι θέλει να κατασταλάξει  

 

Έχεις όντως κουραστεί... και αυτό φαίνεται από όλα όσα λες... αλλά για να φτάσει να μας κουράσει κάτι, προηγείται συνήθως και ένα διάστημα που έχεις αρχίσει και το συνειδητοποιείς... τις περισσότερες φορές χωρίς να το παραδέχεσαι... Κάτι μου λέει ότι έχεις "αδειάσει" δίνοντας πολλά και ήρθε η ώρα να εισπράξεις για να γεμίσεις πάλι τις μπαταρίες σου...  

 

Απάντηση: Είμαι κουρασμένη....

..πολλα κοινα εχουμε κορη μου..

 

και

Lady_in_Red προσπάθησα αρκετή ώρα να σκεφτώ να σου πω κάτι ... αισιόδοξο, αλλά δεν τα κατάφερα. Ίσως επειδή κι εγώ αυτή τη περίοδο είμαι λίγο ... κάπως.
Έχεις απόλυτο δίκιο σε όσα λες και σε καταλαβαίνω όσο δεν μπορείς να φανταστείς. Είναι η απογοήτευση που κουράζει... και το ατένισμα του μέλλοντος μέσω αυτής που τελικά εξουθενώνει.
Δυστυχώς είναι, κατ'εμέ, θέμα λάθος επιλογών... αν και δεν μου αρέσει αυτή η έκφραση: "Λάθος επιλογές"... Αν ξέραμε εξ'αρχής ότι είναι λάθος, δεν θα τις κάναμε. Έλα όμως που πάντα στο τέλος και κατόπιν εορτής και αφού έγινε "το κακό" αποδυκνείονται ότι ήταν λάθος.
This is life for ya. Και ακούγεται σαφώς cliche, αλλά είναι καταστάσεις όπως αυτές που σε κάνουν πιο δυνατό για το μέλλον και για όταν βρεθείς και πάλι μπροστά σε ανάλογες/παρόμοιες περιπτώσεις, γιατί το ότι θα ξαναβρεθούν μπροστά σου είναι το μόνο σίγουρο. Αυτό που πλέον θα έχει αλλάξει είσαι εσύ, ο τρόπος σκέψης σου, ο τρόπος αντιμετώπισης και η μετέπειτά ψυχολογική σου κατάσταση σε σύγκριση με τις προηγούμενες φορές.
Παν μέτρον άριστον. Κι ο κυνισμός καλός και χρήσιμος είναι. Αρκεί να έχει δόσεις αισιοδοξίας, ρεαλισμού και ελπίδας. Η ισορροπία που θα κρατήσεις ανάμεσα σε όλα αυτά είναι αυτή που θα σε ωθήσει να "κουνηθείς" ξανά. Και ξανά... Και ξανά...
Ασφάλεια, όσο αυτή εξαρτάται από άλλους, δεν μπορείς ποτέ να έχεις 100%. Να την νιώσεις, ίσως. Να την έχεις με σιγουριά όμως, δεν πρόκειται. Όπως το ίδιο δεν μπορείς να εγγυηθείς ούτε εσύ σε κάποιον άλλο. Στο ταξίδι της ζωής ερχόμαστε μόνοι και φεύγουμε μόνοι. Το λάθος που κάνουμε ανάμεσα σ'αυτά τα δύο είναι να ψάχνουμε το "άλλο μας μισό". Αυτόν/ή που θα μας συμπληρώσει και άλλες τέτοιες λοιπές αηδίες. Ζητάμε από άλλους αυτά που θα έπρεπε να προσπαθούμε να εξασφαλίσουμε οι ίδιοι στον εαυτό μας. Το 1 + 1 έχει πιο πολλές πιθανότητες "επιτυχίας" απ' το 1/2 + 1/2. Τι καλή που είναι η θεωρία ε; ... Δυστυχώς είμαστε κοινωνικά όντα, άρα το ένστικτο για συντροφικότητα, είτε φιλική είτε ερωτική, είναι κάτι που δεν μπορούμε επαρκώς να αποφύγουμε. Μπορούμε όμως να ελέγξουμε το πόσο και το πώς.
Μην αποθαρρύνεσαι. Δεν είσαι μόνη. Υπάρχουν άνθρωποι out there. Κeep looking. Πρώτα απ' όλα όμως, look inside. Από εκεί και μόνο θα πάρεις δύναμη.

[nomedia=""]YouTube - Broadcast Yourself.[/nomedia]

 ​

 

Το ιδιο ακριβως συμβαινει και με εμενα!
Ωρες ατελειωτες γλυκεια μου, καθομαι και σκεπτομαι, αν εμενα μου εχει "στριψει" η αν ο κοσμος εχει γινει πιο σκατα, ας μου επιτραπει η εκφραση!
Ο καθενας ακριβως οπως το ειπες, κοιταζει να επωφεληθει, εχουν εκλειψει οι ανθρωπινες αξιες και πανω απο ολα η επικοινωνια και το ειλικρινες ενδιαφερον.
Ολοι βλεπουν τα παντα παντου σαν μια "ξεπετα", τιποτε αλλο δεν τους νοιαζει, βρισκεσαι με καποιον, περνας υπεροχα, και την επομενη ακριβως ημερα σε συναντα στον δρομο και ειτε σε προσπερνα χωρις να πει λεξη, η χανεται σαν να μην υπηρξε ποτε, σαν να εισαστε δυο αγνωστοι που ποτε δεν συναντηθηκαν!
Αν κατσω και σου πω ιστοριες θα σου σηκωθει η τριχα!
Φασεις που κυριολεκτικα σου ερχεται να βαρας το κεφαλι σου στον τοιχο!
Φτανεις τελικα στο σημειο να πρεπει να ξεριζωσεις απο μεσα σου καθε ιχνος αλτρουισμου και συναισθηματων, για να μπορεσεις να επιβιωσεις, για να μπορεις να σταθεις απεναντι στο ψεμα και την υποκρισια.
Αρα λοιπον διπλα σου σηκωνω και εγω τον ιδιο σταυρο, και σιγουρα πιο εκει υπαρχουν αλλοι και αλλες με το ιδιο φορτιο.
Η συνταγη ειναι να κανεις οτι και εγω!
Την ωρα που σου "σκαει" το παραμυθι, λεγε μεσα σου, "Βρε δεν λες ο,τι μαλακια θελεις, εγω ετσι και αλλοιως θα σε πατησω κατω μαζι με το παραμυθι σου".