Ερωτική Ποίηση

Τάσος Ζερβός
Δίψα

Ἀπὸ παιδὶ ἡ μάνα μου μ’ ἔκανε βρύση
καὶ μὲ ὅρκισε βρύση ἄλλη νὰ μὴν συναντῶ
νὰ διψάω ἀκόμα κι ὅταν ξεδιψάω
νὰ σκέπτομαι τόπους ποὺ δὲν ἔχουν νερό.
Γι’ αὐτὸ
καὶ στ’ ὁλόγιομο φεγγάρι διψάω
καὶ διψῶ ὅταν τὸ βλέπω λειψὸ
διψῶ ὅταν ἔρχεσαι, κι ὅσο μένεις διψάω
κι ὅταν φεύγεις
διψάω, διψῶ.

 

Έμιλυ Ντίκινσον
* 269
Άγριες Νύχτες - Άγριες νύχτες!
Αν ήμασταν μαζί
Για μας οι άγριες νύχτες
Θα ήταν μόνο χλιδή!
Ανώφελος - ο αγέρας –
Σαν βρει η Καρδιά λιμάνι –
Πέταξε την Πυξίδα –
Πέταξε τον χάρτη !
Λάμνοντας στην Εδέμ –
Α – η θάλασσα !
Ας έδενα – τη νύχτα αυτή –
Σ΄ εσένα !
«44 ποιήματα & 3 γράμματα», σελ. 17
μετάφραση ΕΡΡΙΚΟΣ ΣΟΦΡΑΣ
εκδόσεις ΤΟ ΡΟΔΑΚΙΟ

 

ΣΕΜΙΝΑΡΙΟ
Ἂν μὲ βλέπουν νὰ στέκομαι
ὄρθιος, ἀκίνητος, μὲς
στὰ λουλούδια μου, ὅπως
αὐτὴ τὴ στιγμή,
θὰ νόμιζαν πὼς τὰ διδάσκω.
Ἐνῷ εἶμαι ἐγὼ ποὺ ἀκούω
κι αὐτὰ ποὺ μιλοῦν.
Ἔχοντας μὲ στὸ μέσο
μοῦ διδάσκουν τὸ φῶς.
Ν. ΒΡΕΤΤΑΚΟΣ

 

Έμιλυ Ντίκινσον
* 269
Άγριες Νύχτες - Άγριες νύχτες!
Αν ήμασταν μαζί
Για μας οι άγριες νύχτες
Θα ήταν μόνο χλιδή!
Ανώφελος - ο αγέρας –
Σαν βρει η Καρδιά λιμάνι –
Πέταξε την Πυξίδα –
Πέταξε τον χάρτη !
Λάμνοντας στην Εδέμ –
Α – η θάλασσα !
Ας έδενα – τη νύχτα αυτή –
Σ΄ εσένα !
«44 ποιήματα & 3 γράμματα», σελ. 17
μετάφραση ΕΡΡΙΚΟΣ ΣΟΦΡΑΣ
εκδόσεις ΤΟ ΡΟΔΑΚΙΟ

 

Ο ΑΦΡΑΣΤΟΣ ΥΜΝΟΣ
Όσο ο σφυγμός σου θα ρυθμίζει τους χτύπους της καρδιάς μου
Όσο η ίριδα των ματιών σου θα πολλαπλασιάζει την παρουσία σου
Όσο θα πλέω επάνω στο μετάξι του κορμιού σου
Όσο τα χείλη σου θα θωπεύουν τον ύπνο μου
Όσο ο ουρανός θα κατεβαίνει ως τις αιχμές του στήθους σου
Όσο το σμάλτο της σελήνης θα στεφανώνει την κόμη σου
Δε θα φοβούμαι μήπως κατρακυλήσω στην άβυσσο
Τάκης Βαρβιτσιώτης - "Μικρά ερωτικά εγκώμια"
εκδόσεις ΑΡΜΟΣ, Δεκέμβριος 2002

 

Όταν σε φιλάω, δεν είναι μόνον το στόμα
ή ο αφαλός ή οι μηροί σου που φιλάω.

Φιλάω ταυτόχρονα και τις ερωτήσεις
και τις απαιτήσεις και τις επιθυμίες σου.

