Ιδιαίτερα τραγούδια, ιδιαίτερα κομματια

Ιδιαιιτερα τραγουδια.
Καθε ειδους κι εποχης
Τραγουδια με ιδιαιτερη ιστορία, τραγούδια με ιδιαιτερους στιχους, απο ιδιαιτερους ερμηνευτες, τραγουδια που μας εντυπωσιασαν, τραγουδια που για μας σημαινουν πολλα, τραγουδια μοναδικά ηια καποιο λογο, τραγουδια που λες "κοίτα να δεις!", τραγουδια αξεχαστα, τραγουδια με κρυφα μηνυματα, αναπαντεχες μουσικες συναντησεις...




Για αρχή ενα τραγουδι χωρισμου.
Όταν μας χωριζουν η μας απορριπτουν, ο εντονος θυμος εινακ πολυ συνηθισμενος.
Συμηθως προσπαθουμε να μην τον δειχνουμε, να δειξουμε ανωτεροτητα τριγυρω και κυριως να μην τον διαλαλουμε δεξια αριστεαρζ
Ετουτος εδω τον πηρε πολι στραβα τον χωρισμο/το release και το τερματιζει.




Δε μ’ αγαπάς, δε με θυμάσαι,
καταραμένη πάντα να `σαι
κι όλο να κλαις και να πονείς,
να πιεις φαρμάκια μαζεμένα,
να μη νοιαστεί ποτέ για σένα
κανείς, κανείς, κανείς, κανείς
και να πεθάνεις μια βραδιά συννεφιασμένη
απ’ το Θεό κι απ’ τους ανθρώπους ξεχασμένη.

Οι φίλοι να σε κάνουν πέρα
και να μη δεις μια άσπρη μέρα,
όπως δεν είδα ούτε εγώ,
οι ώρες μαύρες να περνάνε
κι η κάθε μια μαρτύριο να `ναι,
αργό, αργό, αργό, αργό
και να πεθάνεις μια βραδιά συννεφιασμένη
απ’ το Θεό κι απ’ τους ανθρώπους ξεχασμένη.

Τυραννικά, να ζήσεις, βράδια,
να στερηθείς στοργή και χάδια,
να στερηθείς και το φιλί,
την ευτυχία να ξεγράψεις
και να πονέσεις και να κλάψεις
πολύ, πολύ, πολύ, πολύ
και να πεθάνεις μια βραδιά συννεφιασμένη
απ’ το Θεό κι απ’ τους ανθρώπους ξεχασμένη.


Ανωτερότητα, όχι μαλακίες...

 

Και κατι για το τριο με δυο γυναικες.
Συναμαρτωλε, το τριο με δυο γυμαικες για να γινει σωστά θελει πολλη μαστοριά, συγχρονισμο και μεγαλη δεξοοτεχνία

Για να παρεις μια ιδέα παρακολουθησε προσεκτικα το βιντεο που ακολουθει.στις διαφορες εναλλαγες του
Μπορει να ειναι μουσικο, αλλα θα καταλαβεις ποσο δεξιοτεχνης αλλα και απροβλεπτος στις παραλλαγες σου πρεπει να φανεις
Καλο βολι

 

