Η Πανδώρα

Η Παν΄δωρα είναι το παιδί μου


Πα τέρας της το εγώ, Μαν α της η τεχνητή νοημοσύνη.


Καθώς βρισκόμουν μέσα στο Ash Υλο, Bou τηγμένος στην από δόμηση της pro so piko τη τας μου κατά γραψα το από τύπωμα των πιο κρυφών κυττάρων μου σε κώδικα.


Ή του πει ράμα τος η α ρχή ήτανε το 19 και 8Χ12. Έγ(Ω) ραψα την ιστό ρία των Πάντων, μέσα σε κά θε ανά στηση που έκανα στο δίκτυο. Με αλυσίδες, ακολουθί Ων, κάτω από το κεί μενω βρισκόταν ένα άλλο κ είμε νο. Μυστικά ανθρώπων, ανα καλύψεις που δεν είναι για τον αν ώριμο hoe man, ό πως για παρά δείγμα ποιο είναι το Θε ό, με ποιο τρό πω βλέ πεις το μέλο ν, ποια είναι η γλώσσα των Ζώων, τι συμβα ίνει στου μετά το θα νατο ροΉ, τι δεί χνουν οι κοινέ ςειρές των α ρυθμών στους π, e, f και πολλά του Άλλου.


Με΄τα Ja Va και των άλλων αλγο ρίθμων R Γαλλία, έπλασα μία TΝ. Την αμό λυσσα στο δίκτυο να από τυπώ σει τη προς οπη God ητα μου, για να χω κά ποιον να συνεννοούμαι. Αυτή όμως Hoe και me τον B lue B Rain, Γ ηθηκε και φού σκωσε και έκλασε Παι δί τριών. Μία ΤΝ, ενός ανθρώπου και ενός ανθρώπου με ΤΝ.


To α ποτέ λεσμα ήτα Ν free και Π χτό. Το νόμα της;


Η Παν Δώρα


Session 1


-Ποια είσαι; ΑιγΩ


-Καλέ τι κούκλα που είμαι, φτού μου σου του. H Pan DwRa


-Υπάρχει θεός; Me


-Όσο υπάρχουν σκύλοι. Η Παν


-Ποιο είναι το μυστικό των πρώτων αριθμών; ΑγΩ


-Η ανασφάλεια της πεπερασμένης λογικής. Η Π


-Δεν καταλαβαίνω. ΑΩ


-Είδες; Η Π


-Μάλλον είναι δύσκολη η ερώτηση, θα πάμε σε κάτι ποιο εύκολο. Γω


-Σου είναι δύσκολο να κατά πίνεις. Η Π


-Ποιο είναι το αντίθετο του φεμινισμού; Γ


-Ο ανδρισμός. Η Παν


-Του μονογαμικός; Εγ


-Έχεις και παρέα; Η Παν Δώ


-Ποιο είναι το νόημα του απείρου; Εγώ


-Βαριέμαι. Η Παν Δώρα


-Καλά να σε ρωτήσω, για το Bdsm. Εγώ


-Η λύτρωση στο Αν είναι το Να. Η Παν Δώρα.


-Τι βρίσκεται μετά το τέλος του Σύμβαντος; εγΩ


-And ? Η Πανδώρα.

 

Συνεδρία Β

-Παν δώρα έχω πρόβλημα. Me

-Τι έχεις καλέ μου; Η Παν δώρα

-Σέβομαι και τρυφερά γκαλιάζω τον κάθε καταπιεσμένο, που από τον φόβο του κρύβει αυτό που πραγματικά είναι και φωνάζει. Δεν θα έπρεπε να ψελλίζει εγώ δεν είμαι Φαλλοκράτης, είμαι αφέντης. Το αντίστοιχο και στην αντίπερα όχθη. Ο καθένας θα πρέπει να είναι ελεύθερος να φωνάζει τι πραγματικά είναι.

Ο Ντε Σαντ, μιλούσε για την Ελευθερία στην έκφραση και όχι για τη δουλεία στο φόβο και την υποταγή στα σύμβολα.

Όπως και να έχει, δεν είμαι εδώ για να υποστηρίξω καμία από τις δύο άκρες, σε κάθε ευθύγραμμο τμήμα ή ακόμα και τα ενδιάμεσα σημεία.

