Μίλα μου για έρωτα, μίλα μου για αγάπη...

Απάντηση: Μίλα μου για έρωτα, μίλα μου για αγάπη...

Αυτό το ποίημα είναι ίσως το πιο αντιπροσωπευτικό της μαζοχιστικής και λατρευτικής ψυχοσύνθεσής μου και κάθε φορά που το διαβάζω εδώ κι εκεί, με συγκινεί. Είναι πολύ σπάνιο αυτό που λαχταρά και πολύ δύσκολο έως ακατόρθωτο. Και είναι ένα πολύ καλό τεστ οι υποτακτικοί να το δείχνουν στις υποψήφιες Dommes τους, πολύ σπάνια θα δουν ανταπόκριση ή έστω ειλικρινή ανταπόκριση. Αυτά που απομόνωσα καθώς και ο γάμος δεν αρέσουν ή δεν τα μπορεί μια συνηθισμένη Mistress. Χρειάζονται άπειρη ελευθερία, απόσταση, μη με αγγίζεις κκλο κλπ...ξενέρα

 

Απάντηση: Μίλα μου για έρωτα, μίλα μου για αγάπη...

Στα δαιδαλώδη μονοπάτια της καρδιάς και του μυαλού μου... Κάπου εκεί σε έχω χάσει...μα να... σε βλέπω ματωμένε μου έρωτα... Προσπαθω να έρθω κοντά σου... όμως... κάθε ψέμμα σου έχει γίνει αγκάθι... Κάνω αργά, δειλά βήματα.. Με πονάει πολύ αγάπη μου.. Αλλά επιμένω... Από τα πόδια μου τρέχει αβίαστα το αίμα.. Πέφτω στα γόνατα κ σερνομαι κοντά σου... Είναι αβάσταχτος ο πόνος.. Θέλω τόσο πολύ να σε αγγίξω.. Είναι γλυκό σαν βάλσαμο το άγγιγμα σου..Μα καίει συνάμα σαν πυρωμένο σίδερο... πανάκεια και δηλητήριο το φιλί σου... Ξέχασα τα πάντα στο χαμόγελο σου.. Τι γλυκός που είναι ο θάνατος μαζί σου... Κλείνω τα μάτια μου... Όλες μου οι ευχές πραγματοποιήθηκαν τώρα..

 

Απάντηση: Μίλα μου για έρωτα, μίλα μου για αγάπη...

[...]
Ο Φλορεντίνο Αρίσα τον άκουσε ασάλευτος. Ύστερα, κοίταξε έξω από τα παράθυρα όλον τον κύκλο που σχημάτιζε την περιφέρεια της ναυτικής πυξίδας, τον ξεκάθαρο ορίζοντα, το δεκεμβριάτικο ουρανό χωρίς ούτε ένα σύννεφο, τα νερά πλεύσιμα για πάντα και είπε:

"Θα συνεχίσουμε ίσια, ίσια, ίσια, ξανά για τη Λα Δοράδα".

Η Φερμίνα Δάσα ανατρίχιασε, γιατί αναγνώρισε τη φωνή από τα παλιά, φωτισμένη από τη χάρη του Αγίου Πνεύματος και κοίταξε τον καπετάνιο: αυτός ήταν το πεπρωμένο. Αλλά ο καπετάνιος δεν την έβλεπε, γιατί είχε μείνει ξερός από τη δύναμη της έμπνευσης του Φλορεντίνο Αρίσα.

"Το λέτε στα σοβαρά;" τον ρώτησε.

"Από τότε που γεννήθηκα", είπε ο Φλορεντίνο Αρίσα, "δεν έχω πει ούτε μια κουβέντα που να μην είναι στα σοβαρά".

Ο καπετάνιος κοίταξε τη Φερμίνα Δάσα κι είδε στα βλέφαρά της τις πρώτες λάμψεις από μια χειμωνιάτικη πάχνη. Ύστερα κοίταξε το Φλορεντίνο Αρίσα, την ακατανίκητη ψυχραιμία του, τον ατρόμητο έρωτά του και τον τρόμαξε η αργοπορημένη υποψία πως είναι η ζωή περισσότερο από το θάνατο αυτή που δεν έχει όρια.

"Και μέχρι πότε νομίζετε πως μπορούμε να συνεχίσουμε αυτό το πήγαινε έλα του διαβόλου;" τον ρώτησε.

Ο Φλορεντίνο Αρίσα είχε την απάντηση έτοιμη εδώ και πενήντα τρία χρόνια, εφτά μήνες και έντεκα μέρες με τις νύχτες τους.

"Για όλη μας τη ζωή", είπε.

