Επαγγελματική καταπίεση - BDSM

Καλησπέρα !

Θέλω να πιάσω ένα ιδιαίτερο θέμα που πιστεύω ότι θα το έχουν σκεφτεί πολλοί. Πόσο πιστεύετε ότι η καταπίεση στο χώρο εργασιας-πολυωρη εργασία, άγχος- μπορεί να επηρεάσει την σεξουαλική -bdsm σας ζωή ;

Γενικά, παρατηρω από τον περίγυρο μου πολλούς ανθρώπους και είναι όλη την ώρα μέσα στα νεύρα. Είναι τόσα τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε ως κοινωνία και με την οικονομική κρίση και με όλα. Παρόλα αυτά, με λυπει να το βλέπω αυτό.

Και σκέφτομαι μήπως δεν εκτονώνονται οι άνθρωποι; Τι έχει πάει λάθος ; Μέχρι και το σεξ πολλοί το βλέπουν ως κάτι μηχανικό. Μια υποχρέωση. Εξού και ότι πολλά ραντεβού καταντανε κουραστικά λες και κάνουμε κάτι ως πρέπει.

Δεν ξέρω όσο προχωράει πάει και χειρότερα

 

den ειναι μονο η εργασια. ο γενικοτερος τροπος ζωης μας. οι πολλες επιλογες που εχουμε κουραζουν. ρουφανε τον χρόνο και δημιουργούν εκνευρισμο.καπου διάβασα οτι ο μεγαλύτερος εχθρός του ανθρώπου είναι η καρέκλα.

 

πολλες πληροφοριες που θελουν ιεραρχια,λιγη η αναλυση, μεγαλο το μπερδεμα

 

Κυρίως θέλω να σταθώ στο ποσό έχουν απομακρυνθεί οι άνθρωποι μεταξύ τους λόγω του στρες και συγκεκριμένα λόγω της επαγγελματικής καταπίεσης να φέρουν εις πέρας τις υποχρεώσεις τους. Θεωρώ ότι πολλοί άνθρωποι έχουν γίνει μίζεροι και φταίει αυτό. Και καταλήγουν να λειτουργούν μηχανικά μέχρι και στο ερωτικό κομμάτι. Όχι όλοι βέβαια και ευτυχώς για αυτό.

 

οταν οι ανθρωποι "κουβαλάνε" την δουλειά στο σπίτι αρχίζουν τα προβλήματα. προσωπική μου γνώμη είναι οσο πιό απλά ζει κανείς τόσο πιο καλά περνάει τελικά. τεράστιο ρόλο παιζει στα ζευγάρια πόσο βοηθάει ο ένας τον άλλον, στο σπίτι αλλο μεγάλο κεφάλαιο αυτό. οταν δούλευα σε εργόστασιο , πολλοί στον ύπνο τους βλέπαν την δουλειά απ το αγχος. ευτυχως σε μικρές κοινωνίες οπως αυτή που ζώ, τα πράγματα κυλάνε πίο χαλαρά. ακούω καμιά φορά οτι "στην πολη τα εχει όλα. εχεις πάρα πολλές επιλογες" ο χρόνος ομως δεν υπάρχει να τις χαρει κανεις. οσο ζούσα στη αθήνα δεν είχα πάει ποτε πχ στο καλιμάρμαρο. πήγα πρωτη φορά ως επισκέπτης πλέον το 2017. οι ανθρωποι δεν χαίρονται πλέον με κάτι απλό, πχ μια βολτα στην παραλία. εδω που μένω εχει 9 χιλίομετρα δρόμο δίπλα στην θάλασσα. υπό "κανονικές' συνθήκες περπατάνε ελάχιστοι. με τον κορονοιο οταν τα καφε ήταν κλειστά , ο δρόμος γεμάτος.τολμώ να πώ οτι και η "εκτόνωση" πλέον της πλειοψηφίας του πλυθησμού,είναι κάτι στατικο. στην ουσία δεν υπάρχει εκτόνωση, ακόμα και οταν υπάρχει χρόνος. δεν υπάρχει πραγματική εκτονωση και κάποια στιγμη αυτό βγαίνει και στην σχέση. κάπου εχουμε χάσει το αυθόρμητο την εκπληξη.

 

συμφωνω απολυτα. Αλλα σαν ανθρωποι εχουμε ενα μεγαλο προβλημα πια. Δεν σκεφτομαστε. Μαθαινουμε μονο αν παθουμε.Αλλα μαθαινουμε τελικά ή πισωγυριζουμε;

 

δεν σκεφτομαστε γιατι περιμενουμε να σκεφτουν οι "εξυπνες" συσκευες. το μαθαινω αμα πάθω δεν είναι και τόσο κακό. το να μην σκεφτομαστε ειναι το χειροτερο. να τα περιμενουμε ολα ετοιμα.

 

E ναι, σαν την αρχέγονη σούπα δεν έχει...

 

 

πρέπει να βρούμε μια ισοροπία. δεν μίλησε κανεις για παρεθοντολαγνεία. ειναι ιδανικό κατά την γνώμη μου να παντρευουμε το παλιό με το νέο. δεν μπορει να βασιζομαστε μόνο σε "πληροφοριες" .

 

Συμφωνώ με τον Παντελή. Κανείς δεν μίλησε για αγάπη για το παρελθόν. Μιλήσαμε απλά κάτι που είναι μια πραγματικότητα σήμερα. Και σίγουρα δεν είναι κάτι θετικό.

Η αλήθεια είναι ότι κάθε εποχή είχε τα θετικά και τα αρνητικά της. Παρόλα αυτά, εμείς ζούμε σε αυτή και πορευόμαστε με αυτά. Αλλά το συγκεκριμένο θέμα για τον οποίο γίνεται συζήτηση σίγουρα κατ εμέ δεν είναι κάτι που πρέπει απλά να το προσπερναμε

 

Θα αναπτυχθούν άλλες δεξιότητες. Κι εμείς δεν κυνηγάμε πια με τα δόρατα.

 

Λέτε ε;