Θέατρο

Το Φαίδρας ‘Ερως της Σάρα Κέιν, η δημιουργία της Άντζελας Μπρούσκου κέρδισε το κοινό και το ενδιαφέρον των κριτικών στο περσινό ανέβασμά της, το οποίο διακόπηκε λόγω των μέτρων κατά της εξάπλωσης του ιού Covid-19.

Από τις 04 Νοεμβρίου η παράσταση επανέρχεται στο Θέατρο Σφενδόνη, πάντα υπό την ρηξικέλευθη οπτική της Άντζελας Μπρούσκου. Αυτή η σύγχρονη και πρωτότυπη εκδοχή της ιστορίας της Φαίδρας με μακρινές επιρροές από την ελληνική μυθολογία, αλλά και τον Σενέκα.

Μια τολμηρή και προκλητική αναθεώρηση του μύθου μέσα από το εμμονικό και καταστροφικό πάθος της Φαίδρας για τον θετό γιο της Ιππόλυτο. Το έργο αποκαλύπτει την βίαιη φύση του έρωτα μέσα από τη δυσλειτουργία μιας σεξουαλικά διεφθαρμένης βασιλικής οικογένειας σε μια κοινωνία που έχει ως θρησκεία την λατρεία διασημοτήτων.

Το «Φαίδρας έρως» είναι το δεύτερο έργο της Αγγλίδας συγγραφέως Σάρα Κέιν (1996) που σκηνοθετήθηκε από την ίδια στο Gate Theatre.

Η ίδια η Σάρα Κέιν το περιγράφει ως «η κωμωδία μου».

ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ:

Μετάφραση: Διονύσης Καψάλης

Σκηνοθεσία - Εικαστική Άποψη: Άντζελα Μπρούσκου

Σχεδιασμός Φωτισμών: Αλέξανδρος Πολιτάκης

Μουσική: Αλέξης Εφραιμίδης

 

Η σκηνοθετική της οπτική της Άντζελας Μπρούσκου έχει πάντα ενδιαφέρον. Δεν είναι ποτέ συμβατική. Το ίδιο και τα έργα που επιλέγει. Τώρα συναντά το έργο “Φαίδρας ‘Ερως” της Σάρα Κέιν σε μία σύγχρονη και πρωτότυπη εκδοχή της ιστορίας της Φαίδρας με μακρινές επιρροές από την ελληνική μυθολογία, αλλά και τον Σενέκα.

Μια τολμηρή και προκλητική αναθεώρηση του μύθου μέσα από το εμμονικό και καταστροφικό πάθος της Φαίδρας για τον θετό γιο της Ιππόλυτο. Το έργο αποκαλύπτει τη βίαιη φύση του έρωτα μέσα από τη δυσλειτουργία μιας σεξουαλικά διεφθαρμένης βασιλικής οικογένειας σε μια κοινωνία που έχει ως θρησκεία την λατρεία διασημοτήτων.

 
Το «Φαίδρας έρως» είναι το δεύτερο έργο της Αγγλίδας συγγραφέως Σάρα Κέιν (1996) που σκηνοθετήθηκε από την ίδια στο Gate Theatre.

“Με γοητεύει η ευφυΐα της, η κοφτερή γραφή της, το χιούμορ της. Η δύναμή της να επιβιώσει καλλιτεχνικά απέναντι στην όποια φτηνή επίθεση των media. Να εμπλέξει το έργο της μέσα στην παγκόσμια δίνη της Ιστορίας του πολιτισμού μας και να μπορέσει να κάνει τέχνη τόσο σπουδαία και ανεπιτήδευτα. Αναγνωρίζω μια σπάνια καλλιτέχνη που χάθηκε με πολύ πόνο” ανέφερε η Άντζελα Μπρούσκου στο NEWS 24/7 για το έργο αυτό.

Γιατί όμως η Σάρα Κέιν περιγράφει το έργο αυτό ως «η κωμωδία μου» και πώς επικοινωνεί με το σήμερα;

“Προφανώς το τι ορίζεται ως κωμωδία είναι διαφορετικό για τον καθένα. Συνήθως με την κωμωδία θέλουν όλοι να ξεχαστούν. Να μη σκέφτονται. Το χιούμορ του έργου η Σάρα Κέιν το ορίζει ως ένα «τρόπο σωτήριου σαρκασμού». Ο Ίππόλυτος δε χάνει το χιούμορ του ούτε στιγμή, γιατί διαφορετικά θα έβγαινε γρήγορα από το παιχνίδι του παράδοξου και του τραγικού. Είναι ένας πολύ σύγχρονος ήρωας που εκφράζει τον μηδενισμό του μέσα από την κατανάλωση καθώς γίνεται το είδωλο μιας ανθρωποφαγικής κοινωνίας που θέλει να τον κατασπαράξει” αναφέρει η σκηνοθέτιδα.

