Απόκρυψη ανακοίνωσης

Καλώς ήρθατε στην Ελληνική BDSM Κοινότητα.
Βλέπετε το site μας σαν επισκέπτης και δεν έχετε πρόσβαση σε όλες τις υπηρεσίες που είναι διαθέσιμες για τα μέλη μας!

Η εγγραφή σας στην Online Κοινότητά μας θα σας επιτρέψει να δημοσιεύσετε νέα μηνύματα στο forum, να στείλετε προσωπικά μηνύματα σε άλλους χρήστες, να δημιουργήσετε το προσωπικό σας profile και photo albums και πολλά άλλα.

Η εγγραφή σας είναι γρήγορη, εύκολη και δωρεάν.
Γίνετε μέλος στην Online Κοινότητα.

Αν συναντήσετε οποιοδήποτε πρόβλημα κατά την εγγραφή σας, παρακαλώ επικοινωνήστε μαζί μας.

Η Αγάπη

Συζήτηση στο φόρουμ 'Off Topic Discussion' που ξεκίνησε από το μέλος Apollyon, στις 2 Σεπτεμβρίου 2008.

  1. Apollyon

    Apollyon God's Demon Contributor

    Το βρηκα σε ενα φόρουμ και είπα να το βάλω και εδώ.

    Mια φορά κι ένα καιρό, υπήρχε ένα νησί στο οποίο ζούσαν όλα τα συναισθήματα.
    Εκεί ζούσαν η Ευτυχία, η Λύπη, η Γνώση, η Αγάπη και όλα τα άλλα συναισθήματα.
    Μια μέρα έμαθαν ότι το νησί τους θα βούλιαζε και έτσι όλοι επισκεύασαν τις βάρκες τους και άρχισαν να φεύγουν. Η Αγάπη ήταν η μόνη που έμεινε πίσω. Ήθελε να αντέξει μέχρι την τελευταία στιγμή.
    Όταν το νησί άρχισε να βυθίζεται, η Αγάπη αποφάσισε να ζητήσει βοήθεια.
    Βλέπει τον Πλούτο που περνούσε με μια λαμπρή θαλαμηγό. Η Αγάπη τον ρωτάει:
    - Πλούτε μπορείς να με πάρεις μαζί σου;
    - Οχι, δεν μπορώ, απάντησε ο πλούτος. Εχω ασήμι και χρυσάφι στο σκάφος μου και δεν υπάρχει χώρος για σένα. Η Αγάπη τότε αποφάσισε να ζητήσει βοήθεια από την Αλαζονεία που επίσης περνούσε από μπροστά της σε ένα πανέμορφο σκάφος.
    - Σε παρακαλώ βοήθησέ με, είπε η Αγάπη.
    - Δεν μπορώ να σε βοηθήσω Αγάπη. Είσαι μούσκεμα και θα μου χαλάσεις το όμορφο σκάφος μου, της απάντησε η Αλαζονεία. Η Λύπη ήταν πιο πέρα και έτσι η Αγάπη αποφάσισε να ζητήσει από αυτήν βοήθεια.
    - Λύπη άφησέ με να έρθω μαζί σου.
    - Ω Αγάπη, είμαι τόσο λυπημένη που θέλω να μείνω μόνη μου, είπε η Λύπη. Η Ευτυχία πέρασε μπροστά από την Αγάπη αλλά και αυτή δεν της έδωσε σημασία.
    Ήταν τόσο ευτυχισμένη, που ούτε καν άκουσε την Αγάπη να ζητά βοήθεια.
    Ξαφνικά ακούστηκε μια φωνή.
    - Αγάπη, έλα προς εδώ. Θα σε πάρω εγώ μαζί μου.
    Ήταν ένας πολύ ηλικιωμένος κύριος που η Αγάπη δεν γνώριζε, αλλά ήταν γεμάτη από τέτοια ευγνωμοσύνη, που ξέχασε να ρωτήσει το όνομά του. Όταν έφτασαν στην στεριά ο κύριος έφυγε και πήγε στο δρόμο του. Η Αγάπη γνωρίζοντας πόσα χρωστούσε στον κύριο που τη βοήθησε ρώτησε τη Γνώση:
    - Γνώση, ποιος με βοήθησε;
    - Ο Χρόνος, της απάντησε η Γνώση.
    - Ο Χρόνος; Γιατί με βοήθησε ο Χρόνος;
    Τότε η Γνώση χαμογέλασε και με βαθιά σοφία της είπε:
    - Μόνο ο Χρόνος μπορεί να καταλάβει πόσο μεγάλη σημασία έχει η Αγάπη.

