Θηλυκό κι Αρσενικό κομμάτι?

Διαβάζοντας τα πιο πάνω πήρα έναυσμα να ανοίξω αυτό το Thread ώστε να μπορέσουμε να συζητήσουμε τις 2 όψεις που αναφέρει η zinnia αλλά και γενικότερα ακούμε συχνά.

Αναρωτιόμουν, που βασίζονται αυτές οι απόψεις?
Ποιος εφηύρε την θεωρία αυτή?

Γιατί σώνει και καλά το κομμάτι των αντρών που είναι ευαίσθητο πρέπει να ονομάζεται θηλυκό και αντίστροφα?

 

Το φύλο του εμβρύου πιστεύονταν μέχρι πρόσφατα ότι δεν ήταν κάτι καθορισμένο κατά τη στιγμή της σύλληψης, αλλά κάτι που μπορεί να αλλάξει. Φυσικά μετά την μελέτη του DNA, όχι μόνο κατέληξαν στο ότι είναι κάτι προκαθορισμένο, αλλά σήμερα η επιστήμη δίνει τη δυνατότητα να επιλέξεις και το φύλο πρίν την εμφύτευση του εμβρύου σε περιπτώσεις εξωσωματικής.

Είναι γνωστό ότι την 4η με 6η εβδομάδα της κύησης, ολοκληρώνεται η διαδικασία ταυτοποίησης σε θηλυκό ή αρσενικό. Και λέγοντας αυτό εννοώ ότι αν το φύλο είναι αρσενικό λαμβάνει μία Χ ποσότητα τεστοστερόνης από τη μητέρα, αν είναι θηλυκό μία Ψ (δεν ξέρετε ότι λένε αν ομορφαίνει η γυναίκα είναι αγόρι; επειδή παίρνει μεγάλη ποσότητα τεστοστερόνης από τη μητέρα συμβαίνει αυτό).

Μέχρι την 18η εβδομάδα το γεννητικά όργανα είναι απροσδιόριστα : υπάρχει υποτυπώδες πέος και υποτυπώδες κόλπος. Ανάλογα το φύλο, το πέος παραμένει και από τον υποτυπώδη κόπλο κατεβαίνουν οι σάκοι που προορίζονται για όρχεις, ή το πέος συρρικνώνεται σε κλειτορίδα και οι σάκοι ανεβαίνουν στο απύθμενο όπου θα γίνουν ωοθήκες.

Η γνώση αυτή, ευρέως διαδεδομένη, οδηγεί στην διατύπωση της αυθαίρετης φράσης που αναφέρει η zinnia. Ουδεμία σχέση η ψυχοσύνθεση των ανθρώπων με το τυφλοσούρτη σχηματισμού των γεννητικών οργάνων του εμβρύου.

 

Πρόσφατα στο thread περί switch έγραψα «Κι αν σας έλεγα πως όλοι είμαστε switch και μάλιστα χωρίς χρονικό switch, αλλά ταυτοχρόνως? Θα με πιστεύατε? Μάλλον όχι.»

Εννοούσα ακριβώς αυτό που λέει και η zinnia, αυτό πού είπαν σοφοί και προφήτες, αυτό που συμβολίστηκε με το μπλέξιμο του γιν με τον γιανκ . H απόλυτη διάκριση αρσενικού θηλυκού, καλού κακού, βασανιστή βασανιζόμενου, αφέντη σκλάβου και όλων των δυισμών δεν έχει τόπο (ου τόπος) παρά μόνο στο μυαλό των ανθρώπων. Προσφέρει κατανόηση, εύκολη επικοινωνία και κυρίως κοινωνική ταξη και ατομική ασφάλεια. Το τίμημα της ατομικής ασφάλειας είναι η καταπίεση της ατομικής ιδαιτερότητας.

Δεν ξέρω αν οι άντρες έχουν θηλυκή πλευρά ή οι γυναίκες αντρική, με την ιατρική έννοια του όρου. Οι παλιότερες κοινωνίες, αλλά και σήμερα, όριζαν δίπολα «αντρική συμπεριφορά» - «γυναικεία συμπεριφορά» κι εκεί μέσα τσουβαλιάζανε τους ανθρώπους. Οι άντρες δεν κλαίνε. Κάθε απόκλιση ήταν προς χλευασμό. Αυτό που σήμερα αποκαλούμε «παλιές καλές εποχές που ο καθένας είχε τη θέση του» δεν έχει κανένα ρομαντισμό. Είναι ιστορία καταπίεσης και εξαφάνισης της ατομικής ιδιαιτερότητας στο όνομα της κοινωνικής τάξης. Έζησα στην παλιότερη συντηρητική κοινωνία της επαρχίας και ξέρω. Σήμερα είμαστε πολύ πιο τυχεροί.

