Μέγας Ανατολικός

Απάντηση: Μέγας Ανατολικός

σελίδα 14
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ2

Περί τήν δεκάτην πρωινήν τής εποµένης, οι επιβάται ήρχισαν να καταφθάνουν. Εις σειράς ατελευτήτους, που ωµοίαζαν µακρόθεν µε αναρριχωµένας επί δένδρων κάµπας, αναρίθµητοι άνδρες, γυναίκες και παιδιά, ανήρχοντο διά τών υψηλών κλιµάκων επί τού υπερωκεανείου. Τά βαρούλκα ανεβίβαζαν εν σπουδή τάς αποσκευάς. Φίλοι και συγγενείς τών επιβιβαζοµένων έσειαν εντός λέµβων τά µανδήλιά των ευχόµενοι καλόν ταξίδιον εις τούς αναχωρούντας. Φωναί εγέµιζαν τόν αέρα. Οι πέπλοι τών ταξιδιωτισσών και τά µαλλιά τών λυσικόµων κορασίων εκυµάτιζαν εις εκάστην πνοήν τού ανέµου ενώ, εις τήν ακραίαν κεραίαν τού πρυµναίου ιστού, εκυµάτιζε υψηλά η κυανή και ερυθρά σηµαία τού εµπορικού στόλου τής Μεγάλης Βρεταννίας.
Περί τήν δεκάτην και ηµίσειαν, έφθασε ο δήµαρχος τής πόλεως, τό δηµοτικόν
συµβούλιον, αι λιµενικαί αρχαί, αντιπρόσωποι τού εµπορικού επιµελητηρίου,
µερικά επιφανή µέλη τών µεγάλων βιοµηχανικών οργανισµών,πολλοί

δηµοσιογράφοι και τρείς βουλευταί τής περιφερείας. Ολίγον αργότερον έφθασε ο αντιπρόσωπος τής Βασιλίσσης, µε τούς ναυπηγούς και τούς διευθυντάς, καθώς και οι κυριώτεροι µέτοχοι τής εταιρείας εις ην άνηκε τό µέγα πλοίον. Εις τάς ένδεκα, επί τού αχανούς πρωραίου καταστρώµατος, ετελέσθη αγιασµός, παρουσία όλων τών επισήµων, πολλών επιβατών, τών αξιωµατικών και σχεδόν ολοκλήρου τού πληρώµατος, υπό τού αρχιεπισκόπου τής µεγίστης πόλεως τού Λανκασάϊρ, ήτις ήτο συγχρόνως και ο πρώτος λιµήν τού Ηνωµένου Βασιλείου διά πάσαν υπερατλαντικήν συναλλαγήν και εµπορίαν.

Μετά ταύτα εξεφωνήθησαν τρείς σύντοµοι λόγοι, προσεφέρθησαν αναψυκτικά και ταχυδροµικά δελτάρια φέροντα τήν εικόνα τού« Μεγάλου Ανατολικού», ηκούσθησαν, έπειτα, άπειρα χειροκροτήµατα και ζωηραί επευφηµίαι και, τέλος, εις τάς δώδεκα ακριβώς, οι επίσηµοι, αφού απεχαιρέτησαν τόν γηραιόν, άλλα θαλερόν κυβερνήτην τού υπερωκεανείου Τζάκ Άντερσον, εγκατέλειψαν τό σκάφος.

Οι δύο γιγαντιαίοι τροχοί εις τά πλευρά τού νεότευκτου κολοσσού και η τεραστία έλιξ εις τήν πρύµνην ήρχισαν να περιστρέφονται βραδέως, και ο «Μέγας Ανατολικός», εν µέσω αφρόεντος παφλασµού, ήρχισε, ευθύς µετά τήν ανέλκυσιν τών αγκυρών του, να κινείται πρόσω ήρεµα, κατευθυνόµενος προς τήν έξοδον τού λιµένος, εντός πανδαιµονίου πανηγυρικών συριγµών όλων τών ελλιµενισµένων ατµοπλοίων, οδηγούµενος από δύο προπορευοµένας πλοηγίδας και επευφηµούµενος από τά παραληρούντα εις τά κρηπιδώµατα και τάς προκυµαίας πυκνότατα πλήθη.

Κατερχόµενονµε κατά τι ηυξηµένην ταχύτητα τόν Μέρσεϋ, τό µέγα υπερωκεάνειον επλησίαζε ολονέν εις τάς εκβολάς τού πόταµου καιµετ' ολίγον εισήρχετο εις τήν θάλασσαν. Εις τό σηµείον τούτο, τά δύο πλοηγικά πλοιάρια απεχαιρέτησαν τόν κολοσσόν, και ο «Μέγας Ανατολικός», προωθούµενος από τούς δύο τεραστίους τροχούς και τήν ισχυράν του έλικα, ανέπτυξε όλην του τήν ταχύτητα και ελεύθερος πλέον, ήρχισε τό παρθενικόν ταξίδιόν του και τήν ιστορικήν πορείαν του, προς τήν πέραν τού Ατλαντικού ήπειρον, κοµίζων εις τόν Νέον Κόσµον τόν χαιρετισµόν τής ανθηροτάτης πάντοτε γηραιάς Ευρώπης. Η ηµέρα ήτο ωραία. Ο ήλιος έλαµπε, ο ουρανός ήτο ανέφελος και µία αύρα ελαφρά εθώπευε τό πελώριον σκάφος και εδρόσιζε τά πρόσωπα και τά σώµατα τών αναριθµήτων επιβατών. Εις τάς λεύκας ως κιµωλία ακτάς τής νοτιοδυτικής Αγγλίας, η θάλασσα προσέθετε τήν διηνεκώς ανανεουµένην δαντέλλαν τού αφρού της. Υψηλότερα, εις τούς κυµατιστούς λειµώνας, όπου...

