Ερωτική Ποίηση

...
Στο κατάστρωμα βολοδέρνεις
Ψάχνοντας να ανακαλύψεις
Με την πυξίδα τον προορισμό σου
Όχι, δεν θα τον βρεις
Δεν είναι τόσο εύκολο
Ευκολότερο είναι να φιλήσεις
Αγαπημένα δάχτυλα
Βουτηγμένα στην αφή των χαδιών
Καθώς πλέκονται στις τούφες των μαλλιών σου
Κι έπειτα να σηκωθείς και να ευχαριστήσεις τα κύματα
Που σε προστάτευσαν από ξέρες και βραχονησίδες
Ερωτεύεσαι συχνά καράβια
Γιατί από παιδί ήσουν άγκυρα.

| Μαίρη Πέστροβα | απόσπασμα από το ποίημα “Παιδί άγκυρα” | via fractal |

 

Το στόμα σου
γεύση από άγριο καρπό,
κάτι που σκάει στον ουρανίσκο
και αφήνει το αίμα να σιγοβράζει.
Οι κινήσεις σου
νωχελικές στην αρχή,
σαν να παίζεις με το εύθραυστο όριο
ανάμεσα στο θέλω και στο τώρα.
Το κορμί σου,
μια χώρα σε διαρκή εξέγερση.
Σμίγω πάνω σου με την ακόρεστη ορμή
εκείνου που αρνείται την αναμονή.
Η επιδερμίδα σου
κοχλάζει στη λαβή των δαχτύλων μου.
Μυρίζει αμαρτία και υποταγή,
κάνει τα χέρια να χάνουν κάθε κανόνα.
Λιποψυχώ μπροστά σε τέτοια συντριβή,
κι ό,τι κρατούσα για εμένα
σου το παραδίδω
μέσα στην έκσταση της επαφής.
Γίνομαι ανάσα σου
καθώς σκορπίζεσαι σε ήχους
που ξεσπούν σε παραλήρημα
με κάθε σου σύσπαση.
Αυτή η νύχτα,
καμιά λύτρωση,
μονάχα σώματα που ξεχειλίζουν
χωρίς μέτρο.

Άναρχα Σώματα
Αντώνης Μαρκάκης