Εμείς εδώ, εννοώ όσοι αποκλίνουμε από τα κοινωνικά ερωτικά πρότυπα, θα πρέπει να δείχνουμε μεγάλη ευαισθησία στα θέματα της ατομικής έκφρασης. Ακούω παράπονα πως δεν υπάρχει BDSM «σκηνή» στην Ελλάδα. Ένας από τους λόγους που δεν υπάρχει είναι πως εμείς οι ίδιοι την υπονομεύουμε δείχνοντας στενομυαλιά, ελάχιστη ανοχή στη διαφορετικότητα.

Συμπέρασμα «και οι Κυρίαρχοι κλαίνε».


Y.Γ. Σε σχέση με το DNA, η τρομακτική αλήθεια είναι οι εξωφρενικές (για την ιδέα που έχουμε για τον εαυτό μας και τον κόσμο) ομοιότητες μεταξύ αμοιβάδας και ανθρώπου και η σχεδόν ταυτότητα DNA στα θηλαστικά.

 

RE: RE: Θηλυκό κι Αρσενικό κομμάτι?

 

Συχνά παρά ποτέ δε πιστεύω τα που διαβάζω στο forum.

Σε λίγο θα πείτε πως αγοράζετε κι έτοιμα κοστούμια...

 

Να το δώ ευχαρίστως και από την "θεωρητική" μεριά.

Ενέχει καμία λογική άραγε το διαχωρίζουμε αντρικά και γυναικεία χαρακτηριστικά, πέρα από τις καθαρά γεννετικές διαφορές; Ποιός ή ποιοί είναι αυτοί που επέβαλαν στερεότυπα συμπεριφορών; Είμαστε στο 2006 (αν δεν το έχουν συνειδητοποιήσει κάποιοι). Το πώς συμπεριφέρεται κάποιος είναι καθαρά θέμα προσωπικότητας, χαρακτήρα και ανατροφής. Ένας χαμηλών τόνων άντρας δεν έχει ανακαλύψει καμία γυναίκεια πλευρά, και μία δυναμική γυναίκα δεν έχει ανακαλύψει καμία αντρική πλευρά. Για να μήν πώ "λάθος αντίληψη" θα πώ απλά "λάθος έκφραση".

Με τον ίδιο τρόπο, προσπαθούμε να προσδιορίσουμε χαρακτηριστικά Κυριαρχικών και υποτακτικών, με παταγώδη αποτυχία θα έλεγα, μιά και είναι δυνατόν ένας χαμηλών τόνων, εύχαρος και ευαίσθητος άνθρωπος (εγώ για παράδειγμα) να είναι Κυριαρχικός και ένας δυναμικός άνθρωπος να είναι υποτακτικός.

Οι Κυρίαρχοι κλαίνε, όπως και οι υποτακτικοί γελάνε. Επίσης οι άντρες κλαίνε, όπως και οι γυναίκες γελάνε.

Τώρα περί αποδοχής του εγώ μας, είναι άλλο κεφάλαιο και προϋποθέτει να αγαπήσει κάθε ένας τον εαυτό του για αυτό που είναι, αφού φυσικά πρώτα γνωρίσει τον εαυτό του πραγματικά (Μαυροβασίλη αγαπητέ, για εσένα το λέω αυτό - αν κλάψεις για καμιά γκόμενα, δεν αλλάζει η αντρική σου υπόσταση, πίστεψέ με).

 

Amazona, μονάχα η όργητα είναι επακόλουθο της μη επιβολής της θέλησής μου. Το κλάμα ποτέ.
(μικιό κοπέλι μονάχα, έκλαιγα από νεύρα σα δε γινόταν το θέλημά μου)

Είμαι κυριαρχικός σημαίνει πρώτιστα έχω απόλυτη αυτοκυριαρχία
- πλέον μαϊνάρω και το θυμό ώστε να δημιουργώ τις προϋποθέσεις επιβολής του θελήματος μου.

Οι συστάσεις περί 'αγάπης του εαυτού μας ως είναι' ηχούν στα αυτιά μου ως έωλες δικαιολογίες αδυναμίας. Κάθε άνθρωπος έχει κάποια εκ φύσεως στοιχεία χαρακτήρα και κάποια που διαμορφώνονται. Είναι εξαιρετικά βολική και φυγόπονη άποψη 'να αποδεχθώ τις αδυναμίες μου'- ποτέ δεν την ασπάστηκα κι ούτε θα πάψω να αντιμάχομαι όποιες δεν έχω απόλυτα υπερνικήσει. Άποψη σου και, μολονότι εκτιμώ το ενδιαφέρον, δε φελά στην περίπτωσή μου. Ώστε να ζω θα αντιμάχομαι τις αδυναμίες μου, θα κρίνω- πολύ πιο αυστηρά από όσο κρίνω τους άλλους- και θα εγκαλώ τον απατό μου με τον αυστηρότερο τρόπο όντε θωρώ πως λιγοψυχά.