 

Απάντηση: Μέγας Ανατολικός

σελίδα 15

...βλαστάνει εις όλας τάς εποχάς τού έτους η καταπράσινη χλόη και φύονται εν εκστάσει τά βαθύσκια δένδρα τής αειθαλούς ταύτης νήσου, εφαίνοντο ακόµη
µακρόθεν,αλλού µεν ίπποι που έβοσκαν και αγελάδες, αλλού δε κοµψαί αγροικίαι, εις τά παράθυρα και τάς θύρας τών οποίων οι γαιοκτήµονες και οι ναυτικοί παρετήρουν έκθαµβοι, τινές µε διόπτρας, άλλοι µε γυµνούς οφθαλµούς, τό εν θριάµβω διερχόµενον µέγα υπερωκεάνειον σκάφος.

Τό γεύµα είχε τελειώσει και οι περισσότεροι εκ τών επιβατών ευρίσκοντο ήδη εις τά καταστρώµατα, ενώ από τάς θύρας τών διαφόρων αιθουσών, εξήρχοντο κάθε τόσον και άλλοι. Πολλοί ήσαν ανακεκλιµένοι επί σαίζ-λόγκ, άλλοι εκάθηντο επί λικνοκαθεδρών, επί πάγκων ή επί ψαθίνων καθισµάτων, και ενώ πολλοί περιπάτουν σιωπηλοί ή συνοµιλούντες, µερικοί ακουµβούσαν εις τάς κουπαστάς και παρετήρουν ρεµβάζοντες τήν θάλασσαν.

Οι πλείστοι τών επιβατών ήσαν Αγγλοσάξονες, Βρεταννοί και Βορειοαµερικανοί, αλλά, εκτός αυτών, υπήρχαν και ουκ ολίγοι αλλοεθνείς ή αλλόφυλοι— Γάλλοι, Πορτογάλοι, Ισπανοί, Ολλανδοί, Σκώτοι, Ιρλανδοί, Ιταλοί, Πολωνοί, εν ζεύγος Σουηδών, µία οικογένεια Λαπώνων, ένας Ινδόςµεγιστάν µετά τών τριών συζύγων του και τών έξη υπηρετών του, τρείς Έλληνες,ολίγοι Ρώσοι, ολίγοι Γερµανοί, αρκετοί Εβραίοι, ένας Ελβετός, εν ζεύγος Ούγγρων,µία οικογένεια εκ τής νήσου Χαβάης, τρείς Βορειοαµερικανοί Νέγροι αφρικανικής καταγωγής, ένας Μεξικανός και ολίγοι Νοτιαµερικανοί, εκ τών οποίων οι περισσότεροι ήσαν ινδοµιγείς.

Εις τό προ τού ενός τών καπνιστηρίων τής πρώτης θέσεως κατάστρωµα, ο Άγγλος συνταγµατάρχης λόρδος Άλτζερνον Μπράντον Κλίφφορντ συνεζήτει µε τόν Ρώσσον φίλον του πρίγκιπα Σέργιον Ιβάνοβιτς Μπλαγκοράντοβ. Εις άλλο σηµείον πλέον µεµακρυσµένον και ολιγώτερον πολυσύχναστον, οι χθές
µεµνηστευµένοι και σήµερον νεόνυµφοι πλέον ερασταί,ακουµβούσαν επί τής
κουπαστής και απελάµβαναν τάς πρώτας ώρας τού γαµηλίου ταξιδίου των αλληλοκοιταζόµενοι µε άπειρον τρυφερότητα εις τά µάτια, οτέµεν συνοµιλούντες µε έξαρσιν ερωτικήν, οτέ δε παραµένοντες περιπαθώς σιωπηλοί.

Εις τό προσήλιον µέρος ενός άλλου καταστρώµατος, εκ τών πλέον αναπεπταµένων τού υπερωκεανείου, η ελληνίς παιδαγωγός µετά τής χαριέσσης µαθητρίας της ήσαν ανακεκλιµέναι επί δύο σαίζ-λόγκ και παρετήρουν, η µεν διδασκάλισσα µε βλέµµα ρεµβώδες και µελαγχολικόν, η δε παιδίσκη µε αγαλλίασιν τήν θάλασσαν και τόν αίθριον ουρανόν, εις τόν όποιον ανήρχετο, από τάς καπνοδόχους, άλλοτεµεν εις πυκνάς, άλλοτε δε εις αραιάς τολύπας, ο εξερχόµενος καπνός.

Επί άλλου καθίσµατος, εις ουχί µεγάλην απόστασιν από τάς δύο Ελληνίδας, εκάθητο, έχουσα εις τό πλευρόν της τήν 14έτιδα θυγατέρα της Φλώσσυ, η εν Τορόντο διαµένουσα νέα εισέτι και ευειδής Αγγλίς, Γερτρούδη Νόρρις, χήρα τού προ τριετίας αποθανόντος Καναδού µεγαλέµπορου Καρόλου Νόρρις. Η χήρα έπλεκε. Η κόρη της λικνιζοµένη επί ελαφράς λικνοκαθέδρας, µε τάς χείρας της υπό τήν κεφαλήν, εκοίταζε τόν ουρανόνµε ονειροπόλον βλέµµα.

∆ίπλα εις τήν Καναδήν κορασίδα, εκάθητο µετά τών δυό συζύγων του, ο εκ Νέας Ιερουσαλήµ τής Πολιτείας τής Ιούτα υψηλόσωµος και πυρρόθριξ Μορµόνος Χίραµ Ουάϊτ, και θωπεύων τήν µακράν πατριαρχικήν του γενειάδα, συνωµίλει µε τόν Παρισινόν εξ επαγγέλµατος φωτογράφον Λουδοβίκον Νουµπάρ. Εις µικράν απόστασιν από τόν Μορµόνον, εκάθητο ο Αµερικανός πολυεκατοµµυριούχος Ναθαναήλ Λαίην, εκ Νέας Ορλεάνης τής Λουϊζιάνας, και συνωµίλει µε τόν Ρώσσον µανιώδη κυνηγόν κόµητα Βασίλειον Τσερέπιν, όστις...

 

Απάντηση: Μέγας Ανατολικός

σελίδα 16

διέσχιζε τόν Ατλαντικόν διά να φονεύση όσον τό δυνατόν περισσοτέρους βίσονας, εις τάς αχανείς εκείνας εκτάσεις τών Ηνωµένων Πολιτειών, όπου, τό σχεδόν µυθικόν και µεγαλοπρεπές τούτο ζώον διέτρεχε ακόµη τάς ερηµικάς πραιρίας, ουχί κατά αγέλας µόνον, άλλα εις ποταµούς απειραρίθµων κερασφόρων, ανταξίους ενός Μισισιπή, ή ενός Μισσούρι.