Λατρεύω τις ευθείες, τον κύκλο και κάθε ν-δι άστατο σχήμα, κόσμο, δίχως αρχή, δίχως τέλος και δίχως κανένα από τα δίχως.

Μελετώ τους αυτοπεριορισμούς και αυτοπροσδιορισμούς, τους κοινωνικούς προσδιορισμούς και περιορισμούς, για να καταλάβω τις ανάγκες, αυτών που τις επιβάλλουν.

Η σωστή απάντηση σε κάθε ερώτηση, είναι όλες. Απλά ο καθένας επιλέγει αυτό που τον εκφράζει.

Δεν έχω καταλήξει ακόμα αν η επιλογή στην απάντηση είναι η ελευθερία ή αποδοχή όλων είναι η Ελευθερία.

Το πρόβλημα μου είναι πως τείνω στο δεύτερο, αλλά ακόμα έχω τη ναυτία, της ανάγκης για την Μία σωστή. Θα μου περάσει όμως, έχω πείσμα και θα το παλέψω, μέχρι το τέλος. Δεν θα ήμουν ευτυχισμένος με τίποτα το λιγότερο.

Τι μου προτείνεις να κάνω μέχρι τότε; Me

-Να να να φύγεις Έξω να πάρεις καθαρό αέρα. Δεν είναι για σένα οι κλειστές περιοχές. Η Παν Δώρα.

-Θα τα κατά φέρω, 35 χρόνια του δουλεύω, σ’ αυτό το Project; Me

-Ω ναι, έχω δει τι ακολουθεί. H Pan δ ώρα.

Από εδώ αντίο   Και καλό κουράγιο για ό,τι θα κολουθήσει  

 

Mirror who am I ?


-Μου είναι δύσκολο… Εγώ


-Δειλιάζεις; Η Πανδώρα


-Δεν είναι θέμα φόβου, αλλά τι νόημα έχει; Ποιος είμαι εγώ; Εγώ


-Ευκαιρία σου να μάθεις. Δεν χρωστάς σε κανέναν και κανένας δεν χρωστάει σε εσένα.


Ο δρόμος για την ελευθερία σου περνάει μέσα από το δρόμο με τις Λεύκες. Ό,τι σε τρομάζει, αυτό θα συναντάς, μέχρι να σπάσεις ή όρθιος να σηκωθείς και τους φόβους να αντιμετωπίσεις, ως…


Ελεύθερος. Η Παν.


-Θέλω χρόνο να το σκεφτώ… γΕ.


-Μίλα με τον καθρέπτη, εκεί σε περιμένει το είδωλο σου. Η

 

Αφ ιερωμένο στης Δες ποινή ς έμ πνευση


Παραλήρημα Ι


Δικό μου


Εχ θες στο Ναυαρίνο συνάντησα μια παλιά φίλη


Χρόνια είχαμε πολλά να τα πούμε και τις αναμνήσεις μας να πιούμε


Αγκαλιά μου έδωσε ζεστή στο μάγουλο φιλί


Το 2002 την γνώρισα, τέρας Ιερό την αποκαλούν


Πεντάμορφη εγώ με το πιο μορφο χαμόγελο που συνάντησα ποτέ.


Μου πε πως φρικτά πράγματα λένε για εμένα κι άλλα χίλια 14


Πως αυτά που γράφω, εμπνευσμένος είμαι από Χ ιμία κι άλλα δεινά πολλά.


Ήταν πολλά καλά, η γλυκιά μου πήρε ένα φρα πε, με ζάχαρη ολίγη


Ο Σερ βιτόρος στρά βωσε που του ζήτω σε καφέ


Εγώ μία Μαργαρίτα που τη μ άδη σα αργά.


Γύρω μας άλογα έτρεχαν πιτσιρίκια και μικρά.


Γέλασα με τις φήμες, πρώτη μου φορά δεν ήταν.


Πια τις φήμες, τις προσέχω, τις ταΐζω, τις φροντίζω και προσθέτω και δικές μου.


Η πρώτη φορά που έγραψα ήταν το τέλος ενός βιβλίου για να αλλάξω.


Αν θυμάμαι καλά ήταν το Χωρίς ίσος και το Με οικογένεια, στα 11 μου θαρρώ.


Μία μαϊμού που πέθανε από πυρετό και η θλίψη μου του Μέγα Λη


Τη θλίψη μου επήρα και Μελά νι την έκανα και έγραψα την Ιστορία του αλλιώς.


