Ημέρα Αμαλίας

Ημέρα Αμαλίας

σημερα Παρασκευή 01 Ιουνίου τιμούν οι Έλληνες blogger's τη μνήμη της
Αμαλίας Καλυβίνου.

Έφυγε απο την ζωή την περασμένη βδομάδα και εξιστόρισε στο προσωπικό
της Blog τον τελεταίο ενάμιση χρόνο την δική της τραγωδία καθώς οι
γιατροί διέγνωσαν ότι έπασχε απο Καρκίνο με καθυστέριση 17 ετών.

Σήμερα Παρασκευή όλοι οι Blogger's θ' αφιερώσουν τις σελίδες τους στην
Αμαλία, με σύνθημα

"Να γίνουν εξαίρεση οι αλμπάνιδες ρε παιδιά, όχι ο κανόνας...'

 

[YT]6aYu0YapSm0[/YT]

«Ο ασθενής έχει το δικαίωμα του σεβασμού του προσώπου του και της ανθρώπινης αξιοπρέπειάς του.»

(σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 47 του Ν. 2071/ 1992)

«Να γίνουν εξαίρεση οι αλμπάνηδες ρε παιδιά, όχι ο κανόνας...»

(Αμαλία Καλυβίνου, 1977-2007)

Από την ηλικία των οκτώ ετών, η Αμαλία ξεκίνησε να πονάει. Παρά τις συνεχείς επισκέψεις της σε γιατρούς και νοσοκομεία, κανένας δεν κατάφερε να διαγνώσει εγκαίρως το καλόηθες νευρίνωμα στο πόδι της. Δεκαεπτά χρόνια αργότερα, η Αμαλία έμαθε ότι το νευρίνωμα είχε πια μεταλλαχθεί σε κακόηθες νεόπλασμα.

Για τα επόμενα πέντε χρόνια η Αμαλία είχε να παλέψει όχι μόνο με τον καρκίνο και τον ακρωτηριασμό, αλλά και με την παθογένεια ενός Εθνικού Συστήματος Υγείας που επιλέγει να κλείνει τα μάτια στα φακελάκια κι επιμένει να κωλυσιεργεί με παράλογες γραφειοκρατικές διαδικασίες. Εκτός από τις ακτινοβολίες και τη χημειοθεραπεία, η Αμαλία είχε να αντιμετωπίσει την οικονομική εκμετάλλευση από γιατρούς που στάθηκαν απέναντί της και όχι δίπλα της. Πέρα από τον πόνο, είχε να υπομείνει την απληστία των ιδιωτικών κλινικών και την ταλαιπωρία στις ουρές των ασφαλιστικών ταμείων για μία σφραγίδα.


Η Αμαλία άφησε την τελευταία της πνοή την Παρασκευή 25 Μαϊου 2007. Ήταν μόλις 30 ετών.

Πριν φύγει, πρόλαβε να καταγράψει την εμπειρία της και να τη μοιραστεί μαζί μας μέσα από το διαδικτυακό της ημερολόγιο. Στην ηλεκτρονική διεύθυνση http://fakellaki.blogspot.com, η νεαρή φιλόλογος κατήγγειλε επώνυμα τους γιατρούς που αναγκάστηκε να δωροδοκήσει, επαινώντας παράλληλα εκείνους που επέλεξαν να τιμήσουν τον Ορκο του Ιπποκράτη. Η μαρτυρία της συγκίνησε χιλιάδες ανθρώπους, που της στάθηκαν συμπαραστάτες στον άνισο αγώνα της μέχρι το τέλος.

«Ο στόχος της Αμαλίας ήταν να πει την ιστορία της, ώστε μέσα απ' αυτήν να αφυπνίσει όσο το δυνατόν περισσότερους ανθρώπους και συνειδήσεις. Κυρίως ήθελε να δείξει ότι υπάρχουν τρόποι αντίστασης στην αυθαιρεσία και την εξουσία των ασυνείδητων και ανάλγητων γιατρών, αλλά και των γραφειοκρατών υπαλλήλων του συστήματος υγείας.»

(Δικαία Τσαβαρή και Γεωργία Καλυβίνου - μητέρα και αδελφή της Αμαλίας)

Σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 77 του Ν. 2071/1992, θεωρείται πειθαρχικό παράπτωμα για τους γιατρούς του Ε.Σ.Υ:

«Η δωροληψία και ιδίως η λήψη αμοιβής και η αποδοχή οποιασδήποτε άλλης περιουσιακής παροχής, για την προσφορά οποιασδήποτε ιατρικής υπηρεσίας.»