Παραπλεύρως, κατά σειράν, αλλά εις ανίσους ενίοτε αποστάσεις µεταξύ των, εκάθηντο ο Γάλλος ζωγράφος Αιµίλιος Μπερτιέ, ο Ιταλός τενόρος Τίτο Τιντορέλλι, ο Ελβετός ιατροφιλόσοφος Χάνς Έντελµαν, η νεαρά και µε απίστευτον τάλαντον πεπροικισµένη Αγγλίς ηθοποιός Τζέην Μπόσουελµε τόν πιστόν της µέγαν µολοσσόν προ τών ποδών της, ο Σκώτος συγγραφεύς Γεώργιος Μάκ Γκρέγκορ, η Γαλλίς τυχοδιώκτις Μαρκελίνη Ντυραντέλ, εις άγνωστος επιβάτης, µε καστανά γένεια και διαυγείς οφθαλµούς, η Ρωσσίς πριγκίπισσα Αναστασία, τό γένος Κριβίτσκυ, σύζυγος τού εν Οδησσώ προξένου τών Ηνωµένων Πολιτειών Νικολάου Γκάλλοπ, µετά τού δωδεκαετούς υιού της Μπίλλυ, ο Ιταλός πολιτευτής Αλφρέντο Κάρµι, η γνωστή εις όλας τάς πρωτεύουσας τής δυτικής Ευρώπης Ιταλίς καλλονή κόµησσα Παολίνα Κρινέλλι, χήρα τού προ διετίας αποθανόντος κόµητος Γκαλεάτσο Κρινέλλι, η σύζυγος τού Αµερικάνου βασιλέως τών γαιανθράκων Ροβέρτου Μαίησον, κυρία Καρολίνα Μαίησον,µετά τού κωφαλάλου υιού της Τζίµ και τής ζωηράς και φιλοπαίγµονος θυγατρός της Αλεξάνδρας, ο Σουηδός βαθύπλουτος µεγαλοκτηµατίας βαρώνος Γουσταύος Χάσσελκβιστ µετά τής ξανθοτάτης κόρης του Γκρέτας, και τελευταία εις τήν οµάδα αυτήν τών ταξιδιωτών, άλλα εις µεγάλην απόστασιν από τούς άλλους, εκάθητο η εικοσαέτις Ευαγγελίνη Ντυµπουά, εκ Λυών τής Γαλλίας, ήτις µετέβαινε εις Ρίτσµονδ τής Βιργινίας, προς συνάντησιν τού εκεί διαµένοντος θείου της Εδµόνδου Ντυµπουά.

Μερικοί εκ τών επιβατών αυτών συνωµίλουνµε τούς γείτονάς των, άλλοι απέφευγαν τάς γνωριµίας και έµεναν σιωπηλοί, συλλογιζόµενοι ή ρεµβάζοντες, ενώ, άλλοι, εδιάβαζαν βιβλία, περιοδικά, ή εφηµερίδας. Ο άγνωστος επιβάτης ανεγίνωσκε τούς Λονδινείους« Τάιµς». Η Τζέην Μπόσουελ τόν δεύτερον τόµον τών« Αποµνηµονευµάτων» τού Τζιάκοµο Καζανόβα. Ο βαρώνος Χάσσελκβιστ έκαµνε, εις τό σηµειωµατάριόν του, διαφόρους υπολογισµούς. Η λεπτοφυής και ωραιοτάτη 18έτις κόρη του, µε γλυκύ αλλά και παράδοξον µειδίαµα εις τά χείλη της, παρετήρει τούς διερχοµένους προ αυτής επιβάτας,καιεθώπευε µίαν ευµεγέθη και πολυτελώς ενδεδυµένην κούκλαν, τήν οποίαν εκράτει εις τήν αγκάλην της, ως βρέφος, παρέχουσα τοιουτοτρόπως αλλόκοτον θέαµα εις όσους τήν επρόσεχαν, διότι, ενώ ήτο νεάνις και όχι κορασίς, έκαµνε µε τήν κούκλαν, ωσάν να ήτο παιδίσκη 7ή 8ετών,ψιθυρίζουσα, από καιρού εις καιρόν, εις τά ώτα τού χαριτωµένου
ανθρωποµόρφου αθύρµατος, λόγια στοργής και τρυφερότητος.

Εντώ µεταξύ, ο Αιµίλιος Μπερτιέ, εκεί που εκάθητο, είχε επί τών γονάτων του ένα βιβλίον, άλλα εκείνην τήν στιγµήν δεν ανεγίνωσκε. Τρείς γλάροι περιΐπταντο υπεράνω, µε νωχελή µεγαλοπρέπειαν. Ο Γάλλος καλλιτέχνης τούς παρετήρει ψιθυρίζων:
Souvent pour s'amuser les hommes d' euipages
Prennent des albatros, vastes oiseux des mers
Έπειτα µεταπηδών εις άλλο ποίηµα εξηκολούθησε να ψιθυρίζει:
Homme libre, toujours tu obeiras la mer!
La mer est ton miroir, tu contemple ton ame!
Ο Ιταλός τενόρος Τίτο Τιντορέλλι, βλέπων τά χείλη τού γείτονός του να
κινούνται, έρριψε εν βλέµµα επί τής ράχεως τού βιβλίου, που ευρίσκετο εις τά...