Άκου ρε γιέ της καλογριάς
Ο φίλος σου είμαι ο Πανουργιάς
Ο φίλος σου είμαι ο Πανουργιάς
Και το δεξί σου χέρι
Και εκείνος που καλύτερα
Απ' ολουνούς σε ξέρει
Λένε πως παίζεις με χανουμάκια
Με τουρκοπούλες και καλογριές
Και σ' αραδιάζουνε βρισιές
Πως μπαινοβγαίνεις στους μαχαλάδες
Με δερβισάδες στήνεις χορό
Και με ρωτάν και τι να πω;
Λένε πως έχεις αλισβερίσι
Με αλί πασάδες κάνεις χωριό
Και σε ρωτάω τι να τους πω;
Και σε ρωτάω τι να τους πω;
Πες τους ρε φίλε Πανουργιά
Έχω εις τον πούτσον μου βιολιά
Ορε έχω εις τον πούτσοω μου βιολιά
Έχω και τουμπερλέκια
Και όπως γουστάρω τα βαρώ
Και σπάω τα ζεμπερέκια
Όταν γυρίσω θα τους γαμήσω
Και αν αργήσω δως τους κι αυτό
Είναι τα αρχίδια μου τα δυό
Όπως τα λέω να τους τα γράψεις
Όπως τα λέω να τους τα πεις
Καραϊσκάκης σεβνταλής
Όπως τα λέω να τους τα γράψεις
Όπως τα λέω να τους τα πεις
Καραϊσκάκης σεβνταλής
Καραϊσκάκης μπεσαλής
Καραϊσκάκης, γειά χαρά
Γειά σου ρε γέρο του Μοριά
Γειά σου ρε γέρο του Μοριά
Και γειά που σ'αγαπάνε
Κι αυτούς που δε λυγίζουνε
Και που δεν προσκυνάνε
Λένε για μένα τα καρακόλια
Άκου τι λένε να μη γαμή...
Μίλα και εσύ ρε Θοδωρή
Όπως τα λέμε να τους τα γράψεις
Όπως τα λέμε να τους τα πεις
Καραϊσκάκης, Θοδωρής
Όπως τα λέμε να τους τα γράψεις
Όπως τα λέμε να τους τα πεις
Κολοκοτρώνης και Γιωργής
Καραϊσκάκης, Θοδωρής
Γειά σου ρε Ανδρούτσο, γειά χαρά
Γεία σας ρε παιδιά μου αητόπουλα
Γεία σας ρε παιδιά μου αητόπουλα
Που έχετε αητό πατέρα
Κι όποιος δεν εκατάλαβε
Τότε ας μας κάνει αέρα
Όπως τα λέμε να τους τα γράψεις
Όπως τα λέμε να τους τα πεις
Ανδρούτσος,Γιώργης,Θοδωρής
Έτσι μου είπαν να σας τα γράψω
Έτσι μου είπαν λόγω τιμής
Ανδρούτσος,Γιώργης,Θοδωρής
Έτσι μου είπαν να σας τα γράψω
Έτσι μου είπαν λόγω τιμής
Μαζί τους είμαστε κι εμείς
Μαζί σας είμαστε κι εμείς






https://www.protothema.gr/culture/m...ia-to-1821-poy-apagoreyse-to-radiothleoptiko/

Καλη ακρόαση  

 

Το 1936, επι δικτατοριας Μεταξα, κυκλοφορει ένα τραγουδι αλλιωτικο απο τα αλλα.
Η "Βαρβάρα" του πασιγνωστου τοτε Παναγιωτη Τούντα, διευθυντη της δισκογραικης Columbia.


Το τραγουδι εηινε αναρπαστο, γιατι για πρωτη ισως φορα, τραγουδι τοσο ευρειας κυκλοφορίας είχε τοσο έκδηλους σεξουαλικους υπαινιγμούς. Το πονηρό περιεχόμενο των στίχων της "Βαρβάρας", συνδέθηκε με την κόρη του δικτάτορα Λουκία Μεταξα, η Λουλού Μεταξα, η οποία λέγεταιότι ήταν νυμφομανής και ότι αυτό ηταν η μεγάλη ντροπή του πατέρα της

Ιδου οι στιχοι

Η Βαρβάρα κάθε βράδυ στη Γλυφάδα ξενυχτάει
και ψαρεύει τα λαβράκια, κεφαλόπουλα, μαυράκια
Το καλάμι της στο χέρι, κι όλη νύχτα στο καρτέρι
περιμένει να τσιμπήσει το καλάμι να κουνήσει

Ένας κέφαλος βαρβάτος, όμορφος και κοτσονάτος
της Βαρβάρας το τσιμπάει, το καλάμι της κουνάει
Μα η Βαρβάρα δεν τα χάνει τον αγκίστρωσε τον πιάνει
τον κρατά στα δυο της χέρια και λιγώνεται στα γέλια

Κοίταξε μωρή Βαρβάρα, μη σου μείνει η λαχτάρα
τέτοιος κέφαλος με νύχι, δύσκολα να σου πετύχει
Βρε Βαρβάρα μη γλιστρήσει και στη θάλασσα βουτήξει
βάστα τον απ’ το κεφάλι μη σου φύγει πίσω πάλι

Στο καλάθι της τον βάζει κι από την χαρά φωνάζει
έχω τέχνη έχω χάρη ν’ αγκιστρώνω κάθε ψάρι
Για ένα κέφαλο θρεμένο όλη νύχτα περιμένω
που θα ‘ρθεί να μου τσιμπήσει το καλάμι να κουνήσει