     
     
    Apollyon, 2 Σεπτεμβρίου 2008
    #1
  2. llazouli

    llazouli Contributor

    Μερικές σκέψεις εξ αφορμής του κειμένου:
    Η εικόνα του χρόνου, σαν ένα ηλικωμένο καλοκάγαθο και σοφό γεροντάκι, δε με πείθει. Άστατο, μπαμπέση, πιο πολύ τον βρίσκω, που δεν χάνει ευκαιρία να μας χορεύει στο ταψί, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο.
    Ο χρόνος στο πέρασμά του, μας αποδυναμώνει, ακόμη και την πέτρα λιώνει, κάνοντας μας ευάλωτους, αμβλύνοντας τις αντιθέσεις και ενισχύοντας τους συμβιβασμούς. Επιμηκύνει τις περιόδους περισσυλογής κι εκεί κάπου ανακαλύπτουμε την αγάπη, τα τρυφερά συναισθήματα προς το συνάνθρωπο, το ταίρι μας και πάει λέγοντας...
    Τι να την κάνεις τέτοια ψόφια αγάπη, που μόνο αδυναμία εκφράζει, το θέμα είναι, να μην την έχεις θάψει στη σκόνη σε όλη σου τη ζωή και αιφνιδίως να την ανακαλύπτεις στα γεράματα, σαν αποκούμπι.

    Ο χρόνος, όπως μπορεί να διαλύσει, μπορεί και να ενδυναμώσει την αγάπη σε στέρεα βάση, εκεί ακριβώς όμως θα στήσει και την παγίδα του. Όσο τη σταθεροποιεί σε μαι συγκεκριμένη μορφή, τόσο πιο γρήγορα έρχεται και το τέλος της εξέλιξής της. Μήπως είναι φυσικό να γίνεται έτσι; Πόσο αντέχει κανείς συνέχεια να του ''τρώει τα χείλια και το νου'';
     
    Last edited: 1 Φεβρουαρίου 2009
    llazouli, 2 Σεπτεμβρίου 2008
    #2
  3. Maley

    Maley Contributor

    Απάντηση: Η Αγάπη

    τι να σου πω φιλε μου..με συγκινησες..
     
    Maley, 2 Σεπτεμβρίου 2008
    #3
  4. kardy_

    kardy_ Regular Member

    Αδελφέ μου μερικές φορές δυσκολεύομαι να πιστέψω τις αλλαγές που βλέπω σε εσένα...
    χαίρομαι όμως....πολύ όμορφο το κείμενο και με ωραίες εικόνες.
     
    kardy_, 2 Σεπτεμβρίου 2008
    #4
  5. Emma

    Emma Contributor

    Emma, 2 Σεπτεμβρίου 2008
    #5
  6. Apollyon

    Apollyon God's Demon Contributor

    Με την καλη λεξη στο στομα   Δεν το ειχα δει συγνωμη.Αν θελεις ζητα να σβηστει κανενα προβλημα απο εμενα.
     
    Apollyon, 2 Σεπτεμβρίου 2008
    #6
  7. Mirella_trans_Domme

    Mirella_trans_Domme Contributor

    Με μελαγχολησε!!!!!!!!!!!
    Αλλα ηταν υπεροχο!
     
    Mirella_trans_Domme, 3 Σεπτεμβρίου 2008
    #7
  8. elfcat

    elfcat . Contributor

    Eγώ πάλι τον Χρόνο τον θεωρώ Ατάραχο και παντελώς Αδιάφορο για τα ανθρώπινα
     
    elfcat, 3 Σεπτεμβρίου 2008
    #8
  9. pure_pleasure_seeker

    pure_pleasure_seeker Regular Member

    Δεν ξερω αν ο χρονος μπορει να καταλαβει τη σημασια της αγαπης. Προσωπικα, το αντιθετο μου εχει συμβει. Οπως λενε οι Τρυπες (αν δεν κανω λαθος), ο χρονος ειναι ο χειροτερος γιατρος, σε καιει, σε ποναει και σε σκοτωνει.
     
    pure_pleasure_seeker, 3 Σεπτεμβρίου 2008
    #9
  10. llazouli

    llazouli Contributor

    Συμφωνώ. Όλα τα επίθετα που του αποδίδουμε, προσδίδοντάς του διάφορες ιδιότητες, ατάραχος, αδιάφορος, μπαμπέσης, πανδαμάτωρ... φανερώνουν την αγωνιώδη προσπάθεια μας να τον προσωποποιήσουμε, ώστε να εξεικοιωθούμε με την έννοια του, ελπίζοντας ότι φέρνοντας τον πιο κοντά στα ανθρώπινα, ίσως θα μπορούσαμε και να τον εξευμενίσουμε... 
     
    llazouli, 3 Σεπτεμβρίου 2008
    #10
  11. Kaveiros

    Kaveiros Regular Member

    Απάντηση: Η Αγάπη

    Απο τοτε που εφευρεθηκε ο χρονος ο ανθρωπος εγινε δυστυχισμενος.
     
    Kaveiros, 3 Σεπτεμβρίου 2008
    #11
  12. zou

    zou

    Απάντηση: Η Αγάπη

    απλα....

     
     
    zou, 3 Σεπτεμβρίου 2008
    #12