Φιλάω τις σκέψεις, την μελαγχολία,
τις αμφιβολίες και το κουράγιο σου.

Φιλάω την αγάπη σου για μένα,
όσο και την απουσία σου όταν μ’ εγκαταλείπεις,

φιλάω το μετέωρο βήμα που σε φέρνει σαν το κύμα,
μια στο προσκεφάλι μου και μια σε παίρνει πίσω.

Σε φιλάω έτσι όπως είσαι κι όπως ήσουν
κι όπως θα ‘σαι, σήμερα ή αύριο,

κοντά ή μακρυά μου, ακόμα κι όταν η ώρα μου,
θα ‘χει πια παρέλθει…

E. Fried

 

Μην πας εκεί, δεν σου το είπα,
Εσένα μονάχα εγώ σε ξέρω
Στης ερημιάς την πατρίδα η κρήνη της ζωής είμαι εγώ, δεν είπα;

Αν μου θυμώσεις μια μέρα,
Αν πάρεις των ομματιών σου κι εξαφανιστείς
Εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια μακριά κι αν φύγεις
Όταν γυρίσεις ο τόπος που θ’ ανταμώσεις είμαι εγώ, δεν είπα;

Δεν είπα να μην αποδέχεσαι το φανερό
Ότι είμαι εγώ αυτός που θα σου στήσει σπιτικό να σου ταιριάζει
Να σ’ το στολίζει και να σ’ το ποικίλλει, δεν είπα;

Μια θάλασσα είμαι
Ένα ψάρι είσαι
Δεν σου είπα να μην πας σ’ εκείνους τους ξερότοπους
Η δική σου θάλασσα η αθόλωτη είμαι εγώ.

Σαν τα πουλιά μην πέφτεις στην παγίδα, δεν το είπα;
Εγώ είμαι αυτός που φροντίζει το πέταγμά σου
Το χέρι και η φτερούγα σου είμαι εγώ, δεν είπα;

Δεν είπα ότι τον δρόμο σου θα πλήξουν
Δεν είπα ότι θα σε κρυώνουν
Κι όμως εγώ θα’ μαι ο πυρετός σου
Η ζεστασιά σου εγώ, δεν σου είπα;

Λογής-λογής κουβέντες θα σου πουν
Κακές συνήθειες θ’ αποκτήσεις, δεν σου είπα;
Της αθανασίας την πηγή θα χάσεις
Εμένα θα χάσεις δηλαδή, δεν είπα;

Λέγε, όλα αυτά δεν σου τα είπα;

Τζελαλαντιν Ρουμί

 

Anne Sexton - Το φιλί
Το στόμα μου ανθίζει σαν πληγή.
Πέρασα όλη τη χρονιά αδικημένη,
κουραστικά αργόσυρτες οι νύχτες,
άδειες,
σκληροί αγκώνες μόνο
και στοίβες χαρτομάντιλα που φώναζαν "κλαψιάρα, κλαψιάρα, τι χαζή που είσαι;"
Άχρηστο το κορμί μου μέχρι χθες.
Σήμερα σκίζονται οι ορθές του γωνίες.
Σήμερα σκίζει τα ρούχα τα σεμνότυφα κόμπο τον κόμπο
και κοίτα - με τρυπούν ολόκληρη καρφιά ηλεκτρισμένα.
Σβιιιν! Ανάσταση!
Κάποτε το κορμί μου ήτανε βάρκα,
σκέτο ξύλο σε αχρηστία,
με δίχως θάλασσα από κάτω,
με την μπογιά της ξεφτισμένη.
Ένας σωρός σανίδες, τίποτ' άλλο.
Όμως εσύ με σήκωσες, μ' αρμάτωσες.
Έγινα η εκλεκτή σου.
Τα νεύρα μου έχουν τεντωθεί.
Τ' ακούω σαν μουσικά όργανα.
Στη θέση της παλιάς σιωπής
ασταμάτητα χτυπούν τα τύμπανα, οι χορδές.
Δικό σου έργο είναι.
Ιδιοφυΐα στην πράξη.
Αγάπη μου, ο συνθέτης
έπεσε στη φωτιά.

| ANNE SEXTON | THE COMPLETE POEMS | PRINTA
Μετάφραση Σταυρίδου Δήμητρα
Επιμέλεια Παμπούδη Παυλίνα
Νοέμβριος 2010