Η Αμαλία Καλυβίνου αγωνίστηκε για πράγματα που θεωρούνται αυτονόητα σε ένα σύγχρονο ευρωπαϊκό κράτος. Δυστυχώς δεν είναι και τόσο αυτονόητα στην Ελλάδα. Συνεχίζοντας την προσπάθεια που ξεκίνησε η Αμαλία, διαμαρτυρόμαστε δημόσια και απαιτούμε:

* ΝΑ ΛΗΦΘΟΥΝ ΑΜΕΣΑ ΜΕΤΡΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΩΣΤΕ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΝ ΤΑ ΦΑΚΕΛΑΚΙΑ ΚΑΙ Η ΑΝΙΣΟΤΗΤΑ ΠΟΥ ΕΠΙΦΕΡΟΥΝ ΣΤΗΝ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΩΝ ΑΣΘΕΝΩΝ

* ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΠΙΟ ΕΥΕΛΙΚΤΟΣ Ο ΚΡΑΤΙΚΟΣ ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΣ ΩΣΤΕ ΝΑ ΜΗ ΘΡΗΝΗΣΟΥΜΕ ΞΑΝΑ ΘΥΜΑΤΑ ΤΩΝ ΧΡΟΝΟΒΟΡΩΝ ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΙΚΩΝ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΩΝ

* ΝΑ ΕΠΙΒΛΗΘΕΙ ΑΥΣΤΗΡΟΤΕΡΟΣ ΕΛΕΓΧΟΣ ΣΤΗ ΔΙΑΠΛΟΚΗ ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΩΝ ΕΤΑΙΡΕΙΩΝ ΚΑΙ ΙΑΤΡΙΚΟΥ ΚΑΤΕΣΤΗΜΕΝΟΥ

* ΝΑ ΑΞΙΟΠΟΙΗΘΟΥΝ ΟΙ ΑΝΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΤΕΣ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΑΚΕΣ ΥΠΟΔΟΜΕΣ ΚΑΙ ΝΑ ΥΠΑΡΞΕΙ ΣΥΝΕΧΗΣ ΚΑΙ ΑΡΤΙΑ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ ΚΑΤΑΡΤΙΣΗ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΓΙΑΤΡΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΝΟΣΗΛΕΥΤΕΣ ΤΟΥ Ε.Σ.Υ.

* ΝΑ ΚΑΘΙΕΡΩΘΕΙ Η ΨΗΦΙΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΙΑΤΡΙΚΟΥ ΦΑΚΕΛΟΥ ΤΟΥ ΑΣΘΕΝΟΥΣ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΩΣ, ΩΣΤΕ ΝΑ ΕΠΙΣΠΕΥΔΕΤΑΙ Η ΣΩΣΤΗ ΔΙΑΓΝΩΣΗ ΚΑΙ ΘΕΡΑΠΕΙΑ



ΑΣ ΠΑΨΕΙ ΠΛΕΟΝ Η ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ ΤΩΝ ΚΥΒΕΡΝΩΝΤΩΝ, ΠΟΥ ΠΡΟΤΙΜΟΥΝ ΝΑ ΛΑΔΩΝΟΝΤΑΙ ΟΙ ΓΙΑΤΡΟΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΣΘΕΝΕΙΣ ΠΑΡΑ ΝΑ ΑΜΕΙΒΟΝΤΑΙ ΑΞΙΟΠΡΕΠΩΣ ΑΠΟ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ.

* ΟΧΙ ΑΛΛΑ ΦΑΚΕΛΑΚΙΑ
* ΟΧΙ ΑΛΛΗ ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΙΑ
* ΟΧΙ ΑΛΛΟΣ ΕΜΠΑΙΓΜΟΣ


ΔΙΚΑΙΟΥΜΑΣΤΕ ΔΩΡΕΑΝ ΚΑΙ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΗ ΠΕΡΙΘΑΛΨΗ. ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ.

Την επόμενη φορά που θα χρειαστεί να δώσετε φακελάκι, μην το κάνετε. Προτιμήστε καλύτερα να κάνετε μια δωρεά. Η τελευταία επιθυμία της Αμαλίας ήταν η ενίσχυση της υπό ανέγερση Ογκολογικής Μονάδας Παίδων

(Σύλλογος Ελπίδα, τηλ: 210-7757153, e-mail: infο@elpida.org, λογαριασμός Εθνικής Τράπεζας: 080/480898-36, λογαριασμός Alphabank: 152-002-002-000-515. Θυμηθείτε να αναφέρετε ότι η δωρεά σας είναι "για την Αμαλία").



ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΗ ΚΙΝΗΣΗ ΦΙΛΩΝ ΤΗΣ ΑΜΑΛΙΑΣ

 

Άι Σιχτίρ κυρία Μπενάκη μου. ( Με το συμπάθιο )

Διαβάζω από το blog του Ευάγγελου Βενιζέλου

«Δυστυχώς οι υπηρεσίες της Βουλής αρνήθηκαν να παραλάβουν ως αναφορά την εκτύπωση του blog της Αμαλίας που υπέβαλα, με τον ισχυρισμό ότι εμπεριέχει υβριστικές φράσεις!
Ζήτησα να επιληφθεί η Πρόεδρος της Βουλής που μαθαίνω ότι βρίσκεται στο εξωτερικό ή έστω ο Α΄ Αντιπρόεδρος που την αναπληρώνει. Κατόπιν αυτού έφερα ήδη το ζήτημα στη Βουλή με τη μορφή ερώτησης προς τους αρμόδιους Υπουργούς.
Βέβαια μια ερώτηση μπορεί τυπικά να είναι ισχυρότερη από την αναφορά, αλλά στην προκειμένη περίπτωση η ισχύς βρίσκεται στο ίδιο το γεγονός, στο λόγο της ίδιας της Αμαλίας και των φίλων της. Γι΄ αυτό θέλω να υπάρχει αυτούσιος στα πρακτικά της Βουλής ο αυθεντικός λόγος της Αμαλίας.»

Μιας και η απάντησή μας στην πρόεδρο της βουλής εμπεριέχει πραγματικές ύβρεις και ενδεχομένως ποινικές ευθύνες για τους έχοντες το φόρουμ, δεν θα την ανεβάσω εδώ. Όσοι ενδιαφέρονται μπορούν να την διαβάσουν εδώ

 

Καλά ας μην το κομματικοποιούμε το θέμα Κύριε Χαινριχ... Το κράτος είναι εν τη γέννησή του ανάλγητο... Επί πρωθυπουργίας του κ. Σημίτη και με υπουργό υγείας τον κ. Παπαδόπουλο είχε γίνει έκκληση να μπορούν να παραλάβουν τα λεφτά που είχε καταθέσει ο κόσμος, οι γονείς ενός παιδιού που έπρεπε να νοσηλευτεί άμεσα στο εξωτερικό. Τα λεφτά αυτά αποτελούσαν την τελευταία ελπίδα για να καλυφθούν τα νοσήλια και να σωθεί το παιδί. Ο κ. Σημίτης αρνήθηκε να το συζητήσει, ενώ ο υπουργός υγείας όταν του το ανέφεραν απάντησε επανειλημμένως με ενοχλημένο υφάκι:"Άλλη ερώτηση-Άλλη ερώτηση". Επίσης όπως είχε δηλώσει η Αμαλία το blog αναγκάστηκε να το κάνει καθώς καμία φιλελεύθερη εφημερίδα δεν ήθελε μια τέτοια καυτή πατάτα στα χέρια της αλλά και κανείς υποργός δεν τη δέχθηκε να του τα πει... Ας αφήσουν κατά μέρος ορισμ΄νοι πολιτικοί τις υποκρισίες...
Εσείς πάλι φίλε και Κύριε Χαινριχ κάνετε πολύ καλά που μας το αναφέρατε.. Ευχαριστώ

 

Δεν μίλησα για κόμματα. Η κυρία Μπενάκη είναι πρόεδρος της βουλής.
Το Άι σιχτιρ πάει λοιπόν σε ένα δομημένο κράτος ( και όχι ομόλογο ) που υβρίζει με την στάση του όλους εμάς.

Παρακαλώ κύριε σλέϊβμπόυ

 

Όσο και αν μου γυρίζει τα άντερα αυτή η υπόθεση και όσο κι αν σέβομαι την πρωτοβουλία των Ελλήνων blogger's θα ήθελα να διαφοροποιηθώ ως προς την ένταξη της εν λόγω υπόθεσης σε αυτό το σύστημα της "ημέρας του..." , πρακτική η οποία για μένα δεν εξυπηρετεί σχεδόν τίποτα σε όρους υπενθύμισης και κοινωνικής ευαισθητοποίησης.
Ημέρα του περιβάλλοντος , ημέρα της γυναίκας , του πατέρα , της μητέρας , του παιδιού κλπ κλπ.
Άκοπη και βολική έως ένα βαθμό , μια τέτοια τακτική περισσότερο λειτουργεί στα πλαίσια του αυτοεξωραϊσμού , υπό την έννοια ότι με το που λαμβάνει χώρα μια άλφα καθιέρωση , αίρεται ταυτόχρονα ατύπως και η οποιαδήποτε ενοχική αίσθηση σε επίπεδο κοινωνίας (και προφανώς δεν εννοώ το κράτος).Κάτι σαν να λέμε στον εαυτό μας
-ωραία το βάλαμε κι αυτό στη θέση του.Πάμε τώρα στο επόμενο.

Ρωτείστε τους Έλληνες bloggers μετά από 3-4 μήνες να δούμε αν θα την θυμούνται καν οι μισοί.

Κι εδώ έχω ένα ερώτημα/ανησυχία που όσο περνά ο καιρός αρχίζει και γίνεται πιο πιεστικό.