 

Απάντηση: Μέγας Ανατολικός

σελίδα 17

γόνατα τού Γάλλου, και, αναγινώσκων τό όνοµα τού ποιητού και τόν τίτλον, εσκέφθη:« τι παράξενος τίτλος "Τα Άνθη τού Κάκου". Ποιος νάναι τάχα αυτός ο Μπωντελαίρ;»

Τήν ιδίαν στιγµήν, ένας θαλαµηπόλος, διερχόµενος προ τών εις τό σηµείον τούτο τού καταστρώµατος καθηµένων επιβατών, και µεταφέρων εσπευσµένως έναν ταξιδιωτικόν σάκκον εις άλλο µέρος τού πλοίου, µόλις επλησίασε τάς δύο Ελληνίδας και διέκρινε τήν µικράν Ειρήνην και τήν παιδαγωγόν της, εκοντοστάθη προς στιγµήν, κατάπληκτος, ήνοιξε τό στόµα του, ως άνθρωπος έτοιµος να αναφωνήση και έπειτα συνέχισε τόν δρόµον του, κάτωχρος, στρέφων τήν κεφαλήν του κάθε τόσον, και ρίπτων τό βλέµµα του επί τής µικράς Ελληνίδος και τής διδασκαλίσσης της, προτού εξαφανισθή οπίσω από τήν πρώτην θύραν που συνήντησε.
« ∆εσποινίς Μαρία ! ∆εσποινίς Μαρία ! » ανεφώνησε η παίς,αναγνωρίζουσα
τόν αυνανιστήν τής προτεραίας και τείνουσα προς αυτόν τόν δείκτην τής δεξιάς της.
Η παιδαγωγός, που είχε κλείσει τούς οφθαλµούς της ολίγον προ τής
διελεύσεως τού λάγνου ανδρός και ανεπαύετο, όταν ήκουσε τήν φωνήν τής
µαθητρίας της, τούς ήνοιξε αµέσως και αναγνωρίζουσα και αυτή, εν τώ
προσώπω τού ταχέως αποµακρυνοµένου υπηρέτου, τόν ήρωα τών ασέµνων
σκηνών εις τήν προκυµαίαν, είπεµε αγανάκτησιν:
«Α, τόν παλιάνθρωπο! ∆εν ήξερα πώς είναι καµαρότος, σε αυτό τό πλοίο... »
« Μα τί έκανε,χθές, αυτός ο άνθρωπος, κοντά στα βαρέλλια; »ηρώτησε

αµέσως ηµικρά Ελληνίς, δρασσοµένη τής ευκαιρίας που τής παρουσιάσθη να δοκιµάση, άλλην µίαν φοράν, να ικανοποίηση τήν περιέργειάν της και εξηκολούθησε: « Γιατί ήτο τόσο πελώριο τό πράµα του, και γιατί τό έτριβεµε τόση µανία; »
Αίφνης η χαρίεσσα παίς ανεσκίρτησε επί τού καθίσµατός της και είπεµε οξείαν φωνήν:
« ∆εσποινίς Μαρία, µου ήρθε µιά ιδέα... Μήπως αυτό τό πράµα που ένοιωθα
πίσω µου, χθές, στην παραλία, όταν µε έσπρωχνε αυτός ο άνθρωπος, µήπως
τό πράµα αυτό, ήτο τό πιπί του; »
Η µικρά Ελληνίς εσιώπησε προς στιγµήν, προσµένουσαµε λαχταριστήν
προσδοκίαν τήν απάντησιν τής παιδαγωγού και έπειτα είπε:
«Αχ,πήτε µου,δεσποινίς, αν έχω δίκαιο. »

Η διδασκάλισσα, όµως, ουδεµίαν απάντησιν έδωσε. Σιωπηλή και τεταραγµένη, εκοίταζε τήν µαθήτριάν της µε αλλόκοτον ύφος. Η παίς, φοβούµενη µήπως δεν λάβει µέχρι τέλους καµµίαν εξήγησιν, ηγέρθη αποτόµως από τό κάθισµά της και ισταµένη προ τής παιδαγωγού, επανέλαβεµε ένθερµον και παρακλητικήν επιµονήν τάς ερωτήσεις της.
«Πήτε µου,αχ,πήτε µου,παρακαλώ, αν έχω δίκαιο. Και πήτε µου, γιατί ήταν
τόσο πελώριο τό πράµα αυτού τού ανθρώπου; Πήτε µου, γιατί τό έτριβε έτσι.
Να, έτσι... έτσι... έτσι... »

Η µικρά Ελληνίς, η οποία, προφανώς, δεν είχε ιδεί ποτέ, προ τής χθεσινής σκηνής, ψωλήν εν στύσει, και η οποία, προφανώς, δεν εγνώριζε τίποτε περί ανδρικού αυνανισµού και περί τής ικανότητος τού πέους να επιµηκύνεται, να εξογκούται και να ίσταται όρθιον, ήνοιξε τά σκέλη της, προέβαλε τήν ηβικήν της χωράν και, κλείουσα τήν δεξιάν παλάµην της, συνόδευσε τάς τελευταίας λέξεις µε πολλάς ζωηράς και εκφραστικάς παλινδροµικάς κινήσεις τής χειρός της εις τό ύψος τού αιδοίου της, µιµούµενη αφελώς και με µεγάλην ακρίβειαν τάς αυνανιστικάς χειρονοµίας τού φιληδόνου καµαρότου, καθώς και τάς...

 

Απάντηση: Μέγας Ανατολικός

σελίδα 18

σπασµωδικάς κινήσεις τών γλουτών του και τού κάτω µέρους τής κοιλίας του προς τά έξω, που τόν είχε ιδεί να κάµνη πλησίον τών βαρελλίων, ολίγον προ τής εκτοξεύσεως τού σπέρµατός του.
Η διδασκάλισσα πρώτα εκοκκίνισε και έπειτα έγινε πελιδνή. Ένα ρίγος διέτρεξε τό σώµα της.
«Ειρήνη, παύσε αµέσως »είπε, µε τόνον άκρως επιτακτικόν.

