Ιστορια...

Εξω εχει σκοτεινιασει για τα καλα... δεν ξερω τι ωρα ειναι αλλα η βροχη δεν λεει να σταματισει απο το πρωι. Φθινόπωρο βλεπεις, και ο καιρος αρχισε να ψυχραινει μερα με την ημερα, ενω η μερα μικραινει ολο και πιο πολυ οσο προχωράμε προς τον χειμώνα.
Ενα ελαφρυ αερακι ανακατεβετε με τις σταγονες της βροχης και τα πεσμενα κιτρινισμενα φυλλα απο τα δεντρα.
Ο δρομος σκοτεινος, μονο ενα φως φαινεται στην ακρη του... Τα ρουχα μου βρεγμενα και τα παπουτσια μου γεματα λασπη. Ακουω τα βηματα μου καθως προχωρω προς το φως...








( οποιος θελει την συνεχιζει απο κατω...
οχι πανω απο μια παράγραφο ο καθενας)

 

κανεις??

 

better luck next time

 

και μετά πέφτει ένας κεραυνός και με σκοτώνει! Τέλος!

χιχιχι πλάκα κάνω...
Ιδού η επόμενη παράγραφος:

...Τρέχουν δάκρυα απ' τα μάτια μου αλλά δε με νοιάζει. Όσο πλησιάζω το <<φως>>, νιώθω τον πόνο να φεύγει. Νιώθω μια γαλήνη, μια ηρεμία... θέλω να αρχίσω να τρέχω, για να φτάσω εκεί πιο γρήγορα! Αλλά ξαφνικά, ακούω τη φωνή της. Αυτή τη γνώριμη φωνή, που τόσο αγαπούσα, να λέει κλαίγοντας: <<Μη φεύγεις, σε παρακαλώ. Μη με αφήνεις!>>. Γυρίζω τη πλάτη μου στο φως και προχωρώ προς την αντίθετη κατεύθυνση ψάχνοντας απεγνωσμένα να τη βρω. Ανοίγω τα μάτια και βλέπω το προσωπό της, γεμάτο αίματα και δάκρυα. Βλέπω αυτή να μου χαμογελάει και να μου ψιθυρίζει <<Σ'αγαπώ>>. <<Κι εγώ σ'αγαπώ... Δεν θα σε άφηνα ποτέ>> προσπαθώ να αρθρώσω, μα δεν τα καταφέρνω...

 

Απάντηση: Ιστορια...

Προχωρω εχοντας την περιεργεια να φτασω κοντα στο φως και ετσι ξαφνικα θελω να ξεχασω!Να ξεχασω ο,τι θυμιζει τοπο και χρονο.Τοπο γεννησεως,τοπο θανατου.Νιωθω πως ετσι αγαπησα και εζησα εγω,για να πρεπει να ξεχασω.Να μετραω το συναισθημα μεσα στην στερηση,να σε αγγιζω στην απουσια σου,αυτοεξοριστη σε ενα σπαταλο ονειρο που κοπηκε στη μεση.Συναντω το φως του φεγγαριου..Αποψε θα μιλησω με το φεγγαρι ελευθερα..Κανεις δε θα λεειλατησει τη νυχτα μου...  

 

Απάντηση: Re: Ιστορια...

Φανταζομαι πως ξερω απλα με προλαβες!!Να με συγχωρειτε...

 

Απάντηση: Re: Ιστορια...

Συγγνωμη που παρεμβαίνω ίσως κ να μην ειναι πρέπον αλλα βρε λιλιθ με μια παραγραφο την τελειωσες την ιστορια κ εχει κ συγκινητικο χαπι εντ..

 

(Δεν τη τέλειωσε).

Δεν τα καταφέρνω γιατί κάτι μέσα μου με κρατάει. Φρενάρει, με εμποδίζει να είμαι εγώ. Πλησιάζω. Τείνει το χέρι της και εγώ το πιάνω. Το φιλάω με σεβασμό. Τη ρωτάω τι έχει, πως έγινε έτσι, έπεσε, χτύπησε; Πονάω και εγώ μαζί της. Έχω βουρκώσει και τα δάκρυα είναι έτοιμα να βγουν. τη βοηθώ να σηκωθεί. Είναι δυνατή, τα καταφέρνει. Κυρίαρχο άτομο, μια Κυρία δεν μπορεί παρά να σταθεί στο ύψος της. Τώρα είναι λαβωμένη, αλλά μέσα στην κακή κατάστασή της ξεχωρίζει αυτό το κάτι που την έκανε και την κάνει Κυρία. Έτσι την αποκαλώ και βαδίζουμε μαζί προς το φως. Μουσφίγγει τον ώμο. "Όχι εκεί", μου λέει.

 

Απάντηση: Ιστορια...

Με τραβαει σε ενα σκοτεινο σοκακι.Ενας αρουραιος κανει παρτυ διπλα σε ενα καδο σκουπιδιων.Δεν υπαρχουν πολλοι καλεσμενοι.Δεν πρεπει να εχει και πολλους φιλους...Κριμα που δεν ειμαι φιδι,σκεφτομαι.Δεν θα χρειαζοταν να ξοδευω τοσα λεφτα στα σουβλατζιδικα...Πλησιαζουν μεσανυκτα.Δεν εχω πολυ χρονο.Σε λιγο το ρολοι της πλατειας θα κτυπησει 12 φορες και εγω θα μεταμορφωθω παλι σε βατραχο...

 

Απάντηση: Ιστορια...

Κάθε βράδυ μόλις το ρόλοι χτυπήσει δώδεκα μεταμορφώνομαι σε βάτραχο. Είναι η κατάρα της Mistress Magicα de spell που ήμουν σκλάβος της 12 χρόνια, 12 μήνες, 12 μέρες και 12 ώρες. Όταν ζήτησα release με καταράστηκε να γίνομαι βάτραχος κάθε νύχτα. Τα μάγια θα λυθούν μόνο αν δεχτεί να γίνει αφέντρα μου η Miss Piggy που έχει φετίχ με τους βάτραχους. Το έκανε η μοχθηρή γυναίκα γιατί ήξερε ότι δεν αντέχω τις χοντρές αφέντρες. Κι όμως εκείνη τη νύχτα μάζεψα τη δύναμη μου και προχωρούσα προς το φως, προς τα εκεί που ήξερα πως σήμερα θα με περιμένει η Miss Piggy. Ο χρόνος έτρεχε και εγώ βυθιζόμουν στο δίλημμα: να μείνω με την αγαπημένη μου με το φόβο ότι μόλις με δει σαν βάτραχο θα την κάνει με ελαφρά; Ή να πάω όσο πιο γρήγορα γίνεται στη Miss Piggy για να λυθούν τα μάγια;

 

Re: Απάντηση: Re: Ιστορια...

Είχα σκοπό να πάει απ' το τέλος προς την αρχή (να εξιστορηθεί δηλαδή τί έγινε και έφτασε εκεί), αλλά παρασύρθηκα και <<ξέχασα>> ότι δεν την γράφω μόνη μου την ιστορία...  

 

με μπερδεύετε

πάω να πιώ έφυγα !