 

zinnia τι έννοεις "οι ανδρες έχουν ένα απαλο γυναικείο κομματι...?"..οι ευαισθησιες που εχει ενας ανδρας δεν ειναι γυναικειο μονο χαρακτηριστικο ουτε copyright των θηλέων..αν όμως εννοεις οτι ένας ανδρας θα ηθελε να του τον "ακουμπήσουν" και λιγο..ε τοτε καποιο λαθος έχεις..

 

RE: RE: RE: Θηλυκό κι Αρσενικό κομμάτι?

 

Συχνά παρά ποτέ δε πιστεύω τα που διαβάζω στο forum.

Σε λίγο θα πείτε πως αγοράζετε κι έτοιμα κοστούμια...
[/quote]

Θα μπορούσα να πώ το ίδιο..

Δεν κατάλαβα το χιούμορ?? για τα κοστούμια.

 

RE: RE: RE: RE: Θηλυκό κι Αρσενικό κομμάτι?

Ποσώς δεν αμφέβαλα, αγαπητέ.

Δεν έκαμα humor.
Θεωρώ δε ως δεδομένο πως δεν το εξέλαβες προσωπικά.
(κι ας προκαλεί συνειρμούς σχετικά με το avatar που επέλεξες- εδά μόλις το πρόσεξα.)

Είναι άλλως τε εκπεφρασμένη η απέχθειά που θρέφω για τον πληθυντικό ευγενείας
- ποτέ δεν τον χρησιμοποιώ για να απευθυνθώ σε ανθρώπους που εκτιμώ.

 

Απλά να προσθέσω ένα μικρό ψηφίο στην εικόνα, από προσωπικές μου εμπειρίες,

Είναι ένα ζευγάρι πολύ καλών μου φίλων και κατά γενική ομολογία πετυχημένο ζευγάρι. Περνούν καλά μεταξύ τους, βάζουν στόχους και τους πετυχαίνουν, έχουν δοκιμαστεί επιτυχώς στη σχέση τους και όχι μόνο κλπ.

Όταν αυτοί οι δύο έχουν ένα θέμα να επιλύσουν, π.χ. πώς θα βάψουν το καινούργιο σπίτι και ποιόν θα προσλάβουν να τους κάνει τη δουλειά, ακολουθούν την εξής διαδικασία:

πρώτα συζητούν και αποφασίζουν τί θέλουν να γίνει. Και μετά ρυθμίζουν: "με τον τρόπο σου θα το χειριστούμε, ή με τον δικό μου τρόπο;" Δηλαδή, με τον αντρικό τρόπο τον δικό μου ή με τον γυναικείο τον δικό σου;

Και οποιανού ο τρόπος κριθεί προσφορότερος για την περίσταση, αυτός χρησιμοποιείται. Παιχνίδι κάνει ο ένας από τους δύο. Ο άλλος του ζεύγους, κάθεται στη γωνία και δεν λέει λέξη, δεν κάνει τίποτα, δεν σαμποτάρει, ίσως, αν μπορεί, ενισχύει.

Τί δηλώνει η ιστορία κατά την άποψή Σ/σας;

Για μένα δηλώνει ότι ναι μεν μπορεί οι άντρες να έχουν ένα θηλυκό κομμάτι στην ψυχή τους και οι γυναίκες ένα αρσενικό αλλά αυτά τα "αλλόφυλα" κομμάτια στην ψυχή του "ξενιστή" δένουν σε ένα τελείως διαφορετικό σύνολο από ότι στην ψυχή του αρχικού φορέα.

Τα στερεότυπα είναι πρόβλημα όταν τα Α/αποδεχόμαστε άκριτα, και δεν Μ/μας καλύπτουν κιόλας. Αλλά... για να φτάσουν να γίνουν στερεότυπα, κάποιος λόγος υπήρξε κάποτε, δεν είναι a priori απορριπτέα.

Ας πάρουμε το στερεότυπο "οι άντρες δεν κλαίνε".