Η παίς συνεµορφώθη πάραυτα και τήν εκοίταξεµε απορίαν. Η διδασκάλισσα έρριψε δεξιά και αριστερά τό ανήσυχον βλέµµα της, διά να εξακριβώση αν είχαν γίνει αντιληπταί εις τούς πλησίον καθηµένους επιβάτας αι χειρονοµίαι και αι κινήσεις τής Ειρήνης, και αφού εβεβαιώθη ότι ουδείς είχε προσέξει τι είχε κάµει ηµαθήτριά της, εστράφη προς αυτήν και είπε:
«Κάθησε . »

Η κορασίς υπήκουσε. Η Ελληνίς παιδαγωγός έλαβε τήν αριστεράν της χείρα εις τάς ιδικάς της και τήν εκοίταξε εις τά µάτια. Ησθάνετο ότι ήτο ανάγκη κάτι να τής πή, κάπως να τήν νουθέτηση, ότι ήτο ανάγκη να τής οµιλήση, έστω και χωρίς να τής αποκαλύψη τήν αλήθειαν. Αλλά δεν ήτο εις θέσιν να αρθρώση ούτε µίαν λέξιν. Εν νέον ρίγος διέτρεξε τό σώµα της. Μέσα εις τόν νούν της, µαζύ µε τήν αντικειµενικήν εικόνα τής Ειρήνης, έβλεπε µίαν φανταστικήν εικόνα τού θαλαµηπόλου. Και αι δύο εικόνες ήσαν τροµερά εναργείς. Αφ' ενός, η διδασκάλισσα έβλεπε τήν Ειρήνην όπως εκάθητο, δίπλα της, εις τήν πραγµατικότητα. Αφ' ετέρου, εν τη φαντασία της, έβλεπε τόν λάγνον καµαρότον, να ίσταται µεταξύ αυτής και τής µαθητρίας της, µε τό µέγα πέος του εκτεθειµένον, µακρύ, χονδρόν και καυλωµένον, να αυνανίζεταιµε πάθος. Η απόστασις που εχώριζε τήν ψώλαν του από τό πρόσωπον τής κορασίδος, ήτο τόσον µικρά, ώστε τό µέλλον να εκτοξευθή—εν τη φαντασιώσει της— εντός ολίγου σπέρµα, θα έπιπτε επάνω εις τό πρόσωπον τής ωραίας παιδός, επάνω εις τά χείλη της, επάνω εις τά µάτια της, επάνω εις τά µαστίδιά της, επάνω εις τά µαλλιά της.

Η παιδαγωγός έκαµε τό παν διά να εκδιώξη τήν εικόνα αυτήν. Όµως ο νους της εφλέγετο όσον και αι αισθήσεις της, και η λαγνική εικών παρέµεινε µέσα της ζωηροτάτη. Και ενώ έβλεπε η Μαρία, εις τό όραµά της, τόν θαλαµηπόλον να εξακολουθήµε περιπάθειαν τόν αυνανισµόν και να προσπαθή, προβάλλων τήν κοιλίαν του, να εγγίση, µε τόν σφύζοντα ερωτικόν σωλήνα του, τό πρόσωπον τής κόρης, προσετίθετο εις τήν ψευδαίσθησιν τής οράσεώς της µία ψευδαίσθησις τής ακοής, και η διδασκάλισσα ήκουσε τόν θαλαµηπόλον να λέγη, εν µέσω διαπύρων αναστεναγµών και αναφωνήσεων ηδυπαθείας: « Αααχ!... Αααχ!... Χρυσόµου!... Άγγελέµου!... Για δες τήν πούτσα µου!... Για δες τήν ψωλή µου!... Για δες τήν πώς έγινε για σένα!... Κοίταξε, κούκλα µου, πώς λαχταρά να χύση!... Ωωωχ!... Ωωωχ!... Ααα!... Ααα!... Άνοιξε γρήγορα τό στόµα σου... Θέλω να σ' τό γαµήσω... Άνοιξέ το γρήγορα... γρήγορα... Θα... θα χύ- σω!... Αααχ!... Αααχ!... Ααα!... Ααααα!... Χύνω!... Χύνω!... Πάρε τό σπέρµα
µου!...Πάρ' τήν ψυχή µου!... »

Και ενώ έβλεπε και ήκουε, εν τη φαντασία της, άπαντα ταύτα, η Μαρία έβλεπε, εν τη πραγµατικότητι, µε άπειρον τρυφερότητα άλλα και µε λαγνείαν τήν χαρίεσσαν ξανθήν παίδα, χωρίς να ηµπορή ούτεµίαν λέξιν να αρθρώση.

Η µικρά Ελληνίς που εφλέγετο από περιέργειαν να µάθη τί έκαµνε ο καµαρότος εις τήν προκυµαίαν, παρ' όλην τήν επίµονον σιωπήν τής παιδαγωγού και τήν ρητήν εντολήν της να παύση τήν µίµησιν τού ανδρικού αυνανισµού, παρ' όλον τό αλλόκοτον ύφος τής Μαρίας, αφού ανέµεινε επί τινα χρόνον και δεν έλαβε καµίαν απάντησιν εις τά ερωτήµατά της, έκτος τής αυστηράς επιταγής να...

 

Απάντηση: Μέγας Ανατολικός

σελίδα 19
παύση τήν άσεµνον µίµησιν, έκαµε πάλιν µε τήν ελευθέραν χείρα της τήν
χειρονοµίαν τής ανδρικήςµαλακίας, και άλλην µίαν φοράν ηρώτησε µε θέρµην:
«Αχ,πήτε µου,παρακαλώ, γιατί έτριβε ο καµαρότος,χθές, τό πράµα του,έτσι...
έτσι... »

