Ιδιαίτερα τραγούδια, ιδιαίτερα κομματια

Ισως η μεγαλύτερης εκτασης κλοπη στην ιστορια της μουσικής

Απο τις πιο γνωστες παγκοσμίως μελωδίες. Ακουγοταν επι σχεδον δυο δεκαετίες μέχρι και σε παιδικα παιχνιδια.
Απο το 1990 που κυκλοφορησε, το χόρεψε μεχρι τελικης πτωσεως μια ολοκληρη θηλυκη γενια, και μεχρι πριν λιγα χρονια ηταν στανταρ χιτ σε παιδικα χρονια.
Ακουστηκε παντου τοσο, που το σιχαθηκαμε σε Ευρωπη και Αμερικη.

O λογος περι αυτού




Όμως τα πραγματα δεν ειναι οπως φαινονται.

Η μελωδια ειναι κλεμμενη. Αποδεδειγμενα. Με δικαστικες αποφασεις.
Το εν λογω τραγουδι ειναι συνθεση μελων του πιο γνωστου, πιο αγαπημενου κσι πιο μακροβιου λαικου γκρουπ της Βολιβισς, των θρυλικων εκει Los Kjarkas που συνεχιζει ασταματητο και με τεραδτια επιτυχια σε ολες τις χωρες των Ανδεων, τη Β. Ευρωπη και ιδιως την Ιαπωνια, που τους λατρευουν κυριολεκτικα (ο σημερινος charanguista του γκρουπ ειναι Ιαπωνας, τρελος και παλαβος με το ειδος της μουσικης αυτης απο μικρο παιδι).

Περισσοτερα για την ανευ αδειας διασκευη του τραγουδιου απο τους περαστικους Kaoma, που εκτοτε πρακτικα εηαφσνιστηκαν, εδω:
https://en.m.wikipedia.org/wiki/Llorando_se_fue

Η πρωτη, οριτζιναλ εκτελεση του τραγουδιου, απο τους Los Kjarkas, στο ρυθμο του παραδοσιακου χορου της Βολιβιας Caporal, 9 χρονια πριν κυκλοφορησει το καλπικο Lambada, εδω:



Το τραγουδι εχει τη δικη του στορια:
αυτος που τραγουδαει στην οριτζιναλ εκτελεση, ιδρυτικο μελος που συνεχιζει ως σημερα, ο Gaston Guardia, ερωτευτηκε την αδερφη ενος αλλου μελους του συγκροτηματος. Ομως οι γονεις της δεν ηθελαν να εχει σχεση και πιθανο γαμο με μουζικαντη, και την εβαλαν σ ενα αεροπλανο και την εστειλαν στην αλλη ακρη της χωρας.
Και εγενετο το τραγουδι, που εμελλε κλεμμενο και με ψευτικη βραζιλιανικη φορεσια, να γινει παγκοσμια επιτυχια...


‐----‐------------------------------------------------------------------------------

Οποιος θελει να παρει λιγη περισσοτερη μυρωδια ας ακουσει αυτο, που ειναι ενας αλλος χορος, η saya, και στο οποιο απλα παινευουν σε χορευτικο στυλ την πολη τους, την Cochabamba (μετα την εισαγωγη των 30 sec



Κι εδω ενα πολυ παλιο ορχηστρικο τους, ινδιανικο.

 

Εξαιρετικό στόρυ, δεν το ήξερα.
Να πω όμως την αμαρτία μου; Ίσως επειδή συνδέεται όντως με κάθε ανάμνηση από τα πολύ πολύ παιδικά μου πάρτυ (συναγωνίζεται τα κεφτεδάκια και την coca cola), εξακολουθεί να μου εκτοξεύει τη διάθεση κάθε φορά που το ακούω  

 

Το ασμα σημαδεψε μια ολοκληρη εποχη ξεγνοιασιας.
Αλλα, οπως πολλα συμβολα δεκαετιων της προσφατης εποχης, θυμιζουν τη διαπιστωση ειδικου εργων τεχνης:
Ο Ρεμπραντ ζωγραφισε συνολικα κοντα στους 700 πινακες. Απ αυτους, συμφωνα με τα στοιχεια δημοπρασιων και τις εκτιμησεις συντηρητων, κυκλοφορουν ακομα σε αγοραπωλησιες γυρω στους 3.000.