Γιατί οι άντρες μαθαίνουν από μικροί να ελέγχουν τους δακρυγόνους αδένες τους όπως όλοι μαθαίνουμε να ελέγχουμε την ουροδόχο κύστη μας, ενώ οι γυναίκες όχι;

Στα πρόχειρα, και ίσως λάθος, μπορώ να πάρω δύο περιπτώσεις:

Η μία είναι ότι οι άντρες μαθαίνουν να μην κλαίνε επειδή πράγματι είναι αταβική γνώση ότι δεν τους ταιριάζει εν γένει αυτή η μορφή νευρικής ανακούφισης. Επειδή π.χ. τους αφήνει μετά συναισθηματικά ράκη. Δεν είναι αυτόματη διαδικασία να "ξανασταθείς" μετά από ένα γερό κλάμα. Αμφιβάλλω πράγματι, αν είναι πολλοί οι άντρες που μπορούν να υποστηρίξουν νευρικά αυτό το πρόσκαιρο ξεθεμέλιωμα μίας κρίσης κλάματος.

Η άλλη είναι ότι οι γυναίκες για κάποιον λόγο αφέθηκαν και δεν έμαθαν να ελέγχουν σε μεγάλο βαθμό το κλάμα. Ίσως να είχε σημασία να μπορούν να αφήνονται, να μην ήταν σκόπιμο να ανατραφούν στον μέγιστο αυτοέλεγχο του θυμικού τους. Ίσως απλά επειδή το άντεχαν και ήταν μία μορφή νευρικής ανακούφισης με καλά αποτελέσματα γι αυτές.

Άρα ένας άντρας που κλαίει είναι κάτι διαφορετικό από μία γυναίκα που κλαίει.

 

Οφείλω να ομολογήσω πως συμφωνώ με την πιο πάνω τοποθέτηση.
Δυσκολεύομαι να αντιληφθώ τον όρο θηλυκή πλευρά στους άντρες και αρσενική πλευρά στις γυναίκες, όπως έχει καθιερωθεί από πολλούς.
Αντιδραστική εκ γενετής τι να κάνω?  

Διάβαζα ένα άρθρο παλιά, στο οποίο αναφερόταν πως η σύγκλιση που παρατηρείται στις συνήθειες και το γενικότερο προφίλ των δύο φύλων, είναι ένα φαινόμενο που έχει τις ρίζες του στις μητριαρχικές κοινωνίες των Ινδιάνων της Αμερικής. Εφόσον όμως η γυναικοκρατία, δεν επικράτησε ποτέ για μεγάλο χρονικό διάστημα, οι γυναίκες(κάποιες απ΄ αυτές τουλάχιστο) βρήκαν – όπως συχνά συμβαίνει- εναλλακτική λύση για κατάληψη της εξουσίας και αποδυνάμωση του αρσενικού: την εκθηλυκοποίηση του, με την δική τους υιοθέτηση πιο «νταλικάτης» (σε αντιδιαστολή της ντελικάτης) ταυτότητας.
Και καταλήγει στο συμπέρασμα ότι οι άνδρες, αργά ή γρήγορα εγκαταλείπουν το κορίτσι που παίζει τη μαμά τους, για να γίνουν οι ίδιοι «μαμά» και «σύζυγος» του αγοροκόριτσου που έγινε ο μπαμπάς και με αυτό τον τρόπο η πορεία προς μια ασεξουαλική κοινωνία συνεχίζεται.

Αυτή η μανία να προσπαθούμε να μετατρέψουμε τα μήλα σε αχλάδια και αντίστροφα σε μια προσπάθεια εξουδετέρωσης της διαφορετικότητας μας, κατάφερε να έχουμε σήμερα γυναίκες που θυμίζουν άντρες και άντρες που θυμίζουν γυναίκες.
Ένα υβρίδιο το οποίο ονόμασαν αχλαδόμηλο (το οποίο το είδα παρακαλώ σε μανάβικο!) το οποίο καλύπτει κάθε γεύση και γούστο,
Έτσι δεν χρειάζεται να ψάξεις κάποιο του ιδίου φύλου για να καλύψεις τις ομοφυλοφιλικές σου τάσεις που δεν έχεις το θάρρος να εκφράσεις ή κάποιο του αντίθετου φύλου για να καλύψεις τις ετεροφυλοφιλικές σου. Έχεις δύο σ΄ ένα, wash and go ένα πράμα! 