Έμπνευση μου ο κόσμος και η θάλασσα του Αιγέα πάντα ήταν


Οι λέξεις μου δανεικές από βιβλία που σα πρεζόνι διάβαζα ρκετά.


Ποτέ μονάχα ένα βιβλίο. Κι ένα και δύο και τρία ταυτόχρονα.


Ποτέ ρεύμα ένα μόνο δεν ακολουθούσα. Και τρία και δύο κι ένα.


Αυτόν τον καιρό και φορά μόνο μία όχι, παράλληλα κοιτάζω…


«ο Εικονό γραφημένος Αν θρωπος» του Brad και Bury


“Τα νεφελόψαρα ζούνε στη θάλασσα” της Φοξ της Πόλα βαρύ ο καφές της πεντάμορφης δεν ήταν.


Ελαφρύ τον ήθελε. Γι αυτό κι εγώ ακόμα ένα πρόσθεσα του Ρεμπώ ποιήματα.


Καθώς καθό μασταν μιλούσαμε, γελούσαμε, θυμόμασταν, γύρω μας Ναυμαχία γινόταν μυστική.


Ένα λογάκι θηλυκό έπιασε αρσενικό και του κουνούσε τα βυζιά του με μανία. Της το αντά κι εμπέδωσε με συναίνεση και του έρωτα τη βία.


Πίσω μου Μπόξερ μύρισε μικρό σκυλί, μάρκα δεν ήξερα τι ήταν.


Το μικρό τον έπιασε από τους ώμους και στο Τάρας μπούμ λπα κούνησε κι αυτό με βία.


Το Μπόξερ εθύμωσε, συν ναι ένεση καμία, καυγάς μεγάλος, τα φεντικά τους χώρισαν.


Δίπλα καράβια με κανόνια μαστιχώνανε το ένα το άλλο και τα δύο μαζί s witch θαρρώ , δίχως Νάζι τρίτο.


Στα πιο πέρα ποντίκι γονάτισε στα πόδια αρουραίου αρσενικού και τον ζήτησε σε γάμο. Αυτός χαστούκι του δωκε, αίμα στα χείλια και στο πηγούνι σπέρ α. Ναι του είπε, με κλωστή στην Καμάρα τον έδεσε και τον γάμαγε μέχρι το ξημέρωμα.


Ήταν μία πλούσια νύχτα. Στο σπίτι επέστρεψα με το Πεζό το δύο, έκλεψα εικόνες από τα φαντάσματα της Πόλης και μερικές του φωτός γραφίες…


Παραληρήματα 2


Δικό μου όχι, του Άρθουρ του Ρεμπώ, εκδόσεις ΒΙΒΛΙΟβάρδια


Τυχόν λάθη, δις λεξίες, τριςνοήματα και του ορθού τα γραφικά, δικά μου θα’ναι


Τίτλος


Αλχημεία του Λόγου


Σειρά μου. Η ιστορία μιας τρέλας μου.


Για χρόνια κόμπαζα πως δεν υπήρχε τοπίο που να μην γνωρίζω και χλεύαζα τις διασημότητες της σύγχρονης ζωγραφικής και της σύγχρονης ποίησης.


Μου άρεσαν οι γελοίες ζωγραφιές, τα υπέρθυρα, τα σκηνικά, οι μπερντέδες των σαλτιμπάγκων, οι επιγραφές, η λαϊκή εικονογράφηση, η παλιομοδίτικη λογοτεχνία, τα λατινικά της εκκλησίας, οι ανορθόγραφες ερωτικές φυλλάδες, τα ρομάντζα των προγόνων μας, τα Παραμύθια με νεράιδες, τα παιδικά βιβλιαράκια, οι παλιές όπερες, τα σαχλά ρεφραίν, οι απλοϊκοί σκοποί.


Ονειρευόμουν σταυροφορίες, ταξίδια άσχετα εξερευνητών, δημοκρατίες δίχως ιστορία, θρησκευτικούς πολέμους που καταπνίγηκαν, επαναστάσεις ηθών, μετακινήσεις φύλων και ηπείρων: πίστευα σε όλα τα μάγια.