Το μεταξικο καθεστως αφηνιασε. Κυκλοφορησε διαταγη που απαγορευε απο την πωληση τωνδισκων μεχρι το να τραγουδισεις το τραγουδι, με απειλη ποινικων κυρωσεων.
Η αστυνομια ξαμοληθηκε να κατασχει οσους δισκους εβρισκε και μερικουςμμηνες αργοτερα παραπεμφθηκαν σε δικη οι ιδιοκτητες της Columbia, ο Τουντας και Στελλακης Πρπινιαδης που τραγουδησε στο δισκο. Μαζι και 90 καταστηματαρχες που πουλουσαν τον ασεμνο δισκο.
Τελικα την πληρωσε ο Τουντας, που καταδικαστηκε σε πολυ βαρυ προστιμο, ενω σε παλιοτερη πηγη (βιβλιο) που δεν μπορω να βρω, ειχε προταθει βαρια ποινη για τον Τουντα, 3 ετη φυλακιση και αλλα 3 ετη εκτοπιση, που ομως δεν επιβληθηκε.
Το τρεγουδι εσπασε ρεκορ πωλησεων (90.000 δισκοι εκεινη την εποχη) και ακομα σκορπαει χαμογελα σε οσους το ξερουν, όπου τραγουδιεται.

 

Λολιτα ή Καζαντζίδης? Διαλιεχτε!


1953
Σε δισκο 78 στροφων κυκλοφορει με τη φωνη τπυ Στ.Καζαντζιδη το "Ανηλικο", με τους εξης στιχους (αγνωστο το ποτε γραφτηκαν):

Είσαι κορίτσι ανήλικο
και βάλ' το στο μυαλό σου,
σ' το λέω για καλό σου,
φωτιά μου βάζεις στην καρδιά
κι είμαι πατέρας, πατέρας με παιδιά.

Αν θα ζούμε, θα ζούμε παρανόμως
θα μας κυνηγάει ο νόμος.

Μου ρίχνεσαι χωρίς ντροπή
για να με ξελογιάσεις
και φίλο να με πιάσεις.
Μαζί σου εγώ αν θα μπλεχτώ
το ξέρω θα- θα καταστραφώ.

Αν θα ζούμε, θα ζούμε παρανόμως
θα μας κυνηγάει ο νόμος.

Είσαι κορίτσι ανήλικο
κι ο σατανάς σε βάζει
για να διασκεδάζει
και πάλι θα σ' το ξαναπώ:
Μη θέλεις να- να παρακτραπώ.

Αν θα ζούμε, θα ζούμε παρανόμως
θα μας κυνηγάει ο νόμος.


Το Δεκέμβρη της ίδιας χρονιας ο Ναμποκωφ ολοκληρωνει τη συγγραφη της πασιγνωστης "Λολιτας", και το βιβλιο κυκλοφορεί το 1955.



Άκουγε αραγε ο Ναμποκωφ Καζανζιδη? (Όλα απο μας τα πήραν οι πουστηδες. Τους δωσαμε τα φωτα του πολιτισμου και μας στειλανε το λογαριασμο μαζι με τα παγια κλπ κλπ)

Ηταν εκεινα τα χρονια τοσο ξεπεταγμενες διεθνώς οι ανηλικες και τοσο διαδεδομενη η δραση τους ωστε να εμπνεει σε όλα τα μηκη και πλατη?

Ειχε χαλαρωσει ο πολεμος τοσο πολυ τα ηθη και οι ανηλικες είχαν πάρει φόρα?

Οτι και να συνεβαινε, η ταυτιση του θεματος στο τραγουδι και στη Λολιτα ειναι αρκετα εντυπωσιακη.

Να και το ασμα για τους νταλκαδιαρηδες/ερευνητες/φιλομουσους

 

Καθε φορα που το ακουω στιχους και μουσικη φωνη ανατριχιαζω!


Είχα ένα μπάρμπα εγώ νταή
Τον ξακουστό τον Παναγή
Καμάρι κι ασικλίκι
Λάζο στη μέση του χωστό
Μουστάκι μαύρο γυριστό
Καφέ αμάν και αγαπητιλίκι

Μες τα Βουρλά κατιρματζής
αντάμης και κοντραμπατζής
και της τουρκιάς ο τρόμος
καβάλα σε λιγνό φαρί
το μάτι του θόλο βαρύ
πατούσε κι έτρεμε ο δρόμος

Είχε σκοτώσει τσαντιρμά
Όταν περνούσε κατσιρμά
Μπροστά απ’ το καρακόλι
Για να γλιτώσει τα καπνά
Σκαρφάλωσε από τα βουνά
Και τα φευγάτισε στην Πόλη

