ΜΠΑΝ-ΙΕΡΙΣΜΟΙ

Ας παίξουμε λίγο με τη γλώσσα. Ας παίξουμε λίγο με αυτά που γίνονται μέσα στη ζωή μας, στο διαδίκτυο και σε αυτή την κοινότητα. Και μέσα από -το λεπτό θέλω να πιστεύω- χιούμορ μπορεί κάτι να βγει. Και ας είμαστε επίκαιροι!!

 

Ήταν δύο μικρά ψαράκια. Όχι δεν ήταν αταξίδευτα. Αντίθετα είχαν κάνει τις τσάρκες τους και είχαν γνωρίσει κόσμο και κοσμάκη. Και, όπως λένε και τα παραμύθια, δρόμο έπαιρναν και δρόμο άφηναν. Και κόσμο γνώριζαν και κόσμο ξέχναγαν. Έτσι είναι η ζωή! Το ένα από αυτά είχε τάσεις κυριαρχικές, ήθελε να διατάζει και να γίνετε αυτό που θέλει. Ήταν το αρσενικό και νόμιζε ότι αυτό ήταν κληρονομικό του δικαίωμα. Ας είναι...

Το θηλυκό έκανε καρτερικά υπομονή. Μια μέρα ρώτησε: "Θα με μπαν-ιερίσεις;"

Την κοίταξε καλά-καλά, το αρσενικό και σκέφτηκε: "Θέλεις να σε αποκλείσω;", φωναχτά όμως είπε ότι την αγαπούσε και θα την κράταγε πάντα μαζί του. "Δε θα σε μπαν-ιερίσω, θα σε πλύνω, μικρό μου σκλαβάκι, να μέθεις να μιλάς καλά." Η σχέση τους ήταν καλή, νορμάλ, που λένε, ρομαντική, μερικές φορές λίγο σκληρή, άλλες πολύ σκληρή, αλλά ποτέ μα ποτέ βαρετή. Και τα δύο μαζί έψαχναν για τροφή και κολυμπούσαν στη θάλασσα με χάρη και με σκέρτσο. Δεν τσακωνόντουσαν, γιατί, όπως έλεγαν, τσακώνονταν μόνο αυτοί που ήταν εκεί μέσα. Εννοούσαν το μικρό σπίτι στο βυθό.

Κάπως έτσι ήταν τα πράγματα ή περίπου έτσι. (συνεχίζεται)

 

Δεχτά σχόλια, πειράγματα και υποδείξεις για τη συνέχεια. Ας το κάνουμε σαν την επιφυλλίδα του 18ου αιώνα!!

 

LOL  

 

Αφού άρεσε στην Εύα, θα συνεχίσω να γράφω. Περίμενα το ΟΚ της. Σε δύο μέρες η συνέχεια.

 

Μετά απο μια (τόσο μακρινή) απουσία ξαναγυρίζω. Και συνεχίζω.

 

Κάποια στιγμή αποφάσισαν να πάνε προς το μικρό σπίτι στο βυθό. Ήταν περίεργο. Λίγο ψηλό, με μικρά παράθυρα και πάντα κελιστές τις πόρτες. Σπάνια έβγαινε κανένας και έμπαιναν μόνο κάτι παράξενα πλάσματα που φόραγαν κάτι στο λαιμό τους, κάτι σαν κολάρα, ή κράταγαν ένα σα μικρό παλούκι με λουριά κρεμασμένα από τη μια μεριά. Στο ένα από τα μικρά ψαράκια μας δεν ήταν απεχθές αυτό το μέρος. Μάλιστα είχε και κάποιους φίλους που σύχναζαν εκεί. Τον είχαν προσκαλέσει κιόλας.

Αυτός δεν ήθελε να πάει χωρίς το ταίρι του. Έπρεπε να αποφασίσει, λοιπόν, και το "έτερον ήμισυ", μόνο που αυτή καθυστερούσε. Κάθε μέρα περίμενε να πει ότι θα πάνε και, που και που, της έκανε νίξεις. Ο καιρός είχε περάσει και κάτι έπρεπε να γίνει. Εκείνη την ημέρα πήγε για να κόψει κίνηση. Φωνές άκουσε από μέσα. Μπορεί να ήταν τσακωμοί. Αυτός δεν ήξερε από αυτά. Για αυτό, για να μάθει, χτύπησε την πόρτα, για να μπει μέσα. Του άνοιξε ένα μεγάλο ψάρι που μίλαγε αυταρχικά. Δε φοβήθηκε. Ρώτησε να μπορεί να μπει και, αφού τον εξέτασε καλά, τον άφησε να περάσει.

Ένα μικρό, χοντρό, αλλά τσαχπίνικο ψαράκι το ρώτησε αν θέλει κάτι. Παρήγγειλε ένα ποτό, με λίγο αλκόολ, δεν ήθελε να μυρίζει όταν θα πήγαινε πίσω στην αγαπημένη του. Του έφερε το ποτό σέρνοντας ένα "τραπεζάκι", ένα μικρό ψαράκι που έπαιζε το ρόλο του δίσκου. 'Έτσι είναι εδώ το σύστημα", του είπε. Φαίνεται είχαν τους κανόνες τους. Παραξενεύτηκε, αλλά δεν είπε τίποτε. Είχε ακούσει για κάτι περίεργο που "παιζόταν" εκεί. Κάτι για σκλάβους και σκλάβες, για αφέντρες και αφέντες. Θα ρώταγε. Έπρεπε να μάθει για να πει στην κοπέλα του, να την προσκαλέσει να πάνε εκεί. (συνεχίζεται)

 

Απάντηση: ΜΠΑΝ-ΙΕΡΙΣΜΟΙ

Καθυστερείς...