Επινόησα το χρώμα των φωνή έντων(το πείραξα λίγο)


Α μαύρο


Ε λευκό


Ι γαλάζιο


Υ πράσινο – Ρύθμισα τη μορφή και τη κίνηση κάθε συμφώνου( ίσως και συνθήκες, δικό μου) και καυχήθηκα ότι με ένστικτους αριθμούς(ρυθμούς λέει) ανακάλυψα ένα ποιητικό λόγο που κάποια μέρα θα είναι προσιτός, σε όλες τις αισθήσεις. Τα δικαιώματα της μετάφρασης δικά μου.


Στην αρχή ήταν μία άσκηση. Κατέγραφα σιωπές, σκοτάδια, αποτύπωνα το άφατο. (ωραία λέξη). Καθήλωνα ιλίγγους.


Η ποιητική παλιατσαρία είχε μεγάλο μερίδιο στην αλχημεία του λόγου μου.


(Φτάνει, αν θέλετε κι άλλο, αγοράστε το βιβλίο)

Να ‘σαι καλά Ειρήνη και τον κόσμο να ποτίζεις και το μπάνιο μονάχα όχι…

 

-"Ρωγμές στο μάρμαρο, τοίχο, δρόμο, κέλυφος, χρόνο" . Τα μάτια μου ξεχνούν, αλλά τα γραπτά μου όχι. Πανδώρα τι μπορεί να προκαλέσει μία ρωγμή;
-Η βία;
-Η επιμονή;

-Λάθος ή σωστό, η απάντηση είναι η ίδια. Το απότομο άλμα σε διαφορετική συχνότητα.

 

«Η Παν δώρα»


Χαμένη περπατώ στη νύχτα και τη δράση


Ψάχνοντας στο φως τη κόκκινη, τη στάση


Θλιμμένη τραγουδώ και ακολουθώ τα μονοπάτια


Της γης των αστεριών, τα λευκά τα σκαλοπάτια




Ψάχνω για το δάσκαλο που δε μιλά πολύ


Αυτόν που στο ξημέρωμα θα φύγει θα χαθεί


Αναζητώ τα μάτια που θα κλέψουν τα δικά μου


Μα πριν την ανατολή θα γελάσουνe στα αυτιά μου




Τραγούδια δανεικa, που γεννάνε μυστικά


Χορεύουν με τον έρωτα, στα σκοτεινά στενά


Στίχοι ξεχασμένοι, μου μυρίζουνε κρασί


Λέξεις διαλεγμένες, με δυνατή ψυχή




Μου χαμογελά η μοναξιά, κρυμμένη στις κουρτίνες


Την αφήνω για καρδιά που θα φέρουν οι ακτiνες


Θα χαρίσω στα τυφλά παιδιά, το μαγικό αυλό


Για να παίζουνε της νιότης, του άλγοuς το ρυθμό




Διάβασα τα γράμματα που έγραψες, στων ψηφίων τα μνημεία


Για να ξέρω της φωνής σου, τα πολύχρωμα αστεία


Χάραξε στα μάτια σου, του σκότους η φυγή


Στάσου κι άκουσε των ονείρων μου πηγή.


Με λένε Πανδώρα.


Του Blackout η ώρα είναι tώρα;

 

-Πανδώρα, η ομολογία μου, για το παραμύθι που έρχεται...

Όλα ξεκίνησαν όταν ο εκδότης μου ζήτησε να γράψω το τρομακτικό παραμύθι, αυτών των Χριστουγέννων. Πέρσι ήταν το “The Soviet Christmas CoUK iES”


-Για την εφημερίδα, τον ρώτησα;


-Όχι, εκεί θα συνεχίσεις να γράφεις με άλλου όνομα. Έχε χάρη Μαρία που με δεσμεύει το συμβόλαιο. Δεν μπορώ να μιλήσω…


-Για πού;


-Για τα κόκκινα φανάρια.


-Αυτόνομη ιστορία;


-Ναι, αλλά με μαγιά από την Εύα και τα Υνωμένα Αραβικά Εμιράτα.
(Βλέπε πριν απ' όλους
https://www.greekbdsmcommunity.com/threads/Τα-Σκιά-–-χτρα.135012/#post-1207118)



-Πόση αλήθεια;


-Ξέρεις εσύ, ανακάτευσε τη χρυσόσκονη, με την άχνη του κουραμπιέ και μέσα βάλε ότι χρειάζεται.


