Η Τέχνη

Akira Kurosawa

"τέχνη ονειρική"

 

 

 

Αχ, "τον ξέρω" by heart, κυριολεκτικά και μεταφορικά!

 

Changing in "Skreenette" beach covers, 1939

 

 

 
Charlie Schreiner

 

10 Οκτωβρίου.
Και μόνο που κοιτάζω τα μαύρα της μάτια, νιώθω κιόλας καλά. Κοίτα, κι εκείνο που με κάνει να λυπάμαι είναι ότι ο Άλμπερτ δεν μοιάζει τόσο ευτυχισμένος, όσο…έλπιζε…όσο εγώ…πίστευα ότι θα ήμουν…αν…Δεν μου αρέσουν τα αποσιωπητικά, αλλά δεν μπορώ να εκφραστώ αλλιώς…και μου φαίνεται ότι μιλάω αρκετά καθαρά.

12 Οκτωβρίου.
Ο Όσσιαν παραμέρισε τον Όμηρο μέσα στην καρδιά μου. Τι κόσμος είναι αυτός στον οποίο με οδηγεί το υπέροχο τούτο πνεύμα! Να πορεύεσαι μέσα στα ρείκια, ενώ σφυρίζει γύρω σου η ανεμοθύελλα, που οδηγεί μέσα από ατμούς και ομίχλες τα πνεύματα των προγόνων στο θαμπό φως του φεγγαριού. Ν' ακούς να 'ρχονται απ' το βουνό, μέσα στο ρόχθο του χειμάρρου του δάσους, μισοσβησμένοι από τον άνεμο, οι στεναγμοί των πνευμάτων που κατοικούν στις σπηλιές τους και οι κραυγές της κόρης που θρηνεί μέχρι θανάτου γύρω απ' τις τέσσερις χορταριασμένες πέτρες κάτω από τις οποίες κείται, ευγενώς πεσών, ο αγαπημένος της. Όταν στη συνέχεια τον βρίσκω, τον γκριζομάλλη περιπλανώμενο βάρδο, που αναζητεί τα ίχνη των προγόνων του στην απέραντη στέπα κι αλίμονο βρίσκει μόνο τους τάφους τους και ύστερα κοιτάζει κλαίγοντας το προσφιλές άστρο της εσπέρας, που κρύβεται στην τρικυμισμένη θάλασσα, και οι παρελθόντες χρόνοι ζωντανεύουν στην ψυχή του ήρωα, όταν ακόμη η φιλική αχτίδα του επεσήμαινε τον κίνδυνο στους γενναίους και το φεγγάρι φώτιζε με τη λάμψη του το στεφανωμένο πλοίο τους που επέστρεφε νικηφόρο. Όταν διαβάζω στο μέτωπό του τη βαθιά θλίψη, όταν βλέπω τον τελευταίο μεγαλοπρεπή να έχει μείνει μόνος και να προχωρεί τρικλίζοντας και κατάκοπος προς τον τάφο και να αντλεί συνεχώς νέες, οδυνηρά φλεγόμενες χαρές από την αδύναμη παρουσία των σκιών των νεκρών του, και να κοιτάζει την κρύα γη και το ψηλό χορτάρι αναφωνώντας : «O ταξιδιώτης θα 'ρθει, θα 'ρθει εκείνος που με γνώρισε μέσα στην ομορφιά μου και θα ρωτήσει: "Πού είναι ο τραγουδιστής, ο άξιος γιος του Φίνγκαλ;" Το πόδι του θα περάσει πάνω απ' τον τάφο μου και μάταια θα μ' αναζητήσει πάνω στη γη». — Τότε, ω φίλε μου, θα 'θελα, όμοια με ευγενή υπασπιστή, να τραβήξω το σπαθί, να ελευθερώσω μεμιάς τον πρίγκιπά μου από το σπαρακτικό μαρτύριο ενός αργού θανάτου και ν' αφήσω την ψυχή μου ν' ακολουθήσει αυτόν τον απελευθερωμένο ημίθεο.

19 Οκτωβρίου.
Αχ αυτό το κενό, αυτό το τρομακτικό κενό, που νιώθω εδώ στο στήθος! Συχνά σκέφτομαι πως αν μπορούσα μια φορά, μόνο μια φορά να τη σφίξω πάνω στην καρδιά μου, όλο αυτό το κενό θα γέμιζε.


Γκαίτε, Τα πάθη του νεαρού Βέρθερου (1774)   Sturm und Drang

 

Hans Bellmer

La Poupée

 

 

Kadinsky
small dream in red

 

 

Maggie Rizer photographed by David Lachapelle for Vogue Paris, December 1997.

 

 

Monica Barengo

 

 

 
Rudolf Jettmar“Der Mönch und die Nixen”

 

 
The aim of art is to represent not the outward appearance of things, but their inward significance.
''Aristotle''

Pancorbo's world of Fantastic Realism."
"Born in Soria (Spain) on the 18th of April of 1956, Alberto Pancorbo started to paint from a very early age in his native city. At the age of 18, he transferred to the city of Barcelona with the ultimate goal to dedicate himself only to painting. In 1980, he became an exclusive artist of Sala Gaudi (Barcelona), which exposed his paintings for the first time in the international fair of art of Basiela (Swiss).

He began a period of exhibitions in different cities of Spain and overseas. In many of these exhibitions, he obtained several prizes in various art contests. In 1985, he held his first exhibition in Madrid and was awarded the “Artist Revelation of the Year” by the magazine Correo del Arte de Madrid.

The first publication on the paintings of Pancorbo is published in Barcelona in 1986 and afterward he moved to his new residence in Bogotá (Colombia) where he holds numerous solo and joint exhibitions. These include the United States, Mexico and others countries of the Americas. He successfully participates in numerous fairs of Art and auctions, including world famous Sotheby’s (New York). In 1994, the book “Labyrinths of the Core” by Pancorbo was published, compiling great selections of his paintings. The book is featured in several publications of realistic art.

His works are displayed in different private and public collections throughout the Americas, Europe and Asia. In 1998, Pancorbo moved to Miami where he lives at the present time, a city in which he has had numerous exhibitions for 16 years.

A visitor to the labyrinth of Alberto Pancorbo's imagination is confronted at every turn with symbols both ancient and modern. They allude to human existence, struggle, and frequently, human insensitivity to the world. Caught in the chaos of urban life, traditional values are sometimes lost or forgotten, or rendered meaningless. Pancorbo has mastered a super-realistic style of painting that is capable of transforming the totally imaginary into the totally convincing. In this strange and bewildering world of the labyrinth . . . Pancorbo's world of Fantastic Realism."

 

 

Afternoon in Naples
Paul Cezanne