Τσακιρισμένος μια βραδιά
Κι ως ήταν άντρας με καρδιά
Τον βάρεσε η τρέλα
Και μπαμ και μπουμ τις πιστολιές
Ξεσήκωσε τις γειτονιές
Κι έσπασε δυο μπορντέλα

Φτωχό σαν λάχαινε να δει
Δάκρυζε σαν μικρό παιδί
Κι ως είχε και παράδες
Κάθε Χριστού και Πασχαλιά
Μοίραζε ψώνια αγκαλιά
Στους φτωχομαχαλάδες

Η μάνα μου η Αλισαβώ
Και η νενέ μου η Τζεβώ
είχαν συχνά μπελάδες
γιατί μας βγάζαν αβανιές
Πως στου σπιτιού μας τις γωνιές
Κρύβαμε κατιρμάδες

Και κάποιο δειλινό μουντό
Μας τον εφέραν σηκωτό
Στο σπίτι λαβωμένο
Με ματωμένη τραχηλιά
Σπασμένη ραχοκοκαλιά
Πολύ βαριά μαχαιρωμένο

Και πρίν χάραξει η αυγή
Και πριν ο ήλιος καλοβγεί
Τον στόλιζαν στη κάσα
Τον κλαίει Τσεσμές και Αϊβαλί
Τον μπάρμπα μου τον Παναή
Πήρ’ η Τουρκιά ανάσα

Τον έφαγε μια παστρικιά
Μια του παλιά αγαπητικιά
Αχ έρημη αγάπη
Γιατί ο μπάρμπας μου θαρρώ
Κρυφά της τάχε από καιρό
Με την Αγγέλα του Αράπη

Και την παράλλη την αυγή
Βγάζει η Τουρκιά διαταγή
Ο κιρχανάς να κλείσει
Μη σκοτωθεί κι άλλος ραγιάς
Απ’ τα σεκλέτια της καρδιάς
Κι η ρωμιοσύνη σβήσει

Μα σβήστηκε ο Παναής
Απ’ τα κιτάπια της ζωής
ας έχει σχώριο η ψυχή του
Αυτόν που έτρεμε η Τουρκιά
Τον έφαγε η αγαπητικιά
Και πήγε τσάμπα η ζωή του

(Μεγάλωσα κι εγώ που λες
Κοπέλα μες τις κοπελιές
Και τ’ Αϊβαλιού λουλούδι
Τον μπάρμπα μου δεν τον ξεχνώ
Κι έκατσα αυτό το δειλινό
Και σας τον έκανα τραγούδι)

 

Επιτρέψτε μου να σας φέρω κάτι από μακριά. Το παρακάτω τραγούδι είναι μια μίξη παραδοσιακών Αβοριγίνικων οργάνων με σύγχρονη ραπ. Στο ράδιο παίζει κάθε μέρα αυτόν τον καιρό.

Είναι γραμμένο από την σκοπιά ενός νεαρού Ιθαγενή Αυστραλού πολεμιστή ο οποίος βλέπει από τη στεριά τα καράβια του Καπταιν Κουκ ( ο οποίος πρώτος εισέβαλε στην Αυστραλία ως αποίκος και κατακτητής) και γυρνάει στην κοινότητα του για να τους προειδοποιήσει και να προετοιμαστούν για τον επερχόμενο πόλεμο.

 

ποιά να 'ναι άραγε αυτή η ώρα;
τεράστιος Άκης



Η πιο μεγάλη ώρα είναι τώρα
η ώρα που γεννιέται η ζωή
η ώρα που ταιριάζει η αναπνοή σου
μαζί με την δική μου αναπνοή
Κι αν είναι η αρχή στην κατηφόρα
η πιο μεγάλη ώρα είναι τώρα

Η πιο μεγάλη ώρα είναι τώρα
η ώρα που μου σβήνεις τον καημό
η ώρα που και η σκέψη μου πεθαίνει
και που δε θέλω να 'χει τελειωμό
Κι αν είναι η αρχή στην κατηφόρα
η πιο μεγάλη ώρα είναι τώρα

Η πιο μεγάλη ώρα είναι τώρα
η ώρα που μ' αρέσει να πονώ
η ώρα που σου δίνω την ψυχή μου
χωρίς να νοιώθω τίποτα φτηνό
Κι αν είναι η αρχή στην κατηφόρα
η πιο μεγάλη ώρα είναι τώρα

 

Αγαπημένο ❤