 

Πώς “ατενίζει” η Σάρα Κέιν -που αυτοκτόνησε- το μέλλον των ανθρώπινων σχέσεων;

Τα έργα της Σάρα Κέιν είναι προφητικά. Οι ανθρώπινες σχέσεις συνεχίζουν να είναι επιβιωτικές, κανιβαλιστικές, τραυματικές χωρίς ελπίδα πολλές φορές. Δεν άλλαξαν και πολλά πράγματα. Στιγμές παρ’όλα αυτά συνείδησης υπάρχουν για μια υπέρβαση που όταν συμβαίνει, μας επαναπροσδιορίζει με ένα ιδεώδες ανθρωπιάς. Η Σάρα Κέιν μιλάει καλύτερα από πολλούς για το ότι το μέλλον της ανθρωπότητας δυστυχώς ήταν και θα είναι η Βία.

Πόσο δυσλειτουργικός είναι ο έρωτας σήμερα, την εποχή των social media και γιατί; Kαι τι είναι ο έρωτας για εσάς;

Σήμερα είναι πολύ εύκολο να στείλεις ένα sms για έναν χωρισμό ή για μία ερωτική συνάντηση. Συμβαίνουν γραπτως όλα μέσα από το ιντερνετ. Οι σχέσεις «διαφημίζονται» ή ακυρώνονται με ένα delete. Δεν υπάρχει πια η ιδιωτική στιγμή. Αλλά επειδή ο έρωτας πάντα καταργεί τον χρόνο, πιστεύω θα γίνει ακόμα πιο απόλυτος και απαιτητικός για να συμβεί. Ίσως αν κλεισουμε τα κινητά για 5’ λεπτά!

Τι είναι αυτό που κινητοποιεί εσάς σαν καλλιτέχνιδα; Προσπαθώ να βρίσκω κάθε μέρα έναν λόγο. Η αλληλεπίδραση κυρίως με ότι συμβαίνει γύρω μου.

Όλοι μιλάμε για μία “ανοιχτή” κοινωνία στη διαφορετικότητα, είμαστε όμως στην πραγματικότητα; Η ελευθερία στον έρωτα και στις επιλογές του είναι πραγματικά δεδομένη;

'Οχι δεν είμαστε μια ανοιχτή κοινωνία όταν άνθρωποι πρέπει να διαδηλώνουν για τη διαφορετικότητά τους ως μειονότητα. Τίποτα δεν είναι δεδομένο από την στιγμή που συμβαίνουν φαινόμενα βίας καθημερινά για ό,τι δεν μας αρέσει στους άλλους. Θα έλεγα ότι ζούμε σε μια κοινωνία κυρίως υποκριτική που δεν αντέχει το διαφορετικό...

Ανεβάσατε στο Μπάγκειον τη “Γυναίκα της Ζάκυθος”, ένα έργο όπου τρεις γυναίκες σ΄ένα ασφυκτικό πατριαρχικό περιβάλλον. Σήμερα θεωρείτε πως έχουμε ξεφύγει από αυτό;

Δεν έχουμε ξεφύγει από τίποτα. Αυτό επιβεβαιώνουν καθημερινά τα συμβάντα γυναικοκτονίας. Στερεότυπα ανδρικής εξουσίας που έχουν συνέχεια μέσα στην ιστορία της ανθρωπότητας από την εποχή του αρότρου συναντάμε καθημερινά. Δυστυχώς η πατριαρχία έχει περάσει στο DNA και στην κουλτούρα της νέας γενιάς ως πρόβλημα. Αν οι πολίτες μιας χώρας δεν καλλιεργηθούν μέσα από τον πολιτισμό και όχι μόνο με απαγορεύσεις, θα εκδηλώνονται με ποταπά ένστικτα και τίποτα δεν θα αλλάξει.

