Θα σας πω μια ιστορια........

Την ξερω απο πρωτο χερι και ειναι περα για περα αληθινη.
Δεν θα γραψω τα ονοματα παρα μονον τα αρχικα τους.
Πριν πολλα χρονια δυο αγορια gay γνωριστηκαν μεταξυ τους. Ο Ν. ηταν 19 χρονων και ο Τ. κοντα στα 18.
Διωγμενα και τα δυο απο το σπιτι τους εξ αιτιας των επιλογων τους εκαναν παρεα η οποια και εξελιχθηκε σε ερωτικη σχεση.
Δουλευαν οπου εβρισκαν, πασχιζαν για το μεροκαμματο, τα καταφεραν τελικα και ηρθαν στην Αθηνα οπου και νοικιασαν μαζι ενα σπιτι.
Βρεθηκαν να εργαζονται υπαλληλοι σε μαγαζια με ρουχα, η ζωη κυλουσε μεχρι που καποια στιγμη αρχισαν να σχεδιαζουν ρουχα απο μονοι τους και σιγα-σιγα, μερα με την ημερα η τυχη αρχισε να τους χαμογελα.
Καποια στιγμη τα μοντελα που σχεδιαζαν αναγνωριστηκαν και η καταληξη ηταν να ανεβουν τοσο πολυ που ανοιξαν εναν απο τους μεγαλυτερους οικους μοδας στην Αθηνα.
Ολα αυτα τα χρονια η αγαπη τους εμεινε ασβεστη, το ιδιο και το παθος τους ενος για τον αλλον.
Εφευγε ο ενας για παραγγελιες στο εξωτερικο και ο αλλος ενοιωθε μισός, ημιτελης, σαν να ελειπε ο μισος εαυτος του.
Σημερα ειναι και οι 2 πανω απο 70 χρονων η καπου κοντα εκει, ειναι ακομη μαζι και μαλλον μαζι θα πεθανουν.
Εχουν ενα απο τα πλεον πολυτελη σπιτια στην Αθηνα και κατα πολλους ειναι αξιοι συγχαρητηριων.
Εαν ομως ενας εκ των δυο "φυγει" το σωστο δεν ειναι ο καθ' ολη την ζωη συντροφος του να κληρονομησει τον κοπο του συντροφου του?????????????
Αυτο ζητουν οι ομοφυλοφιλοι.
Την νομικη κατοχυρωση μεσω ενος πιστοποιητικου οτι σαν συντροφοι δικαιουνται να κληρονομησουν, και να μη παει ο κοπος του νεκρου συντροφου στο δημοσιο.
Το γραφω γιατι ακουσα στην τηλεοραση κατι αηδη ειρωνικα σχολια για νυφικα κλπ.
Στον γαμο που προερχεται απο το ρημα "γαμεω-γαμω" που σημαινει ζευγαρωνω, υπαρχουν 2 συντροφοι που αγαπιουνται και θελουν να ζησουν και να ευτυχισουν μαζι οπως ο Ν. και ο Τ. της ιστοριας.
Δεν ειναι απαραιτητο να υπαρχουν ντυσιματα με νυφικα η σμοκιν, λες και με αυτα θα υπνωτισουμε την τυχη και την ευτυχια για να μας χαμογελασουν.

 

Με χαρά αναλαμβάνω να κληρονομήσω εγώ τα λεφτά και να βοηθήσω την κατάσταση του εναπομείναντα. Είμαι στη διάθεση τους για να κάνω αυτή τη θυσία ,αλλά δεν πειράζει αν είναι να κάνω το καλό!!

 

Mirella έδωσες το καλύτερο παράδειγμα κατ εμού!  

Όντος όταν με ρωτάνε κ εμένα έστω και στην πλάκα όταν αναφέρω ότι μπορεί να παντρευτώ γυναίκα «Εσύ τι θα φοράς νυφικό η κουστούμι με γραβάτα? » πραγματικά γελάω αλλά παράλληλα απορώ «Μα καλά πως τα σκέπτονται αυτά?»  

 

Εδώ στην Αμερική παντρεύουν τα κατοικίδιά τους, αφού τα ντύσουν γαμπρούς/νυφούλες, και εμείς αναλωνόμαστε στο να μαλλώνουμε γιατί θέλουν να παντρευτούν άνθρωποι... Λες και έχουμε να χωρίσουμε κάτι... Τί να λέμε τώρα...

Πραγματικά δεν μπορώ να καταλάβω την εναντίωση μας ενάντια σε κάτι τόσο όμορφο: Στην εκδήλωση αγάπης μεταξύ δύο ανθρώπων.

Γιατί δεν μπορούμε απλά να χαιρόμαστε με την χαρά των συνανθρώπων μας, αντί να προσπαθούμε να βρούμε λόγους, τρόπους και αιτίες για να τους πείσουμε ότι δεν το αξίζουν;

Η ζωή είναι πολύ μικρή. Είναι αυτό το - που μπαίνει στην ταφόπλακα ανάμεσα στην ημερομηνία γέννησης και θανάτου. Ας χαρούμε το δικό μας - και ας επιτρέψουμε και στους άλλους να χαρούν το δικό τους, χωρίς να μπαίνουμε ως (ιδεολογικά) εμπόδια στην πορεία τους.

 

Απάντηση: Re: Θα σας πω μια ιστορια........

Οταν νιωθεις τις αναγκες σου κ εχεις αποδεχτει την αλλοτριωση τους
τοτε το ιδιο θελεις να συμβει κ στον διπλανο σου,ακριβως για να καλυψεις
τη δικη σου αλλοτριωση!