 

#εχωκιεγωσπιτιμουεναρεμπραντ

 

«Θα ‘ρθει καιρός που θ’ αλλάξουν τα πράματα.
Να το θυμάσαι Μαρία.
Θυμάσαι Μαρία στα διαλείμματα εκείνο το παιχνίδι
που τρέχαμε κρατώντας τη σκυτάλη
– μη βλέπεις εμένα – μην κλαις. Εσύ είσ’ η ελπίδα
άκου θα ‘ρθει καιρός
που τα παιδιά θα διαλέγουνε γονιούς
δε θα βγαίνουν στην τύχη
Δε θα υπάρχουν πόρτες κλειστές
με γερμένους απέξω
Και τη δουλειά
θα τη διαλέγουμε
δε θά `μαστε άλογα να μας κοιτάνε στα δόντια.
Οι άνθρωποι – σκέψου! – θα μιλάνε με χρώματα
κι άλλοι με νότες
Να φυλάξεις μοναχά
σε μια μεγάλη φιάλη με νερό
λέξεις κι έννοιες σαν κι αυτές
απροσάρμοστοι, καταπίεση, μοναξιά, τιμή, κέρδος, εξευτελισμός
για το μάθημα της ιστορίας.
Είναι Μαρία – δε θέλω να λέω ψέματα –
δύσκολοι καιροί.
Και θάρθουνε κι άλλοι.
Δεν ξέρω – μην περιμένεις κι από μένα πολλά –
τόσα έζησα τόσα έμαθα τόσα λέω
κι απ’ όσα διάβασα ένα κρατάω καλά:
«Σημασία έχει να παραμένεις άνθρωπος».
Θα την αλλάξουμε τη ζωή
παρ’ όλα αυτά Μαρία.»

(Κατερίνας Γώγου, Το ιδιώνυμο)

 

Υπαρχουν εκατοντάδες τραγουδια χωρισμού.
Μα σαν κι αυτό κανενα.



Διαβάστε στίχο και πάρτε μαθήματα ανωτερότητας και μεγαλοψυχίας:

Δε μ’ αγαπάς, δε με θυμάσαι,
καταραμένη πάντα να `σαι
κι όλο να κλαις και να πονείς,
να πιεις φαρμάκια μαζεμένα,
να μη νοιαστεί ποτέ για σένα
κανείς, κανείς, κανείς, κανείς
και να πεθάνεις μια βραδιά συννεφιασμένη
απ’ το Θεό κι απ’ τους ανθρώπους ξεχασμένη.

Οι φίλοι να σε κάνουν πέρα
και να μη δεις μια άσπρη μέρα,
όπως δεν είδα ούτε εγώ,
οι ώρες μαύρες να περνάνε
κι η κάθε μια μαρτύριο να `ναι,
αργό, αργό, αργό, αργό
και να πεθάνεις μια βραδιά συννεφιασμένη
απ’ το Θεό κι απ’ τους ανθρώπους ξεχασμένη.

Τυραννικά, να ζήσεις, βράδια,
να στερηθείς στοργή και χάδια,
να στερηθείς και το φιλί,
την ευτυχία να ξεγράψεις
και να πονέσεις και να κλάψεις
πολύ, πολύ, πολύ, πολύ
και να πεθάνεις μια βραδιά συννεφιασμένη
απ’ το Θεό κι απ’ τους ανθρώπους ξεχασμένη.

 

Αυτά δεν είναι απλά μαθήματα, είναι PhD με μία εσάνς από βουντού..