Ο χρόνος έχει 365 ημέρες.Τί θα γίνει όταν αυτές εξαντληθούν ? Θα αρχίσουμε να μετράμε σε λεπτά ?

Μήπως θα ήταν σκόπιμο να αντιληφθούμε κάποια στιγμή το ρόλο που παίζουμε ως συμμετέχοντες στην κοινωνία και να πάψουμε να την κοιτάζουμε σαν κάτι ξένο και εχθρικό ?

(Με κάθε σεβασμό στο πρόσωπο της Αμαλίας και της κάθε Αμαλίας όπου η κοινωνική ευαισθητοποίηση απλά ...άργησε και εξακολουθεί να αργεί)

 

Σάντεν δεν έχεις καθόλου άδικο. Τις ίδιες ενστάσεις έχω και εγώ. Μα η κοινότητα των Ελλήνων μπλόγκερς απέδειξε και στην υπόθεση Τσιπρόπουλου και στην υπόθεση των απολύσεων από τον Ε.Τ. κλπ πως δεν ξεχνά.
Συμφωνώ πως οι ημέρες και οι αφιερώσεις δεν είναι ότι καλύτερο.
Μα η μνήμη είναι.

 

Η μνήμη της της Αμαλίας θα ήταν καλύτερο να τιμηθεί και να τη θυμόμαστε με το να καθιερώσουμε ένα βραβείο για κάθε ειδικότητα της ιατρικής. Ένα βραβείο που θα δίνεται στο χειρότερο γιατρό, τον πιο ασυνείδητο και θα είναι ισότιμο με μια απόλυση και αφαίρεση εξασκήσεως ιατρικού επαγγέλματος για πάντα. Ένα βραβείο που θα μας ωφελήσει όλους.
Προσωπικά τόσο οι μέρες μνήμες δεν μου λένε τίποτα, Είναι απλά μια ακόμα καταχώρηση... Μιά ημέρα απενοχοποίησης και προβολής των συλλόγων που αντιστοιχούν στην κάθε μέρα, όχι ότι το τελευταίο είναι κακό. Όμως οι "Αμαλίες" θα βασανιζόμαστε στο ΕΣΥ κιαι τις υπόλοιπες 364 μέρες. Το AIDS θα υφίσταται και τις 364 μέρες κοκ... Εξάλου μόνο τις εμπορικές μέρες θυμόμαστε. Θυμάται κανείς ότι πχ 14 Σεπτ. είναι ημέρα μνήμης για τη Μικρασιατική γενοκτονία; Με τις πράξεις θυμόμαστε όχι με το ημερολόγιο....

 

Έχεις δίκιο αγαπητέ και δε θα ήθελα να εκληφθεί το προηγούμενο ποστ σαν μομφή ως προς τους bloggers.
Νομίζω ότι συμφωνούμε απόλυτα.

 

Για να δούμε λοιπόν, την επόμενη φορά που θα χρειαστεί να δώσουμε φακελάκι, εμεις οι συνειδητοποιημένοι φίλοι της Αμαλίας, αν θα το κάνουμε ή οχι...
Κι αν μπροστά στο να πληρώσουμε για να "υπενθυμίσουμε" την υποχρέωση του γιατρού να κάνει τη δουλειά του και να "τονώσουμε" το ενδιαφέρον του για τον ασθενή, εμεις επιλέξουμε να κάνουμε μια δωρεά και να ενισχύσουμε την ...υπό ανέγερση Ογκολογικής Μονάδας Παίδων.. Ας καγχάσω...
Δυστυχώς αγαπητοί μου φιλοι, θέλει αρετή και τόλμη... και σήμερα εξέλειπαν αμφότερα..
Διότι δεν μας "υβρίζει" μονο το κράτος, "υβρίζουμε" κι εμείς καθημερινά τη ράτσα μας..

Να θυμίσω φυσικά οτι "ημέρα αμαλίας" ήδη υπάρχει!
οπως υπάρχει και μέρα περιβάλλοντος (ειναι πολυ κοντα 6 Ιουνίου), ημέρα για ο,τιδήποτε ιξ, μόνο που υφίστανται για να επιβεβαιώνουν τους κανόνες.. αλήθεια ποιούς?

 

αμαλία καλό βόλι..
τα δικά σου 15' του Γουόρχολ έχουν ήδη αρχίσει να τρέχουν..
μετά θα περιμένουμε την επόμενη ..Αμαλία

Η μόνη περιουσία είναι η μνήμη, ναι!
Η οποία κάπως πρέπει να διασωθεί.
Γιατί, στις δικτατορίες του μέλλοντός μας (που σίγουρα θα υπάρξουν), κινδυνεύουμε να μείνουμε χωρίς εφεδρείες, χωρίς εκείνες τις τολμηρές μειοψηφίες που έσπασαν κάποτε την καταθλιπτική σιωπή!