Με τήν χειρονοµίαν και τήν ερώτησιν τής Ειρήνης, η διδασκάλισσα εξήλθε από τήν φαντασίωσίν της, και δρασσοµένη τής άλλης χειρός τής µαθητρίας της, εκράτησε και αυτήν εις τάς ιδικάς της, και, αφού έρριψε πάλιν εν βλέµµα γύρω της, είπε:
«Σούτ...σουτ,αγάπη µου... Σε παρακαλώ πολύ,να µη µου θέσης πιά ποτέ τήν
ερώτησι αυτή. Επίσης, ποτέ να µη ξανακουνήσης τό χέρι σου µε αυτόν τόν τρόπο... Υπάρχουν ωρισµένα πράγµατα, που θα τάµάθης αργότερα... επί τού παρόντος, πρέπει να αρκεσθής στη σιωπή µου. »
« Μα γιατί;Γιατί; »ανεφώνησε µε δυσφορίαν η κόρη.
« Και αυτό, θα τό µάθης αργότερα.Σήµερα δεν µπορώ να σου πω τίποτε άλλο.
Τούτοµόνο θα προσθέσω. Αν τύχη και είσαι µόνη σου καµιά φορά, και συναντήσεις αυτόν τόν καµαρότο, να θυµηθής αυτά που σε έβαλα να µου υποσχεθής, χθές, στην προκυµαία, και αν σου µιλήση εκείνος, όχι µόνο να µη τού απαντήσης, µα να µη τόν κοιτάξης καν.»
« Μα αν µε πάρη από πίσω, αν εξακολουθή να µου µιλά; »ηρώτησε µε έκδηλον
δυσαρέσκειαν διά τήν στάσιν τής παιδαγωγού της ηµικρά Ελληνίς.
« Να στρίψης τό κεφάλι σου άλλου, και αν δεν φύγη εκείνος, να φυγής εσύ.Αν
πάλι προσπαθήση να σε αγγίξη διά τής βίας, είτε µπροστά, είτε πίσω, µπήξε
µιά φωνή και ζήτησε βοήθεια. Θα δής,τότε, τί θα τού κάνω εγώ. »
Η παιδαγωγός εκοίταξε επί τινα χρόνον µε περιπάθειαν τήν ξανθήν παίδα και
εξηκολούθησε:
« Πρέπει να ξέρης, ότι σε αυτόν τόν κόσµο υπάρχουν,αγάπη µου,πράγµατα
συγκλονιστικά, που δεν επιτρέπεται να τά εξηγή κανείς σε πλάσµατα νέα και
τρυφερά, όπως εσύ, πριν µεγαλώσουν. »
Η διδασκάλισσα εσιώπησε πάλι, επ' ολίγον, και κοιτάζουσα πάντοτε τήν
κορασίδα µε περιπάθειαν εις τάµάτια, αίφνης ηρώτησε:
«Κατάλαβες,Ειρήνη; »
Η µικρά Ελληνίς εκοίταξε τήν Μαρίαν µε απογοήτευσιν.
Έως τήν στιγµήν εκείνην, απέδιδε τήν όλην στάσιν τής παιδαγωγού εις αίσθηµα αιδηµοσύνης, που τήν κατελάµβανε οσάκις είχε να τής απάντηση σχετικώς µε τά γεννητικά όργανα, τών οποίων τήν πραγµατικήν σηµασίαν και τόν ερωτικόν προορισµόν ηγνόει τελείως η Ειρήνη, θεωρούσα αυτά, και εις τά δύο φύλα, ως όργανα απλώς ουρητικά. Τώρα όµως, ήρχισε να υποψιάζεται και έτεινε ολονέν περισσότερον να πιστεύση η µικρά Ελληνίς, ότι εκτός από τήν εντροπήν, υπήρχαν και άλλοι λόγοι που ηνάγκαζαν τήν παιδαγωγόν της να τηρή τήν έµµονον σιωπήν και τήν αλλόκοτον στάσιν, λόγοι έχοντες σχέσιν µε πράγµατα µυστηριώδη, µε πράγµατα γοητευτικά, τών οποίων τά µυστικά έπρεπε να είναι άκρως ενδιαφέροντα, διά να τά ονοµάζη η δεσποινίς Μαρία συγκλονιστικά, και τά οποία ήθελε τώρα διακαώς να µάθη η Ειρήνη.
Χωρίς να απάντηση ακόµη εις τήν ερώτησιν τής παιδαγωγού, η χαρίεσσα κόρη
εξηκολούθησε να τήν κοιτάζη.
∆ιατί τάµάτια τής δεσποινίδος Μαρίας ήσαν τόσον υγρά και τόσον στιλπνά; ∆ιατί τήν εκοίταζαν τόσον σκληρά και τόσον τρυφερά συγχρόνως; ∆ιατί τήν εκοίταζαν τόσον ζωηρά και τόσον λυπητερά συνάµα; ∆ιατί έτρεµαν κάθε τόσον τά χέρια της επάνω στα ιδικά της; ∆ιατί ηρνείτοµε τόσην επιµονήν να απαντήση εις τά τόσον άπλα και φυσικά ερωτήµατά της; ∆ιατί ήτο τόσον µεγάλο, τόσον...

 

Απάντηση: Μέγας Ανατολικός

σελίδα 20

χονδρό, µακρύ και σκληρό, τό πράµα τού καµαρότου; ∆ιατί τό έτριβε τόσον παράξενα, εκεί, κοντά εις τά βαρέλλια; Μήπως αυτό που ησθάνετο εις τόν συνωστισµόν, ήτο τό πράµα του και όχι ένα ξένο αντικείµενον στην τζέπη του; τι ήσαν όλα αυτά τά µυστήρια επιτέλους;
Η χαρίεσσα παίς, σκεπτοµένη εντατικώς άπαντα ταύτα, δεν είχε ακόµη
απαντήσει εις τήν ερώτησιν τής Μαρίας.
«Κατάλαβες,καλό µου κοριτσάκι; » ηρώτησε εκ νέου η παιδαγωγός. «
Κατάλαβες τί σου είπα προ ολίγου; »
«Όχι » απήντησε επιτέλους τό κοράσιον, µε απόλυτον ειλικρίνειαν. «∆εν
κατάλαβα τίποτε. »

Η δεσποινίς Μαρία ήνοιξε τό στόµα της, ωσάν να ήθελε να πή κάτι, όµως καµία λέξις δεν εξήλθε από τά χείλη της. Κατεχόµενη από συγκίνησιν βαθείαν, εκοίταζε βωβή τήν νεαράν Ειρήνην, ενώ τά µάτια της υγράνθησαν ακόµη περισσότερον και έλαµψαν µε µεγαλυτέραν στιλβηδόνα. Μετά βραχείαν σιωπήν, άφησε τάς χείρας τής µαθητρίας της να ολισθήσουν από τάς ιδικάς της, και εγειροµένη αποτόµως από τό κάθισµα της, είπεµε φωνήν ηλλοιωµένην:
«Ειρήνη, µη φυγής απ'εδώ... Σε λίγα λεπτά θα... θα επιστρέψω. »