Ο έρωτας στα χρόνια της χολέρας, τελευταίες παράγραφοι​

 

Απάντηση: Μίλα μου για έρωτα, μίλα μου για αγάπη...

Έμπνευση, υπομονή, ψυχραιμία, ένας "ατρόμητος έρωτας" και μια από
χρόνια -μερες μαζί και νύχτες   -έτοιμη απάντηση: "για όλη μας τη ζωή".

Μίλα μου για το σχήμα της αγάπης.

 

Απάντηση: Μίλα μου για έρωτα, μίλα μου για αγάπη...

ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΜΟΝΑΞΙΑΣ

Σπασμένες μέσα μου εἰκόνες ἀνταπόκρισης,
ρήμαγμα μέσα σὲ ξένες ἀγκαλιές,
ἀπελπισμένο κρέμασμα ἀπὸ λαγόνια ξένα.
Πέσιμο ἐκεῖ ποὺ μοναχὰ ἡ μοναξιὰ ὁδηγεῖ:
νὰ ὑποτάξω ἀκόμη καὶ τὸ πνεῦμα μου,
νὰ τὸ προσφέρω σὰν τὴν ἔσχατη ὑποταγή.


(Χριστιανόπουλος)

 

Απάντηση: Μίλα μου για έρωτα, μίλα μου για αγάπη...

"...Είχες χαθεί από μέρες. Ούτε ένα μήνυμα στον τηλεφωνητή ούτε κάποιο σημείωμα κάτω από την πόρτα. Κατέβηκα στο λιμάνι και έψαχνα για την άγονη γραμμή. AGAPITOS LINES, με τις βρώμικες τουαλέτες και τα χυδαία φαγητά. Περίμενα πως κάπου εδώ θα σε έβρισκα. Ανέβαινα και κατέβαινα σκάλες. Γύριζα στα σαλόνια και στις κουπαστές. Τίποτα. Και φτάναμε στα λιμάνια μέσα στη νύχτα. Χάζευα τα φώτα. Ξαναφεύγαμε. Και σε ξαναέψαχνα. Μου πήρε πολύ καιρό να καταλάβω. Δεν ταξίδευα. Βούλιαζα."

Παράπλευρες καθημερινές απώλειες, Π. Κοροβέσης

 

Απάντηση: Μίλα μου για έρωτα, μίλα μου για αγάπη...

"Όμως την πρώτη φορά που την κράτησα στην αγκαλιά μου, κατάλαβα τι σημαίνει έρωτας και πίστεψα στα λόγια του φίλου μου που έλεγε πως με μια γυναίκα που δεν είν' ερωτευμένη μαζί σου, τίποτα δεν αξίζει. Μόλις την έσφιξα στην αγκαλιά μου και το κορμί μου κόλλησε πάνω στο δικό της, ένιωσα την γη να φεύγει κάτω απο τα πόδια μου κι εκείνη την αισθάνθηκα να τρέμει σαν τρελή απο φόβο κι αγωνία και πόθο μαζί. Και μόνο το βλέμμα μιας γυναίκας ερωτευμένης αξίζει όσο όλες μαζί οι νύχτες στο κρεβάτι μιας γυναίκας που δεν αγαπά. Και μέσα στο δικό της βλέμμα, ένιωσα όλες τις συγκινήσεις της ζωής μου κι όταν με κοίταζε στα μάτια μπορούσα να ορκιστώ ακόμα και τον θάνατο μου κι ό,τι άλλο μου περνούσε απο το μυαλό.
Δέθηκα με τα μάτια της, με την λατρεία που ξεχείλιζαν για μένα. Μέσα τους γινόμουν ένας μικρός Θεός, παντοκράτορας, με μια δύναμη που ποτέ δεν είχα. Γνώρισα την αγάπη και κατάλαβα πως δεν υπάρχει τίποτα πιο έντονο, πουθενά. Η αγάπη απο μόνη της είναι κίνητρο ζωής, αιτία αθανασίας. Να μπορείς ν' αφήνεσαι στην καρδιά ενός άλλου και να μη νιώθεις μόνος, να μπορείς να μιλάς χωρίς λέξεις, χωρίς καταραμένα νοήματα που καταφέρνουν πάντα να χωρίζουν τους ανθρώπους. Να είσαι "ένα" και να μη νοιάζεσαι να πείσεις κανέναν για τίποτα. Γιατί αυτό είναι η αγάπη: ένας τόπος όπου δεν χρειάζεται να πείσεις κανέναν, μια σκιά που απο κάτω της μπορείς να ξαπλωθείς γαλήνιος στα μέσα του Αυγούστου. Η αγάπη είναι πολλές αιτίες μαζί χωρίς αιτία.
Την έκανα δική μου μετά απο δυσκολίες κι εμπόδια κι ένιωσα τον εαυτό μου έτοιμο να εκραγεί απο ικανοποίηση. Οι απαγορεύσεις και τα "μη" του καθενός είχαν κάνει αυτόν τον έρωτα πόλεμο απ' όπου έπρεπε να βγω νικητής. Κι αισθάνθηκα τη νίκη μου όταν μπήκα μέσα της και της ψιθύρισα στ' αυτί "είσαι δική μου τώρα!". Δική μου. Πήγαινα μόνος μες στους δρόμους και φώναζα "Δική μου! Δική μου!"

