Η ωορρηξία μίας Ιδέας

Classical - Chopin - Funeral March

Βαδίζεις σε μία μέρα που σε βλογάει, για την παθητική ηρεμία που σε διακρίνει και ξαφνικά ένα αυγό προσγειώνεται στα μαλακά και ζεστά, του υγρού σου εγκεφάλου.

-Ω τι χαρά! Τι έκπληξη! Καλώς μας ήρθατε!
Τι να το τρατάρεις, τι του να υποσχεθείς για να ξανάρθει, έχεις χιλιοστά του δευτερολέπτου να αναρωτηθείς. Γιατί μετά απελευθερώνει το νέκταρ του και σε μεθάει. Σε ποτίζει και βλέπεις σχεδόν σε οράματα τις προοπτικές του, τις δυνατότητες του, το εύρος στο οποίο μπορεί να απλωθεί η ουσία ενός τόσο δα μικρού αυγού.

Το αυγό ραγίζει και η ουσία ξεχύνεται στο αίμα σου. Νιώθεις δυνατός, ταραγμένος, συγκινημένος. Με αυτήν την ιδέα μπορεί να ερωτευθείς, να γίνεις πλούσιος, να αγγίξεις το χέρι του θεού. Θέλεις να την αποτυπώσεις, στο χαρτί, στον τοίχο, στον υπολογιστή, στο κινητό. Να μην την χάσεις. Αλλά και αυτό δεν κρατά πολύ. Ξεχνάς τα πάντα και ταξιδεύεις εκεί που θέλει να σε πάει. Εκτός…

…αν τρομάξεις, δειλιάσεις, βουλιάξεις, κρυφτείς μακριά της. Γιατί, την φοβάσαι, τέτοια δυνατότητα. Γιατί θέλεις την σιγουριά αυτού που πια γνωρίζεις. Εκτός…

…αν αφεθείς. Τι έχεις να χάσεις εκτός από το παρελθόν, που σε ξεχνάει πιο γρήγορα από εσένα;

Το φινάλε της; Δεν έχει καμία απολύτως σημασία. Αρκεί που σε έκανε να περπατήσεις έστω και μερικά βήματα για αυτήν. Αλλιώς ακόμα θα στεκόσουν ακίνητος. Και αν δεν ήταν μόνο μερικά βήματα;

Μμμμμμμμμ, τι ηδονή…τι σκύλα καύλα…

 

Απάντηση: Η ωορρηξία μίας Ιδέας

Μου αρεσει η αξια που δινεις στη στιγμη και η ετοιμοτητα σου γι αυτη!