Μόλις εξηφανίσθη η Ελληνίς παιδαγωγός, κάτι τελείως απροσδόκητον συνέβη. Η καθηµένη ολίγον πιό µακρυά λεπτοφυής ως συλφίς νεαρά Σουηδή, χωρίς να προσέξη καν αν τήν έβλεπε κανείς, εξεκούµβωσε τάχιστα τήν µπλούζαν της και
µε δύο γοργάς κινήσεις, ωσάν να µην ηµπορούσε να κρατηθή, εξήγαγε εκ τού
στηθόδεσµου της ένα ωραιότατον και µεγάλον διά µίαν τόσον λεπτήν νεανίδα σφικτόν βυζί, και επίεσε τήν ηµιεκτοξευµένην ροδαλήν θηλήν του εις τό στόµα τής κούκλας, τήν οποίαν εκράτει εισέτι εις τήν αγκάλην της, συνθλίβουσα τόν σφύζοντα λευκόν µαστόν µε τόν δείκτην και τόν µεσαίον δάκτυλον τής δεξιάς χειρός της, όπως µία γυνή που γαλουχεί ένα βρέφος. Ολίγα δευτερόλεπτα διήρκεσε τούτο, και, εν συνεχεία, η νεαρά Σουηδή, µε έκφρασιν απεριγράπτου λαγνείας εις τό πρόσωπόν της, ήρχισε να τρίβη µε δύναµιν τήν ρώγαν της επί ολοκλήρου τού προσώπου τής κούκλας, ενώ η θηλή καθισταµένη διπλή εις µέγεθος και σκληρά,εξετοξεύετο, ως φράουλα τραγανή, εις πλήρη στύσιν.

Αλλά και αύτη η φάσις δεν διήρκεσε πολύ. Η Γκρέτα, καταφανώς εν µεγάλη διεγέρσει διατελούσα, χωρίς τήν παραµικράν προφύλαξιν, ανέσυρε εν ριπή οφθαλµού τό φόρεµά της, και, αποκαλύπτουσα, προς στιγµήν, ένα θαυµάσιον και προεξέχον πολύ, εν µέσω ολίγων αραιών τριχών µουνί(δεν έφερε σκελέαν), ήνοιξε τούς µηρούς της, έθεσε τήν κούκλαν µεταξύ αυτών, και καλύπτουσα πάλιν τό ερωτικόν της όργανον, έσφιξε τούς µηρούς της, και ήρχισε να κινήται ζωηρώς, ζωηρότατα, επί τού καθίσµατός της, κατά τρόπον που εφανέρωνε ότι ηυνανίζετο µε πάθος, τρίβουσα µανιωδώς τό αιδοίον της, επί τής κεφαλής και τών µαλλιών τού κοµψού ανθρωποµόρφου οµοιώµατος, επιδιώκουσα µε αφάνταστον ζέσιν να επιφέρη τοιουτοτρόπως τήν έκχυσιν τού ερωτικού χυµού της, αδιαφορούσα τελείως, και, ίσως, τερποµένη επιπροσθέτως, από τό γεγονός ότι εξετέλει τήν τόσον άσεµνον, άλλα και τόσον χαριτωµένην αυτήν πράξιν δηµοσία.

Κατ' αρχάς, ο βαρώνος Χάσσελκβιστ, βυθισµένος όπως ήτο εις τούς υπολογισµούς του, δεν αντελήφθη τι έκαµνε η κόρη του— τουτέστιν δεν αντελήφθη τήν φάσιν τού« θηλασµού». Όταν όµως η Γκρέτα διέκοψε τήν« γαλούχησιν» και, µετά ταύτα, τήν πρόστριψιν τού βυζιού της επί τού προσώπου τής κούκλας, και ήρχισε να µαλακίζεται υπό τό φόρεµά της, µε τό κοµψόν άθυρµα ανάµεσα εις τά σκέλη της, πιέζουσα αυτό, ταυτοχρόνως, και διά τής χειρός, επί τού µουνιού της, ο Σουηδός βαρώνος ηννόησε, τότε,...

 

Απάντηση: Μέγας Ανατολικός

σελίδα 21

αµέσως, τι έκαµνε η κόρη του, και αφού έρριψε γύρω του ένα αγωνιώδες βλέµµα και ανεκουφίσθη, νοµίζων ότι ουδείς είχε αντιληφθεί τήν άσεµνον συµπεριφοράν τής Γκρέτας, καθιστάµενος κατακόκκινος από εντροπήν και οργήν, επέπληξε αυστηρότατα τήν θυγατέρα του, και τήν διέταξε να διακόψη πάραυτα τήν λαγνικήν της πράξιν. Έπειτα, λαµβάνων και σφίγγων δυνατά τόν δεξιόν βραχίονά της και σείων ζωηρώς τήν κινουµένην επί τού καθίσµατός της
µε έγκαυλον παραφοράν νεανίδα, τήν διέταξε να σηκωθή αµέσως και να τόν
ακολουθήση εις τά διαµερίσµατά των, χωρίς να αντιληφθή ότι η καθηµένη πλησίον του µικρά Αµερικανίς Αλεξάνδρα Μαίησον—φλεγοµένη από µέγιστον ενδιαφέρον, άλλα υποκρινοµένη ότι τίποτε δεν είδε— είχε ιδεί τά πάντα...

Η νεαρά Σουηδή, φοβούµενη τήν οργήν τού πατρός της, ηναγκάσθη να αποσύρη τήν κούκλαν από τό αιδοίον της, και παρά τήν έκδηλον σφοδράν διέγερσίν της, συνεµορφώθη µε τάς επιταγάς τού βαρώνου, διακόπτουσα τήν πρωτότυπον µαλακίαν που έκαµνε, χωρίς να φαίνεται ότι είχε τήν παραµικράν συναίσθησιν ότι αυτό που είχε διαπράξει ήτο κάτι τό άσεµνον ή απηγορευµένον, ιδίως όταν εξετελείτο εις δηµοσίους χώρους και ενώπιον πολλών θεατών. Λαµβάνουσα λοιπόν εκ νέου τήν κούκλαν της(ήτις έλαµπε τώρα από τά εκχειλίσµατα τού µουνιού της) εις τήν αγκάλην της, η νεαρά νυµφοµανής ηγέρθη από τήν θέσιν της και ηκολούθησε τόν πατέρα της, ασθµαίνουσα ακόµη από τήν έγκαυλον κατάστασίν της, καταφανώς παραπονεµένη και µε έκφρασιν απορίας εις τό πρόσωπόν της, που µία πράξις τόσον χαριτωµένη και τόσον ευχάριστος κατεδικάζετο, ενώ ο βαρώνος Χάσσελκβιστ, σύννους και καταστεναχωρηµένος, σύρων αυτήν διά τού βραχίονος, τήν ωδηγούσε απελπισµένη εις τά διαµερίσµατά του.