Ο πολύμηνος εγκλεισμός μας λειτούργησε μέσα μας θετικά; Αναθεωρήσαμε, βρήκαμε τους εαυτούς μας, μετατοπιστήκαμε κάπως; Ή επιστρέφουμε σε μία κανονικότητα ίδιοι και απαράλλαχτοι;

Πιστεύω ότι γυρίζουμε επιθετικά με θυμό σε μια κανονικότητα απαράλλαχτη από την προηγούμενη για να πάρουμε τα σπασμένα. Ζωής, ψυχαγωγίας, εργασίας. Όχι δεν μάθαμε. Η ανθρώπινη ζωή και η όποια αλληλεγγύη δεν έγινε συνείδηση. Αναδεικνύεται μια κοινωνία που υποφέρει από μοναξιά, κατάθλιψη και ανώριμη να διαχειριστεί όποια αλλαγή στην κοινωνική της ζωή. ‘Ετοιμη να διεκδικήσει αλόγιστα οτιδήποτε με όποιο κόστος. Ακόμα και με θάνατο.

https://www.news247.gr/politismos/t...-poy-den-antechei-to-diaforetiko.9423657.html

 

Ερωτευμένα άλογα: must see

 

Η ομάδα Seven Sisters παρουσιάζει την παράσταση «Το Μαράκι έκλασε».

Επτά γυναίκες επί σκηνής αφηγούνται πέντε κωμικοτραγικές ιστορίες, δια χειρός Λένας Κιτσοπούλου.

‘Για όλες εμάς που μας στρίμωξαν σε μια στολή μπαλαρίνας, ενώ θέλαμε να χορέψουμε ζεϊμπέκικο’

Αντλώντας την έμπνευσή τους από την ευθύβολη γραφή της Λένας Κιτσοπούλου και με σήμα κατατεθέν τους τις χρωματιστές φούστες τουτού, οι Seven Sisters κατάφεραν μέσα σε μια δύσκολη για όλ@ μας χρονιά, να δημιουργήσουν και να συστηθούν στο κοινό μέσα από την πρώτη τους ολοκληρωμένη θεατρική δουλειά. Με ιδιαίτερη χαρά αλλά κι ευγνωμοσύνη που «Το Μαράκι έκλασε» έτυχε τόσο θερμής υποδοχής, οι «μπαλαρίνες» της διπλανής πόρτας ανανεώθηκαν και επιστρέφουν στη σκηνή του Faust Bar Theatre Arts.

Επτά γυναίκες αφηγούνται πέντε κωμικοτραγικές ιστορίες δια χειρός Λένας Κιτσοπούλου. Η Αγία Ελληνική Οικογένεια. Η Πατριαρχία. Η Παιδική ηλικία. Ο κύκλος της βίας και της κακοποίησης. Πρόκειται για πέντε οικογενειακές ιστορίες απ’ αυτές που όλοι νομίζουμε ότι συμβαίνουν μια στο τόσο, απ’ αυτές που συμβαίνουν κάπου «μακριά από μας». Άνθρωποι που τρώνε μαζεμένοι σε οικογενειακά τραπέζια, δουλεύουν οχτάωρα σε κατάμεστες δημόσιες υπηρεσίες, μεγαλώνουν παιδιά, έχουν συζύγους και γιαγιάδες. Άνθρωποι ευάλωτοι που κρύβονται κάτω από τραπέζια, άνθρωποι που παραπλανούν χαμογελώντας ή χαμογελούν παραπλανημένοι και πάντως εξακολουθούν να ονειρεύονται. Τους βλέπουμε να πονούν, να ακρωτηριάζουν και να ακρωτηριάζονται συναισθηματικά, να αφήνονται στα σκοτεινότερα των ενστίκτων τους και μπλεγμένοι καθώς είναι στο κουβάρι της ζωής να αναπαράγουν σαν αναπόδραστο μοτίβο τη βία και την κακοποίηση.

Οι Seven Sisters ως γνήσια παιδιά αγίων ελληνικών οικογενειών που πλέον μεγάλωσαν, αφηγούνται αυτές τις ιστορίες «έξω απ’ τα δόντια». Με μεγάλες δόσεις χιούμορ, με μικρές δόσεις ειρωνείας και σαρκασμού, αλλά κυρίως με όχημα το «ΜΑΖΙ». Είναι επτά γυναίκες που στέκονται «μαζί» πάνω στη σκηνή, αφηγούνται «μαζί», αναπνέουν «μαζί».
’’Οι ιστορίες που θα σας πούμε ακουμπάνε μέσα μας, μιλάνε για το παιδί που υπήρξαμε, μιλάνε στο παιδί που μεγάλωσε πια, αλλά που πάντα θα φέρει μέσα του κάτι από το τότε’’.

Video art – Σχεδιασμός αφίσας: Λυδία Τσάτσου Παρασκευοπούλου
Φωτογραφίες: Κική Παπαδοπούλου

https://www.theatromania.gr/parastasi/to-maraki-ekla