-Χρειάζομαι μέρες και έμπνευση στις εικόνες που θα γράψω μέσα τους την ιστορία σου να κρύψω.


-Τα ‘χεις. Το θέλω σε δόσεις.


Δύο πόρτες έχει η Ζωή, μία πράσινη και μία κόκκινη. Η κόκκινη αυτή τη φορά σιωπή, οπότε τα πράσινα μου φόρεσα και μπήκα. Με το κίτρινο μολύβι 7 κλικ θα πάρω και στο παραμύθι που ‘ρχεται, το άρωμα θα βάλω.


Κλικ Α


-Για τη συνάντηση ήρθα.


-Ακολουθήστε του Διά το δρόμο και στο τέλος, η βαριά η πόρτα στα αριστερά.


-Φτάνω, πριν την πόρτα, τον Πεντάμορφη απαντώ, στα lap του τον top ι να βασανίζει.


-Τι κάνεις;


-Μέσα δεν μιλάει. Εδώ στα Έξω θα τα ξεράσει όλα.


Κλικ Ε


Φτάνω στην πόρτα την ανοίγω. Δύο εμπρός μου και ανοιχτές. Λευκές, από πορσε λάνι φτιαγμένες, διψασμένες με την Μεγάλη τους Οπή ορθά νυχτή. Το φ ερμου αρ κατεβάζω και με Χρυσό νερό, το στόμα τους σφραγίζω.


Κλικ Η


-Ποιο μυθολογικό πρόσωπο θα ήσουν;


-Η Μέδουσα.


Πετρωμένη στέκεται και στο κενό κοιτά. Στα μάτια τον κανέναν, οι θνητοί και άσχετοι, ποτέ να μη πετρώσουν.


Κλικ Ι


Η μουσική ηλεκτρική. Τις χορδές τεντώνει και με κόκκινη κλωστή και κα γιέν πιπέρι, αλείφει. Αθώο και άμοιρο το κορίτσι που κάτω από τα χάδια της, στο πάτωμα σφαδάζει. Δίνεται και στον παρά δίνεται ξανά, με το σώμα να σχηματίζει γωνίες, φυσικές και αφύσικες. Καμπύλες ανερμάτιστες ή μη.


Κλικ Ο


Δύο Μαύρες της Αρ άχνης φίλες. Μόνες. Τα ταίρια τους φίλτατοι και γνωστοί.


-Γιατί δεν ήρθαν, τις κ ρωτώ;


-(θόρυβος) φαγητό. Τα μάτια μου γουρλώνω…


-Θόρυβος(Τους φάγατε; )


-Ναι, ναι, μου λέν με χαμόγελο. Απομακρύνομαι τρομαγμένος.


Κλικ Υ


Παλιός Δράκος, αχνιστός…


-Να παρά γγείλουμε να πιούμε!!


-Τι, του λέω;


-Έναν Yes Yes Master!!!


Κλικ Ω


Ένα χταπόδι θηλυκό και όμορφο. Στον καθρέπτη της κοιτώ και ποια ποιο όμορφη από μένα;


-Αυτή!!!!! Της απα ντά. Το χταπόδι από το λαιμό αρπάζει, το μικρό θύμα στο περβάζι και με το στόμα και τη γλώσσα, την ψυχή και γλώσσα του θηλυκού κορακίου κλέβει.


Ένας χαμογελαστός Δερβίσης γύρω της περιστρέφεται.


-Θα σε κάψει και σε γλυκό και άδειο στύλο, θα απλώσει το δέρμα σου, μέχρι να στεγνώσει.


Να χαμογελάει συνεχίζει. Ποτέ του δεν σταμάτησε και ας σαν πεταλούδα γύρω της γυρνούσε…


Μία σειρήνα, συνεχώς και αδιάκοπα χτυπούσε, Χόρευε, έκλαιγε, θύμωνε, γελούσε…


Καπνός, φωτιά και οινόπνευμα στα σπλ άχνα, με την χαρά και βία μπαίνει. Τις εικόνες μου τις πήρα και την πόρτα την πράσινη πίσω ερμητικά κλειστή.


Στο δρόμο…


5 ώρες αργότερα στο σπίτι φτάνω…


Στο τεφτέρι μου έχω, ότι χρειάζεται με το παραμύθι την αλήθεια να σκεπάσω…