Κι ενώ αυτή η απόλυτη προσπάθεια ισοπέδωσης μοιάζει εκ πρώτης όψεως με μια προσπάθεια να επέλθει μεγαλύτερη κατανόηση ανάμεσα στα δύο φύλα, μια και τους όμοιους μας είναι ευκολότερο να τους κατανοήσουμε, στην πραγματικότητα είναι άλλος τρόπος ανάληψης εξουσίας, μια και ότι κατανοώ απόλυτα είναι ευκολότερο να χειραγωγήσω.
Δεν έχω ποτέ ακούσει κάποιο άντρα να απαιτεί να αναπτύξει η γυναίκα του την αντρική της πλευρά, αυτή η απαίτηση είναι καθαρά γυναικεία…

Απόλυτη προσπάθεια εκθηλυσμού των αρσενικών η οποία είναι ενάντια στην ίδια τους τη φύση.

Πολλά παραδείγματα υπάρχουν, αλλά ας πάρουμε την φυσιολογική ανάγκη της γυναίκας να συζητά τα προβλήματα της και την αντίθετη φυσιολογική ανάγκη του άντρα, όταν έχει προβλήματα να προτιμά να χαλαρώσει, να απομονωθεί μέχρι να μπορεί να τα αντιμετωπίσει με μειωμένο στρες. Η ανικανότητα της γυναίκας να ανεχθεί και να σεβαστεί την ιδιαιτερότητα αυτή του άντρα, καταλήγει στην πίεση υπό την δικαιολογία πως αν αφεθεί να αναπτύξει την «θηλυκή του πλευρά» θα έρθουν πιο κοντά.
Εκείνο που ουσιαστικά κάνει μ΄ αυτό είναι ένας εκβιασμός. Ή γίνεσαι όπως εγώ επιθυμώ, ή θα συνεχίζω να σε καταπιέζω να σου γκρινιάζω να μην σου κάθομαι οπότε έτσι κι αλλιώς δεν θα μπορείς να χαλαρώσεις. Πολλοί υποκύπτουν σ΄ αυτόν τον εκβιασμό.

Και που καταλήγουμε?
Να είναι μεγάλο ποσοστό ετεροφυλόφιλων αντρών σήμερα θηλυπρεπείς, στην συμπεριφορά, αντίλήψεις, αντιμετώπιση της ζωής, στην κοσμοθεωρία κ.ο.κ.

Αναμφισβήτητα έχουν οι άντρες ευαισθησίες, αλλά είναι αντρικές ευαισθησίες.
Όσο για την αρσενική πλευρά των γυναικών, μου φαίνεται πως και πάλι κάποιες γυναίκες ονόμασαν καθετί δυναμικό και δυνατό βασισμένες στα πρότυπα εκείνα που είχαν πρόχειρα, αυτά δηλαδή του αρσενικού.
Μια ωστόσο αναδρομή στα θηλυκά πρότυπα της αρχαιότητας θα δούμε πως η δυναμική καταστροφική πλευρά ανέκαθεν υπήρχε, οπότε δεν είναι αντρική πλευρά είναι απλά ένα άλλο κομμάτι του θηλυκού.

Αυτή η αλλαγή στη κοινωνία με την δήθεν απελευθέρωση στους άντρες της δήθεν θηλυκής τους πλευράς και της αρσενικής στις γυναίκες, καταλήγουν ουσιαστικά στην ομοιόμορφη συμπεριφορά.
Συμπεριφορά αρσενικοθήλυκη.
Γυναίκες που μιμούνται το πρότυπο του παλιού άντρα, αντί να εμπιστευτούν τη θηλυκότητα τους ως στοιχείο γοητείας και δυναμισμού, υποβαθμίζοντας μ΄ αυτό τον τρόπο την γυναικεία τους υπόσταση. Κάτι που το βλέπουμε πολύ έντονα σε μερικές γυναίκες κυρίαρχες που προσπαθούν να ασκήσουν εξουσία αρσενικά γιατί δεν γνωρίζουν πώς να την ασκήσουν θηλυκά.

Προσωπικά αν θέλω δίπλα μου γυναίκα προτιμώ να βρω γυναίκα που να είναι αυθεντική παρά ένα άντρα απομίμηση γυναίκας.

Δεν θέλω τον άντρα να είναι κάποιο κακό αντίγραφο γυναίκας!
Δεν θέλω να μαγειρεύει γυναικεία, αλλά αντρίκεια!
Δεν θέλω να κλαίει γυναικεία αλλά αντρίκεια!
Δεν θέλω ένα άντρα που να πηγαίνει στις τουαλέτες παρέα με άλλους άντρες να πουδράρουν τη μύτη τους!

Δεν θέλω οι ευαισθησίες του να είναι πανομοιότυπες με τις δικές μου, οι αντιδράσεις του, η λογική του. Θέλω να είναι δικές του αντρίκειες, αλλιώς ποιος ο λόγος να είμαι με άντρα(?) και όχι με γυναίκα?