 

Σκάσε και γδύσου.
Μην απαντάς — δεν σε ρώτησα.
Πέσε στα γόνατα, σκύλα.
Εδώ μιλάω εγώ — κι εσύ υπακούς.
Μην παίζεις τη δύσκολη.
Το θέλεις πιο πολύ απ’ όσο αντέχεις.
Και φαίνεται. Στάζεις.
Άνοιξε τα πόδια.
Μη μ’ εκνευρίζεις με τα “ίσως” σου.
Εδώ μέσα, είσαι πράγμα.
Δικό μου.
Κι εγώ αποφασίζω πότε ανασαίνεις.
Πες το: “είμαι πουτάνα σου”.
Φώναξέ το να τ’ ακούσουν οι τοίχοι.
Μαλάκωσες ήδη απ’ την πρώτη σφαλιάρα.
Μην κάνεις πως αντιστέκεσαι.
Θα σε δέσω μέχρι να ξεχάσεις το όνομά σου.
Θα σε γλείψω μόνο αν με ικετεύσεις.
Και πάλι, δεν υπόσχομαι τίποτα.
Δεν είσαι για αγάπη. Είσαι για χρήση.
Σκάσε και γδύσου.
Μην με κοιτάς στα μάτια.
Χτύπα τον εαυτό σου, αν τολμάς —
μα εγώ θα σε διαλύσω με βλέμμα.
Και μετά θα σε κάνω να παρακαλάς
να το ξανακάνω.
Δικό μου

 

Κυριέ μου:
Έλα, πάρε με.
Έλα, τύλιξέ με.
Έλα, γλίτωσέ με.
Έλα — και συγχώρεσέ με.
Έλα, κρύψε με.
Έλα, βύθισέ με.
Έλα, σπάσε με.
Έλα, βύθισέ με ξανά.
Εσύ, και μόνο εσύ, μπορείς.
Εσύ — και το βάθος που έχεις.
Το μόνο που σου ζητώ,
είναι να με βγάλεις δυνατότερο
.
Θρύψαλα κάνε με να υποφέρω,
κάψε με — για σένα αντέχω.
Χάρισμά σου τα δάκρυά μου,
δώρο δικό σου τα ουρλιαχτά μου.
Κι εγώ το υπόσχομαι, δεν θα παλέψω.
Δεν θα αντισταθώ να σε πονέσω.
Αρκεί να με γλιτώσεις,
αρκεί να με λυτρώσεις
.
Κι εγώ το ορκίζομαι —
τα μάτια δεν θα κλείσω,
τα αυτιά μου δεν θα βουλώσω.
Κατάματα θα σε κοιτάζω,
ολόκληρη θα σε ακούσω.
Εσύ όμως — μίλα μου.
Εσύ όμως — δείξε μου.
Εσύ όμως — πόνεσέ με.
Εσύ όμως — φτιάξε με.
Κι όταν νιώσω έτοιμος,
ψυχρότερος, δυνατότερος,
γονατιστός θα υποκλιθώ
και θα σε αποχαιρετήσω.
Και θα σου ψιθυρίσω,
στο αυτί θα σου μιλήσω —
ούτε ο Θεός να μην ακούσει,
κανείς να μην κρυφακούσει.
Σ’ ευχαριστώ, Κύριέ μου.
Θα τα ξαναπούμε, μαυρίλα μου.
Τα λέμε, σκοτάδια μου.
Θα ξαναμιλήσουμε,
άρχοντα της καρδιάς μου.

 

Ονειρεύτηκα
Ένα ταξίδι μαζί σου
Εσύ θα φοράς
Το μαύρο πλισέ φουστάνι
Και τα μαλλιά σου θα τα σηκώνει ο αέρας
Θα σου δείξω
Την υγρασία της νύχτας
Που υπολογίζει
Τις λεπτομέρειες
Ενός παιχνιδιού που χάθηκε
Μεταξύ ονείρου μου
Και ονείρου σου
Θα συναντηθούμε

Λεωνίδας Κακάρογλου
Η πρωτεύουσα των δακρύων (Μαύρο Πλισέ)
εκδόσεις της Εστίας