Μόλις απεµακρύνθησαν ολίγον, η µικρά Αλεξάνδρα Μαίησον, προφασιζοµένη ότι µεταβαίνει να φέρη από τόν θάλαµόν της ένα βιβλίον, εγκατέλειψε τήν Καρολίναν Μαίησον και τόν κωφάλαλον αδελφόν της, και ηκολούθησε τόν Σουηδόν και τήν αιθερίαν κόρην του διά να εξακριβώση εις ποίους θαλάµους διέµεναν και—ει δυνατόν— να ιδή τι θα συνέβαινε µεταξύ τού βαρώνου και τής νεαράς νύµφης τού Βορρά, εάν ο πατήρ της δεν τήν συγχωρούσε.

Την ιδίαν περίπου στιγµήν, ο καθήµενος εις άλλο σηµείον τού αυτού καταστρώµατος και απολαµβάνων τήν ωραίαν ηµέραν Σκώτος συγγραφεύς Γεώργιος Μάκ Γκρέγκορ, αισθανθείς επιτακτικήν ανάγκην να ουρήση, ηγέρθη και αυτός από τό κάθισµά του και κατηυθύνθη προς τά πλησιέστερα αποχωρητήρια. Όµως καθώς έτεινε τήν χείρα του προς τήν λαβήν τής θύρας, διά να εισέλθη εις εν ανδρικόν, από τόν παραπλεύρως ευρισκόµενον, θαλαµίσκον, που προωρίζετο διά τό γυναικείον φύλον, ήκουσε να έρχωνται απόµέσα βαθείς αναστεναγµοί και αναφωνήσεις ηδονής, και εκρατήθη. Ρίπτων εν βλέµµα γύρω του, και βλέπων ότι ήτο µόνος του εις τόν µικρόν προθάλαµον, ο Σκώτος έκυψε εις τήν κλειδαρότρυπαν τού γυναικείου αποχωρητηρίου και εκοίταξε.

Εις τό βάθος τού θαλαµίσκου, µία γυναίκα έως 33 ή35 ετών έκαµνε µαλακίαν. Στηρίζουσα τήν ράχιν της εις τό ξύλινον τοίχωµα τού αποχωρητηρίου, εκράτει εις τήν αριστεράν της χείρα τήν φούσταν της και τά εσωφόριά της υψωµένα, και κάµπτουσα ολίγον τά γόνατά της, εκίνει γοργά και µε µεγάλην δεξιοτεχνίαν τά δάκτυλα τής άλλης της χειρός εις τό αιδοίον της. Με τά µάτια της εστραµµένα προς τά επάνω, µε έκφρασιν απεριγράπτου αισθησιακής εξάρσεως εις τό πρόσωπόν της, η λάγνος γυνή επετάχυνε τόν ρυθµόν τής αυνανιστικής τρίψεως, καταπλακώνουσα µε τόν µεσαίον της δάκτυλον τήν εξωγκωµένην κλειτορίδα της, έστρεφε, ως εν απογνώσει, δεξιά και αριστερά τήν κεφαλήν της,...

 

Απάντηση: Μέγας Ανατολικός

σελίδα 22
έκαµνε ζωηράς κινήσεις εκ τών άνω προς τά κάτω και τανάπαλιν, ετίνασσε σπασµωδικώς προς τά έξω τό τελείως ανοικτόν από τήν καύλαν της µουνί της, ωσάν να ήθελε να βοηθήση τήν χείρα της εις τήν πρόκλησιν τού οργασµού, και τό αιδοίον της εις τήν έκθλιψιν τού χυµού του, ενώ, από τό ανοικτόν της στόµα, εξήρχοντο, ακαταπαύστως, γόοι περιπαθείς και στεναγµοί ηδονής.

Εντός ολίγου, η αυνανιζοµένη γυνή, σειοµένη τώρα φρενιτιωδώς επί τών κεκαµµένων ποδών της, και µη δυναµένη πλέον να περιορίση παρά ελάχιστα τήν ηχηρότητα τών ηδονικών αναφωνήσεων της, µολονότι διέτρεχε τόν κίνδυνον να ακουσθή και εις τούς διαδρόµους, η λάγνος γυνή, σφαδάζουσα τροµακτικά και µε τάµάτια της πεταγµένα έξω από τά κόγχας των, εφώναζε: « Ωωω!... Ααα!... Ααααα!... Αααααααα!... Ειρήνη!... Ειρήνη!... Κάνω!... Κάνω!... Χύνω!... Χύνω για σένα!... Χύυυυυυυνω!... » και τήν ιδίαν στιγµήν ο Σκώτος συγγραφεύς είδε να εξέρχεται, κάτω από τήν τριβοµένην εισέτι σφοδρώς υπερκαυλωµένην κλειτορίδα, µέσα από τήν ερυθράν οπήν τού χαίνοντος αιδοίου, εις αλλεπάλληλα λευκά και λιπαρά κύµατα, ως εµεσσόµενον γάλα,µία µεγάλη ποσότης µουνοχύµατος.

Η λάγνος γυνή ευρίσκετο τώρα εις τό απόγαιον τού οργασµού, εις τό ζενίθ τής ηδονής, και η ερωτική της κρέµα έρρεε, ουχί δι' έναν άνδρα, άλλα διά µίαν χαριτωµένην παίδα, διά ένα πλάσµα τού ιδικού της φύλου.

Με τό πέος του παλλόµενον υπό τήν περισκελίδα του, εις πλήρη στύσιν και µε ισχυρόν κτυποκάρδι, ο Γεώργιος Μάκ Γκρέγκορ παρηκολούθησε µέχρι τέλους τήν συνταρακτικήν σκηνή. Ευθύς εξ αρχής είχε αναγνωρίσει τήν αυνανιζοµένην. Η λάγνος γυνή ήτο η συνοδός της µικράς Ελληνίδος. Ήτο η διδασκάλισσα Μαρία.

(Τέλος 2ο Κεφαλαίου)