 

Απάντηση: Μίλα μου για έρωτα, μίλα μου για αγάπη...

Δε χωρίζουν, όμως, έτσι οι ζωές
Των ανθρώπων, που αγαπήθηκαν
με τόσο κόπο
ή κι οι δυο μας ή κανείς
ως την άκρη της κλωστής
ισορροπήσαμε εμείς.

 

Απάντηση: Μίλα μου για έρωτα, μίλα μου για αγάπη...

Μόνο ότι έγινε γνωστό αυτό το τραγούδι από το σίριαλ του Παπακαλιάτη χάνει την αξία του  

 

Απάντηση: Μίλα μου για έρωτα, μίλα μου για αγάπη...

"Είχα να τον δω τρία χρόνια..Και τώρα, σε λίγο θα τον αντίκρυζα στην ίδια θέση που τον γνώρισα.. ωω θεέ μου...[..] Περίμενα με λαχτάρα τρία χρόνια αυτή τη στιγμή. και τώρα ένιωθα ρίγος έτρεμα ολόκληρη. Ήθελα να τρέξω σαν τρελή κοντά του, να ριχτώ κλαίγοντας στα χέρια του, η καρδιά μου χτυπούσε δυνατά, άξαφνα πάγωσα. Όλα λες σα να σταμάτησαν μέσα μου ήθελα να φύγω να φύγω.. με έπιασε πανικός δε μπορούσα να αντέξω το βλέμμα του. Τέλος βρήκα τη δύναμη να προχωρήσω.."
[URL="[/URL]

 

Απάντηση: Μίλα μου για έρωτα, μίλα μου για αγάπη...

Πού είσαι (Φυσάει, Λειβαδίτης, Παπακωνσταντίνου) | Τάσος Λειβαδίτης

Έβρεχε εκείνο το βράδυ, έβρεχε
ανέβηκα τα σκαλιά κανείς στην κάμαρα
Έβρεχε; έτρεμε στ’ ανοιχτό παράθυρο η κουρτίνα
Έβρεχε…
«Φεύγω μη ζητήσεις να με βρεις. Αγαπώ άλλον!», έγραφε
Αγαπώ άλλον;
Πού είσαι; Πού να πάω;
Φυσάει, κρυώνω;
Πού είσαι; Πού να πάω;
Φυσάει, κρυώνω;
Οι δρόμοι λασπωμένοι, κίτρινα φώτα, έβρεχε

Ζευγάρια αγκαλιασμένα κάτω απ’ τις ομπρέλες τους
σε λίγο θα ανάβουνε το φως
Θα κοιτάζονται στα μάτια και θα πετάν από πάνω τους όλη τη μοναξιά
Οι φωτεινές ρεκλάμες ανοιγοκλείνουνε τα μάτια τους
Όλα στην εποχή μας διαφημίζονται γιατί όχι και αυτό …
Έβρεχε

«Αγαπώ άλλον!»
Με κόκκινα πελώρια γράμματα θα ‘ταν υπέροχη διαφήμιση
γιατί όχι και αυτό: «Αγαπώ άλλον!»
«Θα αγαπώ άλλον»;
Πού είσαι;
Πού να πάω;
Φυσάει κρυώνω
Πού είσαι;

 

Απάντηση: Μίλα μου για έρωτα, μίλα μου για αγάπη...

ΕΡΩΤΑΣ

Νὰ σοῦ γλείψω τὰ χέρια, νὰ σοῦ γλείψω τὰ πόδια –
ἡ ἀγάπη κερδίζεται μὲ τὴν ὑποταγή.
Δὲν ξέρω πῶς ἀντιλαμβάνεσαι ἐσὺ τὸν ἔρωτα.
Δὲν εἶναι μόνο μούσκεμα χειλιῶν,
φυτέματα ἀγκαλιασμάτων στὶς μασχάλες,
συσκότιση παραπόνου,
παρηγοριὰ σπασμῶν.
Εἶναι προπάντων ἐπαλήθευση τῆς μοναξιᾶς μας,
ὅταν ἐπιχειροῦμε νὰ κουρνιάσουμε σὲ δυσκολοκατάχτητο κορμί.

(Χριστιανόπουλος)