ΜΗΝ ΑΠΟΡΕΙΣ ΚΑΙ ΜΗ ΡΩΤΑΣ

ΜΗΝ ΑΠΟΡΕΙΣ ΚΑΙ ΜΗ ΡΩΤΑΣ
*************************************************
Απόρισα πώς μπόρεσαν απο τα δυό μου μάτια
να βγούνε τέτοια δάκρυα που καίγανε σα λάβα
απόρισα και ρώτησα έντρομος την ψυχή μου
ποιά συμφορά τα γέννησε,ποιός πόνος ποιό μαχαίρι'
...και μου απάντησε αυτός που μάνα δέ γεννάει
που ουρανός δέ τον χωρεί και δέ τον μαρτυράει
και που μπροστά του ο θάνατος φεύγει κυνηγημένος.
Μου είπε φίλε,αδελφέ,και γιέ μου αγαπημένε
που τη δική μου ομορφιά φύλλαξες στην ψυχή σου
μήν απορείς και μή ρωτάς, μή τρέμεις σα΄το φύλο
που το χτυπάει ο χιονιάς κι ο άνεμος λυγίζει
μήν απορείς για τα καυτά σα λάβα δάκρυά σου
γιατι δέν έκλαιγες εσύ, δέν ήτανε δικά σου.
Ημουν εγώ που έκλαψα γλυκέ μου Βασιλέα
γιατι εμέ προσπάθησε να κρύψει η ψυχή σου
μάτια τυφλά να μή με δούν'να μή μ'αναγνωρίσουν
και χέρια υπερήφανα να μή μπορούν ν'αγγίξουν.
Εσέ που περιφρόνησες και κόσμους και παλάτια
μύριες αμέτρητες φορές για τη δική μου αγάπη
εσέ και πάλι διάλεξα'κι απ' τα δικά σου μάτια
βγήκα εγώ καυτή βροχή, και μέσα στην καρδιά μου
στερέωσα το θρόνο σου,φίλε μου και χαρά μου.
Τώρα σ'ορκίζω Βασιλιά, ποτέ μη ξανακλάψεις
το θρόνο που σου χάρησα μη τον ξαναγκρεμίσεις
για την αγάπη κανενώς, για κανενώς τη χάρι.
Σ'ορκίζω εγώ που σ'αγαπώ και ξέρω την ψυχή σου
αιώνες πρίν να γεννηθείς, να μή το ξανακάνεις
να μή μου ξαναπείς ποτέ πως πρέπει να πεθάνεις
για να δωθεί ο θρόνος σου και η κληρονομιά σου
σ'εκείνους που αγάπησες με όλη την καρδιά σου.
Είμαι εγώ ο Βασιλιάς που χτίζει Βασιλιάδες
αυτός που τοποθέτησε στη Μάνα τη θυσία
κι ευλόγησα τον Άνθρωπο μήποτε και μου μοιάσει
μήποτε και με θυμηθεί και σάν εσένα κλάψει.
Μή κλαίς γι αυτό που χάνετε, μή κλαίς γι αυτό που φεύγει
μα λάβε την υπόσχεση γλυκέ μου Βασιλέα...
Ότι εσύ αγάπησες εγώ θα το γλυτώσω
κι απ'του θανάτου την πληγή θα σου το παραδώσω
θα του χαρίσω τη ζωή αυτή που δέν τελειώνει
..που ήδη του τη χάρησα γιέ μου και Βασιλιά μου.
Στ'ορκίζομαι οτι θα ζεί για πάντα στη χαρά μου.
*************************************************

" Vasileys " 30 Μαίου 2007